Lesbók Morgunblaðsins - 17.11.1979, Blaðsíða 15

Samtal í
tilefni
sjötugsafmælis.
Framhald af bls. 11.
Hollendingurinn Karel Appel.“
„Og myndir ykkar frá þessu
skeiöi eru þá orðnar mikiö dýrmœti
sem listsögulegt raritet".
„Jú, þaö er drjúgur bísnis í
cobra-myndum. Aldrei líöur svo ár
aö ég fái ekki fyrirspurnir um myndir
frá þessum tíma; síöast nú í sumar
frá Ameríku. En ég á í raun og
sannleika aöeins tvær myndir eftir
frá þessu skeiði og þær hanga hér í
stofunni."
„Þaö þótti fínt aö vera í þessari
Cobragrúppu; þið voruð menn
framtíðarinnar og hafið náttúrulega
pípt á allt annað?“
„Ekki nærrri eins fínt og aö vera í
Grönningen, — þaö var fínasta og
eölasta myndlistarsamkunda í Dan-
mörku. Viö Jón Stefánsson voru
einir íslendinga félagar í Grönningen
og ég sýndi margsinnis meö þeim
eftir 1950. En nú í nokkur ár hef ég
ekki nennt því“.
„Menn segja, aö þú byggir af-
komu þína ennþá á Danskinum og
lifir allltaf á gamalli frægö þar.
Hefurðu myndir til sölu í Höfn?“
„Tómt kjaftæöi. Nei, ég hef ekki
eina einustu mynd til sölu í Höfn, —
en hitt er svo annaö mál, aö ég gæti
þaö. Og sýningar. Æ, mér finnst svo
leiöinlegt aö vera aö stússast í
sýningum. Svo lengi sem maður
getur gert eitthvaö til gagns, þá á
maður ekki aö vera aö standa í
innrömmun og ööru þrautleiöinlegu
stússi, bara til þess aö selja. Ég segi
nú bara fyrir mig; en ég er líka oröinn
svo vanur því aö vera blankur. Sko,
Ásta vinnur fyrir mér og stjórnar öllu;
íún hefur kontrol á öllu, því skaltu
trúa.“
„Og nú er komið skammdegi, —
geturðu málað við ljós?“
„Ænei, þaö geri ég ekki. Sumarið
er minn tími. Olíkt líöur mér betur,
þegar aöeins fer aö birta og komið
framá voriö. Já, sumariö er mér
drýgst, en Ásta hefur gaman af
ferðalögum og stundum þegar hún
vill fara eitthvaö, þá getur hún ekki
dregiö mig meö, því mig langar til að
nota birtuna. í skammdeginu geri ég
sem minnst. Og mér finnst allt Ijós
falskt nema dagsljósið, þaö eina
sanna Ijós, sem guö hefur gefiö
okkur, eöa hvort þaö er einhver
annar, sem hefur gefiö þaö. Ég veit
þaö ekki elskan mín góöa, — ég er
alveg trúlaus. Já, þaö hefur ekki einu
sinni breyzt meö árunum“.
Og allt í einu er Svavar kominn til
Kaupmannahafnar, síðan austur á
Homafjörö og skellihlær.
„Ég var furöanlega meðtekinn í
þessum félögum, sem viö vorum aö
tala um. En þegar fjallaö var um
sýningar, var oftast endað á mér og
ens og hnýtt aftan viö: „Og sá er det
Svavar Gudnason". Maöur var aldrei
algerlega einn af þeim. Mér kemur í
hug hann Ási, sem fluttist frá Fá-
skrúðsfirði útá Höfn, þegar ég var aö
alast upp. Ágætur náungi Ási og bjó
með kellíngu, sem hór Jóa. Mér
ÁSTRÍKUR Á GOÐABAKKA
GMLVERJINNER KUKKAÐUR')'{
f Jh, EN EKKIAL VAR-
LE6A ! MEOAN É6 ER
TIL AV 6/ETA HAUS,
. CERIR HANNENGUM
me/n! y
HjAlPI OSSJlÍPPf! HVAPHUÓP í HANNf
SKtPTlÐ YKKUR EKKIAF HOAtUM.
ER BARA UPPS/GA-P !//£? YKKUR. Vtp EPPM
SVONA PESS/R V/LL/MENN!
p!Ð ÞURF/0 EKK! N
AÐ VERA HR/EPD!
ER EKK/ HÆTTULEG
UR! ERE/NSOG
HAPPPR/ETTH/
EINS OG
HAPPPfÆTT/
PÚ ERT ME/STARí ^
STEtNRÍKUR! Ht/ERN-
/G FER&U AÐ PVÍ AE>
6ERA P/6 SVO
-^GR/MMDARLEGANte
EG 6ER! MtE&ARA
EtNS 06 KRÍLA,
PEGARHANNSTEKK-
URUPP'ANEPSéR/
ÞAÐ ER ^
c
LfíGLEGT HAPPPRÆTTH
fannst Asi aldrei vera einn af okkur á
Höfn, — hann var frá Fáskrúðsfirði.
Ási haföi að orðatiltæki „þaö væri
stuð“ og notaöi þaö kannski, þegar
menn áttu síst von á. Einu sinni var
legiö í tjöldum á engjum og aö
sjálfsögöu hljóöbært milli tjaldanna.
Ási svaf þar meö Jóu sína í tjaldi og
gekk ilia að vekja hana einn morgun-
inn. Menn heyrðu aö hann sagði.
„Jóa, ertu dauö manneskja? Þaö
væri sko stuö. Um hvað vorum viö
annars aö tala?“
„Það var eitthvað um trúleysi
þitt“.
„Já alveg rétt. Hvort eitthvaö
tekur viö aö þessu loknu, — um þaö
hef ég enga sannfæringu. En eitt
skal ég segja þér. Mér finnst þaö
djöfulleg tilhugsun, aö ekkert taki
viö. Sem sagt; ég vildi frekar geta
staöið í streöinu áfram."
„En finnst þér einhver huggun
fólgin í því, að myndir þínar munu
lifa þig og halda áfram að vera tíl?“.
„Um það get ég aöeins sagt, aö ég
er stoltur af hverri mynd, sem hefur
lukkast og mér finnst aö þaö hljóti
aö skilja eitthvað eftir. Ég tel mig
hafa verið æröan mann, þegar ég
geröi mínar skástu myndir og aöeins
þá komst ég í samband viö allífið“.