Lesbók Morgunblaðsins - 04.06.1978, Blaðsíða 8

Myndlistarumfjöllun
almennt stendur svo
mjög í beinu sam-
bandi við það sem
gerist á hverjum
tíma, svo og liðna
frægðarmenn, að hinir sem féllu frá
án þess að ná frægðinni, heyrast
yfirleitt aldrei nefndir. íslertzk
myndlistarsaga geymir heimildir um
nokkra slíka menn; suma þeirra
ágæta listamenn, og hefur Björn Th.
Björnsson vikið að sumum þeirra i
hinni prýðilegu myndlistarsögu
sinni.
Meðal hinna gleymdu er Magnús
Asgeir Sæmundsson málari. Honum
var ekki skapað að verða nema 35
ára; var jafnvel þá óþekktur sem
málari. Samt var Magnús ekki
venjulegur amatör, langt frá því.
Hann vann að vísu að myndlist sinni
jafnframt annarri vinnu, en tókst
með sjálfsnámi og kynnum af öðrum
málurum að ná athyglisverðum
tökum. Það kom skýrt og greiniiega
í Ijós á listsýningu Iðnaðarmanna-
félagsins sem haldin var hér í
Reykjavík síðastliöiö haust. Þar voru
dregnar fram í dagsljósið nokkrar
myndir eftir Magnús, sem vöktu
sérstaka athygli.
Eins og fullkomlega verður að
teljast eðlilegt, bar þessi sýning
svipmót áhugamennskunnar, þegar
frá eru taldir nokkrir kunnir mynd-
listarmenn sem lært hafa einhverja
iðn jafnframt. Margir iðnaðarmenn
hafa gegnum tíðina verið þokkalegir
amatörar, en ekki gefið sig að
myndsköpun sem skyldi til að ná
verulegum árangri. Þó voru þar
athyglisverðar undantekningar;
myndir Jónasar Sólmundssonar,
Baidvins Björnssonar, Sigurðar Kr.
Árnasonar og Ingvars Þorvaldssonar
til dæmis. En það sem kom mér mest
á óvart var að sjá verk Magnúsar
Sæmundssonar. Þarna var fúlbin-
farinn málari með glæsileg verk í
anda Snorra Arinbjarnar og Þor-
valdar Skúlasonar eins og þeir
máluðu á stríðsáiunum og þar á
eftir.
Viðfangsefnin: Bátar við sjó, gata
í sjávarplássi, hús í Hafnarfirði og
fólk í hrauni, voru alveg af sama
toga spunnin og sjá má í verkum
Snorra og Þorvaldar. Karl
Sæmundsson, bróðir Magnúsar, sem
á seinni árum hefur fengizt við
málverk, staðfesti í viðtali, að
Magnús hefði á þessum árum haft
töluvert samneyti við þá Snorra og
Þorvald og kannski má segja, að
myndir Magnúsar séu skyldari
Þorvaldi. Þó bregður út af því, þegar
Magnús málar landslag. Þar er hann
kannski öllu persónulegri; notar
allsterka liti og kemst vel frá því.
Magnús Ásgeir Sæmundsson
fæddist árið 1912 á Akranesi.
Foreldrar hans voru Sæmundur
Guðmundsson Ijósmyndari og Matt-
hildur Helgadóttir. Magnús lærði
málaraiðn hjá Sigurjóni Guðbergs-
syni og lauk námi 1936. í september
það ár sigldi hann til Þýzkalands og
innritaðist í málaraskóla í Hamborg.
Það mun ekki hafa verið listskóli
eftir venjulegum skilningi, heldur
iðnskóli fyrir ýmsa listræna þætti í
málaraiðn. Þá var í tízku að mála
húsgögn og skreyta með ýmiskonar
ornamenti og það lærði Magnús í
Þýzkalandi. Húsgögn af því tagi voru
í tízku hér á árunum eftir stríðið;
engum kom þá til hugar að nota
harðvið, enda flest efni af skornum
skammti. Magnús átti þá og rak við
annan mann málaraverkstæði við
Grettisgötu, sem Glitnir hét og þar
vann hann við að skrautmála
húsgögn.
Ungur að árum hafði hann farið
að þreifa fyrir sér í myndgerð og
lagði við það vaxandi rækt, allt til
dauðadags. I blóma lífsins veiktist
hann af krabbameini sem dró hann
til dauða á fáeinum mánuðum. Hann
hafði þá enga sýningu haldið og
raunar má segja, að fáeinar myndir
liggi eftir hann. Flestar þeirra eru í