Lesbók Morgunblaðsins - 07.04.1968, Síða 5

I hálfan klukkutíma hafa milljón-
erar frá Texas, klæddir stórköflóttum
skyrtum, þreyttir ferðamenn og tveir
einkaspæjarar, horft á frú eina frá
Baltimore, þrálynda ömmu, sem leggur
alla peninga sína á „númer fimm“. Hún
er búin að stinga heilum hlöðum af
gulum, rauðnm, svörtum og lillabláum
spilapeningum inn í spilahjólið, en hinn
glæislegi spilaumsjónarmaður hótelsins
„Desert Inn“ dregur þá alla til sín. —
Spilahjólið, sem al'lt veltur á, er ber-
sýnilega hlynnt spilabankanum!
Hið mikla tap virðist þó ekki valda
hinni spilafíknu, áttræðu konu sérleg-
um áfiyggjum. Hún sýpur á viskíglasi
sínu í rólegheitum og gegnum andlits-
farðann verður ekki séð, að hún roðni
hið minnsta, þótt hún hafi þegar tapað
átta þúsund dollurum.
Klukkan er sjö að morgni, sólin er í
þann veginn að rísa yfir hina furðu-
legu borg Las Vegas.
c
kJamtimis þessu er næsti salur í
hótelinu „The Lady- Luck- Room“ lýst-
ur upp með lituðu ljósi, og kvenna-
hljómsveit spilar þar bandarískan sjó-
mannavals á fiðlur sínar. Jafnvel hinn
„harðsoðni“ hótelstjóri Cecil Simons,
skemmtir sér og hrósar hinum snjöllu
stúlkum. Hann er snöggklæddur og seg-
ir brosandi við gestina: „Bíðið þið bara.
Þetta er einungis byrjunin á öllu því
ótrúlega, sem þið munuð fá að sjá í
Las Vegas“!
Sjálf tilvist bæjarins er í rauninni
furðuleg. Þar sem mýs og skröltormar
börðust áður harðri baráttu fyrir lífi
sínu í brennandi sólarhita eyðimerkur-
sandsins, þar sem Fremont höfuðsmaður
sló niður herbúðum, er leiddi til þess,
að lítill og vesæll bær myndaðist, þarna
setti Wilbur Clark fyrsta veitingahúsið
á laggirnar með stofnun „Desert Inn“.
Þessi frægi brautryðjandi, sem hafði
dvalið flest æfiár sín á hættulegum
spilaknæpum, landföstum eða fljótandi,
gerði lífsdraum sinn að veruleik, þegar
hann kom hér á fót spilavíti, skemmti
leikhúsi og ferðamannahóteli undir sama
þaki.
Síðar hafa margir fetað í fótspor
Clarks. Sjálfur dó hann fyrir þremur
árum með dularfullum hætti. Keppi-
nautar uxu sem illgresi upp úr hinni
sendnu jörð. Eyðimörkin umhverfis Las
Vegas byrjaði að lifna við, og á nokkr-
um árum breyttist þetta auða, nakta
svæði í eina mestu skemmtiborg heims.
Hér eru lögin ekki eins ströng og í
mörgum öðrum ríkjum Bandaríkjanna,
hér eru leyfð peningaspil, og hér geta
menn með einni giftingu orðið eigendur
stórra iðnfyrirtækja.
A
llan sólarhringinn vinnur skari
af peningaspilaumsjónarmönnum, þjón-
um, burðarmönnum, þjónustustúlkum,
matreiðslumönnum og fegurðardísum að
því að gera allt hugsanlegt fyrir gest-
ina.
í hinum 8000 herbergjum á hinum
risastóru spilahótelum: Dunes Stardust,
Desert Inn, Sands, Riviera, Tropicana,
Sahara, Flamingo og Thunderbird, í
Öllum þessum herbergjum er komið fram
við gestina sem konungbornar persónur.
x að fyrsta, sem vekur undrun nýrra
gesta, þegar þeir lenda í hinum steikj-
andi hita á McCarran flugvellinum, eru
ókeypis strætisvagnar, sem spilahótel-
in hafa sent á vettvang og bíða fyrir
utan flugvallarbygginguna, en í henni
er hið fullkomnasta loftræstingarkerfi.
Nýliðinn hafnar því gjarnan með allan
sinn farangur á einhverju af þessum
konunglegu hótelum, sem leigja út her-
bergi við tiltölulega vægu verði.
En að sjálfsögðu stafar það ekki af
mannkærleika, að leiga herbergjanna er
ekki há. Sanngjarnt verð á herbergjum
Glæsilegar forhliðar spilahallanna í Las Vegas eiga að stuðla að því að ná vegfarendum inn úr dyrunum.
LASTEGAS
á reynir, spilaumsjónarmaður hótelsins
— tryggir, að fáir gestir fara með vinn-
ing frá borði. Auk þess segja menn:
„Sá sem vinnur í Las Vegas, hann tap-
ar“. Hvað við er átt felst í eftirfarandi
orðum þaulreynds spilaumsjónarmanns
eins hótelsins. Hann sagði „Ég hefði
gaman að sjá framan í þann mann, sem
ynni mikið af spilapeningum og færi
svo strax heim“.
BORGIN SEM
ALDREI SEFUR
og fæði, skemmtiatriði og alls konar
dýrðlegheit er aðeins hluti af þeim verzl
unarviðskiptum, sem hótelstjórarnir í
Las Vegas eiga við ferðamennina.
Strax og gestirnir eru komnir til
þessa Babelsturns fjárhættuspilanna,
ganga þeir af sjálfum sér inn í ná-
kvæmlega útreiknað kerfi. Tólf doll-
ara tap á mann við spilaborðin, það
nægir til að tryggja hótelunum ágóða.
Áður en nýr gestur hafi haft tíma til
að athuga, hva'ð bærinn hafi upp á að
bjóða af skemmtiatriðum, hefur hann
raunar fengið áminnignu um, hver sé
hinn eiginlegi tilgangur ferðalags hans:
Á náttborðinu liggja nokkrir spilapen-
ingar, og eru þeir gjöf frá hótelstjór-
anum!
Gestur, sem ekki tekur þátt í spila-
mennsku, er aðeins til óþæginda fyrir
Cecil Simmons og félaga hans. Það kost-
ar hótelin mikið fé að hýsa, fæða og
skemmta ferðamönnum. Sagt er til dæm
is, að „Desert Inn“ verji tíu þúsund
dollurum vikulega, til að standa straum
af þessari tegund gestrisni. En þeir
koma fljótt til baka, því að hóteleig-
endurnir geta reitt sig á það, að mann-
legur veikleiki muni fá, jafnvel hina
staðföstustu, til að setjast við spilaborð-
in. Og ef það bregzt þá gefur að líta
sjálfvirkar spilamaskínur hvert sem lit-
ið er, og jafnvel hinir fátækustu falla
fyrir þeim.
Arlega koma tólf milljón fórnar-
dýra fljúgandi eða akandi til Las Vegas.
Þetta er flest harðfullorðið fólk, klætt
Bermudabuxum (léttar stuttbuxur. þýð.)
litskrúðugum blússum og skyrtum og
er með litað hár. — Og bráðlega tekur
að ganga á peningafúlgur þær, sem það
flytur með sér. Bæði bandarískir mið-
stéttarmenn og snobbarar úr peningaað-
alstétt eru örlátir við spilahjólið, spila-
borðin og sjálfvirku spilavélarnar.
Allt vinnur þetta sameiginlega að
því að mjólka gripina, eftir að þeir eru
komnir á básana.
Líkurnar til að koma heim með meiri
peninga en menn fóru með eru sára-
litlar. Líkindareikningur — og ef mjög
Samkeppnin frá smærri hótelum
— með aðeins um 200 herbergi hvert —
svo og mótelum, hefur neytt hina stóru
hótelrisa til ítrustu átaka. Ef lágt verð,
góður matur, ókeypis drykkir, sund-
laugar, golfvellir og aðstaða til sport-
reiðmennsku nægir ekki, þá verður hótel
stjórinn að finna nýjar leiðir.
Þeir lofa gestunum ókeypis „kampa-
vínstúrum" í flugvél yfir „GrandCan-
yon“. Einnig reisa þeir risavaxin neon-
ljósaskilti, sem eiga að draga þá að,
er leggja leið sína um borgina á nætur-
þeli. Mesta athygli vekur hið átta metra
háa ljósastæði úti fyrir Dunes, en í því
eru hundrað þúsund perur.
Hin heimsfrægu skemmtiatriði hótel-
anna eiga mikinn þátt í gangi þeirra,
og hörð samkeppni er milli þeirra um
hylli áhorfendanna. Frægir leikhúsa- og
kvikmyndaleikarar, svo sem Betty Gra-
ble, Danny Kaye, Jerry Lewis, Dean
Martin, Sammy Davis, og Nancy Sinatra
■geta sett upp allt að fimmtíu þúsund
dollara á viku þarna.
Nú sem stendur er helzt svo að sjá
sem öll París sé flutt til Las Vegas.
Geysistórar auglýsingar bjóða gestum
upp á „Lido de Paris“ í Stardust hótel—
inu, „Folies-Bergére“ í Tropicana „Vive
les Girls“ í Flamingo og nektardans-
sýninguna „Cest la Femme“ í Thunder-
birdhóteli. f síðasttalda skemmitatrið-
inu slær ljósrauðum bjarma á hörund
Framhald á bls. 15.
7. apríl 1968.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 5