Lesbók Morgunblaðsins - 26.03.1961, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
177
— Lndur dularheima
Frh. af bls. 171
þekkjum við í okkar heimi æðri
en starf hjúkrunarkonunnar, þeg-
ar hún er vandanum vaxin, og
um ekkert fáum við fegurri frá-
sagnir handan yfir landamærin en
sífórnandi starfsemi hennar þar.
Það er líka mannkærleikinn og
fórnarlundin sem okkur skilst að
þar greiði okkur bezt veginn og
lyfti okkur hæst. Yfir höfuð stað-
festir allt þá fornu kenningu að
þar uppskeri hver eftir því sem
hann sáði hér. Haraldur Níelsson,
lúterskur guðfræðingur, varaði
okkur við að treysta á náðina. Þá
viðvörun virðist spíritistisk
reynsla eindregið staðfesta.
Enda þótt dauðinn sé án alls efa
mikill og afdrifaríkur atburður á
lífsleiðinni, er hann samt ekki ann-
að en atburður þar. Og persónuleiki
mannsins er nákvæmlega sá sami
fyrir og eftir þann mikla atburð.
Þess vegna segir það sig sjálft að
dauðinn megnar ekki að slíta
bönd sannrar vináttu eða bræðra-
lags, og enn síður sannrar ástar.
Öll spíritistisk reynsla sannar það
líka ótvíræðlega að það gerir
hann ekki. Það er mannlegt að
hefir þetta breytzt.
„Hvernig þolir gamalt fólk
þetta?“ spurði eg.
„Það er furðulegt“, sagði hún.
„Sumir virðast verða ungir að
nýu“.
„En má eg spyrja hvers vegna
þér komið hér öðru sinni?“
„Já, eg hét því þegar drengur-
inn minn fekk lungnabólgu, að eg
skyldi fara hingað aftur, ef hon-
um batnaði. Honum batnaði, og
nú er eg hér“.
spíritistinn syrgir látna ástvini,
eins og hver annar. Jafnvel meist-
ari kristinna manna gat tekið svo
einlægan þátt í sorg annarra að
hann táraðist sjálfur. En sá sem
kynnzt hefir af raun boðskap
spíritismans, hann getur aldrei
fallið fyrir vonlausri sorg, þeirri
er postulinn mikli minnist á. Hann
á ekki aðeins von heldur fulla
vissu.
— o —
Endurholdgunarkenninguna ber
oft á góma nú á tímum, og sumir
flækja hana inn í spíritismann. En
það er gagnger misskilningur; hún
er honum með öllu óviðkomandi
og hann lætur hana með öllu af-
skiftalausa. Ummæli þeirra er
handan-frá hafa talað af mestum
þroska, eru á þá leið, að til end-
urholdgunar þekki þeir ekkert og
viti ekkert um það, að hún eigi
sér stað. Þar með er kenningunni
hvorki játað né neitað, enda mun
það sanni næst, að fyrir þeirri
kenningu höfum við engar gildar
sannanir. En getum ekki afsann-
að hana.
Séð hefi ég á bókum fjölda-
mörg dæmi, er talin hafa verið
styðja eða jafnvel sanna þessa
kenningu, en ekki enn neitt það
er mér virtist ekki mega skýra
með öðrum hætti. Kemur það þá
fyrst til greina að svo virðist sem
atburðir geti með einhverjum
hætti líkt og ljósmyndast þar sem
þeir gerast og þeir sjást endurtak-
ast þar óralöngu síðar. Dæmi
þessa eru fjölmörg, en fyrirferð-
armest í bókmenntunum hefir orð-
ið atburður frá tímum frönsku
stjórnarbyltingarinnar. Þó eru það
sálfarirnar sem gera ennþá stærra
strik í þennan reikning. Þær eru
margsannaðar og all-tíðar, svo að
hér á landi er fjöldi fólks sem haft
hefir reynslu af þeim. Sigfús Blön-
dal drepur á sína reynslu í hinum
merku og hugnæmu endurminn-
ingum sínum, er út komu í vetur.
í sálförum er maðurinn kominn
út fyrir takmörk rúms og tíma, og
þá er sízt fyrir að synja hvað orð-
ið getur á vegi hans, og hann svo
máske tekið með sér.
Hvað er spíritisminn, í stuttu
máli sagt? Hann er einfaldlega
sannfæring um það, byggð á
reynslu og rannsóknum, að mað-
urinn lifi líkamsdauðann, lifi per-
sónulegu lífi og varðveiti einstak-
lingseðli sitt eins og það var hér
á jörðu; ennfremur að hann geti
þá ef tiltekin skilyrði eru fyrir
hendi, látið eftirlifendur vita af
sér með ýmsu móti, talað til
þeirra og svarað spurningum
þeirra, ef hann á kost á aðstoð eða
meðalgöngu þeirra manna, er sér-
stökum hæfileikum eru gæddir til
þess að veita þá hjálp. Þessa hæfi-
leika, eða þennan hæfileika, nefn-
um við miðilshæfileika, en meðal-
göngumennina miðla. Miðilshæfi-
leikinn er með ýmislegu móti.
Stundum, og þó sjaldan, með
þeim hætti að hinn framliðni get-
ur gert sig sýnilegan eða jafnvel
áþreifanlegan.
Það liggur þannig í augum uppi
að spíritisminn er óháður trúar-
brögðum. Spíritistinn getur játað
hvaða trú sem vera skal, alveg
eins aðhylst boðskap Múhameðs
sem Krists, og alveg eins staðið
utan allra trúarbragða; sem slíkur
lætur hann sig ekki annað skifta
en reynsluþekkinguna eina.
Alla tíð hafa trúarhugmyndir
manna breytzt með tímanum og
svo munu þær væntanlega alla