Lesbók Morgunblaðsins - 04.05.1958, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
235
Kort af eynnl. —
Á miðri austur-
strönd er Fort de
France, þar nokkru
norðar St. Pierre og
nyrzt á eynni eld-
fjallið.
Hvað segið þið. um eldgosið? Nú,
það er ekki mikið um það að segja.
Fjallið hefir spúð og valdið nokkr-
um óþægindum. En engin hætta
er á ferðum. Það er aðeins ítalskur
skipstjóri sem sagði, að ef hann
hefði séð Vesúvíus í þeim ham,
sem Mont Pelée var nú, þá hefði
þann flýtt sér frá Neapel, eins og
hann ætlaði nú að flýta sér frá
St. Pierre, Yfirvöldin neituðu hon-
um um skipsskjölin og hótuðu
sektum, en það hafði engin áhrif
á hann. Hann sigldi burt og aðeins
með hálfan farm.
En samt er það nú svona, sagði
afgreiðslumaður, að margir vilja
fá far með þessu skipi, sextíu og
sex hafa pantað far á fyrsta far-
rými, vegna þess að þeir vilja
komast burt frá St. Pierre. Væri
ekki hægt að sljákka dálítið í þeim
óttann með því, að skipið færi
fyrst til St. Lucia, skipaði þar upp
þeim vörum, sem þangað ætti að
fara, og kæmi svo aftur til St.
Pierre?
Stýrimaður sagði að þetta væri
ekki hægt nema með mikilli fyrir-
höfn. Vörurnar til St. Pierre lægi
ofan á vörunum til St. Lucia, og
það mætti teljast óvinnandi verk,
að skipa fyrst upp vörunum í St.
Lucia.
Afgreiðslumaður hikaði ofurlít-
ið. Það voru nú þessir sextíu og
sex farþegar á fyrsta farrými.
Jæja, þeir gátu vel beðið svolítið
lengur. Skipið gæti látið úr höfn
undir eins og vörurnar, sem þang-
að áttu að fara, voru komnar í
land.
Bak við þá þrumaði Mont Pelée
og þeytti kolsvörtum reykmekk’
upp í loftið.
ÞAÐ VAR dimmt í neðanjarðar-
klefa fangelsisins í St. Pierre, en
þó lagði ofurlitla skímu inn á milli
rimla ofan við hurðina. Það var
nóg til þess, að fanginn sem þar
var, Auguste Ciparis, gat greint
skil dags og nætur.
Það hafði svo sem enga þýð-
ingu, nema hann vildi telja dag-
ana og vita þannig hve lengi hann
ætti eftir að hírast þarna. En hvaða
gagn var að því? Ekki styttist tím-
inn við það! Þess vegna treysti
Ciparis aðallega á meðfædda afrík-
anska þolinmæði sína. Hann var
dæmdur sakamaður, og honum
stungið hér inn. Við því var ekk-
ert að gera. En það var nú samt
óneitanlega hart, að vera lokaður
hér inni, þegar hátíðisdagur var í
borginni og allir skemmtu sér —
og hann var ekki nema tuttugu og
fimm ára, hraustur og hlaðinn lífs-
orku.
Að morgni 8. maí lagði ofurlitla
skímu inn um rimlana, og fanginn
glaðvaknaði. Það hefði verið gam-
an að fá að taka þátt í hátíðahöld-
unum í dag! Hann öfundaði félaga
sína sem nú fengu að skemmta ser
á götunum og vera með fótliprum
og ögrandi kynblendingastúlkum.
Hvernig stóð á því að fangavörður-
inn skyldi ekki koma með matinn
til hans?
Skyndilega hvarf birtan. Það var
sem kolsvört nótt hefði skollið á
allt í einu.... .......
KLUKKURNAR í St. Pierre voru
gengnar 10 mínútur í 9 þennan
morgun en þá stöðvuðust þær að
eilífu. Ógurleg þruma kvað við,
eins og skotið væri af mörgum fall-
byssum samtímis, og upp í sól-
bjartan himininn þeytti Mont
Pelée gífurlegum gufumökk, og svo
þeyttist kollurinn af fjallinu, með
eldingum og eldblossum. Kolsvart-
ur mökkur þyrlaðist hátt á loft og
skyggði fyrir sól. Og neðst í þessum
mekki hamaðist Mont Pelée, kast-
aði stóreflis björgum hátt á loft cg
jós ösku og eimyrju yfir land og
sjó.
Svo opnaðist glóandi rauf í fjall-
ið beint uppi yfir St. Pierre. Og út
úr þessari eldgjá kom ógurlegt
eidflóð, sem fór með óskiljanlegum