Lesbók Morgunblaðsins - 26.03.1961, Blaðsíða 3
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
167
piltunum austur að sjó, sem svo
var kallað, einkum ef við höfðum
heyrt þá minnast á við kaffiborð-
ið, að nú mundi verða „lá“. Þá
heldu okkur engin bönd, og upp
úr rúmunum rukum við og eltum
þá, til þess að horfa á þegar ýtt
væri á flot í „lá“. Þegar flóð var
að morgni og alda í sjónum,
brotnaði hún við landið og gengu
þá tíðum ólög inn í vörina. Það
var kallað „lá“.
Þegar skipi hjá okkur var
hrundið til sjávar, var skuturinn
jafnan látinn ganga á undan. Þeg-
ar „lá“ var, þá var skipið sett
fram á fremsta hlunn, alveg við
sjó, og þurfti þá stundum að
bíða eftir lagi. Formaðurinn fór
þá upp í skipið aftast og stóð þar
með 12—14 feta langa stöng, sem
kölluð var stjaki. Var broddur í
enda stjakans og notaði formað-
ur stjakann ef rétta þurfti skipið
þegar ýtt var. Öllum árum var
stungið niður í „sog“, það er við
kjöl, og risu þær svo frá borði.
Hver maður stóð við sinn keip,
og árin í keipnum.
Nú var beðið með eftirvænt-
ingu þangað til hið stóra augna-
blik kom, að formaður „kallaði
lagið“. Sagði hann þá oft: „Áfram
nú, blessaðir", eða einhverja aðra
hvatningu til hásetanna. Þá
máttu engin mistök verða, ef vel
átti að takast ýtingin, halda skip-
inu á réttum kili og fylgja því, en
komast þó upp í það sem fyrst,
maður á móti manni og allar árar
1 sjó á svipstundu. Seinastir fóru
fremstu mennirnir upp í, þeir
voru kallaðir framámenn. Svo
varð að róa lífróður til þess að
verða ekki fyrir næsta ólagi.
Það kom fyrir, þegar ýtt var í
„lá“, að ýmis smámistök áttu sér
stað, einkum í vertíðarbyrjun,
meðan menn voru óvanir og ekki
samæfðir. Þá var alltaf brýnt fyr-
ir óvönum mönnum, að þeir mætti
alls ekki sleppa hönd af skipinu,
og kæmist þeir ekki upp í það,
þá að halda sér sem fastast í það
og dragast út með því þangað til
það væri úr hættu. Þetta vildi
koma fyrir, að menn kæmist ekki
upp í skipið, stundum tveir eða
þrír. Og svo drógust þeir með
skipinu út á legu, en þar voru
þeir innbyrtir. Það þótti alltaf
leiðinlegt afspurnar að láta inn-
byrða sig. En við strákarnir
skemmtum okkur kostulega við að
horfa á mennina dragast með
bátnum og síðan innbyrta. Þetta
skeði ekki eftir að sjómennirnir
fóru að æfast, en þeim var hætt-
ast við þessu, sem ekki höfðu ró-
ið í Grindavík áður, eða voru ó-
vanir brimlendingum.
Bátur á útsiglingu frá Grindavík.
Skinnklæddir sjómenn í Grindavík.
D
K