Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1977, Blaðsíða 14

Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1977, Blaðsíða 14
HVER ER VIRÐ- ING ALÞINGIS? Eigi alls fyrir löngu hitti undirritaður einn af alþingismönnunum á förnum vegi og tókum við tal saman um ritstjórnargrein sem þá hafði nýlega birst I einu dagblaðanna, þar sem mjög var vegið að Alþingi og alþingismönnum. Nið- urstaða leiðarahöfundar var sú, að alþingis- menn væru naumast færir um að valda því verkefni sem þeir hefðu verið kjörnir til og að virðing Alþingis færi svo þverrandi að í óefni stefndi. Var alþingismaðurinn að vonum óánægður með leiðara þennan og taldi að höfundur hans setti alla alþingismenn undir sama hatt og teldi þá fávísa og illviljaða kjána. Lýsti hann þeirri skoðun sinni að ekkert yrði eins til þess að grafa undan virðingu Alþingis og fjölmiðlarnir og neikvæð viðhorf þeirra f garð stjórnsýslunnar. Sagði hann það og vera skoðun sína, að yfirleitt fjölluðu blaðamenn um málefni Alþingis af Iftilli þekkingu og sanngirni. Fór því álit þessa alþingismanns saman við gagnrýni þá sem Matthfas Á. Mathiesen fjár- málaráðherra setti fram, er hann mælti fyrir skattalagafrumvarpi sínu á dögunum, en þar sakaði hann blaðamenn um að fjalla um mál sem þeir hefðu ekki næga þekkingu á. Sjálfsagt er það rétt hjá alþingismanninum og ráðherranum, að oft er pottur brotinn f umfjöllun fjölmiðla um málefni Alþingis og vfst er að fslenzkir fréttamenn búa við þá aðstöðu yfirleitt að verða oftsinnis að fjalla um mál, sem þeir hafa ekki haft aðstöðu til þess að kynna sér nægjanlega. Við slíkt verða þeir sennilega að búa í ófyrirséðri framtfð, þar sem öllum fjöl- miðlum er settur þröngur stakkur fjárhagslega, og þeir hafa einfaldlega ekki bolmagn til þess að hafa sérhæfða fréttamenn á hinum ýmsu sviðum. Hins vegar er það ekki skoðun undirrit- aðs að það sé fyrst og fremst sök fjölmiðlanna að Alþingi nýtur þverrandi virðingar nema þá óbeint. Það er rétt að umræður og umfjallanir um ákvörðunartöku alþingismanna og stjórn- sýslu almennt eru nú mun opnari í fjölmiðlum en var fyrir svo sem áratug. Einstakar aðgerðir alþingismanna eru meira undir smásjánni en oftast hefur verið og þeir sem gagnrýna vilja virðast hafa tiltölulega frjálsan aðgang a.m.k. að sumum fjölmiðlum. Og víst er einnig, að það tfðkast f æ ríkara mæli að óbreyttir flokksmenn hinna ýmsu stjórnmálaflokka syngja ekki amen á eftir hverri messu sinna manna á Alþingi, heldur láta óhikað f Ijós skoðanir sfnar, þótt þær fari ekki saman við skoðanir flokksforyst- unnar eða einstakra þingmanna. Að þessu leyti má segja að fjölmiðlarnir hafi orðið til þess að sú lotning sem fyrr var borin fyrir Alþingi og fylgispekt við allar ákvarðanir stjórnmálaflokks viðkomandi heyrir nú senn sögunni til. En alþingismenn þurfa ekki að halda annað en að þeirra eigin orð og athafnir hafi einnig, og jafnvel orðið til þess að rýra virðingu alþjóðar á Alþingi. Það þarf engan sérfræðing f pólitfskri blaðamennsku né öðru, til þess að sjá f gegnum þann skollaleik, sem oft fer fram f þessari stofnun, sem á að vera öðrum æðri. Það hefur ekki orðið til þess að efla traust og virðingu á alþingismönnum og flokkum, hversu ótrúlega auðvelt reynist fyrir þá að skipta um skoðun og leggja jafnvel baráttumálin fyrir róða, þegar henta þykir. Það hefur heldur ekki orðið til þess að auka veg Alþingis, þegar það sýnir sig, að vænlegast til þess að hafa áhrif á gerðir þings- ins er að hafa hátt og láta mikið. Er hér átt við hina svokölluðu „ þrýstihópa," sem oftsinnis hafa haft mikil áhrif á aðgerðir stjórnmála- manna, án þess þó að vitað sé að umræddir hópar hafi mikið fylgi bak við sig. Undirritaður er svo þeirrar skoðunar að það sem einna mest hafi skert virðingu Alþingis sé það sem fjármálaráðherra ræddi um og áður er getið, en snúið á alþingismennina. Þ.e. aað of oft fjalli þeir um mál og taki afstöðu til þeirra, án þess að hafa á þeim nægjanlega þekkingu. Nú gefur auðvitað auga leið, að stjórnmála- menn, ekki síður en fréttamenn, hafa litla möguleika á því að kynna sér út I hörgul öll þau mál sem fyrir Alþingi koma, eðli sínu sam- kvæmt. En það hlýtur að vera spurning hvort ekki sé mögulegt að minnka málafjölda þann sem árlega kemur til kasta þingsins, þannig að þingmönnum gefist betra næði til þess að kanna „stóru málin" gaumgæfilega. Það gæti meira að segja komið til álita hvort ekki væri rétt að takmarka fjölda þeirra þingmála sem einstakir þingmenn eða flokkar geta lagt fram á hverju þingi. Því miður virðast of oft mál sigla gegnum þingið andbyrslítið án þess að vera nægjanlega skoðuð niður í kjölinn af þingmönnunum sjálf- um. Of oft verða þeir að láta sér nægja að afgreiða mál sem þeim hafa verið fengin í hendur af embættismönnum ríkisvaldsins, sem virðast vera komnir úr tengslum við það sem er að gerast f kringum þá f þjóðlffinu. Lagasetning á ekki að vera nein tilraunastarfsemi. Það vissu þeir vitru menn sem settu lög til forna, og þess vegna standa mörg þeirra enn f fullu gildi, STEINAR J. LÚÐVÍKSSON Krossgáta Lesbókar Morgunblaðsins Lausn á síðustu krossgátu 1 |g m LÍC.M FVtu HmBoÐ p«B' IMR wny FAiL (T foMj- AfJ .li .1' n| S r T 'A tc Ar R «AD«R S K w. L A T á>'. K Jo A u MAtM- ÓfÚÍ, T 'A L l N u i R á N R Knxeu vé«7- Fíí 1 T £ R T A A1 ine- ÚÓFji' aJ £ % ifn'rs 1 L l Ti S* rcc- A R a A S R A K A Ióo’m- ItfCut F A F E u A l L E á. U R zwd rirn: R 'A N |íicip A N A G u o £> G u M A R <í,f -P ecio V K Æ R. A v«rug, Kiar- R A K u R TTTZ FLiK T 1 N A J |fv£iR | & 1H ^ G G. -flJ fÆW R 0 F N A R sm- fJfo'DI K A S ‘l N A 1 £> A K r ste- HfS. 'A / ip ‘RomA A- L fW- MKH 5 S K R 1 F A R -* B R E F ÍÍLAC. wai K A A tWLU F 1 £> U R J 'MhdN A T L A á A N HÍTTu LER 5 K Æ £> ToTU íaÍca- R A bl A: T 1 f»IK G A N -D K’/A.tf F/acn S 'A R A R A HLUT- A»£IC- AMtl A 3> 1 L 1 e* u M 1 \9- A L l R L'ir- rÆt\ N Lil R A F/M- aR L P R A R r /Mrvvi co<Af\ srói>o ff£G.T fiataR NI'RLS- emiNL. ÓÍV- 'ifmar ■ ÍTUfj; Ufc | 1 LL- ÞÝS- IS L'Éf t AF flfMOI I yit 1 I H T| | ij wi2- Kl£í>- AL • KAtTN • r C-\ u. - KoMfl \MÐue /ILDNfl ■ letm , I i FoR- , lerwHC. 1UNNf\ ÍLSfSAil "IaWL' íTL fuu/\£ Atta e- \Immn hAv\r- Ufc K*£ IK«F FflTM' Aíue ínf?- ILÍ- /AÍJ 6.0. ■ ‘iféfTú serr f ÚRNO. TÓF'M \HO- WFN fl æ k r- Aír t jLdTufc D'Í'R DVift- MoLBAÍ LfíUÍ V£TL- AR Vfl L- KWq Belti 'AK«£Ð 1 JÞ'kR 4(R. SUHDS WWl SáK fl'ífTtÍ m ÍRf/MAR FRUroi- £FNI FRUM- ERN 1 ICtftFI SVMC I FRKJI- |5K.ST. KvJ- JARNWS* NflFN £ t fviKENW' k ÞUL' PK

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.