Lesbók Morgunblaðsins - 31.03.1968, Qupperneq 6

Rœtt við tvo unga húsgagnaarkitekta, Jón Ólatsson og Pétur B. Lúthersson
.
• ■ - ' ■
Jón Ólafsson t.v. og Pétur B. Lúthersson á teiknistofunni í Ármúla 5
að vékur athygli aðkomumanna,
að næst á eftir bókabúðum
ber mest á húsgagnaverzlunum í
Reykjavík. Svo margar eru þær, að
halda mœtti að húsgögn vœru ein aðál
wtflutningsvara þjóðarinnar. En svo er
ekki; það er ekki fluttur út einn ein-
asti stóll, hvað þá meira; við kaupum
þetta allt sjálf til þess að geta látið
okkur líða vel heima hjá okkur og
fegrað og snyrt um leið.
Miðað við þetta umfangsmikla
framboð á húsgögnum gerist það
annars furðu sjaldan, að fram komi
ný íslenzk húsgögn, sem íslenzkir að-
ilar hafa sjálfir teiknað. Það liggur
raunar í hlutarins eðli, að húsgagna-
teik.narar og innanhúsarkitektar muni
hafa fremur takmörkuð verkefni
enn sem komið er, því alltaf hlýtur
það að taka langan tíma að koma
fólki í skilning um, að þesskonar
þjónusta geti borgað sig. Fyrir um
það bil tveim vikum voru kynnt í
húsgagnaverzlun Árna Jónssonar við
Laugaveg ný húsgögn, svonefnd stafa-
húsgögn, sem teiknuð eru hér og unn-
in að öllu leyti. Það eru húsgagna-
arkitektarnir Jón Ólafsson og Pétur
B. Lútersson, sem hafa hrint þessu í
framkvæmd. En málið er ekki til
lykta leitt, þó búið sé að teikna og
hluturinn líti vel út á pappírnum. Þá
á eftir að finna framleiðenda, sem
treystir sér til að leggja fjármuni í
framleiðsluna, en Sveinn Guðmunds-
son húsgagnasmíðameistari, sem rek-
ur verkstœði á Sogavegi 92 hér í bæ,
tók þetta að sér. Hér er um að rœða
einföld, smekkleg og sterk húsgögn;
efnið er Ijós eik og er það gleðilegt
frávik frá þeirri ofnotkun á tekki, sem
átt hefur sér stað að undanförnu.
Þarna er um að rœða stóla, svefnsófa,
hillur, skrifborð og smáborð, sem
hœgt er að raða saman og raunar er
einnig hœgt að nota þau sem koll eða
fótaskemil.
Jón Ólafsson og Pétur B. Lútersson
eru báðir ungir menn og áhugasamir
og þeir hafa áður vakið athygli fyrj/r
prýðileg verk úti í Danmörku, þar
sem samkeppnin er þó miklu harðari
um þessa liluti heldur en hér. í til-
efni af stafahúsgögnunum nýju, heim-
sóttum við þá Jón og Pétur á teikni-
stofu þeirru, sem þeir reka í stórhýsi
Emils Hjartarsonar við Ármúla 5.
Þar hafa þeir sitt teikniborðið hvor,
en á hillum standa módel af ýmsum
húsgögnum, sem þeir hafa teiknað og
látið smíða. Eftir að búið er að teikna
hlutinn er næsta skrefið að gera af
honum nákvœmt módel og erlendis,
að minnsta kosti, er farið með þessi
módel ásamt teikningum til hugsan-
legra framleiðenda. Á teiknistofu
þeirra Jóns og Péturs eru eins og gef-
ur að skilja þykkir staflar af teikn-
ingum, en ekki er það allt af húsgögn-
um., heldur miklu fremur af innrétt-
ingum.. sem eru meginverkefni
þeirra hér. Áður en þeir hófu nám í
þessari grein, voru þeir búnir að lœra
húsgangasmíði og það kemur sér vel
nú.
Jón: Ég lærði hjá Helga Einarssyni,
en Pétur lærði hjá Hjálmari Þorsteins-
syni á Klappastíg 28. Það var eins og
gengur og um sjálfstæða teikningu í
sambandi við iðnnámið var ekki að
ræða, en aðeins venjulegar vinnuteikn-
ingar í iðnskóla og þá eftir gefnu verk-
efni.
— En unnuð þið eitthvað við hús •
gagnasmíði hér heima eftir að því námi
var lokið og áður en þið hófuð nám
í húsgagnateikningum?
Pétur: Já við unnum áfram á þessum
verkstæðum, eftir að við vorum orðnir
sveinar, ég í 4 ár og Jón í 3 ár.
Þá var þetta farið að gerjast í okkur
og raunar hafði sú gerjun staðið yfir
í langan tíma, en þó var þetta ekki
sameiginleg ákvörðun hjá okkur.
Jón: Við hittumst úti í Kaupmanna-
höfn og þar þreyttum við inntökupróf
í Kunsthándværkerskolen. Iðnskóla-
teikningar okkar voru lagðar til grund-
vallar, ásamt hverjum þeim teikningum
öðrum, sem við höfðum, en þær voru
víst ekki fjölskrúðugar. Eitthvað smá-
vegis hafði ég þó teiknað af innrétt-
ingum.
— Og hvað er langt síðan þetta var?
Pétur: Það var haustið 1961. Þetta
er raunar í deild í Kunsthandværkskol-
ens Möbelhöjskole, og hún útskrifar
húsgagnaarkitekta eftir 3 ár. Þarna eru
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
31. marz 1968