Lesbók Morgunblaðsins - 07.06.1986, Blaðsíða 4
llÍll
r- f i l * t ' 41WM1 ■ . Jf' '
: V / 1 3,; *Ji
Brúarvígsla við Jökulsá í Lóni. Bodil Begtrup á miðrí myud. Við hlið hennar gengur Hermann Jónasson forsætisráðherra og kona hans, Vigdís Steingrímsdóttir. Til
vinstríá myndinni ganga GeirZoöga, vegamálastjórí ogkona hans, en aukþeirra eru þarna Sigurður Jóhannsson, verkfræðingur og fjöldi Skaftfellinga.
Lífið er líka
bollar og stólar
— undarlegt sambland stórra og smárra hluta
Pétur Pétursson þulur
ræðir við
Bodil Begtrup
fyrrum ambassador
Dana á íslandi
Við sitjum á fögru heimili frú Bodil Begtrup
fyrrv. ambassadors Dana á íslandi. Hún er
þjóðkunn fyrir störf í þágu lands síns og þjóð-
ar. Á íslandi var hún einstaklega vel látin
ogvinsæl.
Hvemig stóð á því að þér völdust í sendi-
herraembætti á íslandi? Kom það yður
ekkiáóvart?
Það hafði verið hugmyndin að maðurinn
minn yrði sendiherra á íslandi og þá átti ég
að fara með honum þangað. Hann var i
vafa um hvað hann ætti að gera, því hann
átti aðeins eftir þrjú ár í utanríkisþjón-
ustunni. Þá yrðum við að snúa aftur heim
til Kaupmannahfnar og reyna að búa um
okkur þar, en þá tapaði maður máski öllum
tengslum við alþjóðleg störf og stofnanir. Ég
hafði þá svo mikinn áhuga á mörgu, sérstak-
lega mannréttindastefnu Sameinuðu þjóð-
anna sem átti eftir að móta fullkomlega og
taka ákvarðanir um. Svo var einnig jafn-
réttisbarátta kvenna um allan heim. Þetta
voru viðfangsefni sem kröfðust bæði um-
hugsunar og mikils tíma.
Tókuð þér virkan þátt í mannréttindabar-
áttu?
Já, strax í byrjun. Ég var í París og var
kjörin varaformaður í þeirri neftid SÞ sem
Qallaði um mannréttindamál og þar sem
ræddar voru uppástungur, sem voru síðan
lagðar fram af nefnd. Frú Roosevelt var
formaður hennar. Það var mjög erfitt. Þátt-
takendur komu alls staðar að úr heiminum
og það voru margar og ny'ög mismunandi
skoðanir sem menn höfðu um rétt einstakl-
ingsins, bæði í hjónabandi og við störf og
í sambandi við menntun og félagsleg rétt-
indi. Stundum gat maður naumast varist
brosi svo furðulegt var að fá í hendumar
lista með óskum eða kröfum frá Sameinuðu
þjóðunum. En kraftaverkið gerðist. Þetta
heppnaðist. Samþykkt var í París þessi
svokallaða yfirlýsing. Seinna voru gerðar
samþykktir sem áttu fram að ganga en
yfírlýsingin var aðeins ályktun sem var ekki
bindandi fyrir ríkin. Áður en þetta skeði var
hörð barátta vegna skoðanamismunar sem
var mjög mikill. Formaður nefndarinnar var
utanríkisráðherra Lfbanons. Hann var eigin-
lega aldrei viðstaddur. Þetta var árið 1948,
árið sem ísrael var stofnað og allir arabamir
sátu í pólitískri nefnd og í stöðugum umræð-
um um ísrael. Þama var ég með öllu þessu
ákafa fólki og öllum þess undarlegu hug-
myndum, sem komu manni stundum á óvart.
En ég hafði tekið þátt í undirbúningi svo ég
vissi hvers starfíð krafðist. Þegar ég var
valin til þessara starfa var það vegna þess
að konur voru ákveðnar í því að kona tæki
sæti í stjóm nefndarinnar.
Hvað er minnisstæðast frá starfi yðar í
Bodil Begtrup við danska sendiráðið við
Hverfisgötu, „Hvíta húsið".