Lesbók Morgunblaðsins - 11.10.1959, Blaðsíða 15
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
455
í k eim tií d tth
ayanna
Nú lengir daginn og loftiö er blátt,
þaö lifnar í moldu og birtir af nátt,
en voriö nálgast meö vökunnar mátt
og vonir til beggja handa,
sem enginn má eyöa né granda.
Á apríldögum er logn um lá
og lygnt um eyar og nes og sjá,
en ceöurinn fer þá oft á stjá,
því altaf skal hreiöriö vanda
og ált þaö sem á aö standa.
Og Höföinn og Kaldbákur kveöast á
um Kinnarfjöllin, sem báöir þrá.
svo Skjálfandaflóinn fellur í dá,
hann finnur ei báruna anda
um vikur, voga né sanda.
1 Flóans spegli má fleyin sjá,
og fœri er rennt í djúpin blá,
og furöulegt er í þann flöt aö gá
er fjöllin á höföi standa,
en Ijóst er til beggja landa.
Þaö rennur örar í æöum blóö
viö elda sólar og dagsins Ijóö,
er iiimininn bálar i geislaglóö,
sem gyllir heiöar og sanda.
Og fuglar fljúga til stranda.
Senn þrútnar bariö og brumar á viö
og bráöum fara lœkir á skriö,
þeir vilja sólinni leggja liö,
því loks skal þér, vetur minn, granda,
hér er voriö með vœngi þanda.
</
0
— OoO —
Mín átthagaþrá er söm viö sig,
mig sífellt leiðir á noröurstig,
þm fjöllin og dalirnir draga mig
meöan dreg ég i brjósti anda
og neytt fœ ég hugar og handa.
LÁRA ÁRNADÓTTIR
vallarspilda, sem vökvuð hafði
verið með „gibberellin“, var algró-
in að vori áður en nokkur nál sást
annars staðar. Vísindamaðurinn,
sem stóð að þessari tilraun, heitir
dr. S. H. Wittwer, og hann hefir
látið svo um mælt: „Þessi reynsla
virðist benda til þess að „gibber-
ellin“ geri grasið harðgerara, svo
að það þoli meiri kulda. Má því
vera að gróðurríkið eigi eftir að
færast nær heimskautinu“.
Máske þetta efni verði líka hinn
mesti happafengur fyrir skógrækt-
ina á íslandi. Það eykur mjög vöxt
hjá sumum trjátegundum, sérstak-
lega allskonar runnum, sem notað-
ir eru í skjólbelti. Segir í „Science
Digest“ að það hraði mjög vexti
skjólbelta.
Sá er einn kostur við þetta efni,
að það er algjörlega óskaðlegt
mönnum og dýrum.
Stjornuhrop
NÍUTÍU miljónir loftsteina berast inn
1 gufuhvolf jarðar á hverjum degi.
Um leið og þeir koma inn í gufuhvolfið,
verða þeir glóandi og eyðast. Þetta er
það sem menn hafa frá alda öðli kallað
stjörnuhröp. En blossarnir sem mynd-
ast þegar steinarnir eyðast, eru ekki
sýnilegir á daginn, og ekki fyr en
rökkva tekur.
Það er vísindastöð í New Mexikó í
Bandaríkjunum, sem athugað hefir um
fjölda stjörnuhrapa. Þar eru notaðar
sérstakar myndavélar, sem ná mynd-
um af blossunum um leið og þeim
bregður fyrir, en það er í 80 km hæð
yfir jörð.
Þroskinn kemur í hrotum
DR. JEAN LAPERE við háskólann í
Michigan, segir að börn og unglingar
taki út þroska í hrotum, í þau komi
vaxtarkippir og um leið og líkaminn
stækkar, aukist þeim andlegur þroski.
Ef líkamlegur og andlegur þroski
haldist ekki þannig í hendur, sé ungl-
ingunum hætt við geðsjúkdómum.
Rannsókn á 66 börnum og unglingum
leiddi í Ijós, að örustu vaxtarskeiðin
eru á aldrinum 8—9 ára og 14—15 ára.
Þetta á við um drengi eingöngu.
Læknirinn heldur því fram að beina-
vöxtur og aukinn andlegur þroski fari
saman, „en það er engin ástæða til
að ætla að þeir sem lengstir eru, sé
gáfaðastir."