Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1970, Blaðsíða 14

Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1970, Blaðsíða 14
 nm "d) ("? K> L5 LJ LzJ TflKW H/4R. GUOBERdSSOM fWa hoj þar (raboaa,ot þnr c&'£ Covu. n.wnon.'Ooúrua. okC.ct’v. ote uwla ofc Córu. þoiix- am.í jöUL ok cyoumerlRr oþ uor UJJt tiX moAor. ðnar þavr koraaofon, odoLabkkura, cýá þolr bmoTto'R.'R. ok to.’ka abnaov.- ann. ok &ab.cx Ul oayóÍÆ. þvnn.«.r þotr rojaSJa&Q.vyj- irai ixx.o.rstuad. uolY'. LLóun^ote uar Q.VvV^L ^ooifc. TThsLcx þoxv þá&va ö. tyúuö. . huftrjuL þattix raaacacjna- þá hftyraþQiaraöLv. oxbLaa upp uar bcfe.oJ: &a,ar þxr&at, buaxvc raoa þuuftr ftLQv&ooa- aobá&oyðLaum.. ooLr Viin tlL.ob &aL þar om. Sr qíqL UiLU.'toá maUá orn- urvu UClkö þsu-QQja merlyUlv. mOnjxaf o/aaamiþá maa &oóaa á &ftuó>Lau.ra'.toár jáiaþuL. ✓ J w&z •þö. Latr h&nrt &ú^xtte 'or trénu.o'r 'beak ö. 'bayóv.nn. ok tftayr upp þQyor tfc ^jrsta Loroy.o.n& Locuxon. b0.oo.ocyu.na.. "þáuarb £ohl rQlbr oþ yrolp upp rhOrda&Voaaoto rfttóLn df oLLu ofU, ok rftkr o. þroppLnu nraLnum.- Drama brftCjiþ ucb hooCjd ohfLuor upp.lpá uar fo&t ötonyca ulo bak oraoiHn.b,ftah.ftadY- VLoha uco cuaaaa Qada sLaayar caao.r’DrnLna f LOjor höXt &uá at f<atr ÍLobsx taVca nvór yrfótoh uröCr ob uv.ða.oa,hftadr hoab.huacjrhaaa-oJc. &Luna rauna or ovduva. ar götur fram að síðari heims- styrjöld; komin yfir tvítugt, þegar seimva stríð skall á. Við- horf hennar tit einstaklinga. stétta og þjóðfélags mega telj- ast skiljanlegri, ef sú stað- reynd er í huga höfð. Eru fornritin lygi? Framih. af bls. 11 andi Snorra Sturlusonar. Er sú ætt rakin til Eyfirðinga. Séra Þorvaldur var orðlagð- ur fyrir gáfur og lærdóm, er hann var í Háskólanum í Kaup mannahöfn. Hann safnaði bók- um alla ævi, átti fágætar bæk- ur, og fékk bókasendingar frá erlendum háskólum og fræði- mönnum. Bókasafn hans 14 hestburðir, var selt að honum látnum fyrir 4 þúsund krónur, em færi eflaosit niú á 4 milljóndr, ef ekki meir. Séra Þorvaldur var sagður geta lesið 20 tungumál og tal- að 12. Hann vissi allt um alla hluti, nema hafði takmarkað vit á fjármálum, enda fátækur alla ævi. Þó hafði hainm vit á fraim- förum í búskap, m.a. var hann fyrsti maður, sem sáði grasfræi. Séra Þorvaldur var heimilis vinur hjá Hans afa mínum á Þóreyjarnúpi, og faðir minn og hann voru vinir. Móðir mín og séra Þorvaldur voru náskyld, enda kom hann oft til foreldra minna að Vatnshóli. Síðast kom hann snemma vors 1906, á leið á sýslufuind á Blömduósi, en á heimleið af þeim fundi drukkn aði hann í Hnausakvísl, fannst þar, með skeggið freðið við skörina. Pabbi sagði, að séra Þorvald- ur hefði verið innilega góður smælingjum og hann hefði get- að grátið, hefði hainm gert á hlut þess, sem var minni mátt- ar. En hann lét ekki hlut sinn fyrir stórmennum og höfðingj- um. Pabbi dáðist að hrein- skilni og heiðarleik séra Þor- valdar, og ef nokkur hefði efað orð séra Þorvaldar, þá hefði pabbi orðið reiður, hvað þá hefði nokkur kallað séra Þor- vald lygara. Skáldin semja kvæði, leikrit og skáldsögur. Með því eru þaiu að keirma samferðarsystkin um sínum í lífinu, og þeim, sem á eftir koma. Mörg eru þau skáldin, sem ekkert þurfa að hafa fyrir því að semja, rétt eins og annar stýri hendi þeirra. Matthías Jochumson var sagður ekki hafa haft undan að skrifa, er hann orti fegurstu kvæðin. Geta ekki framliðnir ættingar notað afkomendur sína til þess að kenna ættinni og öðrum? Enginn er þó meira skáld og kennari en Guð almáttugur. Hvert mannslíf hjá honum er fullkomið leikrit, ýmist gleði- leikur eða sorgarleikur, en jafn guðdómlegt fyrir því. Afkom- andi líkist einhverjum úr ætt- ininá, og jarSiíf hajnis er svip- mót þess framliðna. Mér hefir oft dottið í hug, að séra Þor- valdur hafi verið Snorri Sturlu son endurborinn, eða ímynd hans. Vit hans og fróðleiksfýsn var svipað, frasaiginiaa-l&guiniin eins. Og að útliti var hann eins og Snorri hefði vel getað verið. Munkarnir og prestarnir hafa vafalaust sumir verið skriftlærðir, liklega margir af- komendur írsku ambáttanna. En frar hafa verið kristnir snemma, og voru farnir að rita frásagnir um 500, en Germanir ekki fyrr en upp úr 1200. Lík- lega hafa munkarnir verið einkaritarar Hafliða Mássonar og Snorra Sturlusonar. Alda- vinur Snorra var einmitt prest- ur hans. Og nú eru lærðu mennirnir farnir að keppast um að segja fornritin skáldskap og þá sem rituðu þau, lygara. Á ritöld- inni voru íslendingar ekki bún ir að læra að ljúga. En þeir kunna það nú, og gera sig stóra og dýrlega. Það sanna þeir í næsta bekk eilífðarinnar. Þuríður, yngsta dóttir séra Þorvaldar, var fermingarsysitir mín á Breiðabólstað 1906. Og nú er mér sagt, að sonur henn ar sé að úthúða Snorra Sturlu- syni. Foreldrar hans voru bæði góð, og af góðum komin í báð- ar ættir. Ég marka það minna þó aðrir, sem ég hefi minna álit á eftir langa lífsreynslu, sagi öll gömliu fioirnriitiin lyigii, og þá sem rituðu þau, lygara. Hannes Jónsson. Útgefandi: Hjf. Árvakur, Reykjavik. Framkv.stj.: Haraldur Sveinsson. Ritstjórar; Matthias Johannessen. Eyjólfur Konráð Jónsion. Ritstj.íltr.: Gísli Sigurðssón. Auglýsirgar: Árni Garöar KrijHnsson. Ritstjórn: Aðalstiæti 6. Simi 10100. Fríða, Guðmundsson Ég sá þig Ég sá þig um kvöld, þegar nóttin var að boða komu sína. Dökkir lokkar þínir clrúptu við föla kinn. Hvað hryggir þig? Sólsetrið eða nýr dagur? 1 4 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 14. júmí 1970

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.