Alþýðublaðið - 21.09.1990, Blaðsíða 4

4
VIDHORF
Föstudagur 21. sept. 1990
MÍYDUBIMD
Armúli 36 Sími 681866
Útgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Auglýsingastjóri:
Dreifingarstjóri:
Setning og umbrot:
Prentun:
Blaö hf.
Hákon Hákonarson
Ingólfur Margeirsson
Jón Birgir Pétursson
Hinrik Gunnar Hilmarsson
Siguröur Jónsson
Leturval, Ármúla 36
Oddi hf.
Áskriftarsíminn er 681866
Áskriftargjald 1000 kr. á mánuði innanlands.í lausasölu 75 kr. eintakið
BYLTING í
HÚSNÆÐISMÁLUM
Þegar Jóhanna Sigurðardóttir tók við embætti félagsmálaráð-
herra blasti við algjört öngþveiti í húsnæðismálum. Tíu þúsund
manns stóðu í biðröð eftir gjafalánum, þar af stór hluti sem átti
ágætishúsnæði en var á höttunum eftir niðurgreiddum lánum. Á
þremur árum hefur núverandi félagsmálaráðherra tekist að
smíða heilsteypt húsnæðislánakerfi sem býður upp á ýmsa vai-
kosti eftir efnahag og ástæðum ólíkra fjölskyldugerða.
Kaupleiguíbúðirnar eru ein merkasta nýjung húsnæðismála á
íslandi frá því að Alþýðuflokkurinn kom á verkamannabústaða-
kerfinu 1929. Önnur merk nýjung í fasteignaviðskiptum er hús-
bréfakerfið sem hefurleystbiðraðakerfið af hólmi. Húsbréfakerf-
iðgreiðirfyrirviðskiptum meðnotaðaríbúðir, léttir stífri greiðslu-
kvöð af kaupendum fasteigna og tryggir öruggan hag seljenda.
Viðskipti á fasteignamarkaði verða í húsbréfakerfinu einföld og
örugg. Kerfið auðveldar eldri borgurum að losna við stórar og
dýrar húseignir og nýtir því vel félagslega uppbyggingu í eldri
hverfum fyrir barnafjölskyldur. Almenningur og ekki síst ungt
fólk á nú val á milli leiguhúsnæðis, kaupleigu eða öruggrar fjár-
mögnunar við kaup og sölu á eldri íbúðum. Auk þess hefur í tíð
Jóhönnu Sigurðardóttur sem félagsmálaráðherra verið gert sér-
stakt átak til að greiða fyrir byggingu þjónustuíbúða fyrir aldraða
og húsnæðismál fatlaðra hafa verið stórbætt.
Pað er mikilvægt að sá mikli árangur sem náðst hefur í húsnæð-
ismálum íslendinga á þessu kjörtímabili haldist og eflist. Enn eru
lausirendar í kerfinu og gamla húsnæðiskerfinu þarf að loka end-
anlega.
RADDIR
„Halda menn virkilega að duglegir sveitarstjórnarmenn og talsmenn byggðalaga hefðu setið með
hendur í skauti og beðið þess þegjandi að ríkisstjórnin háttvirt ákvæði stað fyrir álver?" spyr Guö-
mundur Einarsson í grein sinni.
Staðsetning áivers
Það er verið að egna landshlut-
um saman. Það er verið að hafa
fólk að ginningarfíflum.
Fullyrðingar eins og þessar hafa
heyrst að undanförnu, þegar
menn þykjast sja' hilla undir niður-
stöðu í álverssamningum og þ.m.t.
ákvörðun um staðsetningu.
Hinni opinskáu umfjöllun um
staðarvalsmálið hefur fylgt um-
ræða um byggðaþróun á Islandi
og kosti og lesti einstakra bygging-
arstaða. Lagt hefur verið í tals-
verðan kostnað af hálfu allra að-
ila, Atlantsálsamsteypunnar, ríkis-
stjórnar og heimaaðila. Gerðar
hafa verið kannanir og skrifuð
álit.
Var þetta tómt sjónarspil og allt
til einskis unnið?
Það er fráleitt að halda slíku
fram svo og öðrum þeim fullyrð-
ingum, sem vikið er að í upphafi
textans í dag.
Gagnályktun er t.d. sú, að rétt
hefði verið að hið alvitra mið-
stjórnarvald í Reykjavík hefði átt
að ákveða staðsetninguna og þá
hefði engin þóst svikinn og deilur
ekki sprottið vegna ákvörðunar-
innar.
Halda menn virkilega að dug-
legir sveitarstjórnarmenn og tals-
menn byggðarlaga hefðu setið
með hendur í skauti og beðið þess
þegjandi að ríkisstjórnin háttvirt
ákvæði stað fyrir álver?
Og halda menn í raun að ríkis-
stjórninni hefði tekist að komast
að niðurstöðu án dráttar og
deilna?
Það hefði verið ótrúleg niður-
staða.
Sannleikurinn er sá að um þetta
mál hefur verið fjallað á þann eina
hátt sem hæfir lýðræði og opnum
stjórnarháttum.
Heimamenn, sveitarstjórnar-
menn og forystumenn í atvinnu-
og félagsmálum hafa fengið fjöl-
mörg tækifæri til að kynna byggð
sína og sjónarmið.
Hinum erlendu aðilum hafa gef-
ist tækifæri til að kynnast af eigin
raun með eigin augum og eyrum
staðháttum, mönnum og málefn-
um.
Fulltrúar úr báðum örmum
hinna lýðræðislega kjörnu fulltrúa
okkar, þ.e. landsstjórnar- og sveit-
arstjórparmanna, hafa þannig
fjallað um málið.
Það eru engin sannfærandi rök
til um að fyrirfram ákvörðun ríkis-
stjórnarinnar í þessu máli hefði
verið sæmandi nú á tímum. Og
það er ekki til nein aðferð til
ákvörðunar í svona stóru máli
sem ekki vekur að lokum von-
brigði. Til þess eru hagsmunirnir
allt of stórir.
Guðmundut Einarsson
skrífar
Ert þú hrœdd(ur) aö heyra þjóövegina?
Guðbjörg Hjartardóttir, 26 ára
málari:
„Ég keyri ekki, en sem farþegi
óttast ég ekki að keyra þjóðveg-
ina."
Guðmundur Guðjónsson, 36 ára
hljóðtæknimaðu r:
„Nei, ég geri það nú reyndar
ekki. Maður er auðvitað mismun-
andi meðvitaður um þær hættur
sem því fylgir en ekki þannig að
það fæli mann frá því."
Ásgeir Pálsson, 22 ára nemi:
„Nei, alls ekki. Það kemur ekki
fyrir."
Víglundur Víglundsson, 35 ára
sjómaður:
„Ég keyri lítið á þjóðvegunum
þar sem ég er úr Vestmannaeyj-
um, en ég verð að segja að ég ótt-
ast það ekki. Ég hef reyndar ekki
keyrt þjóðvegina lengi."
Helgi Hallgrímsson, aðstoöar-
vegamálastjóri:
„Nei, ég get nu ekki sagt að ég
sé hræddur að keyra þjóðvegina.
Auðvitað kemur það fyrir að eitt-
hvað óvænt kemur upp á en al-
mennt séð er ég ekki hræddur."
Raddir frá 18.9. eru endurbirtar uegna mistaka uiö myndaupprödun. Viökomandi eru bednir afsökunar á þessum mistökum.