Tíminn - 04.01.1968, Blaðsíða 5

FIMMTUDAGUR 4. janúar 1968.
TÍMINN
OrÖsending frá
Landfara
Eins og lesendum blaðsins
er kunnugt hafa greinar Land
fara birzt af og til á þessari
siðu sfðasta árið, en þó miklu
sjaldnar en í upphafi var gert
ráð fyrir. Nú er hins vegar
ætlunin að taka þessi mál fast
ari tökum, og gera þetta að
föstum þætti í blaðinu — þó
ckki daglega, heldur annan
hvern dag þannig, að „í Spegli
Tímans" verður annan daginn
hcr á síðunni en Landfari
hinn. Landfari verður eins og
áður fyrst og fremst þáttur les-
enda sjálfra. Hann er opinn
ölium — ekkert efni er honum
óviðkomandi. Og það eru þvi
tilmæli Landfara til lesenda
blaðsins, að hafi þeir eitthvað
í pokahorninu, sem þeir álíta
aö þurfi að koma fyrir alrnenn
mgssjónir, sendi þeir honum
línu. Nauðsynlegt er að skrifa
tii Landfara undir fullu nafni
— en hins vegar er það alger-
lega á valdi bréfritara hvort
fullt nafn eða dulnefni verð-
or birt með bréfinu — aðeins
aauðsynlegt að geta um það
i bréfinu hvort eigi að vera.
£g ætla ekki að hafa þessar
hnur fleiri, en óska eftir sem
bcztu samstarfi við lesendur,
og að við leggjum saman um
að gera þáttinn sem beztan.
Að svo mæltu óska ég öllum
les&r.dum blaðsins
GLEÐILEGS NÝÁR§.
Stærsta vandamál
ísiendinga
Það er ekki oft sem Landfari
hafur fengið bréf frá erlendum
mönnum um íslenzk málefni.
Nú liggur hins vegar hér á borð
liiu hjé mér bréf frá John A.
Owen jr.. sem skrifar sig
Landscape Designer and Forest
cr og starfar í South Egremout
i Massachusetts-fylki í Banda-
likjunum. Ekki kann ég skil
á þessum manni, en bréfið er
á ágætri íslenzku og þar kem-
ur fi i.m að John A. Owen hefur
dvalið hér á landi m.a. s.l. sum-
ar, og. hefur mikla trú á ísl.
skógrækt Og þá hefst hér bréf
nans.
„Mcr þykir fyrir því, að ég
skyldi ekki vera kominn til fs-
lands 2 nóvember, þegar þeir
letddu saman hesta sína í sjón-
varpinu Hákon Bjarnason, skóg
ræktaistjóri og Halldór Páls-
son, búnaðarmálastjóri.
Sem áhugamaður á fram-
gangi jarðvegsverndar og skóg
^æktai i heimalandi mínu og á
íslandi þykir mér rétt, um leið
og ég læt í ljós skoðanir mín-
ar, að hvetja íslendinga til
vandlegrar og nákvæmrar um-
'íugsunar um stærsta vandamál
þcirra. uppblástur landsins.
Þegar ég kynnti mér gróður-
far á suðvestur og norðaustur
íslandi, þá varð ég þess
áskynja, að víðáttumiklar lend
ji, sem áður voru þakktar dýr-
mætri gróðurmold, eru nú mik
ið spilltar af uppiblæstri, vegna
þcss að landið hefur verið nýtt
miskunarlaust til beitar.
Fari svo, að lönd þessi verði
p.kki friðuð í náinni framtíð,
jafnframt þvi að sáð verði i
bau og gróðursettar þar trjá-
plöntur. mun uppblásturinn
halda áfram og leiða til örtrað
ar. Og dragist þetta úr hömlu
zr erfiðleikum bundið að binda
jarðveginn að nýju með gróðri
jg koma á aftur gróðurjafn-
’-egi.
Væru gerðar ráðstafanir, við
skulum segja t.d. á naestu 10
árum, til þess að só í lönd
þessi og græða þau upp með
trjágióðri, þá væri þeim jarð-
vcgi, sem eftir er, bjargað og
úemmt stigu fyrir frekari jarð
vegsspjöll.
Þegar ég ræddi þessi mál við
kunningja og vini á íslandi,
var ég þess var að þeir höfðu
útla trú á þvi, að trjátegundir
gætu aðlagazt hinni rysjóttu
vorveðráttu á íslandi. Og þeir
centu á árið 15)63 því til sönn
ínar en þá sködduðust og jafn
vei dóu nokkrar trjátegundir,
pegna þess að þær voru mis-
jafnlega harðgerar að uppruna.
Gróðurinn bregzt við um-
hverfiru á svipaðan hátt og
mannfólkið. Ef plöntur eiga að
nema land á nýjum slóðum er
íauðsynlegt að velja þær með
lilliti til veðurfars og gróður-
samfclaga.
Tr.iáplöntur, vaxnar upp af
rræi frá hásléttu þeirri, sen
hggur að Klettafjöllum í Idaho
e'öa Colorado myndu t.d. örugg
lega ekki þola hitabreytingar
þær, sem sömu plöntutegundir
þola fjallahlíðum við efstu
skógartakmörk.
Margar þær tegundir, sem
eiga sín heimkynni hátt til
fjallr., hafa sýnt hve harðgerar
þær eru á íslandi. Fjallafura,
Biágresi og stafafura hafa
vissulega sýnt hæfileika til að-
'ógunar. Síberíulerki hefur
ckki aðeins sýnt hve harðgert
það ei, heldur einnig að það
er trjátegund, sem hægt er að
nafa skógarnytjar af f fram-
iðinni Þá ættu margar teg-
undir grasa og ertublóma að
geta komið að gagni í barátt-
anni við uppblástur á hálendi,
auk þess sem þær gæfu af sér
fóðui fyrir nautgripi og sauð-
fé'‘.
Stvðjið verk Hákonar
Bjarnasonar
Og að lokum segir John A.
•wen:
„Með því að rækta fré fyrir
i.inaiilandsmarkað, ýmsar skóg
s.afuiðir og jafnvel byggingar
við, myndu útgjöld vegna inn-
fiuttra skógarafurða frá Norð-
’ulöndurr minnka til muna. í
þcssu sambandi má bendj a,
.ö þaf fekin aðeins 30 til 35
ár frá sáningu þar til lerki-
skógur gefur af sér nytjar
Eftir að hafa fengist við
vandamál varðandi frosbþol
plantna á heimaslóðum mínum
nyrst f Nýja-Englandi í Banda
rikjunum; þá er ég orðinn þess
fuilviss að á íslandi geta marg
ar tegundir plantna vaxið með
ágætum. sem geta komið að
notum í baráttunni við upp-
biásturinn. til viðarfram-
leiðslu, til skjóls og fegrunar á
útivisiarsvæðum, almennings-
görðum og skrúðgörðum.
Ég tók eftir því af tilviljun
s s.I. sumri. að margar fjöl-
skyiöur slógu upp tjöldum sín-
um við Þingvallavatn og ég
veitti þvi jafnframt athygli að
fclkið tjaldaði þar sem birki-
trcn sköpuðu skógarstemningu.
fmyndið ykkur gleði þessa
foiks, ef það ætti kost á að
slá upp tjaldbúðum i lundum
ihnandi furutrjáa?
Méi væri ánægja að því að
eiga Dréfaskipti við þá, sem
vilja ræða þetta mál og sjá
verðmæti hverju tré.
Að lokum vildi ég biðja yður
þess að styðja það verk, sem
Ilákor Bjarnason og hans dug-
ægu samstarfsmenn eru að
zinna til fceilla fyrir framtíð
íslands“.
Ef einhver vill eiga • bréfa-
skipti við þennan ágæta fslands
vin, þá er utanáskrift hans
cr þessi:
John A. Owen jr., Box 54,
Soutb Egremoubh,
Massaohusetts, USA.
Þeir eru ekki
í ieikhúsi
Sjónvarpið er alltaf ofarlega
á baugi hjá flestum og hér er
bref frá Guðmundi Sigurðs-
syni
„Mig hefur oft langað til að
scnda þér bréf, Landfari góð-
ur, og ræða eitt atriði í sam
band við íslenzka sjónvarpið.
Eg get sagt með góðri sam-
vizku að ég hafi fylgzt mjög
vei með því frá stofnun þess,
og /Lrleitt líkar mér vel við
efnið - og margt at innlenda
elninu er miklu betra en mað-
’.i hefði að óreyndu trúað, úl
dæmis fréttaefnið og margir
nkemn liþættirnir. einkum bó
þeir. sem íslenzkir hljómlistar
.nenn hafa staðið að.
Hins vegar get ég ekki að
þvi gert að ég hef orðið fyrir
ta^sverðum vonbrigðum með
þátt íslenzkra leikara í sjón-
varpinu — þó til séu þar nokkr
ar urdantekningar. Svo virðist
/neð íslenzku leikarana flesta,
þegai beir koma fram i sjón-
varpi. að þeir geti ekki losað
sig við leiksviðið — og þeir
leika eins og þeir séu á leik-
sviði leikbúsi en ekki í sjón-
FÉLAG SAMEINUDU-
ÞJÓÐANNA Á ISLANDI
heldur aðalfund sinn í 1- kennslustofu Háskólans,
föstudaginn 5. þ.m- Kl. ó,30 e.h.
Dagskrá: Venjuleg aðalfundarstörf.
Lagabreytingar að því er
varðar íélagsgjöld.
Stjórnin.
varpssal, þar sem magnari er í
nverju horni, ef svo má að
orði komast. Þetta verður allt
cf mikill hávaði hjá þeim —
cins og þeir séu að reyna að
koma hverju orði til leikhús-
gesta. sem sitja á aftasta bekk
I leikhúsi. Þessi hróp og háivaði
cni algerlega óþörf — magnar
ar p.ii sjá fyrir því. Fyrir
nokkrum árum sagði þekktur
maður við mig, að íslenzk leik
ust byggðist allt of mikið á
hávaða — en með tilkomu sjón
vaipsins ættu íslenzkir leikar-
ar að losa sig við þann ókost,
scm svo mjög hefur staðið ísl.
leiklis* fyrir þrifum.
Ég ætla ekki að hafa þessi
orð fleiri ,en ég vona, að ísl.
Icikarc.r taki þessa litlu ábend-
!ngu til greina og miði leik
cinn og tal í sjónvarpi við þaer
aðstæður. sem þar eru fyrir
hendi. og reyni að gleyma leik
sviðinu kostum þess og göll-
um, þegar þeir leika fyrir sjon
varpsnotendur. Með þökk fyrir
birtinguna“.
I-Iitaveitan og blöðin
Þá nefur Landfara borizt hér p
bréf trá einum af fundarmönn ff
um þeim, sem sátu í Sigtúni, |
þega/ hitaveitufundurinn var
h.aidinn þar á dögunum. Virð-
ist, e/tir skrifum að dæma, að
hcitara hafi orðið í fundah
mönnum en í hitaveitunni, og
er gott til þess að vita að ein
hver/ staðar skuli þó vera
lieitt
„Kæri Landfari.
Ég sé á honum kollega þin-
um, V'elvakanda í Morgunblað-
inu, að hann hefur byrjað ára
motin snemma. í þáttum sín-
•im á sunnudag fjallar hann af
miklum móði um blaða-
rnennsku fyrr og nú. Víkur
hanr þar að frásögn Tímans
af hitaveitufundinum í Sigtúni
a dögunum, þar sem þeir sátu
5 skammarkrók saman, borgar
stjór; og hitaveitustjóri, en
nöfðu sér til fulltingis blaða-
mann frá Morgunblaðinu, sem
eflaust hefur verið þarna til að
scgja frá fundinum í Morgun-
blaðinu. Kom þó aldrei hin
’anga tundafrásögn sem Mbi.
ei svo frægt fyrir, enda mál-
efnið ekki þess eðlis að Morg-
unblaðið þyrfti að breiða sig
ul yfn það Það var bara um
að ræða frost í íbúðum.
Fræð er setning Steins
Sleinars úr útvarpsgagnrýni,
þegai hann sagði að jólasveinn g
mn hefði komið í úívarpið og |
Kaiiat, sig Jón Jónsson. eða K
hvað það nú var sem maðuríin k
hct. Getur það varla talizt undr R
inarefni. þótt mönnum sé ekki
gert að skyldu að þekkja alla
hiaðamenn. og auk þess hefur
ekki frétzt af því fyrr að Morg
unblaðið sendi blaðamenn sína
íil að tala á almennum fund
am, sem blaðamenn Auðvitað
er öilum frjálst að tala á fund
um, bótt ekki verði séð hvaða
nauðsyn er á því að blaðamenn
oigi fulltrúa í ræð,ustól á
nvenu kjaftaþingi
Ég heyri á Velvakanda að
oiaðamenn hafa sett sér siða-
••eglui og er það góðra gjalda
vert Hins vegar virðast mér
blöðin svo kurteis. að sjaldan
mum soma til þess að vísa skrif
um beirra til slíks dóms, sem
siða’-eglum fylgja En það gæti
orðið ös. sýnist mér. hjá siða-
dómi. ef á að fara að kær>t
hvenær sem sagt er frá tali
manm á fundum. És sé að
'’elvakandi höfðar ti’. siðaðra
manna orðbragðs“ olöðum.
ilverris væri að menr temdu
sér „siðaðra manna orðbragð"
um s.iálfan sig á fundum?
Einn af fundargestum
og ekki blaðamaður“.
5
Á VÍÐAVANGI
„Mistök i embætris-
veitingu"
Svo er nú komið, að jafnvel
Morgunblaðinu er farið að
blöskra embættisveitingar ríkis
stjórnarinnar og er þá mikið
sagt ,því það blað hefur nú
,.ekki kallað allt ömmu sína“
í þeim efnum. Um veitingu
ræðísmannsembættisins til
Hilmars Kristjánssonar segir
ilorgurblaðið í Staksteinum í
gær.
„Skömmu fyrir áramótin var
fiá þv? skýrt, að skipaður hefði
verið æðismaður íslands í Jó-
hanresarborg. Þessi ræðis-
mannsskipan vekur óneitanlega
miklr furðu í ljósi þeirra um-
mæla sem sá ungi maður, sem
synd i efur verið þessi virðing,
iét eftir sér hafa í viðtali við
dagblaðið Vísi í desembermán-
uði s.i. um Iand sitt og þjóð.
í viðtali þessu sagði hann m.a.:
,í framtíðinni ætla ég að forð
ast ísland eins og heitan
cldinn*.
Og jafnframt gaf hann ýms-
ar vfirlýsingar aðrar um álit
sitt á íslandi og íslenzkum
máluin Maður, sem lætur hafa
cftir sér slík ummæli um land
sitt og þjóð, getur ekki verið
fulltrú1 þess á erlendum vett-
vangi og er með öllu óskiljan-
Icgt livernig á skipan hans
stendui. Það hefði verið skiljan
icgra. ef endanlega hefði verið>
gengið frá þessari skipun, áður
en hifl fyrrnefnda viðtal birt-
ist, en skipan hans er stáð.
fesi á ríkisráðsfundi 29. des.
löngu eftir að viðtalið var
oht. Hér er því um að raéða
alvarleg mistök í embættis-
veitingu'*.
Friðsæ! áramót
Ánægjulegt var hve áramótin
í Reykjavík voru með eindæm
um friðsæi. Allt fór vel fram
og muna lögreglumenn ekki
aöra eíns friðsæld í háa herr-
ans tíð. Engin teljandi siys
eða óhöpp urðu um áramótin
og vaila sást maður á ferli í
miðborginm og fremur fátt
íolk var við brennurnar, sem
voru fjölmargar í borginni. —
Nokkre mun þar hafa valdið
kuldinn en tvímælalaust hef-
ur hin ágæta sjónvarpsdag-
skiá haldið fólki heima í stofu
sinn og fjölskyldan átt þar
anægru/egr stund í friði heim-
ilisins
Vonandi er að bau ærsl og
sKiilmennskí. sem lengi til-
litv'ði áramótunum í Reykja-
vík, beyrí nú þessu algerlega
Tortíðinni til.
Ungmennahús
Stistaklega ber að þakka það
írannak að efna til unglinga-
dans'fcíks íþróttahöllinni í
Laugarda1 á nýársdag. Þar
skemmtu 14—1600 unglingar
ser a neilbrigðan hátt við dans
oe söng t>að var gott að for-
vstoKenn i félagsmálum byrj-
uðu nýja árið svona vel og óað
iinnanleg framkoma ungling-
ar.na s þessari geysifjölmennu
shemmtun einmitt á þeim árs-
♦íma. negar fjandinn hefur oft
tst > fcrið lausastur i mannfólki
á þesMi aldursskeiði, hlýtur að
vcrða hvetjandi fyrir þá að
icyna að bæta skemmtanaað-
búð u kunnar ■ í Reykjavík til
írambuðai. Þetta fólk fékk að
Framhald á bis. 15.