Lesbók Morgunblaðsins - 12.10.1969, Blaðsíða 14

?<IKN:
un^ ^rlr u\cxa\von.x
\ö\osx hoimOL
ocj Jyrlr inno,u hora
d.'bOL opr&c.
Tílotti hnnnTor
miSra opcr§a,
oc^ Vwia or&t
Qll-o fyrst oj hooá;
KLEPPURÍMA
EVaimihaflid af bls. 7.
7.
Flóki sínar drögur dregur.
Drjúg eru Kleppu verk til þessa.
Hleypir niður hestsins klyfjum.
Heyrist ennþá sungin messa.
Klofvegar á klárnum góða,
keyrir hann ákaft fram um veginn.
Klukknahljómur, kristinndómur
kæfa munu tröll og regin.
8.
Sumigið hafði svairta miesisiu
og sært öll goð að duga heiðni.
Efast tók í uppnáminu,
að þau færu að hennar beiðni.
Kom þó við á Kleppustöðum,
— klárinn undan höggum stynur.
— Bara að halda beint í norður,
bíður mín þar gamall vinur.
9.
Hví eru tröllin horfin öllum?
hugsar Kleppa á sléttum völlum.
Nú skal upp á háa heiði
hleypa Flóka á einu skeiði.
Hrædd og ær hún áfram geysist,
upp á tungu skepnan þeysist.
Hérna sprengdi hún hestinn unga,
— heitir síðan Flókatunga.
BZZ>t3BM83BaB85BgB———B3S—BBBBB85aWO———B——Omiimim
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
10.
Þegja tröllin föld í fjöllum,
fram á veginn má hún þramma.
Nauð er að skálma norður heiðar
á náðir Finnboga hins ramma.
Hann var tröll að afli öllu,
einnig Kleppa lá á bragði,
þegar fangbrögð þreyttu saman,
því að flagð á jörðu lagði.
11.
Nú gæti hún tekið gamanmálum
goðumvígða mannsins ramma.
Sjálf var hún mennsk að móðurkyni
og meðal trölla ævi skamma.
— Heiðri mímum honiuim blóta,
hetjunni sem ekki svíkur.
Faðmlög verða ferleg glíma,
fer ég því til Trékyllisvíkur.
12.
Finnbogi ákaft Kleppu kyssir,
kastar henni niður á völlinn.
— Þig ég serði og særi goðin,
að sért ei lengur í bland við tröllin.
Nú eru komnir nýir tímar,
núna ríkir kristinn andi.
í Bæ á Ströndum byggð er kirkja,
býr ei lengur heiðni í landi.
13.
— Tryllast skulu tröll í fjöllum,
tortíma hyggjumst vér þeim öllum.
Því er til nokkurs víst að vinna,
viljirðu athvarf hjá mér finna.
Upp stóð Kleppa og ákaft stynur.
Ekki var þetta hennar vinur.
Flærð og svik og falskar efndir.
Fyrir það skulu koma hefndir.
14.
Leit hún yfir grænar grundir
og grösug engi á báðar hendur.
Seit'tist í hlí'ð, en sitaaiuimur stríður
steyptist yfir frjóar lendur.
Hér þurfti á að ósi stemma,
ekki er um það að fletta blöðum.
Æ síðan hafa illa sprottið
engjarnar á Finnbogastöðum.
15.
Finnbogi það frétti síðar,
að frjósamt land er víða brunnið.
Nú skal ei fleiri bíða boða,
til bana hefur flagðið unnið.
Þurfti ei Kleppu lengi að leita,
lá í fleti upp að veggnum.
Strýkur lófa um lend og síðu
og leggur hana sverði í gegnum. <
16.
Kleppa á hann augum rennir,
er hún banastungu kennir.
— Eg treysti þér og til þín leita,
tryggð þín er mér bana að veita.
Með ofsa skulu unnin tröllin.
En ef þið blóði rjóðið völlinn,
ófriður mun aldrei dvína.
— Með ástarþökk fyrir heiðni þína.
17.
Hver átti réttinn? kristni? heiðni?
Kleppu varð ekki að hennar beiðni.
Sá sterkasti á ennþá aflið,
að eyða, myrða, vinna taflið.
Mín harpa er þögnuð, rímuð ríma,
sem rifjar upp sagnir, gamla tíma.
Alltaf finnast illar vættir,
ef ekki verða manna sættir.
Reykjavík, 23.7—24.8. 1969,
Sveinn Bergsveinsson.
tjtgefandi:. Hjf. Árvakur, Tteykjavik.
Fram'kv.stj.: Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
.Matthías Johiannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsran.
IHitstj.fltr.: iGísli Sigurðrson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinrson.
Ritstjórn: ASalstræti 6. Sími ÍOICO.
12. olkifcóibeir 1969