Alþýðublaðið - 23.02.1994, Qupperneq 4

4 ALÞYÐUBLAÐIÐ
MENNING
Miðvikudagur 23. febrúar 1994
Gaurágangur eftir Ólaf
Hauk Símonarson er
hressileg sýning, vægt til
orða tekið. Það skemmti-
lega við verkið er að ung-
lingasaga Ólafs Hauks nær
til allra aldurshópa. Jafn-
vel hávær popptónlist
Nýdanskrar fór býsna vel
í eyru settlegra frumsýn-
ingargesta á dögunum.
skyldna. Ríkmannlegar
fjölskyldur koma við sögu,
sem og fjölskylda Orms,
einstæð móðir með þrjú
böm og viðhald. I þeirri
fjölskyldu rekst Ormur
engu betur en í skólanum,
hann er sannarlega erfiður
pilturinn sá.
Gauragangur fjallar um
lífið og tilveruna eins og
Leikstjóri Gauragangs
er Þórhallur Sigurðsson.
Hánn hefur unnið vel úr
efniviðnum og á mikið
hrós skilið fyrir vinnu sína.
Leikendur eru margir í
verkinu og nánast undan-
tekningalaust skila þeir
eftirminnilegum persón-
um, þar er ekkert gat að
finna í persónusköpuninni.
Skólagengið í Gauragangi, Ranúr (Sigurður Sigurjónsson),
Ormur (Ingvar Sigurðsson), ÞórÞorskhaus (Felix Bergsson) og
Gummi leikfimikennari (Örn Árnason).
*
Fjör á frábœrri sýningu. Gauragangur á heimili Orms Oðins-
sonar. Stefán Jónsson, Jngvar Sigurðsson, Rúrik Haraldsson og
Elva Ósk Olafsdóttir í hlutverkum sínum.
Sýningin í heild sinni var
afar vel heppnuð og að-
standendum öllum til
verðugs sóma. Þessi sýn-
ing ætti að verða „útflutn-
ingsvara“ ef út í það er far-
ið.
Það er ekkert algengt að
í stóra sal Þjóðleikluíssim
magnist upp annað eins
stuð og á Gauragangi.
Raunar man undirritaður
ekki dæmi um annað eins.
Sagan fjallar um óláta-
belginn Orm Óðinsson,
greindan strák, sem fellur
illa inn í skólakerfið, strák
sem er hreint ekki draumur
kennarans og skólaketfis-
ins. Ljósi punkturinn í
skólanum er skólastjórinn,
sem ævinlega hallast á
sveif með Ormi fremur en
kerfiskennumm. Sagan er
spunnin um unglinga-
gengi, leitandi krakka.
Hún fjallar Jíka um mis-
munandi gerðir fjöl-
fólk þekkir það af eigin
reynslu í dag. Um þetta er
fjallað á þann hátt að fólk
um allan heim mun skilja.
Ungmenni í uppreisnar-
ástandi eins og Ormur, er
hvarvetna að finna.
Samnefnd bók Ólafs
Hauks varð strax vinsæl,
enda hin dægilegasta lesn-
ing og fyndin í meira lagi.
Mér finnst leikritið jafnvel
ennnú betra og er þá langt
til jafnað.
Uppátæki Orms og fé-
laga eru mörg og margvís-
leg. Félagar hans, Sveitó
og Ranúr, em karakterar út
af fyrir sig. Og svo em það
„góðu bömin“ í skólanum,
andstæðurnar við hina
uppreisnargjörnu og uppá-
tækjasömu. Unglingaástin
á að sjálfsögðu sinn farveg
í verki Ólafs Hauks, og þá
stendur valið um hina fal-
legu og ríku Lindu eða
æskuvinkonuna Höllu.
Ingvar Sigurðsson
vinnur hér enn einn stóran
leiksigur, en ofan á það
söngsigur líka. Hann er
nánast allan tímann á svið-
inu, og verkið er langt, án
þess að nokkrum fari að
leiðast. Ingvari tekst að
laða fram hinn eina og
sanna Orm Óðinsson með
hreyfingum sínum og lát-
bragði og ungæðislegu
málfari. Valið í þetta hlut-
verk gat ekki heppnast bet-
ur.
Vininn Ranúr (Rúnar
afturábak), leikur Sigurð-
ur Sigurjónsson af miklu
öryggi. Sveitó er leikinn af
ekkifréttamanninum
Hjálmari Hjálmarssyni
og fór hann veJ með það
hlutverk sem er minna í
sniðurn. Sæta stelpan
Linda er leikin af Stein-
unni Ólínu Þorsteins-
dóttur og skilar hún því
hlutverki vel. Sama er að
segja um ófríðu stelpuna
Höllu, sem Ólafía Hrönn
Jónsdóttir leikur af mikl-
um krafti og sannar enn
einu sinni mikla og góða
hæfileika sína. Felix
Bergsson leikur einn úr
skólanum, fína og prúða
strákinn, og sldlar þvt vel
af hendi og nær að magna
upp nokkra andúð leikhús-
gesta á sér, því Ormur,
keppinautur hans, verður
strax hugljúfur í augum
leikhúsgesta, þrátt fyrir að
hann sé yfirleitt noldcuð
homóttur.
í skólanum hittum við
fyrir kennarana og er hlut-
ur Randvers Þorláksson-
ar sem Amórs kennari sér-
staklega góður og greini-
legt að þar fer góður og of
lítið notaður Jeikari, sem
og leikfimikennarinn
Gummi, sem Örn Arna-
son leikur. Allir þelckja
þessa svívirðilega hressu
leilcfimikennara. Þá er
hlutur Flosa Ólafssonar í
hlutverki skólastjórans
ógleymanlegur og tekst
Flosa að skapa sérstæða og
ljúfa persónu.
Heima fyrir reynir móð-
irin, sem Tinna Gunn-
laugsdóttir leikur, að hafa
skikk á hlutunum og geng-
ur svona og svona í erli
dagsins. Tinna fer vel með
sitt hlutverk þótt býsna
ungleg sé, og viðhald
hennar, Magnús slcipstjóri,
fremur pasturslítill náungi,
er vel leikinn af Sigurði
Skúlasyni, sem sýnir á sér
tværhliðar, viðhaldið í erf-
iðri stöðu á heimili þar sem
hann á nokkuð bágt, og
svo sem kallinn um borð í
sínum báti, maður sem
nýtur nokkurrar virðingar.
Þá koma mikið við sögu
systkini Orms og kærasti
systurinnar, Hinrik Ólafs-
son, allt vel unnin hlut-
verk. Elva Ósk Ólafsdótt-
ir leikur systur Orms af
mikilli list og eldci síðri
skil gerir Stefán Jónsson,
bróðir Onns, sínu hlut-
verki.
Fjölmargir aðrir koma
við sögu, nánast í öllum
tilvikum eftirminnileg
hlutverk. Af þeim fannst
mér Rúrik Haraldsson
frábær sem fornbókakaup-
maðurinn Hreiðar, einn
fárra manna, sem Ormur
Óðinsson virðist ná góðu
sambandi við á erfiðum
unglingsárum. Þá fannst
mér Jóhann Sigurðarson
góður í litlu hlutverki sem
faðir Lindu, ríkur maður
og lífsþreyttur.
Og ekki má gleyma
hljómsveitinni Nýdönsk.
Hlutur hennar í sýningunni
er að sjálfsögðu stór. Eftir
félaga hljómsveitarinnar
eru sönglögin, sem mörg
hver eiga eftir að heyrast
lengi og eiga áreiðanlega
eftir að sJcríða upp eftir
vinsældalistum síðar í vet-
ur. Hljómsveitin lék ekki
aðeins vel á hljóðfærin,
heldur tók þátt í leikritinu á
skemmtilegan hátt.
Gauragangur er langt
verk eins og oft gerist þeg-
ar bók verður að leikriti, en
alls ekkert of langt að mín-
um dómi. Ég held að eng-
um hafi verið farið að leið-
ast, enda engan dauðan
punkt að finna í uppfærsl-
unni.
Leikmynd, búningar,
lýsing og annað tæknilegs
eðlis var áberandi vel af
hendi leyst.
Þetta var skemmtileg
leiksýning og alveg ljóst,
jafnvel áður en að frum-
sýningu kom, að hér er
Þjóðleikhúsið með mikið
„kassastykki“ á fjölunum.
Við aðaldyr leikhússins
mun rauða luktin loga
fram á sumar, þegar
Gauragangur er á sviðinu,
það verður alltaf uppselt.
Frábær sýning.
- Jón Birgir Pétursson.
Magnús sjómaður og móðir Orms, leikin af Sig-
urði Skúlasyni og Tinnu Gunnlaugsdóttur.