Alþýðublaðið - 16.03.1994, Blaðsíða 2

2 ALÞÝÐUBLAÐIÐ
UMRÆÐA
Miðvikudagur 16. mars 1994
HVERFISGÖTU 8-10 - REYKJAVÍK - SÍMI 625566
Útgefandi: Alprent hf.
Framkvæmdastjóri: Ámundi Ámundason
Ritstjóri: Siguröur Tómas Björgvinsson
Auglýsingastjóri: Ámundi Ámundason
Setning og umbrot: Alprent hf.
Prentun: Oddi hf.
Ritstjórn, auglýsingar og dreifing: 625566
Fax: 629244
Áskriftarverð kr. 1.400 á mánuði. Verð í iausasölu kr. 140
Perestrojka
Sjálfstæðisflokksins
Perestrojka sjálfstæðismanna í Reykjavík er hafin. Hinar
snöggu umbreytingar á forystu Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík eru ekki aðeins yfirlýsing um breyttar áherslur í
stefnu flokksins í höfuðborginni, heldur einnig vísbending
um uppstokkun á meginstefnu flokksins á undanfömum
árum.
Forystumenn Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík hafa upp-
götvað að fjármagnsstefna þeirra til húsbygginga er ekki
vænleg til vinnings. Þeir hafa einnig komist að raun um, að
það þýðir ekki að hunsa borgarbúa og valta yfir vilja þeirra
þegar til lengdar lætur. Borgarbúar hafa kosningarétt í lýð-
ræðisþjóðfélagi líkt og aðrir þegnar. Kosningarétturinn
gefur þeim tækifæri á að skipta um stjómendur. Við þessu
hyggst forysta Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík bregðast
með því að skipta um kommissara í toppnum og boða nýja
umbótastefnu.
Alræðisvald sjálfstæðismanna í Reykjavík hefur hvorki
verið af hinu góða fyrir borgarbúa né heldur fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn sem slíkan. Enginn þroskast í eilífum með-
byr. Allir þurfa aðhald, bæði einstaklingar og stærri hópar.
Stjómmálaflokkar em þar síst undanskildir. I fyrsta skipti í
sex áratugi mætir Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík alvar-
legu aðhaldi. Umdeild verk sjálfstæðismanna í höfuðborg-
inni á undanfömum ámm hafa verið í gífurlega gagnrýn-
inni umræðu. Sú umræða hefur verið aðhald.
/
I fyrsta skipti í sex áratugi hefur komið fram kosninga-
bandalag til höfuðs Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík. Það
kosningabandalag hefur verið gríðarlegt aðhald, í raun svo
mikið aðhald að sjálfstæðismenn hafa farið á taugum eftir
nokkrar skoðanakannanir sem sýndu að meirihluti þeirra er
fallinn. Hápunktur þessarar taugaveiklunar er auðvitað
brotthlaup Markúsar Amar Antonssonar frá embætti borg-
arstjóra. Markús kaus að rétta Ama Sigfússyni gunnfána
flokksins í höfuðborginni og hlaupa úr hemum áður en til
ormstunnar kom. Þetta hefur forysta sjálfstæðismanna
kallað dirfsku og hugrakka fóm hjá fráfarandi borgarstjóra.
Ekki er víst að borgarbúar taki undir þá skilgreiningu.
Upplausn og taugaveiklun sjálfstæðismanna í Reykjavík
minnir um margt á ringulreiðina í Moskvu er kommúnism-
inn tók að riða til falls. Sífelld skipti á toppnum, hrókering-
ar, innri valdaátök og upphlaup vom nánast daglegt brauð
meðal ráðamanna kommúnista er þeir uppgötvuðu að völd
þeirra voru ekki endalaus og áttu ekki hljómgrunn meðal
fólksins.
Kommúnisminn í Sovét reyndi einnig á síðustu ámm sín-
um að skipta um andlit. Perestrojka Gorbatsjovs átti að
vera uppmýking á hinum harða kommúnisma. Hin frjálsa
umræða var leyfð, gagnrýni á stjómkerfí umborin og meira
segja reynt að þokast í átt til lýðræðis án þess að hinum
föstu miðstýringartökum yrði sleppt. Við þekkjum fram-
haldið. Umbótastefnan fór úr böndunum. Þegar stíflan tók
bresta, varð ekki aftur snúið.
Hætt er við að það sama sé að gerast í Reykjavík. Um-
breytingar á toppnum, boðuð umbótastefna í mjúku málun-
um í höfuðborginni, aukið aðhald að stjómarherrum og
meiri vöxt í atvinnumálin: Allt er þetta gott og blessað. Eft-
ir stendur að sjá hvort perestrojka sjálfstæðismanna í
Reykjavík nægi til að endurheimta traust borgarbúa eða
hvort lýðræðisbyltingin haldi áfram af fullum þunga nú
þegar stíflan er brostin.
HEYRT, SÉÐ & HLERAÐ:
Fortíðarvandi
Björns Bjarnasonar
ogíhaldsins...
„Sjálfstæðisflokkurinn hefur aldrei
verið hinn frelsandi engill Alþýðu-
flokksins. Undir lok sjötta áratugarins
gerði Alþýðuflokkurinn upp við hafta-
kerfið og krafðist í leiðinni hagræðing-
ar í landbúnaði. Hér fylgir hann svip-
aðri þróun og sambærilegir flokkar í
Evrópu. Á sama tíma hefur Sjálfstæð-
isflokkurinn keppst við að ná meiri
fullkomnun í rikisstýrðum landbúnaði
en sjálfur Framsóknarflokkurinn. Yfir
þessa óþægilegu staðreynd vill Björn
Bjarnason skauta og tala þess í stað um
1934. Heldur varð honum þó hált á því
svellinu. Deilurnar um landbúnaðar-
málin eiga sér sögulegar rætur sem
ekki er hægt að horfa fram hjá. f Við-
reisnarstjórninni 1959 til 1971 var hart
deilt um landbúnaðarmál, þó aldrei
syði uppúr á sama hátt og síðustu miss-
erin. Framtíðin skiptir þó meira máli
en fortíðin. Hér skiptir öllu að ná sátt
um framkvæmd GATT-samningsins.
Ekki byrjaði það gæfulega með upp-
hlaupi Egils Jónssonar. Vonandi verð-
ur framtíð þessa máls átakaminni.
GATT er lykillinn að nýrri sátt um
landbúnaðarstefnuna hér á Iandi.“
- skrifar BIRGIR HERMANNSSON, aðstoðarmaður um-
hvcríisráðherra í grein sem bcr fyrirsögnina „Fortíðar-
vandi Bjöm Bjarnasonar“. Birgir og BJÖRN BJARNA-
SON hafa sent hvor öðrum föst skcyti á síðum dagblað-
anna uppá síðkastið. Deiluefnið cr að sjálfsögðu landbún-
aðurinn og stefna núverandi ríkisstjóraarflokka í þeim
málum undanfaraa áratugi. Mættum við fá meira að
hcyra, ritdeilur era okkar ær og kýr (!). (Morgunblaðið
15. mars 1994)
Fyrir frumsýninguna
urðum við uppiskroppa
með blóð...
„Okkur flnnst þetta ekkert svo ógeðs-
legt, húmorinn er aðalatriðið. Jafnvel
íhaldssömustu kennarar virðast
skemmta sér á Sweeney Todd, þessum
blóðugasta gamanleik allra tíma. Við átt-
um ekkert endilega von á góðu frá þeim
sumum, Herranótt hefur oftast verið með
afskaplega virðuleg verk. En leikritið
stendur undir nafni, fyrir frumsýning-
una urðum við uppiskroppa með blóð og
þurftum að fá meira í hraðpósti frá út-
löndum. Veitti ekki af í morðóða rakar-
anum.“
- segja MAGNÚS RAGNARSSON, formaður Herranæt-
ur, og INGÓLFUR BJARNISIGFÚSSON, um hinn blóð-
uga enska gamanleik, Swecney Todd, sem Herranótt sýnir
í MR. (Morgunblaðið þriðjudaginn 15. mars 1994)
Fórnarlömb
pólitískra
hreingerninga...
„Fyrst var Katrín Fjeldsted flæmd í
burtu. Því næst voru gefin út veiðileyfi á
þá Svein Andra strætókonung og Júlíus
Hafstein, sérfræðing í lýðveldisleikritum.
I rólegheitum var síðan grafíð undan
Önnu K. Jónsdóttur og Páli Gíslasyni
þannig að snar endir var bundinn á pólit-
ískt líf þeirra, í bili að minnsta kosti. Tím-
inn greindi frá því um helgina að í þessari
kosningapólitísku drepskák hefði Amal
Rún Qase verið næst á dagskrá...Þegar
síðan Markús tilkynnti í gær að hann
væri líka fórnarlamb pólitískra hrein-
gerninga í kosningabaráttu flokksins, var
varla hægt að tala um „nýtt útspil“ leng-
ur.“
- skrifar snillingurinn GARRI. Garri getur talaö af
reynslu um ný útspil því á sínum tíma var útfiir hans
haldin hátíðleg á síðum Tímans. Sú útflir var að sjálfsögðu
hluti af „nýju útspili“ þeirra Tíma-manna til að hrcssa
upp á blaðið líkt og íhaldið reynir nú að hressa uppá
framboðslista sinn. (Tíminn þriðjudaginn 15. mars 1994)
Hin kostulega
framtíðarsýn
Eddu Björgvinsdóttur...
„Á meðan er lambakjötið okkar
að fá viðurkenningarstimpil úti í
heimi fyrir ferskleika sinn og hrein-
leika og allir vita að það þarf út-
lendinga til að segja okkur hvaða
sjálfsmynd við eigum að hafa. Þeir
sem hafa unnið að því hörðum
höndum að koma sauðíjárrækt fyr-
ir kattarnef og flytja bændur helst
úr landi, naga sig væntanlega í
handarbökin þegar pantanir upp á
mörg þúsund tonn af lúxuskjöti
fara að streyma til landsins og við
eigum ekki nema örfáar me-me eft-
ir því það er ekki kvóti lengur nema
fyrir örfáum skjátudruslum, sem
landgræðsluáhugamenn vilja skera
alveg niður. Hvort eigum við nú að
leggja ofuráherslu á að rækta al-ís-
lenskar, tandurhreinar kótilettur
fyrir hinn stóra heim eða pakka
niður síðustu sviðahausunum í
frystinn og bjóða velkomna ódýra
danska gúmmískinku með rotvarn-
arefnum?“
- skrifar eldhuginn EDDA BJÖRGVINSDÓTTIR í neyl-
cndabréfl. Og nú bíðum við bara spenntir cftir pöntunum
uppá þúsundir tonna aflúxuskjöti. Ummæli tveggja mat-
reiðslumanna í vikublaðinu EINTAKI riijast nú reyndar
upp; Þcir sögðu það helbera vitleysu að íslcnskt hráefni til
matargerðar væri það besta í öllum heiminum. Er allt ís-
lenskt kannski ckki alltaf best og mest? (Neytcndablaðið
mars 1994)
Þriggja ára
verkfall kennara
er yfirvofandi...
„Jibbí!! Kennarasambandið var að semja við ríkið! Hugsið ykkur bara, desember-
uppbótin hækkar afturvirkt um heilar 900 krónur. Vá, maður! Ríkið hirðir reyndar
megnið af því aftur með sköttunum en við látum það ekki á okkur fá. Við fáum um
fímmhundruðkall. Rosalegt! Ég kemst í bíó! Einn...Að síðustu legg ég til að kennarar
fari í verkfall í 3 ár eða svo og gefl skít í öll bráðabirgðalög sem því munu fylgja.“
- skrifar BALDUR RAGNARSSON, kennari í Sandgerði, á hið tölvuvædda Islenska menntaneL Hvað getur maður sagt við
svona töffara? Þriggja ára verkfall og gefa skít í öll bráðabirgðalög. Hjálp, bylting! (Kennnarablaðið mars 1994)