Lesbók Morgunblaðsins - 26.03.1961, Blaðsíða 16

180
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A 32
¥ K
¥ DG965
* ÁK752
A 64
¥ D 9 8 7 5
♦ K7
* D 10 6 4
A ÁKD75
¥ Á 10 3
♦ 10 2
♦ 983
♦ G 10 9 8
¥ G 6 4 2
♦ Á843
♦ G
Sagnir voru þessar:
s V N A
1 A pass 2 ♦ pass
2 A pass 3 * pass
3 G pass pass pass
Út kom ¥ 7. S hrósaði happi að
kóngurinn skyldi vera í borði. En
spilið er samt ekki unnið. S verður að
reyna að fá aukaslag, annað hvort í
spaða eða laufi. Hann reynir laufið
fyrst, slær út ♦ K og þegar gosi kem-
ur í hjá A, fleygir hann ♦ 8 í. Næst
kemur svo láglauf úr borði og er drep
ið með ♦ 9. V fær þann slag. En nú
hefir S vald á laufinu, því að hann
getur fengið slag á ♦ 7 af því að hann
geymdi þristinn á hendi. Fjórir slag-
ir í laufi, þrír í spaða og tveir í
hjarta!
„Þú munt gera mér meira“
Loftur bóndi Guttormsson hinn ríki
sat löngum að Skarði á Skarðsströnd.
Segja menn að hann hafi verið ridd-
ari að nafnbót og haft hvítan fálka í
bláum feldi til einkennis eðalskapar
síns. Einhverju sinni kom þangað með
föður sínum ungur sveinn, er Illugi
hét. Hann hafði prikaleik á gólfinu
við annan svein, og tókst svo til fyr-
ir honum, þá er Loftur reikaði á gólf-
inu, að hann sló prikinu ófyrirsynju
utan á fót Lofti. Varð honum við það
mjög dátt í fætinum, settist niður og
RAUÐMAGINN er kominn og nýlega bárust fyrstu rauðmagarnir á land í
Reykjavík. Þetta er einn vorboðinn hér syðra. Og fólkið keppist um að ná í
rauðmagann. Varla hafa bátarnir kennt grunns, er þangað er kominn hópur
manna til þess að fá sér í soðið. (Ljósm.: Ól. K. Magn.)
mælti: „Þú slærð ógætilega, piltur;
það er ennþá ekki úti fyrir þér, þú
munt gera mér til meira, áður en þú
deyr“. — Seinna varð Illugi þessi
þjónustumaður Lofts, og komst þá í
kærleik við Ólöfu dóttur hans. Áttu
þau fyrst dóttur er Ástríður hét, en
ekki mátti hún kalla Ólöfu móður
sína, og lét hún hana frá sér vestur;
síðan áttu þau son er Sigvaldi hét.
Ólöf eignaði hann þjónustumey sinni.
— Ólöf var væn kona og stórmannleg.
Hennar fékk Björn Þorleifsson ríki.
Sigvaldi sonur hennar fór austur á
Síðu. Hann var mikill maður vexti og
sterkur, hverjum manni hærri, ofur-
hugi í skapi. Hann var kallaður Sig-
valdi Langalíf. (Úr Árb. Esp.).
Flóð og veðrátta
Af 60 ára reynslu er aðgætt, að flóð
hafi orðið mest um og eftir vetur-
nætur, veður mest um jól fram yfir
miðjan vetur af land- og hafsuðri til
útsuðurs, en vestan og útnorðanáttir
hafa verið skæðastar sjófarendum í
Höfnum. — í Reykjanesröst er aðfall
venjulega meira en útfall, stundum
ber til að þar er ekki skiplægur sjór,
þó annarsstaðar sé ládeyða. Vestan og
sunnanáttir eru þar beztar, þá hægar
eru, en austanáttir hættulegastar, því
að sækja er á einn landsodda í austur,
en haf á allar síður, en straumar oft
óviðráðanlegir. (Úr lýsingu á Höfnum
um 1840 eftir Brand' Guðmundsson).
Magnús Gíslason amtmaður
var höfðingi mikill. Hann fór vel
með hjú sín, sem honum líkaði við
og spaugaði mikið við þau, en þoldi
undarlega vel, þótt honum væri ekki
svarað sem hans standi sómdi; hló
hann þá ákaflega og hljóp til konu
sinnar og sagði henni frá, en hún
færði allt á betri veg. — Einu sinni
er þess getið, að vinnukona hans, er
Steinunn hét, þvoði keituþvott nálægt
stofudyrunum, og lagði reykinn inn í
d^rnar, en hvass vindur var á. Kom
amtmaður út og segir: „Þú átt ekki
að vera svona nærri dyrunum, það
gerir soddan ódaun“. Hún gengdi: „Eg
bað engan að gína ofan yfir því“. (Úr
ævisögu Sveins Þórðarsonar).