Alþýðublaðið - 09.08.1989, Side 5

Miðvikudagur 9. ágúst 1989
5
Hann er skrýtinn þessi heimur
Ingólfur!
Einhver sagði að hann væri inní
sjálfum sér og rökstuddi það með
þeirri skýringu að allt virtist vera
inní sjálfu sér eða einhverju öðru.
T.d. væri fiskurinn í sjónum,
börnin inní móður sinni og
fuglarnir í loftinu.
Ekki veit ég hvort þessi
heimspeki fær staðist, því
stundum mætir maður mönnum
sem virðast vera bæði utan og
innan í sjálfum sér.
Það gæti hugsast að miðlínan á
sjálfum heiminum lægi í gegnum
þessa menn — hvað um það.
Þessir menn eru allavegana
öðruvísi en við hin. Stundum eru
þessir menn kallaðir „Orginalar",
það er eiginlega ekki hægt að
þýða þetta hugtak, hvorki er hægt
að segja, sem betur fer, að þeir séu
einstakir, ekki er heldur nóg að
segja að þeir séu sérstakir. Ég
hallast að því að nota hugtakið, að
hann eða hún, sé Einherji með
stórum staf.
En hvað um það — mér finnst
allavega rosalega fínt að heyra að
hann eða hún sé orginal og ef ég
er í persónulegum kynnum við
þetta fólk, uppveðrast ég allur af
stolti yfir því að slík mikilmenni
skuli einstöku sinnum gefa mér
hluta af tilveru sinni. Satt að segja
leitast ég við að kynnast slíku
fólki, sennilega er einhver
Opið bréf til Ingólfs Árnason-
ar rafveitustjóra á Akureyri
— í tilefni af 65 ára afmœli hans 5. ágúst 1989
aristókrata púki í mér þrátt fyrir,
eða kannski vegna sósíalismans í
sálartetrinu.
,, — Gáfurmar ársal Æsir bjartir
lýsa
Einherjar djúpt í sálu falla og
rísa. “
segir stórskáldið Jóhannes í
„Eigi skal höggva".
Já Ingólfur, ég er stoltur af að
hafa þig að vini.
Það hafa mörg vötn óbeisluð til
sjávar runnið á okkar samstarfs-
tíma, og margt á dagana drifið.
Sumt má geymast annað gleym-
ast eins og gengur. Margt hefur
verið svo stórskemmtilegt að efni
væri í heilar bækur t.d. rafvæðing
Islands og þátttaka þín o.fl. í því
verkefni — stjórnmálin á Akureyri
og þátttaka þín og fleiri stór-
menna í þeim.
En fyrst og síðast kemur mér
ævinlega í hug glæsilegt heimili
ykkar Önnu og ávextir ykkar,
myndarleg og vel gefin börn.
Gagnkvæm virðing og hlýja
'ykkar Önnu frænku minnar og
þín, hefur oft hlýjað mér um hjarta-
rætur.
Einherjinn Einar í Mýnesi segir
það merkilegt hvað það sé mikið
„líf“ í Rarik mönnum — þeir séu
hreint og beint háspenntir, meðan
varla kvikni ljós á öðrum raf-
magnsmönnum. Ekki veit ég um
það, en mikið skolli hefur verið
gaman að þessu öllu, Ingólfur.
Rafvæðing landshlutanna — fá-
mennrar útgerðar og fiskvinnslu-
þorpa — til stoltra kaupstaða, en
ekki síst og kannski fyrst og fremst
rafvæðing sveitanna.
Allt var þetta í upphafi gert við
frumstæð skilyrði og iítið fjár-
magn, við getum sagt með hand-
aflinu einu saman.
Samhliða komu virkjanir, reynd-
ar alltof fáar — því varðað dísel-
væðast.
Díseltíkur út um allt land, um
tvöhundruð vélar af öllum stærð-
um þegar mest var, sífellt að bila,
og oft voru línurnar í jörðinni
vegna ísinga og veðra tjóns — raf-
magnsskömmtun og hörmungar.
Það var upplyfting til æðra veld-
is að fá að stríða við þetta, Ingólf-
ur.
Já, við erum lukkunnar pamfíl-
ar. En hvers vegna urðum við
svona pólitískir? Kannski erum
við bara pólitískir — hvað veit ég
— eða gæti skýringin verið að
þegar maður starfar við félagslega
þjónustu verði maður pólitískur
eða einhvers konar skógarmaður í
sinni grein og fari að eins og skáld-
ið segir:
„V7ð sinn skugga eltir ólar
útigangsins þreytta tröll. “
Mér telst svo til að enginn
sveitarstjórnarmaður á íslandi
hafi þá tröllslegu stöðu sem þú að
hafa setið í einni merkustu
bæjarstjórn okkar ylhýra Fróns
samfellt í tuttugu ár og það fyrir
fjóra flokka en þó fyrst og fremst
sjálfan þig og Akureyri.
Þetta kallast galdrar í öðrum
sveitum.
í „Skógarmanninum" hjá skáld-
inu úr Kötlum er skapgerð og
vinnulagi útlagans lýst í kynngi-
magnaðri stemmu:
Bekkst er mjög viö byggdagungur
— brotin skörö í þeirra auö.
Fetar einn um fen og klungur
frár og skyggn í þungri nauö,
œrist viö sitt hljóöa hungur,
— hleypur uppi vænan sauö.
Enginn vafi er á að bæði útlag-
inn og skáldið voru vinstra megin
við miðju eins og þú hefur alltaf
verið, og nú, já ég þori varla að
segja það, hefur þú hlaupið uppi
vænsta sauðinn í pólitíkinni, Al-
þýðuflokkinn, og orðinn meiri
krati en margir sem þar hafa verið
um áratugi. Kristján forstjóri hefur
meira að segja sett upp mælikerfi
eftir þínum status, þar sem mæli-
einingin er göll (ekki Hjöll).
Hann segir þig bæði mestan
kratann og bestan stjórann s.s. 100
göll.
Snjöllum forstjóra dettur nú ým-
islegt í hug til að vekja menn til
dáða — en hvað um það, ég viður-
kenni fúslega að þú ert skraufþurr
á bak við eyrun í báðum áður-
nefndum hlutverkum þínum.
Annars er fokið í flest skjól hvað
varðar snilld og hugmyndaauð
stórembættismanna, samanber
það að þeir skyldu láta hanka sig
á ódýru brennivíni, meira að segja
ríkisendurskoðun kvað hafa
drukkið af tilefnislausu ódýrt
brennivín.
Það er ýmislegt hægt að segja
manni, en ég trúi því aldrei að vin-
ur okkar Siggi Þórðar ríkisendur-
skoðandi hafi þegið það staupið.
Að minnsta kosti segir Hrafnkell
stórlögmaður í Hafnarfirði, hreina
fásinnu að ætla Sigga það, og Karl
Steinar þingmaður hristir höfuðið
af öllu fjölmiðlafárinu vegna þess-
ara smámuna.
Jæja Ingólfur, ég er hundóánægð-
ur með pólitíkina um þessar
mundir.
Mér finnst sem okkar ærukæru
vinir, stjórnmálamennirnir, séu
óskaplega þreyttir, nánast ör-
magna.
Við sem tókum undir með skáld-
inu mínu og vopnabróður frá Kötl-
um þegar hann segir:
Öllum, sem þráöu œstu náö,
œöra takmark og hreinna blóö,
virtist sem vœri hann
sendur til bjargar sinni þjóö,
— sáu þar foringjann.
Er nú svo farið, að síðasta erindið
í sama kvæði er farið að bergmála
í sálu:
Svipir þess, sem hann eitt sinn ann
yfirskyggja hinn þreytta mann
— eitrar hans anda og blóö
þar til loksins aö hittir hann
hefndin frá blekktri þjóö.
Já, þjóðin er blekkt endalaust.
Sömu gömlu lummurnar í efna-
hagsmálum, frá efnahagssérfræð-
ingum og höfundum Kröflustefnu
framsóknaráratugarins eru enn
notuð til að gera fyrirtækin og hið
almenna heimili gjaldþrota.
Eignaupptaka og tilfærsla fjár-
muna frá einum til annars er lög-
mál dagsins — þvílík snilld.
Ríkisstjórn sem ekki ber gæfu til
að sjá skóginn fyrir trjánum í þess-
um efnum á að hverfa út í hafs-
auga.
Við þurfum nothæfa Arnarhóls-
stráka og stelpur sem láta ekki
mata sig á efnahagsfræðum ame-
rískra háskóia. — Nei, fræði-
mennska Eykons er þar margfalt
nær raunveruleikanum eins og
Mogginn hefur þegar staðfest.
Veit ég vel, Ingólfur minn, að þú
verður ekki par ánægður með
óánægju mína — sérstaklega
svona á afmælisdaginn þinn. —
Sendu mér þá bara tóninn.
Það er annars skrýtið eins og
reyndar margt annað í þessum
heimi — hve loyai þú ert svona
margra flokka maður. Ég verð þó
að viðurkenna að þennan eigin-
leika þinn skil ég þó skrýtinn sé í
skelfilegum hrunadansi samtím-
ans.
Þú ert tryggur öllu sem þú tekur
þér fyrir hendur — ekki sauð-
tryggur fjarri því, heldur sannur
og samkvæmur sjálfum þér —•
hollusta er þitt aðalsmerki.
Það hafa aldrei virst nein smá-
menni sem komið hafa frá Karls-
skála og Hafranesi. Náin kynni af
frönskum — hollenskum — engil-
saxneskum og norskum sjómönn-
um opnuðu hug Strandverjanna
fyrir þeirri staðreynd, að alls stað-
ar er kartaflan soðin í vatni og lífs-
stritið það sama.
Þessi reynsla hefur bægt í burt
öllum minnimáttarórum gagnvart
erlendum mönnum sem svo lengi
loddi við landann.
Allavegana bar ekki á öðru með
þig Ingólfur minn, þá þegar þú
fórst í menntavíking til frænda
vorra Svía í Lundi, að þú legðir þig
allan fram til að lemja til hlýðni
óuppdregna danska réttarþjóna,
án þess að vera beygður af stærð
þjónsins eða danska ríkisins.
Þá og síðar hefur réttlætis-
kenndin verið sterk hjá þér, hún er
líka þér í blóð borin.
65 ár og þar af á fjórða tug hjá
Rarik, segir okkur hinum að þar
fer maður mikillar reynslu af landi
voru og þjóð, ekki síst vegna fé-
lagsmálastarfa og herstjórnar í ís-
lenskum stjórnmálum í 40 ár.
Slíka reynslu hafa fáir og henni
þarf að miðla til þeirra sem bera
gunnfána íslenskrar jafnaðar-
stefnu í dag.
Nú við þessi tímamót í lífi þínu
ert þú staddur á krossgötum ævi-
starfs, erfitt er hverjum einum á
siíkum tímamótum.
Og ég sat uppi í hlíö og ég sá út á
haf,
og mín sál var á krossgötum
stödd.
Fyrir framan mig lá allt, sem lífiö
mér gaf,
og mitt land varö ein hvíslandi
rödd,
og þaö spuröi mig lágt: Heyröu,
sonur minn sœll!
Ertu samur í ósk þinni og dáö?
Ertu herra þíns lífs eöa hégómans
þrœll?
ertu hetja af sannleikans náö?
(Jóhannes úr Kötlum).
Ég held því fram að þú sért sam-
ur í ósk þinni og dáð, og um leið
hetja af sannleikans náð.
Innilegar hamingjuóskir og
kveðjur frá okkur Jóni — Kristjáni
— Steinari — Eiríki og kollegum
með bleytuna á bak við eyrun.
Þinn vinur
Erling Garðar Jónasson