Lesbók Morgunblaðsins - 08.04.1973, Síða 16

r sW- IL- i |J N VoTRl V &R61N- 1 bl í* ffjgjWfWj M e'1"1 WMlÍgHÍHBsvll Tu rt jS"' ó.iÆa- CECiU- s/eR o'V (k V YHIÐ 1' rÆ« 1 TFfl-A V FrÆR FB umi- EPM|
Tu- RT- IM o^- ftR * |W
l ;íi 1 eigíf fed / 'lj, ( 'új? {íSrV-. jKRlfft
w liITÍM EKW rei.- ie jKAPAí 'lL'fiT- U M PFtNá S Pl L > * k
sti ~* —> !■
f LAHAR VlþdR
a u Ha'íO DWUFfl \/ \ / V
-iwiS K«tt-
þRn'- srRai-- fut X þVoTrf? £r F Al 1 ÍUEM \ / ^TTfl V \ £> foR' í£T M- 1 M L. SUxfl V £L D- STfií- £> ! V
flJJLU S\J IK- W fc \ AJORrtÐ KVÍIK- UK
CPlN- o e ITfíRri Mectui ue.~ Rémdi
jn'R Tvi'
RoF- uí> KuetJ- STl (xft4 P rveiR e i ns K«- OPF' R <0 1
HAFIÐ ENDIHÍy
Hofue BÓL • íue mum- fjpl Url lu /d HFM KuRF- URINN CÁR. YfiÐ- R fí
O þoRÐI D\l£L YÆTuH Rb'IP HR' £> Ni- í Fi
FAC. þHÓ'á. SL/EM
|=>R R'- R M Efl >lo\ lér- £> 1 1
"Bó k N UáD
iCodii IÐ þUÚK SELJfl
>K'.ST. 5 HtA- rENítlKít £ iHK- STsFia
|v<cv^ FL'jr- 1 1 M M m /(ilíU1- 6(M<
líja'UKT ÍBoeu H R'ivt\ HOi'- Oú- 1 M N r J Li
KROSSGÁTA
LESBÓKAR
MORGUNBLADSINS
14
Lausn
r
a
síðustu
krossgátu
■ £70- m/el- /o.mmifiun ■ filoi ■■ fíflL- /,M.> U(.KF ?en- W vW' Ifl
úT'" l R e i fl V> fl y\ e Ð A L -» r N D l' A fl fl
L Ö“ ú N u M gr -t- E ■R W K Ou) R T o r u R s
U Ck (k KfLH K L A F i á L 1 T R H IhílK A K K u R N
■Pð' ATLfl T u S K A S R A’ N A R ‘j N 0' A JfLTH RÍK| o" L A roru R A N A
ein^ 1 IMN R E F F 6/eoj AflFfJ A J> -D fl r> LflTrf, R ú s l' M Á L/flF) R Au> N
u srar £ R L A fl t)N ” »,6*0 r S £ / á 'tttt 5 r A M d, f) W F A
M E L A N Kisv- 68 R A' K 1 N R r I4VMT- id R 1É / ú L A AJ í Ke- IFIR
'T1 B J> §§ 1' R \ A fl A £> ^ttTT T ú L K U R n L L 1 R
R E 6, N R A' K" l R rffr Æ r r A“ R 0 L L }nR 1 /
ItfiÐ' P ’■ ' |o^ £ N A á A VI K A"J L M E S> —9 s r 0' R A p r P Ö r
o" M U N M Ö R. A T A K feM i N ftOI £ / T A>4 í> /
Nl U o’ A R R A Kr R 1 A' R M A <|T- ILL P R. ‘Lí r L A R
M A £ ýd1*'' A R A ;sr fc o- i K U N Ef'O’ Iflá 1 ft -í'vti^ e/ui L lÉHÉR
Ólukkufuglinn
fagri
Framh. af bls. 7
áhyggjulausu Mfi hóf hún starf
semi sína í velgjörðarmálum.
Hún hélt stórar veizlur og sam
kvæmi tií ifraimfæ.rt'Vi gamalla
og fátækra og foreldralausra
bama. Og árið 1969 hafði hún
safnað 2 milljónum dollara. S.l.
ár fór upphæðin yfir 2 og 1/2
milljón dollara. Að lokum virt-
ist hamingjan brosa við Libby.
Þar að auki voru hún og
Schanker mjög hamingju-
söm saman.
Síðdegis fimmtudag nokkum
17. júní 1971 gerðist undarlegt
atvik. Síminn hringdi og þjón-
ustustúlkan tilkynnti að „það
er kona í símanum, sem ekki
vill gefa upp nafn sitt, en hún
segist þurfa að flytja frú
Schanker mjög áríðandi skila-
boð“.
Libby lyfti upp símtólinu,
hlustaði í nokkrar mínútur og
reyndi að segja eitthvað, en þá
var sambandið rofið. Maður
hennar spurði, hvað væri að,
þvi Libby leit út fyrir að hafa
orðið fyrir taugaáfalli.
„Þessi kvenmaður hlýtur að
vera stjömuvitlaius“, svaraði
Libby. „Hún sagðist vera mið-
ilil, en vildi ekki gefa upp nafn
sitt. Hún tilkynnti mér, að á
síðasta miðilsfundi hjá sér
heifði soniuæ minn komið fram
og beðið hana að korna þeim
skilaboðum til mín, að ég yrði
að vera tilbúin, því á morgun
myndi ég koma til hans. Mann-
eskjan hlýtur að vera gengin
af vitinu. Mér hefur aldrei á
ævinni liðið betur en núna.“
Þannig sagðist manni henn-
ar frá síðustu samtölum þeirra,
þegar hann hafði blaðamanna
fund tveim dögum eftjr dauða
Libby Holman.
Schanker sagði einnig, að
Libby hefði sofið mjög illa
næstu nótt. „Það var alveg eins
og Libby væri alveg viss um,
hvað myndi gerast. Hún fór
snemma á fætur næsta dag, 18.
júni, og skrifaði nokkrum vin-
um bréf. Siðan kom hún inm í
svefnherbengi mitt, settist á
rúmstokkinn hjá mér og sagði:
„Lou, mér er orðið ljóst, að ég
á að deyja í dag. Ég er búin
að fara i igeginum öll skjöl,
svo þetta verður ekkert erfiitt
fyrir þig. Þú veizt, hvar ég vil
láta grafa mig — við hlið son-
ar míns — og nú ætla ég að
kveðja þig, ef svo skyldi fara,
að ég myndi ekki hafa tæki-
færi .til þess síðar.“
„Þetta var næsta óhugnan-
legt“, játaði Schanker fúslega
á blaðamannafundinum. „Ég
var þess fullviss, að konan min
væri fullkomlega heilbrigð,
hún hafði einmitt fyrir nokkr-
um vikum farið í rækilega
læknisskoðun. Ekkent virtist
benda til, að hún væri í lifs-
hættu.“
Stuttu eftir hádegisverðinn
sagði Libby, að hún ætlaði að
leggja sig í Mukkutíma eða
svo, sem hún var vön að igera.
Klufckan varð 3 og siðan varð
hún1 4. Schaniker laigði sig ffika
um miðjan daginn. Þegar hann
vaknaði klukban hálf fimm og
Libby var ekki enn komin
framúr ifór hanu upp á loft til
að vekja hana. Gluggatjöldin
voru dregin fyrir og svefnher-
bergið var í myrkri. Libby lá
á bakinu með hendurnar í
kross yfir brjóstin. Andlit
hennar var orðið stíft í frið-
sælu brosi. Schamker reyndi
varlega að vekja hana, en þeg-
ar hún hreyfði sig ekki þreif-
aði hann eftir púlsinum. Hún
var látin. Hann hringdi í lækn-
inn, sem gat einungis sagt hon
um, að Libby hefði dáið af
hjar.taslagi í svefni.
Mánudaginn 21. júní 1971
var hún snmikvæmt eiiigin ósk
lögð við hlið sonar síns. Yfir
ieiðinu var legsteinn, sem á
voru rituð þessi einföldu orð:
„.Eliizaibeth (Litoby) Holimam.
Fædd 23. rnaí 1906. Dáin 18.
jún,í 1971. Hvíldu í friði.“
Schanker reyndi árangurs
laust að hafa uppi á miðlinum,
sem hringdi til konu hans dag-
inn fyrir andlát hennar og
blaðamenn hafa einniig reynt
að hafa hendur í hári hennar.
En engum hefur tekizt það
fram til þessa. Engum hefur
tekizt að tgefa skýrinigu á,
hvernig hinni ókunnu konu
ifóikst að gefa upp daginn, sem
Libby Holman átti að deyja.
Hverjum er í sjálfsvald sett
hvort hann vil'l trúa sögunni
um upphringinguna eða ekki.
Eiginlega finnst manni hún
ekki ótrúleg með hliðsjón af
þeirri endalausu röð hörmung
aratburða, sem dunið höfðu yf
ir ellslkenidur og vini Liibby Hol-
man, „hins fagra ólukkufugls"
á 50 árum.
Þýðandi: Valgerður Þóra
Benediktsson.
Útgefandl; H.f, Arvakur, Reykjavlk
Framkv.stJ.: Haraldar Svelnsson
Ritstjórar: Matthfas Johanncssen
Eyjólfur Konr&O Jónsson
Styrmlr Gannarsson
RitstJ.fltr.: Gísll SÍ*urOsson
Auflýslncar: Arnl GarOar Kristlnsson
Rltstjórn: AOalstrœti 0. Sími 10100