Lesbók Morgunblaðsins - 04.12.1977, Síða 2

9. ágúst
Nú held ég, aó jörðin sé að hætta að
snúast! ..
Roger og foreldrar hans heimsóttu
afa og ömmu í dag . . .
Ég varð alveg í öðrum heimi. Roger
hefur aldrei verið eins aðlaðandi og
einmitt nú, og mig langaði helst til þess
að kasta mér i faðm hans og segja
honúm allt, sem mér bjó i brjósti. En í
þess stað heilsuðumst við aðeins með
handabandi og ég flýtti mér fram í
eldhús til þess að laga kaffi . ..
Roger kyssti mig. Mér fannst það
nákvæmlega eins og mig hafði alltaf
dreymt um, alveg frá því að við vorum í
leikskólanum. Það hafa fleiri strákar
kysst mig, en það var allt öðruvísi. . .
Mér fannst þetta eitt það undursam-
legasta, sem hafði gerst í Iífi minu. En
nú sit ég hér og mér finnst ég vera veik
og langar til þess að æla. Hvað gerist ef
hann uppgötvar það, sem ég hef að-
hafst undanfarið? Getur hann fyrirgef-
ið mér? Mun hann skilja mig? Ég er
alin upp í þeirri trú, að Guð fyrirgefi
mönnunum syndir þeirra. En hvernig
get ég fyrirgefiö sjálfri mér? Hvernig
getur Roger fyrirgefið mér?
Ó, hræðsla og ótti og endalaus kvöl.
22. ágúst
Mér tókst að fá mömmu til þess að
hringja í Langley og biðja um róandi
pillur í þetta skipti . . .
7. september
Kvöldið í gær endaði illa. Mamma og
pabbi grétu bæði hátt og í hljóði og
reyndu að segja mér, hversu vænt þeim
þætti um mig og hve leió þau væru yfir
hegðan minni, síðan ég kom heim frá
afa og ömmu . . . Þau töluðu og töluðu,
en reyndu ekki einu sinni að hlusta á
það, sem ég ætlaði að útskýra fyrir
þeim . . . Ég vildi óska þess, að foreldr-
ar reyndu einhverntima að hlusta! Að
þau leyfðu okkur að fá að tala svolitla
stund í stað þess að þrasa og þusa,
prédika og áminna si og æ . . .
13. september
Húrra! Ég hef fengið kvöldvinnu í
sömu búð og Chris ...
Mig grunar, að hún viti eitthvað um
eiturlyf, af því að hún hefur gefið mér
rauðu ,,hjörtun“ nokkrum sinnum,
þegar ég hef fengið þunglyndisköst.. .
og hvað sem vera skal, auk þess sem við
getum tekið hana með okkur hvert sem
við förum, án þess að vera i stöðugri
hræðslu um, að löggan þefi okkur
uppi...
19.október
Ég held, að ég sé tilneydd að láta
lögregluna vita um Richie. Ég er
hvorki hefnigjörn, vond né öfundssjúk,
ég er það alls ekki. En ég verð að gera
eitthvað til þess að vernda börnin í
barna- og unglingaskólunum.
Allur þvættingur Richies um, að
,,þau útvegi sér það hvort sem er“ — er
ekkert nema þvæla og aðeins sagt til
þess að þvinga mig . . .
(?) (enginn mánaðardagur)
Það er undarlegt að þurfa að læðast
út að nóttu til, en Chris og ég höfum
enga aðra undankomuleið. Langferðar-
bíllinn fer um klukkan hálf fimm um
morguninn og við ætlum að ná hon-
um . . . Ég er dauðhrædd um að Richie
hefni sín alvarlega, ef hann nær mér
einhverntíma.
Bless, kæra heimili og góða fjöl-
skylda. Ég fer fyrst og fremst af þvi að
mér þykir vænt um ykkur og vil ekki
láta ykkur vita, hve aum og vesæl ég
hef verið . . .
SPURÐ UALICE

í síðustu Lesbók birtist
fyrri hluti frásagnarinn-
ar um Aliee. Sjálfsævi-
saga hennar í dagbókar-
formi barst í hendur út-
gáfufyrirtækinu
Prentiee-Hall Inc. fyrir
fáeinum árum. Handrit-
ið var ýmist í venjulegri
dagbók eða ritað á alls-
kyns blaða- og pappírs-
snepla.
Alice er ung stúlka,
sem gengur í mennta-
skóla. Fjölskyldan er ný-
flutt í nýtt fylki innan
Bándaríkjanna, þar sem
faðir hennar er prófessor
í samfélagsvísindum.
Umskiptin verða erfið
fyrir Alice. Hún kemst í
kynni við eiturlyfjaneyt-
endur og lýsir þeim
áhrifum, sem hún verður
fyrir, þegar hún neytir
LSD í fyrsta sinn.
Henni fannst áhrifin
góð og hana langar til
þess að reyna aftur og
aftur — en síðan er hún
ákveðin í að neyta eitur-
lyfja aldrei framar.
Gripið niður í bók, sem segir átakanlega sögu fimmtán ára gamallar stúlku.
Þórir S. Guðbergsson tók saman. Síðari hluti.
17. ágúst
Ég hef notað allar svefntöflurnar
hans afa og mér finnst ég vera rek-
1 ald . . .
18. ágúst
Ég var hjá Langley lækni í dag ...
Það er ekki svefninn fyrst og fremst,
sem ég þarfnast, heldur flóttinn. Það
er undursamlegt að flýja á þennan
hátt. Þegar mér finnst heimurinn
óbærilegur, tek ég inn pillu og bíð
þangað til undursamlegur tómleikinn
gagntekur mig. Á þessu skeiði lífs míns
er tómleiki og ,,ekkert“ betra en „eitt-
hvað“.
26. september
Kvöldið í gær var kvöldiö — vinkona
góð! Loksins fékk ég að reyna hass. Það
var stórkostlegra en ég hafði búist
við ... Richie sýndi mér, hvernig ég
átti að reykja . . . Fyrst andaði ég alltof
miklu að mér og hélt, að ég mundi
kafna . . . Að lokum fór efnið að hafa
áhrif á mig og mér fannst ég verða
hamingjusöm og frjáls eins og kanari-
fugl . . .
8. október
Ég hef sannfært Riehie um, að það sé
miklu auðveldara að selja sýru. Við
getum sett hana á frimerki, tyggigúmi
26. október
Við erum í San Francisco, í kæfandi
skitugri og lélegri, eins herbergis
ibúð . . .
28. október
Allt virðist svo hrátt og ógeðslegt
hér. Inni í klæðarskápnum vex meira
að segja einhvers konar myglu-
sveppur.. .
23. nóvember
Nú hefur það gerst aftur og ég veit
ekki, hvort ég á að gráta eða fagna. En
að þessu sinni voru það allt fullorðnir,
sem neyttu lyfjanna á sinn þroskaða
hátt, en ekki undir áhrifum frá hópi
unglinga... . íbúð Sheilu var eins og
útstillingarauglýsing fyrir innanhús-
©