Lesbók Morgunblaðsins - 26.07.1970, Blaðsíða 12

Lesbók Morgunblaðsins - 26.07.1970, Blaðsíða 12
• x , ' /zflO WEÍT 87TM SI0ÍE7 .4?! I rl U. / «**■*«* R.T, M9» < fS?*3CÖ ■ «>*fe <á«4t 'cÍrtMta . tf& ÁCX fcf> »* <<AÍ?TJ$T<') aoí :::í3fts9RW<át««:«!ÍeWS^Í^#í»Sf:'-:í^<ölít2«A5iíS8ííte AtMlM? :*g««íá: i»lw*4(5: íií : j«si!i>s :;a5;vit>íto*s: ■'tírKaamctii.é.' ^ ^ j. i>LAcæ m m'síAWMhm - x+íMkr^5>w i?KJAii«sEírr.. * T «i*. • * <9; 5 ,, .{>,í$ý„öa .....,s«>x<:.sv ?:*ú •>;•• iW.:;{«ífCÍ*r Vx »« «: Mí «,«•>■• *<;ARTÍTT'S Scfwn. f'ffTJílx fc *****í.nst ix t<> latKtvt <k« «?ssssii. ,18» smdUllUIO. ;«»*», /!J{,,L Aftfc öiixjuí i» ^xí'ítMi&rxt^i, 'K . ó • '•-"' -•••••••••••• • •.•'•.-•••••-• Milljónarsainningurinn frá Woodstock-hátíðinni. Glugginn T’raimihald aÆ bls. ló. anum, erns og hann var sung- .mn.inn á .plötu. Frá árinu 1967 er ein pönt- •un á 144 reykssprengjum til handa hljómsveitinni. Þá var Peter Townshend kominn á aillra vililtasita s’keiðiS, og lét sér e<kki naegja að mölva gífcar- ana sína hivern aí öðrum á svið inu, heldur réðat hann á magn.- arana pg stórskemimdi þá oig lauk svo atriðinu mieð því að kasta reyksprengjum út í áiho rfe ndaeikarann. iEn merkasita skjalið, «eim fylgir plöifcunni, er án efa afrit- ið áf samini-ngnum um leik hlj'órrrsiv.ei'barinn.ar á Woodstock hátíðiinni í fyrra. Þar sést, að hljómsveitin hefur borið 12.500 dali úr býtum fyrir klukku- sfcundarleik, og þætfi það all- gott fcímakaup á ísilajndi, T100 þúsund. Abbie Fkrffmann hef- ur því ekki farið með alte kost- ar rétt mál, þegar hann sagði að hljómisveitin hafi fengi® 11.500 dali. Með þes-ium skjölum fylgja noklkrar myndir af hlj.ómsv.eit- inni iOg auk þeirra eitt vegg- spjald frá þ.eim tíma, þegar Who var fastaihljómweit í M.arquee-kliúbbnium í Lon.don á þriðjudagsibvöildium. Margt hefur breytzit á þeim sex árum, sem skjö'lin ná yfir, en eitt hefur þó ekki breytzt nema að litlu leyti: Hljómsveif- in Who er ennþá jafn lifandi og æsandi í ieik aínum og þá, eins og bezt heyr st á plötunni ^jálfri. Á annarri hliðinni eru fjögur af vm-sæikistu hi.jtxm- l'eikaiöguim hljóimsveitar; nnar: „Young Man’s Bliues“ eftir negras'ön.gviarann Mose Allison, „Suibistifcute" eftir Peter sjálf- an, og síðan korna fcvö gömul roiklklög, „Summertime Blues“, sem Eddie Coehran gerð'i vin- sæQt fyrir tíu árum, og „Slh.ak- in’ AHl over“, en það lag hef- ur einkum orðið þekkt hér á landi í flutnin.gi Swin.gin’ Blue Jeans. Öll eru þessi lög ‘fliubt af mikilum krafiti og má ekki á milli sjá hvor stendiur s >g bet- ur söngvarinn Roger Daltrey eða Peter Townshend gítarleik ari. Á hinni hliðinni er fyrst lagið, sem gerði hlj'ómisiveitina ihieimsfrægla, „My G*eœratk>n“, en. síða<n skrptir yfir í sfcef úr popópemnni Tommy Qg þaðan í gítansóló og flteira. En síðasifca lagið á plöfcunni er svo lagið Magic Bus“, ®em aidrei náðii hátt á lista í Bretlandi, en komst þeim mun hærra í Banda ríkjunum. Þeitta lag er flutt mjög vel á plötunni »g er ein- rriitt tilvalið lokalag fyrir jafn fráíbæra pfötu ag þessa. Pl’afcan „Who — Live at Leeds“ er kjörgripur, sem eng- in.n unnandi góðrar poptónlist- ar má láta frá sér fara, auk þess sem fyligiskjölin eru bráð- s'kemmtiiag afflestrar og ánEeigju’lteg eign, þegar fram líða stiundir. Erfðaskrá Rudolfs Hess Framlhald af blis. 9. ingar, sem tóku Stalin fram yf- ir hann. Að lokum urðu nasistarnir sjálfir fyrir göldrum; hvernig hefðu Göbhels, Bormann og Himmler „sem var svo einlæg- ur og opinskár,“ anraars gefcað gert slik glappaskot? Þeir voru ginntir með göldrum til að tapa stríðmu, hverndg hefðu þeir anmars átt að tapa? Síðasti sigur Gyðinga voru galdratökin á Hitler sjálfum, sem komu hinum dýrlingslund- aða mannd, er fram að þessu hafði sýnt jafnvel Gyðingum svo einstaka maninúð, til að fremja þá stjómvillu að semda Gyðinga til gasklefanna . . . Þetta virðast sannarlega bæði rammir og öfugsnúnir galdrar. Hvemig tókst „glæpamönn- um á bak við tjöldin“ að heilla allan heiminn með galdri í því skyni að tortíma Þýzkalandi í styrjöld? Hess viðurkennir að hann þekki ekki hinn leynda seiðkraft þeirra: ,,Ég veit að- eins með vissu að hann er til og hver áhrifiin af honum eru.“ Hanm sér eimnig „af eigin at- hugunum,“ að þá sern í álög- un'um eru má nota sem þjóna án þeirrar vitundar og láta þá heilla aðra, jafnvel úr fjar- lægð, um allar jarðir. Þannig getur hver sakleysinginn heill- að annan, með keðjuverkun þar til hinir upprunalegu „glæpamenn“ hafa gert alla menn að handbendum sínum og geta dregið sig í hlé, ósýnileg- ir, „á bak við tjöldiin." Þegar Hess hafði slegið því föstu að Gyðingar stjórmiðu allri veröldinni varð honum hægt um vik að beita kenningu sinni fcil lausnar sérhverju vandamáli. í síðari hluta hinn- ar fyrirhuguðu ræðu sinmarnot ,ar hann hana til að túlka sögu Evrópu frá 1914 til 1945. Allar hörmungar þessara ára, segir hann, voru visvitandi belli- brögð Gyðinga, sem með galdri öttu stjórnmálamönnum og þjóðum þeirra út í tvær styrjaldir til að veikja hinn nion'æna kynstofn. Þetta, segir hann, er hinn raunverulegi harmleikur Evr- ópu. Þetta er það sem gerir Niimberg-réttarhöldim ekki að- eims óréttmæt heldur út í hött. Hinir raunverulegu „glæpa- menn“, hin.ir raunverulegu upphafsmenn „glæpa gegn mannúðarstefnunni,“ „glæpa gegtn friðinum,“ o.s.frv., eru ekki himir ákærðu í vitnastúk- umni. Þeir halda sig „bak við tjöldin,“ „óhræddir um að þurfa að fella grimuna." En nú var Hess sigri hrósandi að því kominn að rífa af þeim sauðar- gæruna. Þetta er uppistaðan 1 „opinberun“ hans. Hann endar hina ófluttu viðhafnarlegu langloku sína á orðunum, „í nafni alls mannkyns ákæri ég GySiimiga.“ Slík voru lokaorð Rudolfs Hess, mælt (eins og hanin sagði) „af þjóðhollum Þjóðverja, þjóðemislegum sósíalista og dyggum fylgismanni foringj- ans,“ áður en hann lagðist í sína máklu þögn í Spandau fangelsinu. Þeir sem lesa þau munu ef til vill telja Rússa hafa á réttu að standa er þeir krefjast þess að honum sé haldið í fangelsi og lífca á hann sem óforbetranleg- an nasista. En þeir hljota að bæta því víð, að hamin befiur ekki varðveitt masisma sinn með öðru móti en því að draga sig inn í heim svo algerra hug- aróra, að eðlilegum reglum um ábyrgð verður varla komið yf- ir hann. Hvar sem hinn rétti staður hans kann að vera, er hamn ekki fangelsið. Jón Oddgeir Jónsson Vor Þegar klakinn klökknar kinn af gleði vöknar. Lambið litla borið — loksins komið vorið. Gróðurnál Gróðurnálin saumar munstur í sáðsléttuna. Stingur vetri svefnþom. Spor þín verða rakin um svarta sanda, þar sem böm þín vaxa úr grasi. Móskarðshnúkar Á MQskarðshnúkum er aldrei myrkur. Líparítið er þeirra styrkur. Gangirðu með mér á Móskarðshnúka glitofna sérðu fjalladúka. Hér og þar í Búðardal er enginn bátur róinn. Þeir horfa þar á sjóinn. Á Suðureyri sefur enginn ef þors'kur er genginn. ____________________________________________ FRA HENRi MEÐ ALUÐAR KVEÐJUM. P' Hcnrí Wírvtermans Hinn alþjóötegi Hollendingur CAFÍCREMI. SENORITAS RfRFECT LONDRES CELLO ■ SHORT PANATELLAS • CIGARILLOS 12 LESBÓK MORGIJNBLAÐSINS 26. júlí 1970

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.