Lesbók Morgunblaðsins - 29.06.1969, Blaðsíða 14

Pu m 1 7F5 1 KCU T|íT.
V^TvlM- NVuw-
fllA©- m\rt\ P/R
HUW H’AR HiMDRR IxiílM
m Ftall AfKYiflt ViTthR KY£lt i txúSoj. IÐ BdREÁ
dúttð þi TIL + M fitfi- UÐmR. -
YEISAR PÆ R- l*> GRUGL HLUT- D0ILD- ) M 1 a n T
HRóPf) KVflCB pt n ► þRT- DTK \/.
&úd0> iietM mvhT 1IV
P fíW HEiTl ■ HAPPlP HÖTaK K"ok)- ist
K«Rl- NRFjJ NflFN ÉMD- iMA
firiLL N v-
ÁMU 5AM- $ULL
iTKÖPpi 2EIHÍ
Fó'RU- aíautur LthT
SKoT- r\ð |ÍWw ATKV- n IKRÍBA 1 S T- flT- uR
HoRaö- UlL H RVN J- flMOI zum> A'HÖLD
L6MÍiRfl BURTU
KTAPTI MATUR. 5:av- ARMAl. IMq
HNflKKí KeRTuM KfifU-r Dv R- M MuM
TflRF L'erAí
UiTfj H L T-
|gæl7 |pR*£ifr * KL'o STRLP diEFr 'J\
Ibmb- |dbw BRÚft h
VHTN R4MT UM-
lífíKS IhU P NiÐUR.
HMW- H\ÍEL Eihk.- srn fir. FoR' Hfl FM
[dó FUt-L- NllKLUrj hff f Kdki- flST
RST ÚR- VToM- F) M
K YLFa CiLEOT ► HWD- iíMl

■i
íiEVKI
SLfl
IKflTTuR
OyR

Lausn á síðustu krossgáfu
l cn X Q < 'A - U) < < 0/ \ vO '< X — X X — < X
m !!i Z. < H 3 z X "b — s ** Q 3 X < X Æ X X <
W.o < — 2 vA W S. c»>« v-> UJ oá LL. (Pl > '\2 ií zt 51 2. — c/ tt- ‘<S X '< >3 < 0- I; -3 £ -- ÞL
< -1 Ll |fa vD ct .« a if U) 0- -i 3 X X £ * it S S^. -3 VI ~
ft 'O * c*. < Q < Oá I II z. LU X L. ■V V- - < 1 HC->- — © h X JT X
ct VA\ < \~ — z Cf 5« 2 — Q Qd < c/ | 2 ->■ P» LU Q -X 3 C2 t; V I o \n
I íá P. K ? ie-otv <r ■z 0/ < •o ~L < cJL e5 S S Q — X 3 -x- ~L VI — E? V- c£ ■ (A

% V Sf? Ui c/ kl > 'C> _l Ótt t Q <C CZ I? 1 > X S'í < 3 <
< E 44 <t •S) ul o: £ kí _1 < s Z X t E s X X — oC
M p> < <C -z. tt-ö li X VI < l~ < ú*' V-> 1 \— X 3 > Oi \- 1-
u 3 0- < X Vi V- £ > — % -?*■ < ,<r 3= 5»i Uí X <: sO
i \ \ t>L uí. < OL v— ¥ h X >3 < I 311 > : 04 UJ x ■— -J .cE PO X X < iw r>« U.Í LU X
W/ ca LLl h- -1 < «1 — X c> V- < CÁ s 1 £T Vb X X “‘t*
tz. l«!i _ o \A- iMí LU'S *3í *A.O \ i
Á EINUM hinna sólbjörtu vordaga
í maí ók ég eftir þjóðvegarspotta í
nágrenni Hafnarfjarðar og mœtti
leigubíl þaðan úr Firðinum á hœð-
ardragi, sem þar verður. Báðir vor-
um við líklega á miðlungs þjóð-
vegahraða, en mér til undrunar og
óneitanlega til skelfingar, kom hann
á móti mér á öfugum kanti. Þegar
slíkt hendir, verður meira um
ósjálfráð viðbrögð en þrauthugs-
aðar aðgerðir, enda vinnst ekki
tími til þeirra. Fyrsta viðbragðið
var að hemla eins og mögulegt var
og greinilega gerði leigubílstjórinn
slíkt hið sama. Minnugur aðvarana
ákvað ég að sveigja ekki af hœgri
kantinum og á síðasta augnabliki
beindi ég bílnum þvert út af veg-
inum til að forðast árekstur. Leigu-
bílstjórinn gerði nákvœmlega það
sama og þegar bílarnir stöðvuðust
á tiltölulega sléttum mel, var tœpt
fet milli þeirra. Leigubílstjórinn
steig út, svartvondur, og og bjóst
til að hella úr skálum reiði sinnar,
en áttaði sig þá á sinni vinstri villu
og sagði einungis: „Æ, hver skoll-
inn.“ Og með það var hann far-
inn.
Ugglaust hafa allmargir svipaða
sögu að segja, einkum þeir sem
eitthvað að ráði aka á þjóðvegum.
Eftir rúmt ár í hœgri umferð þyk-
ir mjög uggvænlega horfa og marg-
ir óttast, að sumarið líði vart án
stórslysa af völdum hinnar örlaga-
ríku gleymsku. í fyrrasumar urðu
að sönnnu fœrri slys en menn áttu
von á og hægri breytingin þótti
hafa tekizt vel. Að ýmsu leyti
reyndist hún hin þarfasti skóli;
menn tömdu sér í bili kurteisi, sem
tœpast verður kölluð aðalsmerki ts-
lendinga almennt. En brosin í hœgri
umferðinni voru skammvinn og
það hefur sýnt sig, að sú umferðar-
menning, sem menn báru eins og
blóm í hnappagati, átti sér ekki
djúpar rœtur.
í fyrrasumar varð þess oft vart,
að menn kviðu því að aka á þjóð-
vegunum. Þess vegna var að jafn-
aði ekið gœtilega og ökumenn voru
sífellt að minna sig á að víkja til
hœgri. Nú þykjast menn mjög
farnir að sjóast í hægri umferðinni
og tala um ,að það sé ósjálfrátt við-
bragð að víkja rétt. Hjá sumum
gerist það án efa. En þessu við-
bragði er vart að treysta. í sum-
ar verður stórkostlegri hætta á
þjóðvegunum en nokkru sinni fyrr.
Menn hafa almennt tekið upp þann
umferðarhraða, sem tíðkaðist fyrir
breytinguna; það er hreint ekki
óalgengt að góðum bílum sé ekið að
staðaldri á 80 km. hraða í þjóð-
vegaakstri. En það segir sig sjálft
að slíkur hraði veitir ekki langan
umhugsunarfrest á blindhœðum.
Enn stendur mjög upp á Vegagerð
ríkisins um að skipta vegum á slík-
um hœðum og það verður að teljast
vítaverður slóðaskapur, að einn
fjölfarnasti þjóðvegur landsins,
austur að Gullfossi og Geysi, skuli
enn með óskiptum blindhœðum.
Ef Vegagerðin veit ekki hvar þœr
eru, er velkomið að vísa á þœr.
Stórbœttar merkingar á götum
Reykjavíkur áttu líklega mestan
þátt í skárri umferðarmenningu á
þeim slóðum. Þó er vafasamt að
hœgri umferð hafi að fullu og öllu
verið tekin upp. Á tvískiptum göt-
um eins og Hringbraut og Miklu-
braut er megin umferðarþunginn
vinstra megin. Þeir sem hægast aka,
halda sig oftast öfugu megin og
eini möguleikinn til að k omast
framúr þeim er samkvœmt gömlu
formúlunni.
Þetta virðist ekki ennþá vera
ökumönnum að fullu Ijóst og vant-
ar að þessu leyti meira aðhald og
áminningar. Að minni hyggju eiga
leigubílstjórar ennþá langt í land
með að ná tökum á sœmilegri um-
ferðarmenningu og sannast enn, að
erfitt er að kenna gömlum hundi
áð svtja. Öllum ökumönnum frem-
ur þyrftu þeir að taka sig á og
ástunda meiri tillitssemi. En þrátt
fyrir augljósa vankanta á umferð-
armenningunni í höfúðstaðnum,
hefur hættan ekki aukizt þar.
Kannski er hún þvert á móti minni
en áður. Það er hins vegar á þjóð-
vegunnum, sem skórinn kreppir
harðast að; þar liggur hættan í
leyni.
Gísli Sigurðsson.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
29. júinií 1969