Alþýðublaðið - 14.12.1994, Blaðsíða 1

SKA
JÓLABLAÐ 1994
Sjá, yngismær verður þung-
uð og fæðir son og lætur
hann heita Immanúel.
Jes. 7,14.
Jólaundirbúningur er í fullum gangi.
Böm og fullorðnir eru flestir famir að
hlakka til jólanna. Sumir undirbúa sig fyrir
jólin af efnum, aðriraf vanefnum. Við vilj-
um halda í okkar venjubundna jólahald.
Við höfum þennan fasta punkt í tilverunni,
einu sinni á ári, þar sem fjölskyldan kemur
saman við skraut og glys, fagurlega skreytt
jólatré, tindrandi jólaljós og gimilega jóla-
pakka. Til hvers?
Þeir eru margir sem halda jólin af va-
nefnum, alltof margir sem gráta eða em
beiskir um jól, vegna þess að þeir hafa orð-
ið undir f lífsbaráttunni, em ef til vill at-
vinnulausir og hafa þurft að stíga þung
skref til að leita opinberrar aðstoðar eða á
náðir kirkjunnar eða hjálparstofnana til
þess að fá fyrir fötum á böm sín eða fyrir
jólamatnum. Ætli það ríki eftirvænting eft-
ir jólunum hjá þeim? Eða kvíði? Kannski
ríkir eftirvænting hjá þeirn sem undirbúa
sig af efnum. En eftirvænting eftir hveiju?
Fyrir rétt um það bil 2000 ámm í fjar-
lægu landi fyrir botni Miðjarðarhafs verður
ung stúlka, sem komin er í festar, þunguð.
Það verður uppistand í fjölskyldu unnust-
ans. Þetta er guðhrætt fólk, sem „væntir
huggunar ísraels" (Lúk. 2,25). Væntir
þeirrar huggunar sem Jesaja hafði spáð
mörghundmð ámm áður. Sjálf hafði María
fengið vitmn engilsins Gabríels um að hún
væri útvalin til að bera Guðs son og ber því
vanvirðu sína með von og þolinmæði trú-
arinnar. Skyldi eftirvænting hennar ekki
hafa verið kvíðablandin? Samkvæmt sið-
um þeirra tíma var hneisa ljölskyldnanna
slík að í besta falli hefði þurft að koma
stúlkunni fyrir hjá Ijarlægum ættingjum og
síðan ættleiða barnið.
Fyrstú áfallið er ekki óvænt: unnustinn
hyggur á skilnað. En engill sem birtist hon-
um í draumi fullvissar hann um að honum
sé óhætt að taka að sér barnið og ganga því
í.föður stað.
Næsta áfall sem við fáum að vita um er
þegar konan er langt gengin með: Þá kem-
ur skipun frá keisaranum um að hún þurfi
að ferðast langa vegu til að láta skrásetja
sig. Alla leið frá Nasaret til Betlehem. Og
það á ekki þægilegra farartæki en asna.
Þriðja áfallið: Þegar konrið er til Betle-
hern eftir langa og stranga ferð, er allt gisti-
rými fullt. Ferðalöngunum er vísað í
skepnuhús. Engum hugkvæmist að ganga
úr rúmi fyrir konu sem komin er „á steypir-
inn“. Konungur konunganna fæðist því í
skepnuhúsi og er lagður í jötu. Skyldi Mar-
ía ekki hafa búist við betri aðbúnaði af
hendi Guðs fyrir barnið, son Guðs? Það
hefur örugglega reynt mikið á trú foreldr-
anna á að Guð stæði við orð sín.
Guð sýndi það best með fæðingu Frels-
arans að það er ekki rflddæmi á jörðu sern
hann boðar mönnunum. Sjálfur konungur
konunganna þurfti að láta sér lynda að fæð-
ast öreigi, að lifa öreigi og að deyja öreigi -
á jarðneska vísu. Þess betur gat hann bent á
ríkidæmi himinsins og himnesks föður
okkar. Hann lagði einmitt á það áherslu að
við ættum að leita þess ríkdóms sem mölur
og ryð fái ekki grandað, ríkdóms himins-
ins, en ekki safna okkur fjársjóðum á jörðu.
Hann segir einnig: „Leitið fyrst ríkis [föð-
urins] og réttlætis, þá mun allt þetta veitast
yður að auki,“ og fullvissar okkur þannig
um forsjá Guðs-ef við leyfum honum það,
það er að segja á hans forsendum. Við
þurfum að ganga inn í hans ríki til þess að
hann geti gefið okkur ríkidæmi þess.
Það er ekkert að því að halda upp á fæð-
ingarhátíð Frelsarans með veisluföngum
og gjöfum. En jólin verða ekkert nema
skrumskæling ef veisluföngin, gjafimar og
glysinn em aðalinnihald jólanna hjá okkur.
Tökum viðjólabaminu með meiri sóma en
því var sýndur í Betlehem forðum. Úthýs-
um því ekki. Tökum við Jesú inn á heimili
okkar, inn í hjörtu okkar. Þar vill hann eiga
heima. Þannig eignumst við tnkidæmi sem
ekki verður af okkur tekið og vin sem við
getum leitað til með alla hluti, bæði í gleði
og sorg. Þá verður Guð með okkur -
Immanú E1 - og jólaundirbúningurinn að
eftirvæntingu eftir komu hans. BB
Þér gjörí ég ei rúm með grjót né tré,
gjaman lœt ég hitt í té:
vil ég mitt hjartað vaggan sé,
vertu nú hér, minn kæri.
Með vísnasöng ég vögguna þína hrœri.
Einar Sigurðsson (1538-1626) prófastur í Heydölum
Skaginn óskar
lesendum sínum
gleðilegra jóla!