Lesbók Morgunblaðsins - 22.09.1990, Blaðsíða 13

FEtuMBIáÐ
LESBÓKAR
22. SEPTEMBER 1990
íslensk leiðsögn á framandi siglingaleiðum:
SKUTUKARLALIF
VIÐ BAHAMAEYJAR
Hákarlar eru bara forvitnir fískar, segir Ólafur Sigurðsson
Flatmagað í sól á þilfari, með seglin reyrð niður og pálmaströnd-
ina eins og hvítt strik i baksýn.
Fiskar úr djúpi Karabiska hafsins eru forvitnilegir! Þarna er
Ólafur búinn að innbyrða stórfiskinn maui-maui.
- Að svífa þöndum seglum yfir blátæran hafflöt í hlýrri haf-
golu og sólarhita - sigla inn á milli óbyggðra kóraleyja og
ganga þar á land eins og Róbinson Krúsó, hljómar ævintýra-
lega. - En þekkja Islendingar svo framandi siglingaleiðir? Já,
þó ótrúlegt sé! Eyjablóðið dregur okkur víða um höf. A Fort
Lauderdale í Flórída býr íslensk fjölskylda, sem stundar skútu-
siglingar og fer í ævintýraferðir með íslenska hópa.
Tveir Islendingar að sinna „skyldustörfum" í skútukarlalifi.
Hver man eftir fjölskyldu,
sem sigldi út á heimsins
höf með björgunarskipinu Sæ-
björgu árið 1969? Mikið var
skrifað um þessa óvenjulegu ferð
á sínum tíma, enda stóð hún í
tvö og hálft ár. Fjölskylda Sig-
urðar Þorsteinssonar er komin á
land, en siglir ennþá - nú með
íslenska ferðamenn um
Karabíska hafið. Fáir þekkja
siglingaleiðir þar betur en Sig-
urður og synir hans. Ferðablaðið
leitaði frétta hjá Ólafi, syni Sig-
urðar, sem heitir Ólafur Sigurðs-
son á íslandi, en Ólafur Þor-
steinsson í Ameríku! „Þeir búa
til ættarnafn á mig í Ameríku,"
segir Ólafur brosandi.
- Siglið þið feðgarnir allir?
„Pabbi er skipstjóri, Jens bróð-
ir minn er vélstjóri og ég er stýri-
maður. Við vorum að kaupa stórt
skip, sem er okkar atvinnutæki
og vinnum á eyju í Karabíska
hafinu fyrir ameríska herinn.“
- Af hveiju fóruð þið að sigla
með ferðamenn?
„Við byrjuðum á að sigla með
ættingja og vini til Bahamaeyja.
Fólkið var svo hrifið, að ferða-
sagan barst frá manni til manns.
Og fleiri fóru að biðja okkur að
sigla með sig.
Karabíska hafið er ævintýra-
legt fyrir þá sem aldrei hafa
komið þangað áður. Sjávarlíf á
þessum slóðum er svo fjölbreytt,
að hafið líkist stóru fiskabúri.
Golfstraumurinn, sem gerir ís-
land byggilegt, kemur upp á
milli Norður-Ameríku og Ba-
hamaeyja. Geysimikið af fiski
heldur sig í straumnum og þarna
er mikil veiði. Alltaf hægt að
gjör vitleysa að þora ekki að
kafa af ótta við hákarlabjt! Há-
karlar eru bara forvitnir fiskar.
Ég hef séð fleiri þúsundir af
hákörlum. Séð marga á sveimi í
kringum mig, þegar ég er að
kafa. Hef heyrt að fólk hafi ver-
ið bitið, en aldrei orðið var við
það sjálfur. Fólk veit ekkert hvað
það er að tala um. Þetta er eins
og þegar farið er út í frumskóg.
Auðvitað er þar fullt af eitur-
slöngum. Það verður að þekkja
aðstæður á hveijum stað!“
- Bjóðið þið upp á sjósport?
„Ég er alltaf með sjóskíði og
seglbretti um borð. Nota gúmm-
íbát með kraftmiklum utan-
borðsmótor til að draga fólk á
skíðum. Förum líka á honum í
land. Kveikjum eld á ströndinni
á kvöldin, grillum fisk og syngj-
um íslensk sjóaralög. Oft mjög
gaman að sigla með landann.
Heilmikið fjör og gott andrúms-
loft ríkjandi. Ég hef ekki orðið
fyrir neinum dtykkjulátum, enda
eru allir dasaðir eftir sólarhita
og erfiði dagsins og fara yfirleitt
snemma að sofa. Þetta er heil-
brigt líf og mikil útivera.
- Ég brýni fólk stöðugt á að
vera með góða sólarvörn, en
stundum dugar hún ekki til, sól-
in er svo sterk. - I Karabíska
hafinu er hægt að synda allan
ársins hring. Sjórinn er alltaf
volgur og fallega tær. Og veðrið
alltaf gott. Á sumrin er hitinn
oft þrúgandi i Fort Lauderdale.
Eyjaloftið við Bahamaeyjar er
svalara og frískara, alltaf smá-
gola. Vindasamara á veturna."
- Hvenær er best að fara í
þessar ferðir?
„Enginn sérstakur árstími.
Algengasta stærð af skútum,
sem feðgarnir nota í þessar
ferðir er um 43-50 fet.
veiða í matinn. Litríkir stórfiskar
koma upp úr djúpinu, sem íslend-
ingar hafa aldrei séð. Mikið um
fisk, sem við köllum „dolpin“
(samt ekki háhyrningur) nefndur
„maui-maui“ á Hawai.“
- Hvað sýnið þið ferðamönn-
um?
„Fyrst og fremst hinn litríka
heim neðansjávar. Sjórinn er svo
silfurtær við eyjarnar, að hægt
er að virða fyrir sér smáfiska
skjótast á milli kóralrifa á botni.
Kórallinn er eitt af undrum ver-
aldar. Stórkostlegt að kafa niður
á kóralrifin og skoða heim undir
vatnsyfirborði. Sjálfur er ég
lærður kafari og er alltaf með
köfunarbúnað um borð.“
- Eru ekki hákarlar þarna?
„Allir íslendingar virðast hel-
teknir af hræðslu við hákarla.
Þið eruð búin að horfa á of mik-
ið af ýktum spennumyndum! Al-