Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1970, Side 16

^ss
&

KlflW jJj
H flFM
1R
BeúniR
FUCjL
IR
H ÚS
d-VR-
I Ð
StR-
ftuni
U R
PlPP-
RR
|H f? Ci I
IMó'tt
#
HRO
asr
R\
(WöfiifiÍHtl'ÓL'
K K IH Jv nVlV jpft

TSitiii
iKÓL/f
SCTUfL
Knsst
Uíitn
sMeir-r
IWC,U
Fell
SRKI-
H L X.
hreif/•
H
6 rt rtX-
rarn
F Ul,L
STfíF-
U «
í. '/«•-
fírfíS-
HmTun
ÍKI P
HFF £-
RMIÍC
flft
SPJór
lOPrl
-u-
£.«/Pí?
HFCfl-
K4UR
fU'/T
IR
fvRÓ-
PU -
/uJFlVií
i)h neiH
IP Dl
írfF/w
V’iR-
S0P-
a P.
Ve*p-
MKTfí
m hlio
dlfiNti-
#Mft|
KwiCii>
FUorí
z eins
Eim
$

FloS -
KU-
Hfít-S
IRB-
FÁR

■ffíVLL
tflti
fRél,Hi<
FfíThI
Rf>
LfíyJO
EflDllK,
ViP-
bót
HUH-
LfíUS
L£IT
MfíLS
l/f IWlF/l
£ ift
h o n-
fTQKI
£ fíD-
i Al 6
H/EÉ)
Jfct-
Fltfífíl
H?oTrífi
V5'
iV\f*
0l?0 Fi
Vem«
'oFlill-
l/»H Ig
d'/LTfí
L. o FT-
TECk-
SP/<-
/Af
trn
fflr/v.
Huí-
ffPflR
MffuR
» y
UfíT
<Q>
,U>
Lausn a síðustu krossgáti J
P cc cr Qi 4 x 2. - Œ. 17 o ->• u tz O bC
|fí LL Í þJ \ií cc ««: Cf C* Y cc 01 x«- 17 77 CL — 2 u .Q — 2. Mi. x- ~ct V/>
)Z. ■Z ctr <S CC OkL í|» il£ Y ar h |p ■’y cZ 3 •5L 17 51 il cfc 0 'A
•41 •z. 2 3 77 íljí cL; •-< Þ ■2. V j 1 ll VO cr 77 V) T Ct X
VA (C 2 f 2* d v3 o ct I J Í7u 7T Œ u k cfc tí. ~h cr “uT -J ~œ
0L i- <fc I 17 cc cc |U — 'tr te |Sa O - -J <r ~2 ct sTTf liil cq ct 17 \
\\ (X. .o U. — IP 77 d: ce 3 u J- a a — á*'ð x. X 77 ‘f f < U. u ct
vr> 0- o 1- — e S 2 « ~o jp o: -i - \ qZ. y Ti k cw" Íi 7* U Qi Ct •X.
'X «57 ó- «* 'o <4- |J- u. — Y lO — <r U * <X ct t/ j: CC Y ar

Ef -3 1 U) L 3 -J rj li <r Q=l k c u Jd 3 g - vo
*5t \EK “s. tR o j- 1- tr 15 T cr -J tþ> <C 01 ?e ís. < lO

1 ' Sr\. \ ., ‘ i 75 3 - VA ■%. 77 -J ct \- Sl Y 3 2 U
P j- T '<t -j UJ 77 .— 2 •2. JI • > ■x - h* cc
51 •o 5 i-fe ; \ í** JCUU I <£- f.l XX
MARGT hefur stuðlað að því, að
vegir hafa verið með verra móti í
vor. Sumt er af völdum náttúrunn-
ar, annað af manna völdum. Eftir
aö gosið hófst í nánd við Heklu,
fjórfaldaðist umferð í bili á einum
fjölfarnasta vegi landsins. Það var
mjög eðlilegt; eldgos eru í senn
ógnvekjandi og hrífandi sjón, sem
marga fýsir að sjá. En þessi mikla
umferð kom á óheppilegum tíma og
vegirnir þoldu hana ekki. Á öðrum
leiðum urðu vegir ófœrir eða ill-
færir, þótt engri slíkri aukningu á
umferð væri til að dreifa.
Þegar vegir bresta, sem raunar
verður meira og minna á hverju
vori, þá sést það bezt, hvað þeir eru
í rauninni illa gerðir. Malarlagið,
sem ber hita og þunga umferðar-
innar, er oft aðeins fáeinar tomm-
ur á þykkt. En þar undir er oftast
mold, sem jarðýta hefur skóflað
saman, eða ruðningur úr skurði.
Þessir vanþróuðu vegir eru í við-
kvœmu ástandi, meðan klakinn er
að fara úr. Einhver rannsókn leiddi
í Ijós, að ein hinna þyngstu vöru-
bifreiða sleit veginum á móts við
35 þúsund smábíla. Þungatakmark-
anir bjarga þá því sem bjargað
verður, en þeir sem aka þungum
bílum og eiga allt sitt undir vegun-
um, eru oft svo purrkunarlausir,
að strangt eftirlit þarf til þess að
ákvœðin séu haldin. Ég kannast
við atvinnumann í vörubílaakstri,
sem að staðaldri ekur austur yfir
Hellisheiði. 1 vor hœldist hann um
yfir því að hafa sloppið með hlass,
sem var mörgum tonnum of þungt.
Hann mundi glaður og reifur taka
á bílinn eins og jrekast væri unnt
og rista veginn í sundur á fáein-
um dögum, vœri hann látinn ráða.
Einhver mundi líklega segja, að
þarna sé íslendingseðlinu rétt lýst.
Vegamálaskrijstofan hefur um-
dœmisstjóra úti um land og eiga
þeir að fylgjast með og láta fram-
kvœma viðgerðir eftir þörfum. Þeir
hafa víst ekki auga nema á öðrum
hverjum fingri; nauðsynlegt eftir-
lit og viðhald vega á vorin er með
þeim hœtti, að stórkostlegt tjón
hlýzt af. Tiltölulega lítill kostnað-
ur er við að bera samstundis í þá
bletti, sem byrja að gefa sig og síð-
ar verða að vondum livörfum.
Samt er það látið dankast tímun-
um saman og stundum er hrein-
lega ekkert eftir af veginum ann-
að en vilpan. Þá þarf heilt mann-
virki í stað smávœgilegrar viðgerð-
ar og eru þá ótaldar þœr tafir og
óþœgindi, sem vegfarendur verða
fyrir. Stundum er því við borið,
að viðhaldsfé sé þrotið. En hvað er
þá verið að spara? Ekki þarf
minna viðhaldsfé til að byggja upp
heila kafla í vegina. Þessi saga end-
urtekur sig að einhverju leyti á
hverju vori og menn grunar, að
hér valdi einhverskonar skipulags-
leysi óþarflega miklu tjóni og
óþœgindum.
Ástand veganna er þó aðeins
lítill partur í þeirri samfelldu óár-
an, sem bœndur hafa orðið að þola
síðasta ár. Það er óþekkt úr sam-
tíðinni, að taka verði upp allan fén
að af stórum svœðum og flytja í
hagagöngu í aðrar sveitir, ef land-
rými er þá til. Trúlega eru þó að-
eins fá kurl komin til grafar af því
tjóni, sem öskufallið veldur o g
mátti landbúnaðurinn sízt við því
eftir grasleysi, óþurrkasumar og
gjaffrekan vetur. Samt hafa ekki
heyrzt neinar raddir um það, að
hér þurfi skjótlega að koma mönn-
um til hjálpar í miklum erfiðleik-
um. Aftur á móti var heitið á þjóð-
ina til liðsinnis við bágstatt fólk
austur í Moldavíu, sem er hérað í
Rúmeníu. Rússar töldu sig að vísu
ekki þurfa að hjálpa þessu leppríki
sínu, en utan af íslandi barst fólki
á þessum flóðasvœðum mjólkur-
duft. Kannski hefði hinum voldugu
verndurum Rúmena í austri staðið
nœr að koma til hjálpar og kannski
hefðu íslenzkir kraftar og fjármagn
betur beinzt að heimavígstöðvun-
um í þetta skipti. Hvernig á að
koma því fólki á öskufallssvœðun-
um til hjápar, sem nú sér fram á
tekjumissi og mátti þó sízt af öllu
við því? Hvert á að flytja nautpen-
inginn og hverjir eiga að annast
um hann, þar sem unnt verður að
koma honum fyrir? Og hvernig á
að afla heyja fyrir þennan búpen-
ing nœsta vetur? Það eru til fleiri
vandamál en flóð í Moldavíu, þeg-
ar öllu er á botninn hvolft og sum
þeirra standa okkur mun nœr.
Ein er sú stétt manna, sem lifir á
landbúnaðinum og œtti öðrum
fremur að bera hag hans fyrir
brjósti. Það eru mjólkurfrœðingar.
Ekki hafa þeir fram til þessa verið
taldir meðal hinna tekjulœgri
þegna þjóðfélagsins. En þeir töldu
rétt að gera verkfall einmitt núna.
Það segir sína sögu, sem ekki þarf
að fjölyrða frekar um; flestum
finnst að kjör þeirra hljóti sam-
kvœmt eðli sínu að standa í beinu
sambandi við afkomu mjólkur-
framleiðenda. Verkfall þeirra á
óvenjulegum þrengingatímum í
landbúnaðinum gefur miður geð-
gellda mynd af þessari stétt.
Gísli Sigurðsson.