Lesbók Morgunblaðsins - 26.07.1970, Side 12

• x , ' /zflO WEÍT 87TM SI0ÍE7
.4?! I rl U. / «**■*«* R.T, M9» < fS?*3CÖ
■ «>*fe <á«4t
'cÍrtMta . tf& ÁCX
fcf> »* <<AÍ?TJ$T<') aoí
:::í3fts9RW<át««:«!ÍeWS^Í^#í»Sf:'-:í^<ölít2«A5iíS8ííte
AtMlM? :*g««íá: i»lw*4(5: íií : j«si!i>s :;a5;vit>íto*s:
■'tírKaamctii.é.' ^ ^
j. i>LAcæ m m'síAWMhm
- x+íMkr^5>w i?KJAii«sEírr..

* T «i*. •
* <9; 5 ,, .{>,í$ý„öa .....,s«>x<:.sv ?:*ú •>;•• iW.:;{«ífCÍ*r Vx »« «: Mí «,«•>■• *<;ARTÍTT'S Scfwn. f'ffTJílx fc
*****í.nst ix t<> latKtvt <k« «?ssssii.
,18» smdUllUIO. ;«»*», /!J{,,L
Aftfc öiixjuí i» ^xí'ítMi&rxt^i, 'K . ó • '•-"' -•••••••••••• • •.•'•.-•••••-•
Milljónarsainningurinn frá Woodstock-hátíðinni.
Glugginn
T’raimihald aÆ bls. ló.
anum, erns og hann var sung-
.mn.inn á .plötu.
Frá árinu 1967 er ein pönt-
•un á 144 reykssprengjum til
handa hljómsveitinni. Þá var
Peter Townshend kominn á
aillra vililtasita s’keiðiS, og lét
sér e<kki naegja að mölva gífcar-
ana sína hivern aí öðrum á svið
inu, heldur réðat hann á magn.-
arana pg stórskemimdi þá oig
lauk svo atriðinu mieð því að
kasta reyksprengjum út í
áiho rfe ndaeikarann.
iEn merkasita skjalið, «eim
fylgir plöifcunni, er án efa afrit-
ið áf samini-ngnum um leik
hlj'órrrsiv.ei'barinn.ar á Woodstock
hátíðiinni í fyrra. Þar sést, að
hljómsveitin hefur borið 12.500
dali úr býtum fyrir klukku-
sfcundarleik, og þætfi það all-
gott fcímakaup á ísilajndi, T100
þúsund. Abbie Fkrffmann hef-
ur því ekki farið með alte kost-
ar rétt mál, þegar hann sagði
að hljómisveitin hafi fengi®
11.500 dali.
Með þes-ium skjölum fylgja
noklkrar myndir af hlj.ómsv.eit-
inni iOg auk þeirra eitt vegg-
spjald frá þ.eim tíma, þegar
Who var fastaihljómweit í
M.arquee-kliúbbnium í Lon.don á
þriðjudagsibvöildium.
Margt hefur breytzit á þeim
sex árum, sem skjö'lin ná yfir,
en eitt hefur þó ekki breytzt
nema að litlu leyti: Hljómsveif-
in Who er ennþá jafn lifandi
og æsandi í ieik aínum og þá,
eins og bezt heyr st á plötunni
^jálfri. Á annarri hliðinni eru
fjögur af vm-sæikistu hi.jtxm-
l'eikaiöguim hljóimsveitar; nnar:
„Young Man’s Bliues“ eftir
negras'ön.gviarann Mose Allison,
„Suibistifcute" eftir Peter sjálf-
an, og síðan korna fcvö gömul
roiklklög, „Summertime Blues“,
sem Eddie Coehran gerð'i vin-
sæQt fyrir tíu árum, og „Slh.ak-
in’ AHl over“, en það lag hef-
ur einkum orðið þekkt hér á
landi í flutnin.gi Swin.gin’ Blue
Jeans. Öll eru þessi lög ‘fliubt
af mikilum krafiti og má ekki á
milli sjá hvor stendiur s >g bet-
ur söngvarinn Roger Daltrey
eða Peter Townshend gítarleik
ari. Á hinni hliðinni er fyrst
lagið, sem gerði hlj'ómisiveitina
ihieimsfrægla, „My G*eœratk>n“,
en. síða<n skrptir yfir í sfcef úr
popópemnni Tommy Qg þaðan
í gítansóló og flteira. En síðasifca
lagið á plöfcunni er svo lagið
Magic Bus“, ®em aidrei náðii
hátt á lista í Bretlandi, en
komst þeim mun hærra í Banda
ríkjunum. Þeitta lag er flutt
mjög vel á plötunni »g er ein-
rriitt tilvalið lokalag fyrir jafn
fráíbæra pfötu ag þessa.
Pl’afcan „Who — Live at
Leeds“ er kjörgripur, sem eng-
in.n unnandi góðrar poptónlist-
ar má láta frá sér fara, auk
þess sem fyligiskjölin eru bráð-
s'kemmtiiag afflestrar og
ánEeigju’lteg eign, þegar fram
líða stiundir.
Erfðaskrá
Rudolfs Hess
Framlhald af blis. 9.
ingar, sem tóku Stalin fram yf-
ir hann.
Að lokum urðu nasistarnir
sjálfir fyrir göldrum; hvernig
hefðu Göbhels, Bormann og
Himmler „sem var svo einlæg-
ur og opinskár,“ anraars gefcað
gert slik glappaskot? Þeir
voru ginntir með göldrum til að
tapa stríðmu, hverndg hefðu
þeir anmars átt að tapa?
Síðasti sigur Gyðinga voru
galdratökin á Hitler sjálfum,
sem komu hinum dýrlingslund-
aða mannd, er fram að þessu
hafði sýnt jafnvel Gyðingum
svo einstaka maninúð, til að
fremja þá stjómvillu að semda
Gyðinga til gasklefanna . . .
Þetta virðast sannarlega bæði
rammir og öfugsnúnir galdrar.
Hvemig tókst „glæpamönn-
um á bak við tjöldin“ að heilla
allan heiminn með galdri í því
skyni að tortíma Þýzkalandi í
styrjöld? Hess viðurkennir að
hann þekki ekki hinn leynda
seiðkraft þeirra: ,,Ég veit að-
eins með vissu að hann er til
og hver áhrifiin af honum eru.“
Hanm sér eimnig „af eigin at-
hugunum,“ að þá sern í álög-
un'um eru má nota sem þjóna
án þeirrar vitundar og láta þá
heilla aðra, jafnvel úr fjar-
lægð, um allar jarðir. Þannig
getur hver sakleysinginn heill-
að annan, með keðjuverkun
þar til hinir upprunalegu
„glæpamenn“ hafa gert alla
menn að handbendum sínum og
geta dregið sig í hlé, ósýnileg-
ir, „á bak við tjöldiin."
Þegar Hess hafði slegið því
föstu að Gyðingar stjórmiðu
allri veröldinni varð honum
hægt um vik að beita kenningu
sinni fcil lausnar sérhverju
vandamáli. í síðari hluta hinn-
ar fyrirhuguðu ræðu sinmarnot
,ar hann hana til að túlka sögu
Evrópu frá 1914 til 1945. Allar
hörmungar þessara ára, segir
hann, voru visvitandi belli-
brögð Gyðinga, sem með galdri
öttu stjórnmálamönnum og
þjóðum þeirra út í tvær
styrjaldir til að veikja hinn
nion'æna kynstofn.
Þetta, segir hann, er hinn
raunverulegi harmleikur Evr-
ópu. Þetta er það sem gerir
Niimberg-réttarhöldim ekki að-
eims óréttmæt heldur út í hött.
Hinir raunverulegu „glæpa-
menn“, hin.ir raunverulegu
upphafsmenn „glæpa gegn
mannúðarstefnunni,“ „glæpa
gegtn friðinum,“ o.s.frv., eru
ekki himir ákærðu í vitnastúk-
umni. Þeir halda sig „bak við
tjöldin,“ „óhræddir um að
þurfa að fella grimuna." En nú
var Hess sigri hrósandi að því
kominn að rífa af þeim sauðar-
gæruna. Þetta er uppistaðan 1
„opinberun“ hans. Hann endar
hina ófluttu viðhafnarlegu
langloku sína á orðunum, „í
nafni alls mannkyns ákæri ég
GySiimiga.“
Slík voru lokaorð Rudolfs
Hess, mælt (eins og hanin sagði)
„af þjóðhollum Þjóðverja,
þjóðemislegum sósíalista og
dyggum fylgismanni foringj-
ans,“ áður en hann lagðist
í sína máklu þögn í Spandau
fangelsinu.
Þeir sem lesa þau munu ef til
vill telja Rússa hafa á réttu að
standa er þeir krefjast þess að
honum sé haldið í fangelsi og
lífca á hann sem óforbetranleg-
an nasista. En þeir hljota að
bæta því víð, að hamin befiur
ekki varðveitt masisma sinn
með öðru móti en því að draga
sig inn í heim svo algerra hug-
aróra, að eðlilegum reglum um
ábyrgð verður varla komið yf-
ir hann. Hvar sem hinn rétti
staður hans kann að vera, er
hamn ekki fangelsið.

Jón Oddgeir Jónsson
Vor
Þegar klakinn klökknar
kinn af gleði vöknar.
Lambið litla borið —
loksins komið vorið.
Gróðurnál
Gróðurnálin saumar
munstur í sáðsléttuna.
Stingur vetri svefnþom.
Spor þín verða rakin
um svarta sanda,
þar sem böm þín
vaxa úr grasi.
Móskarðshnúkar
Á MQskarðshnúkum
er aldrei myrkur.
Líparítið er þeirra
styrkur.
Gangirðu með mér
á Móskarðshnúka
glitofna sérðu
fjalladúka.
Hér og þar
í Búðardal er
enginn bátur
róinn.
Þeir horfa þar
á sjóinn.
Á Suðureyri
sefur enginn
ef þors'kur
er genginn.
____________________________________________
FRA HENRi MEÐ ALUÐAR KVEÐJUM.
P' Hcnrí Wírvtermans
Hinn alþjóötegi Hollendingur
CAFÍCREMI. SENORITAS RfRFECT LONDRES CELLO ■ SHORT PANATELLAS • CIGARILLOS
12 LESBÓK MORGIJNBLAÐSINS
26. júlí 1970