Lesbók Morgunblaðsins - 09.06.1968, Blaðsíða 16

Lausn á síðustu krossgátu
FÉLAGI yðar, lesandi góður, opnar á
kröfusögn, 2 hjörtu, andstæðingurinn
segir 5 lauf og þér hafið þessi spil:
A A K D 10 8 6
V 6 4
♦ D 9 6 4
* 6
Hvað segið þér á þessi spil? 6 hjörtu
virðist nokkuð góð sögn, en veljið þér
þá sögn munuð þér sjá eftir því. Aust-
ur doblar hana án efa.
Spilaskiptingin er þessi:
Norður
* Á K D 10 8 6
V 6 4
♦ D 9 6 4
.% 6
Austur
A G 9 7 4 3 2
V 10 8 3
♦ 8 5 3 2
8 7 4 3 2 * —
Suð'ur
A —
V Á K D G 7 2
♦ K G 10 7
* Á K 5
Vestur lætur út laufa 7, Austur
trompar, lætur út tígul, Vestur fær slag-
inn á ásinn, lætur enn út lauf, sagnhafi
trompar í borði og Austur trompar yf-
ir. Austur lætur út tígul og þannig
trompa A.—V. lauf og tígul til skiptis
þannig að þeir fá 1400 fyrir spilið.
Það er hægt að vera vitur eftir á og
segja að Suður eigi að breyta í 6 grönd,
en mjög er ósennilegt að hann geri
það með þessa spilaskiptingu.
Vestur
A 5
V 9 5
♦ Á
* D G 10 9
Ýmislegt hefur verið gert af hálfu
borgaryfirvalda til þess að finna
verkefni fyrir unglinga sem orðnir
eru 14 ára gamlir, þótt mörgum
muni vafalaust finnast þar ekki nóg
að gert; hefur enda borgarstjóri
sjálfur tjáði okkur í sjónvarps- og
blaðaviðtölum, að mörgum um-
sóknum þessara unglinga verði
ekki hœgt að sinna. Það kann því
að vera að bera í bakkafullan læk-
inn að kvarta um aðgerðarleysi það,
er blasir við börnum á aldrinum 12
—14 ára, nú er skólanum sleppir
og sumarið tekur við.
Nú er sem betur fer af sú tíð,
að nauðsyn var að halda börnum
á þessum aldri
Msleitulaust við
erfiða vinnu
vegna fjár-
hagsörðug-
leika eða ör-
birgðar for-
eldranna. Þó
þykir enn
sjálfsagt á ís-
landi að börn
og unglingar
hafi eitthvað
gagnlegt fyrir stafni og enn hefur
ekki skapazt nein regingjá, þjóð-
félagslega séð, milli þeirra ungl-
inga sem vinna af brýnum fjárhags-
ástœðum og þeirra, sem geta sakir
velmegunar varið tíma sínum í leik
eingöngu. Enn er ekki svo komið,
að aðgerðarleysi sé „fínt“ stöðu-
tákn á Islandi eins og vill brenna
við í öðrum löndum, og held ég, að
allir hljóti að vera sammála um, að
slík þróun vœri óœskileg og í and-
stöðu við íslenzka hefð eins og hún
gerist bezt. Hins vegar hljótum við
að verða að gera okkur grein fyrir
ra
því, að hæglega getur svo farið, ef
svo fer sem horfir um atvinnumál
unglinga. Er vissulega nauðsyn af
fleiri ástœðu en þeirri einni, að láta
ekkert ógert til að skapa vinnu fyrir
þessa aldursflokka, þegar svo er
komið, að hún liggur ekki á lausu,
ef svo má að orði komast.
Námskeið þau, sem stofnað hefur
verið til, eru góðra gjalda verð og
hin nauðsynlegustu, en þau standa
að jafnaði stutt og leysa ekki nema
lítinn vanda, er þess er gætt, að
sumarleyfi barnanna úr skólum
varir heila þrjá mánuði.
Mér er kunnugt um eitt sveitar-
félag úti á landi, sem skipulagði
vinnuflokka fyrir börn, sem ella
hefðu gengið aðgerðarlaus allt sum-
arið. Þessi vinnuflokkur vann að
því að hreinsa og fegra kauptúnið,
allt spýtnarusl og annað sem til
óprýði mátti telja, var fjarlœgt,
jarðvegur sléttaður og allt gert,
til prýði, sem talið var á valdi
svo lágvaxins vinnuflokks. Börn-
in fengu þarna verðugt verk-
efni að vinna og öðluðust um
leið nœmara auga fyrir snyrtilegu
umhverfi. Eitthvað smávegis kaup
mun þeim liafa verið greitt, en allir
voru, held ég, sammála um, að pen-
ingarnir vœru hér ekkert aðalatriði.
Hér í Reykjavík er nóg af rusli, sem
mœtti fjarlœgja og nóg af börnum,
sem skortir verkefni. Væri svo frá-
leitt að fara að dœmi þessa áður-
nefnda kauptúns? Árangurinn gœti
orðið fegurri borg án mikils til-
kostnaðar. Rösk og heilbrigð tólf
ára börn finna til vinnulöngunar;
ég þykist viss um, að þau tœkju
þennan starfa aö sér með ánœgju.
Svava Jakobsdóttir.