Lesbók Morgunblaðsins - 12.11.1961, Side 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
531
deya úr bólusótt og holdsveiki.
Lík þeirra eru þegar borin niður
að Ganges og fleygt í ána.
Eg sá tvær líkfylgdir á leið
minni til brennslustaðarins. Við-
höfnin er ekki mikil. Bandi hafði
verið brugðið um hálsinn á líkinu
og öðru um fæturna og svo var
það hengt á bambusstöng. Tveir
ættingjar báru það svo á öxlum
sér ög þuldu bænir.
Eg kom á brennustaðinn á und-
an þeim og stóð þar nokkra stund
og horfði á reykina, sem lagði í
loft upp af nokkrum bálköstum.
Þá heyrði eg aftur bænasönginn
í líkfylgdinni.
Þeir gengu hægt niður þrepin
að ánni og létu hinn framliðna fá
seinasta baðið í hinu helga vatni.
Skildu þeir svo líkið eftir með
fætuma niðri í ánni, en tóku nú
að hlaða bálköstinn. Venjulegur
bálköstur, úr greinum og staurum
er um fjögur fet á hæð og kostar
um 5 dollara.. Þessi bálköstur var
þannig. Svo var líkið lagt þar ofan
á og þurrum kúaskánum hlaðið
ofan á brjóstið. Ekkjan gekk þá
þangað er hinn heilagi eldur var
geymdur og sótti eld til að kveikja
í kestinum. Ein af hinum heilögu
kúm kom vaggandi niður þrepin
og fór að maula sefböndin, sem
bundið var utan um líkið. Konan
beið meðan hún var að því. Svo
stráði hún hnefafylli af mjöli á
munn líksins, gekk fimm sinnum
kringum bálköstinn og kveikti svo
í honum rétt við hálsinn á líkinu
og varð ekki séð að hún tæki það
nærri sér..
Eldurinn magnaðist óðfluga og
hvað eftir annað skaraði konan í
hann og einhver karlmaður líka,
til þess að logarnir nyti sín sem
bezt. Þegar bálkösturinn var
brunninn, tók konan leifar manns
síns og fleygði þeim út á Ganges.
Svo var hún sjálf leidd niður á
árbakkann. Þar tóku menn af
henni armhringa og öklahringa og
fleygðu þeim í ána. Því næst
fyllti konan krukku með hinu
heilaga vatni úr ánni, bar krukk-
una á öxl sér upp að brennu-
staðnum og skvetti úr henni aftur
fyrir sig yfir glæðurnar. Svo helt
hún áfram, án þess að líta við,
gekk upp þrepin, og mun aldrei
framar koma að skoða þennan
stað.
• 0O0
Það var fagran morgun í Bom-
bay. í glaða sólskini gekk eg frá
gistihúsinu til Apollo Bunder.
Fram undan er Malabarhæðin,
hæsti bletturinn í borginni. Yfir
henni svifu gammar, hátt á lofti.
Nú var útfarartími í Þagnar-
turni og það fundu gammarnir á
sér og þess vegna komu þeir svíf-
andi frá fjöllunum til að hremma
bráðina. Eg horfði á þá um hríð,
og skyndilega renndu þeir sér all-
ir niður og hurfu. Þá vissi eg að
líkfylgdin mundi vera þar í nánd.
Eg fekk mér vagn og ók sem hrað-
ast til Þagnarturnsins á Malabar-
hæð.
Sá siður Parsa, að bera lík út
fyrir gamma, er að minnsta kosti
3000 ára gamall. Frá þeirra sjón-
armiði er þetta einfaldasta og
þrifalegasta ráðið til þess að losna
við lík. Eldurinn er í þeirra aug-
um svo heilagur, að ekki má
saurga hann með því að brenna
lík í honum. Jörðin er líka heilög,
og þess vegna má ekki grafa lík.
En hér var fundið bezta ráðið.
Þarna eru fjórir slíkir turnar.
Þeir eru sívalir og hér um bil 25
fet á hæð. Þeir standa þama í
fögrum garði á hæðinni. Einar
dyr eru aðeins á hverjum, lokað-
ar með járnhurð. Eru nokkur fet
upp í þær, en þrep að þeim. Þar
er pallur og á honum nokkur
steintrog, sem lík eru lögð í. Þessi
trog eru í þremur röðum og eru
tákn hinna þriggja siðaboðorða
Zoroasters: „Góð verk. Góð orð.
Góðar hugsanir“.
Yzta röðin er fyrir karlmenn,
sú næsta fyrir konur og hin
þriðja fyrir börn.
Enginn lifandi maður kemur
nokkuru sinni inn í turnana, nema
hinir hvítklæddu Nasasalars, sem
veita hinum framliðnu síðustu
þjónustu. Allt um kring á veggj-
unum sitja gammarnir, horfa á og
bíða. Líkið er látið nakið í stein-
trogið — og eftir eina klukku-
stund er ekkert eftir nema bein-
in. Þau eru síðan látin þorna í
sólskininu þar til þau eru orðin
drifhvít. Þá eru þau tekin og
kastað í lind, sem þar er, og þar
leysast þau brátt upp. (Ripley).
^^(★>----------
ÆÖastíflur
ÞVÍ hefir verið haldið fram, að það
væri undir því komið hve mikið
væri af „cholesterol" í blóðinu, hvort
menn fengi æðakölkun eða æðastíflu.
En fyrir nokkru rannsökuðu tveir
kanadiskir læknar þetta, og þeir kom-
ust að þeirri niðurstöðu, að svo væri
ekki. Þá höfðu þeir krufið 190 lík
manna, sem létust af æðastíflu og
æðakölkun. Og þar kom í ljós, að
„cholesterol“-magnið í blóðinu virtist
ekki hafa úrslitaþýðingu, því að það
var geisilega mismunandi og lágt hjá
öllum fjöldanum. Læknarnir sögðu
að þessum athugunum loknUm, að
æðastíflur og æðakölkun virtist koma
jafnt fyrir hjá þeim, sem hefði lítið
„cholesterol“-magn í blóðinu.
v__^( ★ >>----
Leiðrétting.
Misprentazt hefir í síðasta (32.)
tölublaði Lesbókar, grein Snæbjarn-
ar Jónssonar, efstu línu miðdálks á
bls. 506: „mun ég nú“, fyrir „mundi
ég nú“.
r