Alþýðublaðið - 14.09.1988, Blaðsíða 2

2
Miðvikudagur -14. september 19Ö8
fii>)i>iii;ifinii
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
BÍaöamenn: Haukur Holm, Ingibjörg Árnadóttir og Ómar
Friðriksson.
Dreifingarstjóri: Þórdís Þórisdóttir
Setning og umbrot: Filmur og prent, Ármúla 38.
Prentun: Blaðaprent hf., Síðumúla 12.
Áskriftarslminn er 681866.
Áskriftargjald 800 kr. á mánuði. í lausasölu 50 kr. eintakið virka daga,
TILLÖGUR
ALÞÝÐUFLOKKSINS
Ráöherrar Alþýöuflokksins hafa lagt fram tillögur um
breytingarádrögum forsætisráöherraaö yfirlýsingu ríkis-
stjórnarinnar um aðgerðir í efnahagsmálum. Af tillögum
forystumanna Alþýðuflokksins kemur fram, aó jafnaðar-
menn leggjaáherslu áþaö markmið aó ná niöurveröbólgu
og vöxtum, bæta afkomu útflutningsgreina, einkum
frystiiðnaðarins, og treysta atvinnuöryggi í landinu. Jafn-
framt miöa tillögur ráöherra Alþýðuflokksins aö lækkun
fjármagnskostnaðar heimilanna og treysta fjárhags-
grundvöll þeirra. í tillögunum kemureinnig fram, aö fram-
lengja beri verðstöðvun sem í gildi er, frá 27. ágúst 1988 til
28. febrúar 1989 meö þeirri breytingu aö heimilt er aö
hækka verö vöru og þjónustu sem nemur hækkun á inn-
kaupsverði eöa hækkun á veröi á innlendum grænmetis-
og fiskmörkuöum. Tillögur ráöherra Alþýðuflokksins ná
ennfremur til frystingu launa og búvöruverös, frystingu
fiskverðs sem framlengist óbreytt til 10. apríl 1989, verö-
jöfnun til fiskiðnaðarins, þar sem sérstaklega er getið um
heimild til stjórnar frystideildar verðjöfnunarsjóös fisk-
iönaöarins aö taka innlent eöa erlent lán með ríkisábyrgð
aö fjárhæð 600 milljónir króna. Andviröi lánsins skal nota
til greiðslu verðbóta vegna framleiðslu á freöfiski og
hörþudiski á timabilinu 1. júní 1988 til 10. aþríl 1989. I til-
lögum ráöherra Alþýöuflokksins er ennfremur aö finna
hugmyndir um aö settur veröi á stofn sérstakur skulda-
skilasjóöur sem hafi þaö verkefni aö leysa fjárhagsleg
vandamál útflutningsfyrirtækja þannig að þeim verði gert
kleift aö starfa á nýjum rekstrargrundvelli. í tillögunum er
gert ráö fyrir aö sjóðurinn fái einn milljarö króna til ráö-
stöfunará næstu tveimurárum. Tillögur ráöherrannagera
ráö fyrir aðgeröum sem hafa það að markmiði aö lækka
vexti og fjármag nskostnað, og leggur meðal annars til aö
fjármálaráðherra beiti sér fyrir lækkun vaxta á spari-
skírteinum ríkissjóös um 3% í samningum við lána-
stofnanirog Iífeyrissjóöi og feli Seðlabankanum aö fylgja
þeirri breytingu eftir á öörum sviðum lánamarkaðarins og
vinna aö almennri lækkun raunvaxta. Af öörum tillögum
ráðherra Alþýðuflokksins má nefna breyttan útreikning
dráttarvaxta, þar sem þeir reiknist framvegis sem dag-
vextir en ekki mánaðarvextir, aö stjórn Seðlabankans
veröi heimilt aö ákveöa sérstaklega vaxtamun innláns-
stofnanaviöákvörðun vaxtaáafuröalánum til útflutnings-
greina, og aö ríkisstjórnin undirbúi aðgeröirtil aö styrkja
eiginfjárstööu atvinnufyrirtækja. Þá hafa ráðherrar
Alþýöuflokksins lagt til að sett veröi lög um starfsemi á
fjármagnsmarkaöi utan bankakerfis, og aö þau byggist á
grundvelli frumvarga viöskiþtaráöherra sem kynnt hafa
verið í ríkisstjórn. Ennfremur leggja ráðherrar Alþýðu-
flokksins til að lögö verði mikil áhersla á aöhald í ríkisfjár-
málum og lánsfjármálum og bendir á þá þenslu sem enn
ríkir í þessum málum jafnframt aö horfur séu á því aö
þjóðartekjur verði í besta falli sviþaðar á næsta ári og því
nauðsynlegt aö halda aftur af þjóöarútgjöldum á næstu
árum.
Ahrif tillagna Alþýöuflokksins í efnahagsmálum eru
fyrst og fremst niðurfærsla veröbólgu og atvinnuöryggi.
Tillögurnar miða jafnframt að því aö bæta afkomu út-
flutningsgreina, einkum frystiiönaöarins og stuðia að
lækkun fjármagnskostnaðar heimilanna og treysta fjár-
hagsgrundvöll þeirra. Eins og fyrr hefur veriö bent á í
forystugreinum Alþýöublaösins, leysa ekki ráðstafanir af
þessu tagi efnahagsvandann sem að steðjar til fram-
búöar, en gríþur hastarlega inn í verðbólguþróunina og
verðlagsþensluna og tryggir undirstööu markvissrar
stefnu í efnahagsmálum.
ÖNNJJR SJÓNARMIÐ
GtaSim. jjaký fów
lhie5m að gifála
Timinn segir að Guömundur J. hafi farið af formannafundi ASÍ til að
grilla...
... en í sama tölublaði kom í Ijós að Guðmundur J. fór á safnaðarfund
Frikirkjunnar þar sem ýmsir telja að Guðslambið hafi verið grillað.
GUÐMUNDUR j.Guö
mundsson, formaður Dags-
brúnar, var síöur en svo sam-
mála stéttarbróöur sínum
Ásmundi Stefánssyni, forseta
ASÍ á formannafundi Alþýöu-
sambandsins sem haldinn
var í fyrradag. Þegar tillögur
Ásmundar voru bornar upp til
atkvæðagreiðslu, stóð Guð-
mundur J. upp af fundinum
og sagðist ætla að fara heim
að grilla.
Tíminn segir frá þessum
nýstárlegu viöbrögðum í
verkalýðshreyfingunni í gær:
„Formannafundurinn var
óvenju vel sóttur og sátu
hann um 100 manns, alls
staðar að af landinu.
Nokkuð skarst i odda með
þeim fyrrum flokksbræðrum
Ásmundi Stefánssyni forseta
ASÍ og Guðmundi J. Guð-
mundssyni og að sögn
fundarmanna sem Tíminn
hafði tal af, skiptust þeir á
föstum skotum úr ræöustóli.
Guðmundi þótti augsýni-
lega tíma sínum illa varið
eftir að fundurinn hafði
staðið i þrjá og hálfan tima,
þvi þegar kom að því að af-
greiða mál, þá gekk hann út
af fundi og sagði frétta-
mönnum að hann ætlaði
heim að grilla í stað þess að
taka þátt í halelújakór um
ekki neitt sem máli skipti.
Ekki hefði verið fjallað um
neitt bitastætt á fundinum
og ekki tæki því að taka þátt
í afgreiðslu slikra mála.“
Spurningin er nú hvar Guö-
mundur hefur lært þennan
ameríska sið að grilla, og
hvort þetta verði aö orðatil-
tæki í verkalýðshreyfingunni
í framtíðinni: „Ég er farinn að
grilla" sem þýðir þá: „Ég er
ósammála og vík af fundi! “
TIMINN kom reyndar upp
um Guðmund J. í sama tölu-
blaði í gær. í Ijós kom nefni-
lega nokkrum síðum aftar í
sama tölublaði að Guð-
mundur J. hafði alls ekki
farið heim að grilla, heldur
brugðið sér á átakafund hjá
Fríkirkjunni sem haldinn var í
íslensku óperunni, enda
sennilega hljómburður þar
þolanlegur fyrir slíka sam-
komu. í frétt af fundinum
kom nefnilega í Ijós og það
meira segja á Ijósmynd sem
fylgdi fréttinni, að Guð-
mundur jaki sat fundinn, tak-
andi í nefið og deilandi við
Ragnar Tómasson lögfræö-
ing um einstök atriði. Á fund-
inum var Guðmundur J. alls
ekki að grilla, þótt Guðs-
lambið hafi eflaust verið
grillað í íslensku óperunni
þetta kvöld. Meðal annars var
ýmsum meinaður aðgangur
að safnaðarfundinum og not-
aðar til þess alls kyns aðfarir
sem kristnir menn eiga ekki
að venjast þegar þeir sækja
um inngöngu í söfnuð.
Tíminn gaf lesendum
sínum smábragðprufu af inn-
göngunni:
„Ekki voru allir á skrám
safnaöarins, sem á fundinn
vildu fara, og haföi veriö
komiö upp sérstakri kvört-
unardeild i öðrum inngangi
Óperuhússins. Þar mátti
heyra háværar raddir og var
rnikid rifist um hvort þessi
eöa hinn heföi rétt á aö fara
inn á fundinn, en farið var
eftir félagsskránni sem
byggö er á skrá frá Hagstofu
íslands. Þeir sem fengu inn-
göngu þurftu að hafa verið
skráðir í Fríkirkjuna i Reykja-
vík þann 1. des. 1987, auk
þess sem flett var upp í íbúa-
skrá Reykjavíkur í vafaatrið-
um. Heyra mátti óánægju-
raddir hjá mörgum þeirra
sem sóttu fundinn þess efnis
að við stjórnarkjörið í vor
heföi ekki verið farið eftir
þeim skrám sem farið væri
eftir inn á þann fund sem
boðað var til í gær.
Látum hér fyigja nokkur
orðaskipti, milli þess sem fór
meö vafamálin og eins sem
komast vildi á fundinn.
Starfsmaður: „Þú ert ekki á
skránni.“ Maðurinn: „Ég er
fæddur og uppalinn i kirkj-
unni og hef gengið i gegn
um allar athafnir hennar, og
staðið viö allar mínar skuld-
bindingar, en svo segir þú að
ég sé ekki á einhverri skrá.“
Oröaskipti þeirra urðu lengri
á svipuðum nótum, en það
endaði með því að maðurinn
fór ekki inn.
Öðrum manni var meinað-
ur aðgangur á þeirri forsendu
að á tímabiii hafði hann flutt
upp á Kjalarnes, sem varð til
þess að hann strikaðist sjálf-
krafa af lista safnaðarins og
því ekki á skránni frá 1. des-
ember 1987. Maðurinn hafði
hins vegar flutt aftur til
Reykjavíkur á þessu ári og
gengið á ný í söfnuðinn.
Hann var meö stimplað bréf
frá Hagstofunni upp á að
hann væri meðlimur safnað-
arins frá ákveðnum tíma á
þessu ári, eins og svo margir
aðrir, en enginn þeirra fékk
að fara inn.“
Vonandi komast báðir
þessir menn, og aðrir sem frá
dyrum Fríkirkjusafnaðarins
þurftu að hverfa, inn í himna-
ríki að lokum.
SNORRI Sturluson vekur
enn deilur meðal íslendinga.
Þorsteinn nokkur Guðjóns-
son skrifar grein í Tímann í
gær þar sem hann ræðst
harkalega á íslendinga fyrir
að hafa ekki viðurkennt snilld
Snorra en frægð hans hefði
þurft að koma aó utan oa bá
frá frændum okkar í Noregi.
Lítum aðeins á þessi
sjónarmið:
„íslendingar þekkja ekki
Snorra Sturluson! Þeir gera
sér rangar hugmyndir um
hann og hafa alltaf gert, síð-
an þeir myrtu hann í myrkri
árið 1241. En það morð er
þjóðarskömm, sem bíður
þess enn aö veröa afmáð.
Svo rækilega var frá því
gengið að rægja og níða
hann dauðan, að nafn hans
fékk hér enga uppreisn i
nærri sex aldir, fyrr en Norö-
menn höfðu áttað sig á því,
hvílíkur maður hann var, og
svo að segja byggt á verki
hans hið nýja ríki sitt. „í sö-
gu Noregs samanlagðri hefur
enginn Norðmaður haft jafn-
mikil áhrif og íslendingurinn
Snorri Sturluson," sagði
norskur prófessor við mig
eitt sinn. Ég svaraði ein-
hverju, sem við átti, en mér
varð um leiö hugsað til þess,
hvort menningarástandið á
íslandi leyfði það að vera
hreykinn af Snorra. — Frægð
Snorra hefur komið erlendis
frá og þeir hafa fúlsað við
henni, alveg eins og þeir me-
ga helst ekki heyra nefndan
Leif heppna. Og á Eiríks-
stöðum i Haukadal, fæðing-
arstað Leifs, hins alfrægasta
íslendings er enginn minnis-
varði og enginn uppgröftur á
hinum auðþekktu tóftum,
meðan varið er milljónum i
að grafa í hverskyns munka-
þúfur.
Hvernig stendur á þessu?
kann einhver að spyrja og
hygg ég að því sé ekki svo
mjög „erfitt að svara.“ Snorri
Sturluson skrifaði heiðna
goöfræði og þó svo að hann
segði að þetta væri aðeins
kennslubók í skáldskaparlist,
er ekki vist að öllum hafi lit-
ist svo á. Aö minnsta kosti
segir í annálum þess tíma:
„ill rit lesin á þingi“ um það
sumar, sem Snorri réð einn
mestu á Alþingi; mér hefur
dottið í hug, að hin „illu rit“
hafi verið Snorra-Edda — hafi
hinn káti og glaðværi maður
neytt þess, að hann hafði þar
völdin og látið lesa það, sem
honum þótti skemmtilegast.
En hvað sem því liöur, er það
sannmæli, að rit Snorra voru
ekki beinlínis í anda rétttrún-
aðar þeirrar aldar — þegar
rannsóknarrétturinn var í
uppgangi sínum — og heföi
Snorri naumast getað skrifað
svo sem hann gerði, hefði
hann ekki verið ríkastur mað-
ur hér á landi um sína daga.“
Einn
mmmmmmmrnmmmmmm
með
kaffinu
Borgarbarnið var komið í sveitina. Bóndinn sýndi borg-
arbarninu hvernig mjólkaætti kýrnar. Næstadag varborg-
arbarnið sent út í fjós að mjólka. Eftir drjúga stund kom
borgarbarnið út úr fjósinu.
„Hvað mjólkaðir þú margar kýr?“ spurði bóndinn.
„Svona tuttugu," svaraði borgarbarnið.
„Já, það er ágætt,“ svaraði bóndinn.
„En mér finnst þó samt að þú hefðir átt að láta mig fá
fötu!“ sagði borgarbarnið.