Lesbók Morgunblaðsins - 17.05.1980, Síða 14

F «4- VIKIþ SK>' Sia- Um kv- noo -riT. rtí. iKolt Ltót) ip«- ■ [«AFN Tólh ÍJIÍK ■■‘.r í
5 T £ N 0 u R 5! H r o L P 1 N N
^ C.L- *t>- K 'A T A ■R ‘o o K Ð 1 fi ú A
vt "c^. Lí FT- AIL £ 5 7 U ítrtef ÍLAR K L o F s N E á. L U
'Ær K A U O A R i’f'b L A N D EUClL o L NI
4PI o K A á. A ,<& fl F A A BoR K*íuu\ A L 'o
Am- 0&Ð L T A ‘W R A F T A R fttieit e R F 1 S>
'Jec.- ua. a A T A R U L O K K A i> u
i l*/N A N A £> 1 ygp R u L L A N B U R
rnK- SísÍÉ PtflAt K 1 £> i £> Awo 1 L L A R N 1
5 P l L » £> PVfíuR ’A N U N? AKÍtA / R A N
(.'lT/O /iÁT K M £> 1 T*«tl ÆPIR N E A S K A R N
Vfoir- r*.ei A L N 'o A R DR6PUÍ Hev B A N A R .ir.tr Á Vee* tA oi
VAÉ,- Mt r A N N A K H 'A SfEWA 3 K A R P A
Vf i- 4L l-LI A K. A R 1 SKKÖK 'iftau 'A L Y út A R S A L
6 ó KbMft HF FÆ0H V SKFNMD fÆFTjP 'l ÚÆLU- A/AFN LlCóft SAMAlJ sreiMH YlN/N A) HLRUP/I ÍTÖCIF
1 mrn i /fró / A a<' W E&F- l€>AÐ SfEOM
HN - APP- ufilHM 6i?n 5 - /N LA ÍTfl F- ifíhJi r*.
m\ M 31TAM- WM PTAFMA
11H ,- UI1 L / — v 1 ÍFM- rerjc- 1 M 6. UNOMA
i-. V Reitf- A R U'/KAMÍ- HluTíMaí AfAFN
|LL- V/ÐRl fi/Tfí V'AX/M
<*** AFKV'- ÆM 1Ð STARF ■
■ \<oe N FlÐUp.
l i r- L flU5 H L T~,
RSK- IÐ Blímið H«.s- D-VPL
Tuf?T__ KvEöJ- FuaiiW STfl CFTIIL KVEN- 1> 'VíUÐ
K f FUUU- 1 N ■ m 5Ani - H Lj.
SoRCk Lovrn- & R£>
Ihamra ■ vetc.- |UR1WN DlMM- VIÐftl fALL STÓIZ F/tf>/A + 2 É/N* ÓHt-TÓÞ ►
KonR SfAFuR SflM- HLT.
H pví) fveiR Sic.sr.
MftMJVÍ A/AFN
|A«LAR 1 R o r-w. | rm.n 4 flóLDVfi. ;
SJÓBÚÐ (bls. 163) Upphaflega gömul þurrabúð nyrzt í Grjótanum. Talin meö
elztu þurrabúðum í Reykjavík. Húsíð var reist 1859. Sér í endann á Glasgow.
GEIR
ZOÉGA
Framhald af bls. 4.
Bruff, en þar var einhver flugvélaviö-
gerðarstöð. Skammt frá Bruff er
Ferraby, þar sem Owen Hellyer átti
heima. Grierson var mikill atorku-
maöur og gekk rösklega aö hverju
verki. Meöan hann var í Bruff kynntist
hann dóttur Owens, indælisstúlku. Ég
fór út til Englands nokkru eftir, aö
Grierson haföi veriö hér og skömmu
eftir, aö ég kom út, fæ ég boö frá
Grierson aö finna sig á hótelið þar sem
hann bjó. Erindiö var aö tilkynna mér
aö hann væri trúlofaöur Brownie
dóttur Owen Hellyers. Og sagöist hann
vilja tilkynna mér þetta næstum á eftir
fööur stúlkunnar, þar sem það væri
mér manna mest aö þakka, aö þetta
væri orðiö. Hjónabandið varð farsælt
og börn þeirra hjóna mannvænleg.
Grierson var mikill ágætis drengur og
tel ég þetta jafnan meö mínum mestu
haþþaverkum aö bjarga honum. Grier-
son flaug eitt sinn til Moskvu og var
þar kyrrsettur, hann ætlaði aö fljúga
austur til Japans, en Bernhard Shaw
meö aöstoö bandaríska sendiherrans
fékk leyfi fyrir hann til áframhaldandi
flugs austur. Grierson sendi mér for-
láta úr aö gjöf og á þaö var letrað:
Presented to Geiry in gratitude for his
untirying assistance in John Grierson’s
North-Atlantic Flight 1933—34. Þau
urðu endalok Griersons, að hann kom
hingað til lands í maí 1977 á leiö vestur
um haf til Washington, aö halda þar
fyrirlestur í tilefni hátíölegs 50 ára
afmælis flugs Lindberghs þann 20.
maí. Hann hélt hér fyrirlestur þann 17.
maí en þegar hann var aö halda
fyrirlesturinn í Washington 20. maí datt
hann dauöur niöur. Þannig fór hann,
sem haföi mörgum sinnum lent í
lífshættu um ævina á flugferli sínum.
Þar skildi mílli
feigs og ófeigs
Gamli Apríl og Hjalti komu viö sögu
mína aftur á unglingsárum. Ég fór út
meö Apríl seinast í ágúst 1914. Ég
ætlaði að vera eitt ár úti í læri hjá Alec
Black togaraútgerðarmanni. En þá var
stríöiö skolliö á og ég var geröur
afturreka. Þaö fékk enginn aö fara í
land nema skipstjórinn Hjalti. Viö
lögöum af stað frá Hull samskipa
Skúla fógeta. Skipin fylgdust aö niöur
Humberfljót og viö Spurn-vitann opn-
uðu skipstjórarnir innsigluöu bréfin frá
brezku flotastjórninni með fyrirmælum
um hvernig haga skyldi siglingunni
meö ströndum Englands og Skot-
lands. Ég minnist þess aö skipin áttu
aö halda sig inn 3 sjómílna og fara
aldrei út fyrir þau mörk.
Hjalti fylgdi þessum fyrirmælum en
Skúli fór dýpra. Þaö skildi meö
skipunum og misstum viö brátt sjónar
á Skúla fógeta.
Þegar viö á Apríl vorum útaf Flam-
borough Head heyröum viö mikla
sprengingu og reyndar fleiri en eina.
Þaö munu hafa sprungiö þarna fleiri
skip en Skúli fógeti, þaö voru þarna
síldarskip. Viö vissum auövitaö ekkert
um aö Skúli heföi farist í þessari
sprengingu fyrr en við komum til
Reykjavíkur. A heimleiöinni lenti Apríl í
villu og lá viö aö viö færum framhjá
íslandi. Blankalogn var yfir hafið en
lélegt skyggni og sá aldrei til sólar.
Sigld vegalengd var ákveöin eftir
logginu og þegar þaö sýndi okkur
nálgast ísland huguöum viö aö land-
kenningu en ekkert sást þá af íslandi.
Allt í lagi virtist meö dýpiö og sigldum
viö áfram. Skyndilega léttir og viö
höfum landkenningu. Erum viö þá
djúpt útaf Reykjanesi á leiö framhjá
íslandi og komnir miklu lengra en nam
þeirri vegalengd sem loggiö sýndi. Var
nú breytt stefnu og hún tekin fyrir
Garöskaga. Þegar viö athuguöum
loggiö og drógum þaö inn, var logglína
öll í hnokkabrögðum, hnútur við hnút.
Kom í Ijós, að maöurinn sem átti aö
stilla loggiö við Solskerry þegar stefn-
an var sett á ísland, hafði ekki dregiö
inn línuna heldur aöeins stillt logg-
klukkuna. Viö höföum siglt undir
þjóöfána noröur meö Englandsströnd
og flaggstöngin var á rasshúsinu hjá
loggmaskínunni. Þá var ekki komið
bátadekk á togarana. Þar sem blanka-
logn var haföi fáninn hangiö niður og
flækst utan um línuna eöa í hjóliö,
nema flaggiö hafði stöövaö loggiö og
línan þá tarnast eða fengiö á sig
hnokkabrögöin. Af þessum sökum
sýndi loggiö of litla vegalengd.
Krókurinn taföi ferö okkar og viö
komum, aö mig minnir fast aö sólar-
hring seinna til Reykjavíkur en eölilegt
gat talist miöaö viö þaö blíöuveöur
sem viö fengum. í Reykjavík voru fánar
uppi um allan bæ. Náttúrulega uröum
viö hissa og spuröum strax tollarana
hverju þetta sætti, hvaöa tíðindi höföu
gerst. Þeir sögöu: — Þaö er veriö aö
flagga fyrir ykkur, af því þiö eruö
komnir heilir í höfn.
Nokkrum dögum áður haföi borizt
fregnin um afdrif Skúla fógeta. Þar
sem Apríl haföi haldiö úr höfn um leið
og Skúli og átti aö hafa viö hann
samflot, en kom ekki fram á eðlilegum
tíma, var taliö víst aö viö heföum farist
eins og Skúli.
Þaö munaöi svo einnig litlu aö ég
færist meö Apríl hinum síöari sem
íslandsfélagiö átti og fórst 1930 á leiö
til íslands frá Englandi. Ég var staddur
úti í Hull þegar Apríl landaöi þar og
baö um far heim. Þá var mér sagt aö
nokkrir farþegar væru þegar búnir að
biöja um far. Þaö leizt mér ekki á og
fór yfir til Grimsby og fékk far meö Otri
heim. Viö héldum af staö á undan Apríl
og fengum logn alla leiöina, en ofsa-
veöur skall á Apríl, þegar hann var
kominn langleiðina til íslands og í því
veöri fórst hann. Ég held aö sá Apríl
hafi ekki veriö gott skip.
(Framhald í næsta blaði)