Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1977, Side 9

I
sonar ög konu
riar
suður til ítaliu og Þjóðverjar líta
þá óhýru auga; segja að þeir eyði
ekki túskilding í Þýzkalandi, en
þyki nógu gott að nota vegina.
Þessir húsvagnamenn aka ekki
hratt eins og gefur að skilja. En
sjálfir aka Þjóðverjar eins bg
brjálæðingar á hraðbrautunum
og áberandi verstir eru þeir, sem
aka BMW og Benz. Þar er mikill
rigur á milli og sífelldir kapp-
akstrar. Þeim ber heilög skylda til
að fara framúr öllum og heiðurs
síns vegna verður Benzinn helzt
að komast framúr BMW. Það virð-
ist ekki skipta máli, hvort öku-
mennirnir eru ungir eða gamlir;
jafnvel gamlir karlar taka þátt i
þessu af lífi og sál. Ég var alltaf
með augun á bakspeglinum og
þegar ég sá svona ökuþóra koma
aðvífandi, dreif ég mig til hægri
og gætti þess vel að vera ekki
fyrir. Samt ók ég yfirleitt á 140
km hraða. Algert lágmark er að
aka á 80 km hraða og veldur
meira að segja óþægindum — þá
þurfa svo margir að komast
framúr. Það er nauðsynlegt að
vera á góðum bil í svona akstri og
ný og óslitin dekk eru höfuðnauð-
syn. Þetta kom mér samt ekkert
óþægilega á óvart, því ég hef
reynslu af svipuðum hraða frá
Bandaríkjunum.
Framhald á bls. 11
t er a8 hvíla sig og fá sér hressingu. Hér situr
af eiginmanni og dóttur við eitt af þessum
Þeim Rögnu og Helga þótti Frakkland dýrt land aS ferðast um. Hér eru þau stödd I Nice og Helgi hefur tekið
mynd af Rögnu með baðströndina í baksýn.
Óku 9356 km í
34 daga Evrópuför
Um sumarleyfisferð Helga Sveinbjörnssonar og konu
hans, Rögnu Fossberg, sem einnig var farin
á síðastliðnu sumri
Hjónin Helgi Svein-
björnsson og Ragna Foss-
berg vinna bæði hjá Sjón-
varpinu; hann er ljós-
myndari þar, en hún vinn-
ur við förðun. Þau fóru
fyrst f bílferð um Evrópu-
iönd rétt áður en þau byrj-
uðu búskap sumarið 1969
og voru reynslunni ríkari,
þegar þau héldu utan á
nýjan leik síðastliðið sum-
ar. Þau eiga lítinn japansk-
an bíl, Datsun 120 A, sem
hefur reynzt þeim bæði
áreiðanlegur og sparneyt-
inn og þau héldu utan með
Smyrli eftir að hafa tekið
sér tvo daga til þess að
komast til Seyðisfjarðar.
Töldu þau, að sumir hefðu
farið flatt á að skammta
sér of nauman tfma til
ferðarinnar austur og má
þá ekkert koma fyrir.
Smyrill stanzar 10 tfma f
Færeyjum og bflarnir voru
settir f Iand og þau gátu
notað tfmann og ekið um.
En raunverulega hófst bíl-
ferðin í Scrabster, nyrst í
Skotlandi, þar sem Smyrill
hafði viðkomu.
Ragna: „Við ókum í fyrsta
áfanga 596 kmfrá Scrabstertil
Glasgow og bæði þá og alla ferð-
ina ókum við til skiptis. Vegirnir
eru mjóir i Skotlandi og getur
verið varasamt ef ekki er farið
varlega, en landið er mjög fallegt.
Við litum ekki í kringum okkur
eins og skyldi vegna þess að leiðin
allar götur suður á italíu virtist
svo löng. Eitt af því sem við
rákum okkur strax á var það, að i
vinstrihandarumferðinni i Skot-
landi og Englandi verður okkar
ljósastilling öfug, en við létum
það slarka.
Ætlunin var að sofa i tjaldi sem
oftast, en fyrstu nóttina sváfum
við bara í bílnum; það er hægt að
leggja sætisbökin niður. í næsta
áfanga ókum við alla leið til
London; það eru 747 km og þá fór
heldur betur að volgna, þvi þurrk-
arnir og hitabyigjan, sem plagaði
mörg Evrópulönd, voru þá byrj-
uð. Við gerðum þriggja daga stanz
í London og fengum með dags
fyrirvara pláss á loftpúðaferjunni
yfir Ermarsundið, milli Ramsgate
og Calais. Fargjaldið fyrir okkur
og bílinn kostaði 26 pund, og þeir
sem fara þarna 'yfir ættu að
athuga að fylla á tankinn áður,
þvi bensin er miklu dýrara í
Frakklandi."
Helgi: „Við ókum sama dag
áfram til Parísar og komum
þangað klukkan 12 á miðnætti
eftir að hafa verið að villast í leit
að tjaldstæði í 4 tima. Það var þó I
eina skiptið, sem við lentum i
þesskonar erfiðleikum. Við
reyndum að spyrjast fyrir, en
hittum ekki á neinn, sem talaði
ensku og götur eru mjög illa
merktar. Óvænt reyndist þó vera
tjaldstæði inni i miðri borg, en við
komumst þar ekki inn, þvi
lokunartími er kl. 11. Við sváfum
þess vegna I bílnum í annað sinn
og vorum orðin dálitið slæpt.
Við tjölduðum svo um morgun-
inn á beinhörðum sandi liggur
mér við að segja og eins og jafnan
á þessum skipulögðu tjaldstæðum
var þar allt til alls: skrifstofa með
enskumælandi fólki, þvottavélar,
sturtuböð og allskonar þúðir.
En það er erfitt að vera á bíl i
París; umferðin er mikil og hröð.
í stað þess að aka um á eigin
spýtur, fórum við i mjög vel
heppnaða skoðunarferð að kvöld-
lagi, en alls vorum við i Paris á
þriðja dag“.
Ragna: „Alltaf var þessi steikj-
andi hiti. Við höfðum fengið okk-
ur kælibox til að geyma nesti i, en
það dugði ekki; allt hitnaði. Verð-
lagið i París var rosalegt, enginn
hlutur er kaupandi. Það spillir
fyrir ánægjunni af að ferðast um
Frakkland, hvað dýrtíðin er
mikil. Við fórum svo frá París á
sunnudegi; ókum þá um borgina,
enda var sáralítil umferð þá og
jafnvel hægt að leggja bílnum í
hringnum við Sigurbogann.
Siðan var haldið suðurúr,
áleiðis til Nice á frönsku
Ríveríunni. Kannski er einhvers-
staðar fallegt í Frakklandi, en
okkur þótti fátt heillandi að sjá á
þessari leið. Bensínlíterinn kostar
þarna 71—74 krónur og fimm
sinnum á þessari leið varð að
greiða vegatoll. Við ókum eftir
hraðbraut og héldum okkur oftast
á 100—110 krh hraða. Meðalhrað-
inn virtist þó eitthvað meiri og
sumir virtust aka á allt að 200 km
hraða. Nokkuð er slikur akstur
þreytandi til lengdar, en við gætt-
um þess að stanza öðru hvoru og
lá ekki beinlinis á, því nákvæma
ferðaáætlun höfðum við ekki
gert.“
Ilelgi: „Við héldum kyrru fyrir
í Nice daglangt, ókum til Cannes
og litum á Riveriuna. Þar er dýr-
lega fallegt. Siðan héldum við í
austurátt með hæfilegri viðkomu
í Monaco og tjölduðum á ágætu
tjaldstæði ítalíumegin við landa-
mærin. Þar var splunkuný sund-
laug og allskonar þjónusta og við
héidum þar kyrru fyrir í tvo daga.
Þar var verðlagið allt annað en
verið hafði i Frakklandi; bensín-
Framhald á næstu sfðu
Héreru þau Ragna og Helgi ð tjaldstæði I Luxemburg.
©