Lesbók Morgunblaðsins - 19.08.1989, Blaðsíða 14

Landsbyggðarlínan
Útskurður á skipum er mjög vinsæl iðja og allt að því atvinnu-
grein.
rýmt fyrir um 270 árum, Hollend-
ingar veiddu hann ótæpilega sér
til matar og gættu ekki hófs í
græðgi sinni. Dodo-fuglinn er
Máritsíusum mjög hjartfólginn og
minningin um þennan sérstæða
hlussulega fugl í heiðri höfð. Sög-
umar um afdrif síðustu dödo-
fjölskyldunnar eru þuldar í angur-
værum tón rétt eins og farið sé
með ástarljóð.
í Port Louis er einnig þing-
húsið, leikhús þeirra og ýmsar
sögufrægar byggingar frá tímum
Breta. Þar er líflegur markaður
og fjöldi veitingastaða og hægt
að borða rétti frá öllum heims-
hornum. Við höfnina er íjörugt
athafnalíf, en Máritíus hefur orðið
æ mikilvægari, sem umskipunar-
höfn á allra síðustu árum. A reið-
vellinum í Port Louis em kapp-
reiðar á hveijum laugardegi frá
því í maí og fram í september og
eyjarskeggjar sækja þær af mikl-
um áhuga.
Máritíusar eru frægir fyrir út-
skurð á skipum sem komu við
sögu í gegnum tíðina. Þessi skip
eru völundarsmíð. Tágavinnsla er
falleg og máritísk klæði — sem
hvort heldur sem er má nota á
ströndina eða sem borðdúk þegar
heim er komið — eru mjög fínleg.
Ekki má gleyma perluskeljunum
og sjálfsagt er að geta þess að
rommið sem er framleitt á Márit-
íus er mjög gott.
Það sem mér er eftirminnileg-
ast frá veru minni á Máritíus nú
í síðastliðnum júnímánuði er hið
hlýlega og elskulega viðmót fólks-
ins, hjálpfýsi og einlægni fannst
mér aðalsmerki Máritíusa.
Hvað varðar hagnýtar upplýs-
ingar um Máritíus má benda á
að Air Máritius flýgur frá Lon-
don, Brussel og París, en_ mörg
önnur félög fljúga þangað. íslend-
ingar þurfa ekki vegabréfsáritun
til landsins. Bólusetningarskír-
teinis er aðeins krafist ef gestir
eru að koma frá svæðum þar sem
ákveðnir sjúkdómar eru Iandlæg-
ir. Malaríu hefur verið útrýmt.
Máritíus er fjórum klukkustund-
um á undan GMT. Enska og
franska eru mjög víða töluð. Kre-
ólska er mál Máritíusa. Ríkis-
ferðaskrifstofan í Port Louis hefur
á að skipa einkar liðlegu starfs-
fólki og mætti skrifa þangað eftir
nánari upplýsingum. Heimilis-
fangið er Emmanuel Anquetil
Bldg., Port Louis, Máritíus.
Jóhanna Kristjónsdóttir
Kökur til sölu
Stórhuga fram-
kvæmdamaður
Ferðaþjónustubóndinn Valgeir Þorvaldsson á Vatni
Bóndasonur frá Þrastarstöðum gerðist trésmiður á Sauðár-
króki. En þráði alltaf að komast út í kyrrð sveitarinnar. Hann fór
út í þá „fásinnu" (að mati margra) að kaupa hús á eyðijörð í al-
gjörri niðurníðslu. Valgeir fór út í ferðaþjónustu, þegar ráðunaut-
ar ráðiögðu loðdýrarækt. Fáir trúðu á verkefnaval hjá þessum
unga manni. En ferðaþjónustubærinn Vatn, rétt hjá Hofsósi, er
talandi dæmi um hvað hægt er að gera, ef stórhugur, myndarskap-
ur og búhyggja búa að baki framkvæmdum. A Vatni eru núna
ijögur sumarhús fyrir ferðamenn. íbúðarhúsið endurnýjað úti og
inni. Bæjarrafstöð. Allt talandi dæmi um handbragð húsbóndans.
Boðið upp á veiði í vatni og á. Hestaferðir um fjöll og dali. Báts-
ferðir til Drangeyjar og Málmeyjar og sjóstangaveiði. Það er
gaman að sækja heim ungu hjónin, Valgeir og Guðrúnu, og börn-
in þeirra tvö.
Af hverju fórstu út í ferðaþjón-
ustu, Valgeir?
„Kannski forsjón eða örlög. Ég
hef alltaf haft þörf fyrir að gera
eitthvað sem kæmi sér vel fyrir
aðra. Og þjónusta við ferðamenn
fullnægir vel þeim þörfum, sem
ég hef til að láta fólki í kringum
mig líða vel. Ég hef líka gaman
af að forma eitthvað upp á eigin
spýtur. Segja má að jörðin hérna
sé gott „hráefni“ til að vinna
ferðaþjónustu úr.“
Góðir landkostir
Vatn er geysiskemmtilega í
sveit sett fyrir ferðamenn. Höfða-
vatn, með bleikjuveiði, er beint
fyrir framan bæinn. „Veiðin er
frekar góð miðað við undanfarin
ár, segir Valgeir. Sjó- og vatna-
bleikja um 1-2 pund. Stærsti fisk-
ur sem komið hefur á land er um
10 pund.“ Valgeir stundar neta-
veiði í vatninu. Hjónin verka sil-
unginn sjálf og pakka honum inn
í neytendaumbúðir. Höfðavatns-
silungur er vel þekktur á matsölu-
stöðum ferðamanna, bæði á Akur-
eyri og í Reykjavík. Hverjum sum-
arbústað fylgir eitt net, veiðileyfí
og afnot af bát. Nýr silungur er
því oft á borðum hjá sumarbú-
staðagestum við Höfðavatn.
Beijalyng er upp með allri
fjallshlíð. Og það lítur vel út með
beijasprettu í blíðunni.
Býður upp á bátsferðir
í kvöldkyrru
Og útsýnið er ekki af verri
endanum úr sumarhúsunum. Milli
Höfðavatns og sjávar blasir Þórð-
arhöfði við. Drangey og Málmey
eru aðeins lengra úti. Klukkutíma
ganga er út í Þórðarhöfða. Aðeins
10 mínútur í bátnum með Val-
geiri. „í vor rak óvænt hval þar
á ijörur," segir Valgeir. „Um 18
metra hvalur liggur í flæðamál-
inu, og lyktar ekki mjög vel í sól-
inni, en margir hafa lagt lykkju
á leið sína til að virða undrið fyr-
ir sér. En það er fyrst og fremst
ósnortin náttúra og sérstætt um-
hverfi, sem dregur ferðafólk út í
Þórðarhöfða. Ég stend líka fyrir
skoðunar- og sjóstangaveiðiferð-
um út í Drangey og Málmey frá
Hofsósi. Við getum ekki verið með
fastar ferðir í óvissri veðráttu.
En á kyrrum kvöldum geng ég
oft yfir í bústaðina og býð úpp á
bátsferðir. Barnafjölskyldur vilja
heldur sigla í kringum eyjamar
New York:
Yasaþjófafaraldur stór-
borgarinnar í hámarki
Grár velgerðaleikur
New York Times gerði nýlega
að umtalsefni vasaþjófafarganið
og aðferðir svindlara á götum
New York borgar, sem sitja um
ferðafólk til að stela af því fé,
skartgripum, greiðslukortum og
í kúwerska hverfinu. Betra er að fara að öllu með gát í mann
fjöldanum.
SUMARIÐ er helsti annatími vasaþjófa stórborganna. Það eru
fyrst og fremst aðkomumenn, sem verða fyrir barðinu á þessari
líka þokkalegu iðju, sem oft eyðileggur það, sem átti að verða
skemmtiferð til yndis og afþreyingar í sumarfríinu. Stutt viðkoma
í New York nýlega, á leið frá íslandi, minnti á nokkur dæmi frá
fyrri árum um Islendinga, sem urðu fórnardýr vasaþjófa og ann-
arra misindismanna í þessari frægu stórborg. Skartgripir og
handtöskur riftiir af íslenskum konum á gangi um hábjartan dag
á fjölförnustu götum borgarinnar. En því má þó ekki gleyma, sem
vel hefir verið gert; t.d. leigubílstjórunumí New York sem ósjald-
an komu til íslensku ræðisskrifstofiinnar með dýrmæta liluti,
peningaveski og annað verðmæti, sem islenskt ferðafólk hafði
skilið eftir í ógáti í bílum þeirra.
New York-búar hafa orð á sér
fyrir að vera einstaklega afskipta-
laust fólk á götum úti. Fátt virð-
ist koma þeim á óvart. Þeir ganga
hiklaust framhjá slysstað, senni-
lega til að forðast að þurfa að
eyða tíma sem vitni í réttarsal,
sem gæti tekið óratíma . Það er
algengt, að New York-búar gangi
framhjá, ef maður fellur í yfirlið
á götu. Fáránlega klætt fólk vek-
ur litla eða enga athygli annarra
vegfarenda. Það var t.d. hér um
árið, að ungur maður gekk dögum
saman fram og aftur um 42. götu,
klæddur hvítri léreftshempu með
þyrnikórónu á höfði og trékross
um öxl. Það var hrein undantekn-
ing að sjá fólk staldra við til að
horfa á þennan unga manna Ieika
Jesúm Krist á fjölfarnasta stræti
heimsborgarinnar. En ferðafólk,
sem kemur til stórborgarinnar í
skemmtiferð er ekki jafn kald-
riíjað og New Yorkbúar geta
sýnst vera. Þeir mega ekkert
aumt sjá. Þetta vita vasaþófarnir
og nota sér það óspart.
öðru verðmæti.
Yfirmaður lögreglusveitar New
York borgar, sem annast mál, sem
varða falsanir og það, sem hér
er kallað „smáþjófnaðir", segir frá
aðferðum þjófanna til að ræna
fólk. Hann nefnir t.d. „sósusp-
rautarana", sem hann kallar. Þeir
sprautaa t.d. sinnepi, eða tómats-
ósu á vegfarendur, falla á fætur
fram til að biðja afsökunar á
„slysinu" og bjóðast til að þurrka
sósuna úr klæðum, eða andliti
fómarlambanna. Á meðan þetta
fer fram tæmir félagi hans vasa
ferðamannsins, sem átti sér einsk-
is ills von.
Það vildi til í lok júni s.l., að
er Grete Waitz, sem hefir unnið
maraþonhlaup kvenna níu sinn-
um, var á gangi á 51.-stu götu í
New York og hélt á handtösku,
var „gulum óþverra“ kastað í
andlit hennar. Er hún lagði frá
sér töskuna á meðan hún þurrk-
aði úr andlitinu, greip Krókurinn
töskuna og hljóp af stað með