Tíminn - 30.06.1967, Blaðsíða 8

Tíminn - 30.06.1967, Blaðsíða 8
8 TÍMINN FÖSTUDAGUR 30. júni 1967 Sfl55uigt bárust fréttir og var úfvarpað á ensku kl. 2,30 e. h. og 8,30 e. h. Aiuk blaða er komu snemma morguns og rituS eru á ensku. Það var samiai sagan. Airabar voru í gítfurlegri sókn, þó sérstaklega sýrlenzki her- inn. Sendirfáði Bandaríkjanna í Kaíró var lokað og hetfur Kan- ada tekið við þeirra málum. Verið er að loka sendiráði Bretlands enda mikill áróður refcinn gegn Bandaríkjamönn um og Bretum í Kaíró og það svo, að hivítir menn máttu vara sig eftir að miyrkt var orð ið. Því kom sendiráðsritarinn Nasser forseti fylgist með æfingu egypzka flughersins í námunda við Kairó. Zóphónías Pétursson: LENT og lót mig hatfa sérpassa til hjólpar hinium. Var þessi passi á frönsku, ensku og aralbistou, og stóð þar, að ég vœri undir sérlegri vernd danska sendd- ráðsins. * Þetta fcveld, þriðjudaginn 6. júní, var gerð mesta lotftárós in. En það var aldrei gerð nein loftórós á Kaíró sjólfa, heldur á herstöðvar rétt utan við borgina, og þetta kivöld var aðalárásin gerð rétt norðan við Kairó, að kunnugir töldu á stórar herstöðvar hjá Meló- pólis. Stóð þessi árás fró kl. 9 og fram yfir kl. 10 og voru giífuriegar sbotdrunur og sprengingar. Næsta dag, mið- vikudaginn 7. júní, sat allt við það sama, það var blásið vegna loffcárása þrisvar um daginn, en hin mesta þeirra varð ekki fyrr en eftir kvöldmat og var hún magnaðari en sú í gœr. Finuntudaginn 8. júni: Nú var greinilegt, að her Egypta var á undanlhíaldi. Þeir viður- benndu sjálfir að þeir hefðu yfirgetfið fremstu víglínu og væru nú á víglínu númer tvö. Það hafði þó aðeins verið gert, að því er þeir sögðu, til að undirbúa stórárás. Það var sem sagt „vamarsigur." Nú var ég boðaður í sendi- ráðið, bl. 5, og fébb þar að vita, að sænsbt skip, m.s. Wanja færi frá Alexandríu nassta morgun og gæti ég farið með, ef ég vildi. Sænska sendi- ráðið hefði undirbúið þessa för og yrðu um 200 Skandinavar frá öllum Norðurlöndun- um með, ef ég væri meðtal- inn, en ég var eini fslending- urinn. Farið yrði til Krítar, en síðan vissu þeir ekki meir. En sjálfsagt færu flugvélar það an til Aþenu, og síðan áfram heimieiðis. Þáði ég þefcta umsvifalaust, og var nú vel fagnað. Sendi- herrann tók mig inn til sín og fól mér diplómatapóst til London eða Kaupmannahafn- ar, eftir því, til hvors staðar ég færi. Ég kvaðst fara til Lon don, oig átti ég þá að skila sérlegri kveðju til senddlherra þar og eins í Reykjavík. Ég lét nú samt nægja, þegar til London kom að lóta einlhvern undirritara bera þá bveðju ásamt bvittun fyrir póstinum. Eftir þetta fór ég heim harla giaður og pakkaði niður. Nest- istösku (flugtösku) með mat- vælum fékk ég senda frá hótel- inu, þar eð skipdð var fragt skip, ca. 5 þús. tonn að stærð, og var fyrirskipað, að hver maður hefði tveggja daga nesti meðferðis Ileimferðin. Næsta morgun, föstudaginn 9. júní væ- ég glaðvaknaður af ferðahu'g kl. 4,30. Um kl. 7,30. ÖNNUR GREIN ók sendiráðsritarinn mér tid brottfararstaðar, en leggja átti upp kl. 8 stundvíslega. Þarna var mest um Svía, því næst Finna, þá Norðmenn og síðan Dani, og loks var ég, einn ís- lendingur. Samtals urðum við liðlega 80 í stað 200, er ráð- gerðu að fara. Lagt var af stað til Alexandr íu og gekk ferðin fljótt og vel. Leiðin er liðlega 200 km og var komið til Sænska sjómannaheimilisins í Alex- andríu kl. liðlega eitt. ar fór fram liðskönnun, og var veitt sm'álhressing. Einnig fregnuð um við þar, að um 600 Þjóð verjar yrðu einnig með skip inu. Loks var lagt af stað til skips og fcollsköðunar og það verður að segjast hér að höfn Alex- andriu er bæði stór, fiögur og fyrirmyndar hrein, skipu lag gott og byggingar mjög fagrar. Það mætti til dæmis víða leita að jafn glæsilegri fcoll stöðvanbyggingu og þar er, að ekki sé talað um útlit utan húss, en gróður og stór tjörn með gosbrunni. Hins vegar var tollsikoðunin með öðru sniði. Hélt ég fyrst, að sá óratími, er hún tók, v^ri af völdum stríðsins, en tvær frúr er ég kynntist þarna, önn ur dönsk en him sænsk, báð- ar gifiter Egyptum, fullyrtu, að þetta væri aðeins egypzk skriffinnska. Loks M. 4 var lagt af stað til skips, og þar sem ég hef ávallt.verið fremur mikill láns maður, þá lenti matarfcaska mín og indverskt sjal, er ég ætlaði að hvílast undir, nið ur í lest, en allir aðrir báru r slíkt með sér nema ég, er stóð nú eins og ég átti sfcilið, tóm- hentur glópur. Meðan tollskoðun stóð yíir, athugaði ég skip í höfn. E'kki isá ég betur en að mestur floti Nassers væri þar vel geymdur. Ekki viriist eiga að fórna hon um á hafi úti, og held ég, að það hafi verið nokkuð ríkt i þessum sameinuðu Aröbum, að spara sig, en reyna að fórna hinum samstarfsaðil- anum og m.a. þess vegna far ið sem fór. Þar sem Þjóðverjar eru við urkenndir dugnaðarmenn, pá urðu þeir auðvitað fyrri ii] skips en við. ffirbygging m.a. Wanja var aftur á, m.ö.o. það var afturbyggður fragtari um 5000 tonn með 4 lestir og aft ur á var nokkuð stórt efra deklk — skjóldekfc. Auðvitað höfðu gestirnir lagt undir sig aillt afturskiipið, og annað það rými er þeir töldiu sig þurfa, en við feng- um náðarsamlegast fremstu lest og hvalbak, þó þannig, að þeir væru þar eftir geð- þótta sinum, .þe.a.s. á hval- bafcnum. Ég stóð nú þarna, slyppur og snauður, hafði hvorki mat né nokkuð til að skýla mér, ef ég legði'st niður. Skipið lagði úr hötfn kl. 5 eJh. og var áætlaður siglingartími ca. 25 tímar, en klukkunni yrði seink að á siglingu um 1 tíma. Eftir sikamma siglingu vitn- aðist fram til okkar Skandin- ava, að Þjóðverjar hefðu að venju sinni skipulagt alla hluti aftur á. Þeir hefðu yfirtekið flestöll herbergi skipverja, og setzt þar að með fararstjóra sínum, og einnig væru þar kon ur og börn. Einnig hefðu þeir yfirtekið eldhús skipsims og gæffu sínu fólki kaffi og brauð frá skipinu, vel smurt dönsku smjöri skipsins en handa ofck ur væri ekkert atf slíku fáan- legt. Ég sat á tali við áðurnefnd ar frúr og danskan vélfræðing, er var fyrirliði danska hóps- ins. Blessuð danska frúin var svo vel stæð með matvæli, og gjrf okkur af nesti sínu, nokkru eftir, að lagt var úr höfn. í þakkarskyni var útbúið fyrir þær svefnpláss á skjólgóðum stað, og tóku þær á si'g náðir undir miðnættið, en sá danski hafði ábreiðu með ferðis, og stakk sér niður í for lestinaa Stóð ég nú einn uppi >g ráfaði fram á og upp á hval- bak. Sátu þá ekki þar brír „ekta Norðmenn“ frá gamla „Norge". Tveir blaðamenn og forstöðumaður frá S.A.S. í Kairó, er nú var laus þaðan eins og á stóð. Svo ?em ágætir Norðmenn drukku þeir úr tveiim flösikium atf gamla Johnny Walker beint af stút án allrar blöndunar, enda vel til fallið eins og á stóð. Var hinurn eina íslendingi um borð vel fagnað af frændum sínum, o? boðið til samdrykkju. Þeir urðu þó meir en lítið hissa, er ég þáði með þöfckum félags- skap þ / rra, en þáði ekki þeirra göfuga whisky. Þeir höfðu sem sé aldrei heyrt getið um, og þvi síður séð íslending, sem ekki drýkki og það fremur fast en lint. Annar bliaðamaðurinn, sá frá Aftenposten, hafði m. a. verið við rjúpnaskytteri á gamla Fróni, og vissi ekki betur, en að hver einasti íslendingur, sem væri kominn til vits og ára, þægi drykfc, ef í boði væri. Sá bað fyrir kveðju til Finn- björns Þorvaldssonar. Eftir mjög ánægjulegar sam- ræður við þessa ágætu og bátu drengi, fór vínið að vebja hjá þeim svengd, og eftir að staðfest var „hertaka" Þjóð- verja á skipinu vaknaði vík- in.gslund þeirra einnig, og fóru nú báðir blaðamennirnir í her- leiðangiur. Komu þeir til baka með sveðju eina, vopn mikið, stóort skipstorauð, pylsudós og 0,5 kg. af dönsku smjöri. Var matvælum þessum gerð beztu ákfl. Er hala tófc að kl. 2, voru veigar á þrotum, og fóru nú vinir mínir að taka á sig náðir. Sat ég nú einn eftir. Gerði ég fyTst tilraun til að sotfna þar sem ég var bominn, uppisitj- andi, en eftir þanr hita, sem ég hafði lifað í undaníarið, var þarna otf svalt, enda gola af hafi og slbjóllítið. Stóð ég því upp hálf skjálf- andi, og tófc að ráfa um í leit að samastað, en hann lá nú efcki á lausu. Þó brá svo undarlega við, er ég kom atftast á sfcipið, o.g varð litið inn í smákaífistotfu undinmanna skipsins, að þar gaf að líta laust pláss úti í horni, sæmi- legt setpláss, en annars sátu þarna Þjóðverjar og spiluðu „skatt“, og auðvitað með kaffi og brauð við hlið sér. Ég breytti mér því þarna á stund- inni í sannan Þjóðverja og hertófc hornið. Þeir þýzku sátu þarna alla nóttina og spiluðu. en voru alltaf að skipta um mannskap eftir því hverjir vöfcnuðu til að fá sér kaffi og brauð í borðsal, er var næstur þessum klefa. Það var því fremur ónæðis samt þarna, en nú kom sér vel að geta slaippað alveg af, 02 gert sig gersamlega hlutlaus an gagnvart umnverfinu. Með því móti tókst mér að sofa þarna uppisitjandi, þrátt fyrir hurðaskelli o g spilamennsku, (Iþað var mikið barið í borð- ið við spilin) í eina tvo tíma liðuga, eða þar til hinir árris- ulustu Þjóðverj ar fóru að tín ast á fætur, milli kl. 5 og 6 að morgni þess 10. júní, er var laugardagur. Var nú tekið til að gera kaffi, braiuði og smjcri sfcips- ins veruleg skil. Ég gerði nokkrar kurteislegar tilraunir til þess að fá að vera með, en var aHs stað— bægt frá. Það var þvi ekki um annao að ræða en að gera eins og þeir, og ryðjast fram á völl- inn eða svelta. Ég tók fyrri kostinn og með herkjum tókst mér að kræfcja í glas með kaffi og væna sneið af brauði, og leið mér nú öllu betur, þó að ég væri bæði skítugur og skeggjaður. Seinna tókst mér Friamlhald á bls. 14.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.