Tíminn - 22.12.1966, Síða 9

FIMMTUÐAGUR 22. desember 19G6
TÍMIWW
AJ
SA LÆRIR SEM UFIR
GEORGES SIMENON
28
— fikkert frefcar. Hafið þér
komið tSI SaineiAndré áður?
__ — NeL Þetta er í fyrsta skipti.
Ég Ihef feennt við skóla í La Roch-
eÐeog Fonrras.
— Þekfetnð þér Josepth Gastin?
— asfeL
Skólaborðin voru svört, útkrot-
uð og með purpurarauðum blek-
siettum, sem bronslitri slikju brá
á hér og þar. Maigret gekfe fyrst
að glugganum t£L vinstri og sá
hlnta af skólalóðinni, garðana og
verfcfærageymsluna. síðan gekfe
hamn að ghigganum til hægri og
sá bakMið hráss Léomie Birard.
—* Tókuð þér eftir einhverju sér
sfiöku í framkomu bamanna í dag.
— Þau eru hljóðlátari en borg-
arbörn. Eannski þau séu feimin.
— Þau bafa ekki hópað sig sam
an til ráðabruggs eða skipzt á orð
sendingum í kennslutímunum?
,Nýi kennarinn var undir tuttugu
og tveggja ára aldri. Hann bar
auðsjáanlega mikla virðingu fyrir
Maigret, fremur af því að hann
var nafntogaður maður en vegna
þess, að hanm var í lögreglunni.
Hann hefði án efa hegðað sér k
sama hátt, ef hann hefði staðið|
frammi fyrir frægum stj'órnrnála-
manni eða kvikmyndastjömu.
— Ég er hræddur um, að ég
hafi ekki tekið eftir því. Hefði ég
átt að gera það?
— Hvað finnst yður um Selli-
erdrenginn?
1 Andartak . . . Hver er það?
. . . Ég veit ekki emnþá, hvað þau
heita...
— Hann er hærri og feitari en
hinir, mjög iðinn við námið . . .
Augu unga mamnsins hvörfluðu
að aftasta sætinu í miðröðinni,
sem auðsjáanlega var sæti Marcels
og Maigret fór og settist þar nið-
ur þó svo hann gæti ekki komið
hnjánum undir borðið. Þar sem
hann sat þarna og horfði út um
■annan gluggan, vom það ekki mat
jurtagarðamir, sem hann sá, held
ur linditré á skólalóðinni og hrás
Gastins.
— Yður hefur ekki fundizt hann
vera óróiegur eða áhyggjufuilur?
— Nei. Ég man, að ég spurði
han-n nokkurra spurninga í reikn
ingstímanum og tók eftir, því að
hann er mjög vel gefinn.
Til hægri við skólastjóra-brástað
i-nn dálítið lengra í burtu, métti
sjá gluggana á fyrstu hæðum
tveggja annarra húsa.
DOROTHY GRAY
SNY RTIVÖRUR
TIL
JÓLAGJAFA
INGÓLFSAPÓTEK
— Ég fæ kannski að ko-ma og
tala við þau stutta stund í
kennslutíma á morgun?
— Hvenær sem þér viljið. Við
búum víst báðir á kránni. Það
verður auðveldara fyrir mig að
undirbúa kennslustundirnar
hérna.
Maigret yfirgaf hann og ætlaði
að fara ti'l skólastjórabústaðav-
ins. Það var ekki frú Gastin, sem
h-ann langaði að tala við, heldur
Jean-Paul. Hann gekk rú-miega
hálfa leiðina þangað, sá glu-gga
tja'ld bærast í einum glugganum
og stanzaði, mæddur við hugsun
ina um að standa aftur inni í
loftlausu herlberginu, með dapur-
leg andlit konunnar og drengsins
fyrir framan sig.
Hann missti móðinn. Yfirkom-
in-n af leti, sem Maut að vera af-f
leiðing hins þægilega sveitalífs,
hvitvins og sólarinnar, sem v-ar
nú farin að hverfa bak við húsa-
þökin.
Hvað var hann eiginiega að
gera hérna? Hann hafði oft áður
fundið þessa hjáiparvana tilfinn-
ingu gagntaka sig, þegar hann var
að rannsaka eitthvert mál, þessa
tilfinningu um að vera gagnslaus.
Ho-num var skyndilega kastað inn '
í lif fólks sem hann hafði, aldrei t
séð áður og starf hans var að
graía upp dýpstu leyndarmál þess
í , þetta s-ki-pti var það ekki einu i
sinni starf hans. Hann hafði kom-!
ið af eigin hvötum, vegna þess að \
skólastjórin-n hafði beðið eftir
honum timunum saman i hreins-
unareldinum í bækistöðvum lög-
reglunnar.
Loftið var orðið bláleitt, og s-val
ara og rakara. Ljós voru kveifct
í gluggum hér og þar og smiðja
Marchandons skar sig úr, r-auð,
það var hægt að sjá eldinn blossa
upp í hvert skipti sem miðju-
belgurinn blés á hann.
Tvær konur stóðu í búðinni á
móti, hreyfingarlausar eins og
myndir á dagatali, aðeins varir,
þeirra bærðust örlítið. Þær virtust j
tala til skiptis, og í lok hverrarj
setningar hristi búðar-konan höf- ]
uðið dapuriega. Voru þær að tala j
um Léonie Birard? Mjög líklega. |
Og um jarðarförina s-em átti að |
vera á morgun og mundi verðaj
minnisstæður atburður í sögu i
Sain-t-André. '
Mennirnir voru enniþá að spila. |
Þeir hlutu að eyða miklum tíma:
á þennan hátt, hverjum eftirmið-,'
degi, skiptust á sömu setni-ng-]
unum og réttu við og við út hend-!
ina til að taka upp glas og síðan !
þurrka sér um munninn.
Hann ætlaði að fara að g-anga
i-nn og panta sér hvítvín, og setj-
ast niður og bíða kvöldverðari-ns,
þegar bíll staðnæmdist snöggleg-aj
rétt hjá honum og gerði honum
hverft við.
— Gerði ég yður hræddan? kall
aði kumpánleg rödd læknisins.
— Hafið þér ekki afhjúpað
leyndardóminn ennþá?
Hann steig út úr bílnum og
feveikti sér í vindlin-gi.
— Þetta er munur en stóru
breiðgöturnar, sagði hann og
bandaði í áttina til þorpsins, búð-
arglugganna, smiðjunnar og
kirkjudyranna, sem voru opnar í
hálfa gátt og vörpuðu ljósglætu á
tröppurnar. — Þér ættuð að sjá
það að vetrarlagi. Eruð þér farn
ir að venja yður við þorpslífið?
— Léonie Birard geymdi bréf,
sem voru stí-luð til annars fólks.
— Hún var mesti þrjótur. Sum
ir kölluðu hana nöðruna. Þér get-
ið ekki ímyndað yður, hversu
hrædd hún var við að deyja!
—- Var ihún heilsuveil?
— Nógu veik til að vera dauð
fyrir löngu. En h-ún drapst ekki.
-Hún var eins og Théo, sem hefði
átt að vera kominn í gröfina fyrir
tíu árum eða meira, og samt held-
ur hann áfram að drektoa hálfpott
af vini daglega, svo að ekki sé
ta'lað um allt hitt.
— Hvernig finnst yður Sellier
fjölskylda-n? [j
— Þau streitast við að verða
góðborgarar. Julien kom hingaífr
sem iðnnemi frá Waifs og Str-ajB
og vann baki brotnu til að ná sér
hpp. Þau eiga aðeins eitt bam,
það er dren-gur.
— Ég vei-t það. Hann er vel
gefinn.
— Já.
Maigret virtist s-var læknisin-s
vera nokkuð dræmt.
—- Hvað eigið þér við?
— Ekkert. Hann er vel upp al-
inn drengur. Hann er einn af
kórdrengjunum. EftirSæti prests-
ins.
Það virtist svo sem lækninum
líkaði ekki heldur við presta.
— Haldið þér að hann h-afi ver-
ið að Ijrága?
— Ég sagði það ekki. Ég he.d
ek-ki neitt. - Ef þér hefðuð verið
héraðslæknir í tuttugu og tvö ár,
munduð þér vera eins og ég. Það
eina sen^ þetta fóflk hefur áhu-ga
á er að græða peninga, breyta
þeim í gu-11, selj-a gullið í potta
Og grafa pottana niður í garðana
sína. Jafnvel þegar það er veitot
eða slasað, verður það að reyna
-að græða á því.
— Ég skil ekki.
— Það er alltaf hægt að fa
tryggingarfé eða lífeyri, það er
alltaf einhver leið til að breyta
öllu í gulil.
Hann talaði næstum eins og bréf
berinn.
— Þorparar allr isaman! klykktí
hann út með, með rödd-u sem virt-
ist andmæla orðum hans. Þetta
cru dýrð’legar manneskjur. Bg
elska þau öd-1 saman.
— Líka Léonie Birard?
— Hún var einstæð!
— Og Gerrniain-e G-astin?
— Hrán mun eyða því sem eftir.
er ævinnar í að kvelja sjálfa si-g
og aðra vegna þess að hrán svaf
hjá Ohevassou. Ég þori að veðja,
að það skeði ekki oft, kanns-ki
bar-a ein-u sinni. Oig vegna þess,-
að hún skemmtí sér vel einu sinni
á ævinni . . . Komið og borðið
með mér hádegisverð, ef þér verð-
ið ennþá liérna á morgun. Ég verð
að fara til La Rochclle í kvöld.
Það var þegar orðið dimmt.
Maigret reikaði dál-ítið lengur um
torgið, tæmdi pípuna sína, sló
henni við skóhæl sinn, andvarpaði
og gekk inn í krán-a. Hann getok
að borði, sem þegar va-r farið að
líta á sem ha-ns borð og Thérése
kom óbeðin og setti hvítvíns-
flösku og glas fyrir framan hann.
Théo sat andspænis honum með
spilin sín og leit við og við á
hann með augum, sem leiftruðu
af illgirni, líkt og þau vildu segj-a:
— Þér miðar í áttina: Þér mið-
ar í áttina. Haltu svona áfram í
nokkur ár og þú verður eins og
hinir.
VI. Kapítuli.
Það var ekki vegna jarðarfarar
póstmeistarans, sem átti að fara
fra mþennan sama dag, að Maigret
vaknaði áhyggjufullur. Dauði Lé-
onie Birard í góða veðrinu hafði
ekki bomið neinum rár jafnvægi,
það hafði ekki verið nei-tt átatoan-
legt við hann, o-g fbráar Saint-
André og nágrennis Mæddu sig
eflaust í sitt fínasta práss glaðir
og reifir, eins o-g þeir vœru að
fara í brúðkau-p. Jafmvel Louis
Paumelle hafði verdð kominn nið-
ur fyrir. allar aldir í svörtum bux
um og hvítri, stófaðri skyrtu, en
flibba- og bindislaus, og farið að
hella ví-ni á vínflöskur, sem stóðu
í lön-gum röðum á barborðinu og
jafnvel á eidhúsborðinu, eins ag
það væri einhver hátiíðisdagur.
Mennimir voru að raka sig.
A-llir mundu verða svartMæddir,
eins og allis þorpsbúar væm syrgj
endur. Maigret min-ntist þess, að
faðir hans hafði einu sinni spurt
eina af frænkum hans hvexs vegna
hún hafði keypt sér enn einn
svartan kjól.
— Ja, þú veizt að mágkona mín
er með krabbamein í brjósti og
getur hrokfeið upp af eftir nokkra
mánuði, j.afnvel nototorar vitoar,
Það er svo slæmt fyrir efnið að
lita það!
í sumum þorpum er til fólk
sem á svo mikið af ættmgj-mn,
sem geta hrotokið upp af þá og
þegar, að það er alltaf svartMætt.
Maigret rakaði sig Ifka.
Hann sá vagninn fara næstum
tóman til La Rodhelle, þó það
væri laugardagur. Thérése hafði
fært honum bolla af svörtu kaffi
um leið og hún kom með vatnið,
vegna þess að hún h-afði séð hann
sitja í horninu si-nu kvöldið áður
og drekka hvítvín og siðan hella
í sig næstum -hálfri fflösku af koní-
aki eftir kvöldverðinn.
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 22. des
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.15;.Á frivakt-
inni 14.40
Við, sem
heima sitjum
15.00 Miðdegisútvarp 16.00 Síð
degisútvarp 16.40 Tóniistar-
tíimi barnanna 17.00 Fréttrr 17.
20 Tilkynnin'gar 18.55 Dagskrá
kvöldsins og veðurfregnir. 19.
00 Fréttir 19.20 Tökynningar.
19.30 Daglegt mál. 19.35 Efst
á baugi 20.05 Einsöngur í út-
varpssal: Ólafur Þ- Jónsson
syngur. 20.30 Útvarpssagan:
„Trúðarnir“ Magnús Kjartans
sno ritstj. les (5) 21.00 Fréttir
og veðurfregnir. 21.30 Strengja
kvartett í g-moll eftir Galuppi
21.45 Lestur úr nýjum bókum
22.25 Pósthólf 120 Guðmundur
Jónsson les bréf frá híustend
um og svarar þeim. 22.45 Tón
list eftir G. Gershwin. 22.55
Fréttir í stuttu málí. Ag tafli.
23 35 Dagskrárlok.
Föstudagur 23. desember
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há
de-gisrátvarp.
13.16 Lesin
dagskrá
næstu viku. 13.30 Við vinnuna:
Tón-leikar. 14.40 Við, sem
heim-a sitjum. Hildur Kalman
endar lestu-r sögunn-ar „Upp
við fossa“ eftir Þorgiis gjall
anda (27). 15.00 Miðdegisrát-
varp. 16.00 Síðdegisrátvarp. 16.
40 Síðdegisrátvarp. 16.40 Út-
varpssaga bamanna: „Ingi o-g
Edda leysa vand-ann“ eftir Þórj
Gu-ðbergsson. Höf. les sögulok
in (18). 17.00 Fréttir. Erlend
jólalög. 17.20 Tilkynn-in-gar. 18.
55 Dagskrá kvöldsins og veður
fregnir. 19.00 Fréttir. 19.20 Til
kynningar. 19.30 ,H©lg eru
jól“ SinfóníuMjómsveit fsl.
leitour syrpu af jólalögum í
rátsetningu Áma Björnssonar,
Páll Pa-mpichler Pálsson stj.
19.45 Jólatoveðjur. — Tónl. —
21.00 Fréttir og veðurfregnir
21.30 Jólafcveðjur — Tónleik
ar. 01.00 Dagskrárlok.
í dag
morgun

/