Lesbók Morgunblaðsins - 08.01.1983, Blaðsíða 13

Nýir Þjóðverjar. Þessi hjón í Hamborg eiga einn dreng, en hafa ættleitt börn frá Indónesíu, Víetnam, Indlandi og
Afríku.
Börn á munaðarleysingjahæli á Indlandi bíða þess að vestrænir fósturforeldrar gefi sig fram.
þannig, að ættleiðing eftir slík-
um leiðum er síðan löggilt eftir
á. Einkafyrirtæki uppfylla
oftast innan fáeinna vikna þá
brennandi ósk barnlausra hjóna
að eignast fósturbarn. Þessi
fyrirtæki spyrja heldur ekki allt
of margra spurninga um einka-
hagi umsækjenda eins og hinar
opinberlega viðurkenndu miðl-
unarstofnanir gera.
Hollendingar
eru stórtækir
Einna umfangsmestu aðilar í
barnamiðlun í Evrópu eru hol-
lenzku einkafyrirtækin
„FLASH" (skammstöfun á
„Foundation Life, Adoption
Service and Happiness") í
Groesbeek og „Burger-
Meinster" í Rotterdam. Sænsk,
svissnesk, dönsk og austurísk
fyrirtæki eru mun minni í snið-
um. „FLASH" kaupir flest sín
börn inn á Sri Lanka (sem áður
hét Ceylon). Komið til Evrópu .
kostar barnið um 16.500 íslenzk-
ar krónur. En komi hinir vænt-
anlegu fósturforeldrar með til
Sri Lanka til þess að velja sér
sjálf barn á staðnum, kostar allt
ættleiðingarferðalagið hjá
„FLASH“ um 55.000 ísl. krónur.
Auk ofangreindra leiða, eru
svo einnig til aðrir möguleikar á
að eignast suðrænt fósturbarn;
flugstjórar koma stundum til
Evrópu frá þriðja heiminum
með ungbarn á handleggnum;
kaupsýslumenn, sem mikið
þurfa að ferðast um lönd þriðja
heimsins, þekkja oft mjög vel til
hvar auðvelt er að fá barn til
ættleiðingar. Þetta fólk er ekki
að hugsa um, hvað hægt væri að
hagnast á slíkri miðlun, heldur
hefur það meðaumkun með hin-
um ógæfusömu, umkomulausu
börnum og skilur þrá velstæðra,
barnlausra hjóna í Evrópu eða
Ameríku eftir eigin barni.
Enn ein hlið þessara mála eru
viðbrögð umhverfisins, sérstak-
lega í Evrópulöndum, við þel-
dökkum, framandlegum börn-
um. Þessi viðbrögð eru ekki allt-
af vinsamleg í garð barnanna,
sérstáklega þegar þau fara að
vaxa úr grasi.
„Þegar krakkarnir kalla mig
„roetmop" (sót-trýni) eða
„zwarte Piet“ (svarta Pétur), þá
held ég mér saman,“ segir Alex-
andra Nijenhuis, 12 ára gömul
fósturdóttir hollenzks læknis,
ættuð frá Eþíópíu. „Ég gæti
auðvitað svarað fyrir mig með
því að kalla „bleekscheet“
(bleikskítur) á móti, en það
myndi bara espa þau enn meira
upp,“ segir Alexandra ósköp
blátt áfram. Því fer þó fjarri, að
öll suðræn börn evrópskra fóst-
urforeldra taki aðkasti hvítra
barna með jafn miklu jafnað-
argeði og af slíku raunsæi og Al-
exandra Nijenhuis. Fjölskyldan
M. býr skammt frá Amsterdam
og eiga hjónin tvö eigin börn,
þrjú kólumbísk og tvö börn frá
Sri Lanka. „Börn fjölskyldunnar
af erlendum uppruna eru orðin
svo hvekkt," segir uppeldisráð-
gjafinn Elly Boeles, „að þau
þora ekki einu sinni út á götu til
þess að leika sér.“
Hitt er svo jafn víst, að á með-
an til eru heilu herskararnir af
umkomulausum börnum í fá-
tæku löndunum, en barnaher-
bergin standa tóm í hinum auð-
ugri löndum heimsins, mun
verða haldið áfram að verzla
með smábörn.
Halldór Vilhjálmsson
tók saman og þýddi.
Kristinn Magnússon
FJALLRÆÐAN
í reynd voru hin nýfæddu börn á
lífi og við beztu heilsu, en höfðu
verið seld úr landi.
Afleiðing minnkandi
barneigna síðan 1970
Viðskiptin hjá barnasölum og
barnamiðlurum fara eftir fram-
boði og eftirspurn. í hinum auð-
ugu iðnríkjum heims er eftir-
spurnin sérlega mikil, af því að
svo mjög hafði dregið úr barn-
eignum á árunum 1970 til ’80.
Næsta áratug á undan, þ.e. frá
1960—’70 hafði gengið yfir mikil
alda aukinna barneigna í Evr-
ópu og i Bandaríkjunum.
Fræðsla í kynferðismálum og
nútímalegar getnaðarvarnir eru
víða farnar að segja til sín, m.a.
með þeim þjóðfélagslegu auka-
verkunum, að óskilgetin börn
fylla ekki lengur barnaheimilin.
En einmitt til slíkra stofnana
leituðu þau hjón helzt, sem ætl-
uðu sér að ættleiða ungbarn.
I Vestur-Þýzkalandi einu
liggja t.d. fyrir um tuttugu þús-
und umsóknir um ættleiðingu
þeirra tíu þúsund barna, sem
opinbert leyfi hefur verið veitt
til að ættleiða megi. Það eru því
mörg hjón, sem fá synjun. í öðr-
um löndum Vestur-Évrópu er
ástandið svipað. Úr því að Evr-
ópubörnin eru illfáanleg, leitar
fólk á önnur mið. Því ekki að fá
sér indælan lítinrt svarthöfða?
Hér áður fyrr sáust slík suð-
ræn börn helzt hjá fólki, sem
unnið hafði við þróunarhjálp
víðsfjarri Evrópu, en sneri svo
heim aftur með framandleg
svarthærð börn á handleggnum.
Til að sýnast
vera frjálslyndur
Nú er skollið á hreinasta ætt-
leiðingar-æði. Oftast eru það
hjón úr hópi hinna menntaðri og
efnaðri, sem vilja gjarnan ætt-
leiða suðræn börn. Þetta fólk
leggur sérstaka áherzlu á að
sýnast verulega frjálslynt og
hleypidómalaust í lífsviðhorfum
sínum og lætur það því hvergi
aftra sér, að barnið, sem ætt-
leiða á, er þeldökkt.
Flestir þeir hvítvoðungar frá
þriðja heiminum, sem ættleiddir
hafa verið í Vestur-Evrópu og
Bandaríkjunum, eru komnir í
hendur hinna nýju foreldra
sinna fyrir tilstilli einkafyrir-
tækja, sem annast þessi mál á
fljótlegan en kostnaðarsaman
hátt. Fæst þessara barna hafa
skipt um föðurland á löglegan,
opinberan hátt, því öll lagafyr-
irmæli í því sambandi eru flók-
in, og krefst það oft langs tíma
að fylgja þeim út í æsar. Vænt-
anlegir foreldrar þurfa því að
bíða langtímum saman eftir að
fá fósturbarnið loksins til sín.
Með því hins vegar að snið-
ganga hinar löglegu opinberu
barnamiðlunarstofnanir en
snúa sér í þess stað til einkaað-
ila, geta hjón orðið sér úti um
nýjan fjölskyldumeðlim á
skömmum tíma. Oftast fer það
Ofar
mannfjöldanum
stóð
meistarinn
og bar við himin
í tign sinni,
en skvaldrið
úr öllum áttum
setti hávaðann hljóðan
þegar orð hans
bárust sem frækorn
með blænum
og festu rætur
svo fjallhátt
í leitandi hjörtum
að sannleika
Enn
bergmála
orð meistarans
og bera
sannleikanum vitni
13