Lesbók Morgunblaðsins - 25.09.1960, Qupperneq 10

470
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
fram um sólsetur. Naumast að þeir
hefðu tíma til að borða, því oft
voru einhverjir sem biðu ferjunn-
ar. Þeir voru alltaf meira og minna
votir og hraktir, því vestan megin
árinnar voru sandeyrar og álar,
sem sífelt voru að breyta sér, og
aldrei stóðu í stað, þurfti því að
halda í skipin í vatni á meðan ver-
ið var að ferma þau og afferma, og
farangurinn varð að bera og vaða
álinn milli skips og eyrarinnar. Þó
þessi burður væri verk þeirra sem
fluttir voru, lenti það oft að meira
eða minna leyti á ferjumönnunum.
Ferðamennirnir voru misröskir eða
handtakagóðir, sumir með langar
lestir og mikinn flutning en fá-
mennir, en aldrei mátti vera nein
töf með skipin nema það allra
minnsta að mögulegt var.
Ferjumennirnir létu heldur ekki
standa á aðstoð sinni við að ferma
og afferma til að flýta fyrir og láta
allt ganga sem greiðast, en þó með
fullri reglusemi og aðgæzlu. Það
þurfti að raða rúmlega og hagan-
lega í skipin og ofhlaða þau ekki.
Það kom ósjaldan fyrir að þeir
þyrftu að beita valdi, jafnvel bar-
efli til að aftra ofhleðslu.
Stundum kom það fyrir, þegar
margir biðu ferjunnar, að sagan
um Snjallstein og Sigmund endur-
tæki sig, menn stjökuðust á og
ruddust fram til þess að komast
fyrstir yfir ána. Lenti þá í orða-
sennu, var þá sótt og varizt með
vopnum mælskunnar og stóryrð-
anna, og ef til vill með hnefa- og
svipuhöggi til áréttingar, þótt
aldrei yrði það banahögg.
Lítið græddu yfirgangsseggir á
þessu framferði sínu. Ferjumenn-
irnir voru æfðir í að líta vel í
kringum sig og taka vel eftir í
hvaða röð menn komu að ánni.
Þeir fóru eftir hestalit o. fl. ein-
kennum, svo þeir gátu oftast fellt
sinn rökstudda úrskurð um í hvaða
röð bæri að flytja þá, og úrskurði
þeirra varð ekki haggað.
Þegar langar lestir eða margir
komu að flutningnum samtímis
voru hestarnir reknir yfir ána.
Þá var einn maður á litla bátnum
og gætti þess að þeir sneru ekki
aftur til sama lands. Gamlir og
vanir ferðahestar fóru stundum
sjálfir út í ána, strax og búið var
að taka af þeim reiðinginn eða
reiðtýgin. Þegar hestarnir voru
fáir eða óvanir að synda voru þeir
teymdir á eftir skipunum. Eins ef
vöxtur var í ánni, rok eða ísskrið.
Stundum var teflt á það fremsta
með að flytja yfir Þjórsá í vatna-
vöxtum, roki og jakaburði. Á
haustin og veturna var verið að
Gömul varða á Ferjuhamri.