Lesbók Morgunblaðsins - 17.07.1966, Side 7

ANNÁLL
Enn er sumar. Vetur-
inn er horfinn í
tímans djúp. Með hækkandi
sól verður jafnan töluverð
breyting á daglegu lífi æsku-
mannsins. Við misseraskipti
þessi, — er vetur kveður og
sumar gengur í garð, — fara
erfiðir tímar í hönd hjá æsk-
unni, sem prýtt hefur skóla-
bekkinn veturlangt. Skulda-
skilin hefjast með erfiðum
próflestri. Ætla má, að
margur iðrist þeirra stunda
frá vetrinum, sem til spillis
hafa farið. Lítt tjóar þó að
sýta.
Þótt komu sumarsins sé á-
vallt vel fagnað, hugsar
margur með söknuði til
vetrarins. Skemmtilegar
skólaminningar orsaka, að
margur nemandinn hugsar
sér gott til glóðarinnar á
næsta vetri.
í dag ætlum við að horfa um
öxl til liðins vetrar og rifja upp
það markverðasta, sem annálað
hefur verið, hvað áhrærir unga
fólkið og dægurmál þess.
Ber okkur, sem öðrum penn-
um, sem annálera, að upphefja
skrif okkar á veðurfarslýsingu.
Veðráttan var hagstæð haust-
mánuðina, bæði fyrir menn og
toúpening. Réttir hófust með
sínum klaufpeningsjarmi, og
þegar síðasti ómur af þeim
fagnaðarlátum, sem ein af önd-
vegis bítlahljómsveitum Betu-
iríkis „The Kinks“ hlaut við
hingaðkomu sína, dó út, gekk
vetur í garð. Skólar hófusf, —
menn settust enn á ný á ryk-
fallna skólatoekki — og Kjarval
átti merkisafmæli. Boðuð var
fæðing íslenzks sjónvarps. Brá
þá svo við, að þátturinn
Skammdegistónar þagnaði, en
við tóku Pétur og Jón og hafa
þeir síðan kjaftað hvor upp í
annan. Norðangjólan gældi
við ýlustrá undir húsvegg í
vesturbænum meðan nokkrar
sálir norpuðu úti á flugvelli
og biðu þess, að The Hollies
renndu í hlað.
Um það leyti át Alli Rúts
saltfiskinn sinn og kynnti
fyrir aðdáendum sínum nýjan
skemmtinaut sinn, kúna
Skjöldu, ættaða úr Flóanum
TRAR S***’1?**
....Cnr&Btutitiar
Fram, og ríkti mikill hugur í
herbúðum þeirra. Spenntu að-
standendur blaðanna bogann
hátt, og bjuggust flestir við, að
þeir hæfðu í mark, en því mið-
ur brást báðum bogalistin, en
sálaðist þó hið fyrrnefnda blað
öllu fyrr, unglingum milli
tektar og tvítugs til sárra von-
brigða. Áfram hélt þó Húrra
að koma út og voru síður biaðs-
ins þaktar efni um væluikjóa
landsmenn að blóta þorra, éta
súrt og drekka sterkt, og árs-
hátíðir skóla gengu í garð:
Verziunarskólinn sýndi Tjöru
númer tvö ásamt Delerium Bu-
bonis, en Réttarholtsskólinn
skaut hinum eldri rebba fyrir
rass og sýndi ímyndunarveik-
„ . Hljómar slógu í borði ð með Þórsliamri sínum og hug ðu á aukna landvinninga með
nýrri hljómskífu . . .
eystra, þar sem mjólkurnytin
þykir með mestum ágætum.
Fór nú að líða á seinni hluta
ársins og í öndverðum jóla-
mánuðinum héldu Hljómar í
gæfuleit og hugðust gera
strandhögg í vesturveg ásamt
þjóni sínum. Tvö unglingablöð
litu dagsins ljós, Pósturinn og
.....um það leytl át AIli Kúts saltfiskinn sinn og kynnti fyrir
aðdácndum sínum skemmtinaut sinn, kúna Skjöldu ... .“
fortíðarinnar, Elvis Pelvis, þ.e.
mjaðmagrind á latnesku máli.
Undrabarnið, Helgi Skúli
Kjartansson, setti saman bók-
menntaverkið „Egla in nýja“
og var það flutt á jólagleði
Menntaskólans í Reykjavík
undir heitinu „Eftirmáli að
Egils sögu Skalla-Grímssonar“.
VT amla árið kvaddi og
nýtt ár gekk í garð á réttum
tíma, sem endranær, og var
haldið upp á áramótin með
viðeigandi eldum og öðru
gaman-gaman. Kleppur-hrað-
ferð hélt upp í langa reisu með
Alla Rúts og fleiri hans líka
innan borðs, og þegar herða tók
frostið þágu bítlarnir M.B.E.
orðuna („Most Excellent
Member of the Beatles
Empire“) úr hendi Elísabetar.
Þórshamrar þ.e. Hljómar tjáðu
sig hinsvegar fúsa til að veita
viðtöku islenzkum bandpeningi
af hæstu gráðu með stjörnu og
hala. Ella „Fiskikerald" (eða
heitir hún það ekki?) kom
fram á hljómleikum hér í borg,
og var aðsókn slík, að klerkar
hefðu talið, að eigi hefði verið
messufært. Á útmánuðum
komu Engir, bítlahljómsveit
ættuð úr höfuðstað norðan-
manna, Akureyri, til Reykja-
víkur og allir, sem vettlingi
gátu valdið komu til þess að
hlusta á sveitina. Þá hófu
ina hans Molieres gamla við
hinn ágætasta oi-ðstír. Herranótt
Menntaskólans í Reykjavík,
ein merkasta leiklistarstofnun
íslendinga, komst að lokum í
þann sess, sem henni hæfir, er
skólapiltar sýndu leikrit Óskars
Wildes á fjöluim Þjóðleikhúss-
ins. Menntaskólanemar á Akur-
eyri settu svo og gamanleik á
svið í heimabæ sínum.
O kömmu áður en bjór-
frumvarpið var fellt á því háa
Alþingi varð mikið umrót í
hljómplötuheiminum. Hljómar
slógu í borðið með Þórshamri
sínum og hugðu á aukna land-
vinninga með nýrri hljómskífu.
Móðurmálinu var varpað fyrir
róða og Pétur Östlund setti
saman óð á máli Shakespeares.
Sex hundruð stúdentar sendu
Alþingi mótmælaplagg varð-
andi dátasjónvarpið, en þá
sendu Dátar frá sér fyrstu
hljómskífuna sína og minkur-
inn gisti enn þá þingsalina.
Boðuð var koma hljómsveit
ar á heimsmælikvarða, The
Sorrows, en það reyndist sorg-
arsaga ein með því að hinum
brezku hljóðframleiðendum
tókst ekki að verða sér úti um
gaeruskinnsúlpur í tæka tíð, en
þá var páskahretið hafið löngu
fyrir tímann. Unglinga-
skemmtistaðurinn Lídó var
tekinn til brúks sem vínveit-
ingastaður. Hafði þá dansglöð
borgaræska í ekkert hús að
venda og fór því í kröfugöngu
um stræti borgarinnar fyrsta
apríl, og við fengum okkar
fyrsta tíðindabréf úr norður-
amtinu, sem birt var í
Lesbók. Burtsendingardagar
(Dimmissionir) menntaskól-
anna fóru fram samkvæmt
fornum siðvenjum og Prjóna-
stofan Sólin var frumsýnd í
Þjóðleikhúsinu. Þá kvaddi vet-
ur, sá vetur, sem þótt hefur
heldur tíðindasamur fyrir unga
fólkið. Engin stórtíðindi á borð
við bítlaæðið hafa þó átt sér
stað. Virðist sem bítlaæðið sé
mjög í rénun, a.m.k. fer
tala háhæluðu bítlaskóna, sem
spranga um á götum borgar-
innar, minnkandi og síðustu
bítlakollarnir verða sennilega
rúnir með hinum sauðunum á
sumri komanda.
0
g enn er komið sumar
með birtu og yl. Vorhugur
kviknar í ungum brjóstum.
Brátt leitar æskan á vit fjalla
og grösugra dala, þar sem
fegurðin og kyrrðin ríkir, ofar
hverri kröfu. Á sama tíma
hreykja silfurhærðir siðferðis-
postular sér uppi á söngpallin-
um. Söngurinn um spillingu
æskunnar berst úr borg í byggð
— örlítið falskur. Ef til vill hafa
þeir komizt að endanlegri nið-
urstöðu um úrræði til þess að
koma í veg fyrir gjálífi ungl-
inga á sóltojörtum tyllidögum í
faðmi guðsgrænnar náttúru.
b.sív.
Hagalagíar
Fræðin týnast.
Við andlát Ólafs Davíðssonar kvað
Sigurður bóksali Kristjánsson:
Fræðin týnast, tröll og álfar
tapa hé.raðsvist.
Vættir landsins veina sjálfar:
Við höfum Ólaf misst.
17. júlí 1966
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 7