Alþýðublaðið - 14.06.1995, Blaðsíða 4

JL
ALÞYÐUBLAÐIÐ
n n t u n
MIÐVIKUDAGUR 14. JUNI 1995
MIÐVIKUDAGUR 14. JUNI 1995
ALÞYÐUBLAÐK)
s a m v i s k a
SS-húsið við Kirkjusand, væntanlegt húsnæði Listaháskóla Islands. Talið er að það kosti allavega 600 til 700
milljónir króna að búa húsið undir skólahald og enn virðist langt í land með að sett takmark náist. „Við bindum
því vonir við það að Björn [Bjarnason menntamálaráðherra] muni sýna þessu máli eins mikinn stuðning og hon-
um er unnt," segir Hjálmar H. Ragnarsson, forseti Bandalags íslenskra listamanna. A-mynd: E.ÓI.
ft
r
■ Frestað að stofna Félag um Listaháskóla Islands.
Vantar hátt í milljarð króna til að innrétta skólahúsið
Það verður enginn Lista-
háskóli ef það á að mjatla
í þetta 50 milljónir a ári
- segir Hjálmar H. Ragnarsson, forseti Bandalags íslenskra listamanna í samtali við Sæmund Guðvinsson.
Á stofnfundi Félags um Listahá-
skóla íslands kom upp ágreiningur um
hvort ganga skuli frá stofnun skólans
nú þegar eða bíða þess að húsnæði
skólans verði tilbúið. Talið er að það
kosti allavega 600 til 700 milljónir
króna að búa SS-húsið við Kirkjusand
undir skólahald. Ekki var gengið frá
stofnun félagsins á fundinum í fyrra-
kvöld og verður efnt til framhalds-
stofnfundar í haust.
„Það komu yfir 150 manns á fund-
inn sem var opinn öllu áhugafólki um
listsköpun og listmennt og þama voru
líflegar umræður. Þetta voru lista-
menn, skólafólk og almennir áhuga-
menn um listir. En þar sem málið er
ekki nógu kunnugt öllum þá var sam-
þykkt að fela undirbúningsnefndinni
að starfa áfram til haustsins og halda
þá framhaldsstofnfund þar sem fleiri
aðilar gætu orðið stofnaðilar," sagði
Hjálmar H. Ragnarsson forseti
Bandalags íslenskra listamanna í sam-
tali við Alþýðublaðið.
Félagi um Listaháskóla íslands er
ætlað að verða listrænn, fjárhagslegur
og stjómunarlegur bakhjarl hins fyrir-
hugaða Listaháskóla. í skipulagsskrá
fyrir skólann, sem fylgir nýsamþykkt-
um lögum ífá Alþingi um listmenntun
á háskólastigi, er slíku félagi ætlað að
kjósa þrjá af fimm mönnum í skóla-
stjórnina en hinir tveir skipaðir af
menntamálaráðherra og borgarstjóm
Reykjavíkur. Stjórnin ber ábyrgð á
stjóm skólans og ræður rektor. Skól-
inn á að fá heimili í SS-húsinu að
Laugamesvegi 91 sem afhendist hon-
um fullbúið.
„Á framhaldsstofnfundinum í haust
mun undirbúningsnefndin tefla fram
fólki til stjómar í Félagi um Listahá-
skólann og einnig til starfa í væntan-
legri stjóm skólans. Það er ætlunin að
þetta almenningsfélag standi að baki
skólans en geri síðan samning við rík-
ið um rekstur hans,“ sagði Hjálmar.
En hvaða listgreinar eiga heima í
Listaháskólanum ?
„Samkvæmt skipulagsskránni sem
fylgdi lögunum eiga við stofnun að
vera þijár listgreinar við skólann, það
er að segja tónlist, myndlist og leiklist.
Hins vegar er mikið rætt um að þama
komi einnig inn Listdansskóli ríkisins
og sömuleiðis að byggingalistin fái
líka þama inni. Það urðu miklar um-
ræður á fundinum um einmitt þessar
tvær hstgreinar sem em ekki tilgreind-
ar við skólastofnunina.“
En nú er langt í land með að SS-
húsið verði tilbúið til notkunar. Á
samt að stofna skólann eða bíða með
það þar til húsnœðismálin skýrast?
„Því var heitið að húsið yrði nokk-
urs konar tannfé til skólans. Það mun
hins vegar kosta nokkur hundruð
milljónir króna, jafnvel sex til sjö
hundmð milljónir, að klára það hús. Á
fundinum voru uppi mismunandi
skoðanir um það hvort það ætti að
stofna skólann án þess að þetta hús
væri í sjónmáli eða hvort ætti að bíða
þar sem sameiginlegt hús væri nauð-
synlegt til þess að skólinn gæti starfað
eðlileg. Ég er sjálfur frekar á þeirri
skoðun að bíða og ýmsir fleiri lista-
menn sem standa utan skólanna. Við
teljum að Listaháskóli geti varla þrifist
nema hann sé meira og minna undir
sama þaki. Skólastjórar þeirra skóla
sem nú sinna listmenntun töldu ekki
rétt að bfða og vildu stofna skólann þó
svo að listgreinamar væm á mismun-
andi stöðum í borginni.
Þama skýrðust því mismunandi sjón-
armið en fjárveitingarvaldið verður að
skera úr um þetta.“
Eru þessi mismunandi sjónarmið
ekki bara enn eitt dœmið um að lista-
menn eiga í stöðugum erjum innbyrð-
is?
„Ég er búinn að vera forseti Banda-
lagsins í fjögur ár og varaforseti í tvö
ár og með tveimur undantekningum
höfum við getað náð samkomulagi um
öll mál án þess að ganga til atkvæða.
Ég held að það sé frekar hægt að tala
um upphlaup einstakra manna sem
fjölmiðlar gera sér gjaman mat úr.“
En það er bersýnilega bagalegt að
ekki skuli liggjafyrir hvenœr Listahá-
skólahúsið verður tilbúið?
„Það er mjög bagalegt og ef á að
mjatla í þetta svona fimmtíu milljónir
á ári þá verður enginn sá Listaháskóli
sem um er rætt. Listaháskóli sem er
dreifður út um allan bæ og listgrein-
arnar hér og þar er ekki einn skóli
nema hvað varðar stjómun. Hann er
ekki einn skóli hvað varðar akadem-
ískt samfélag. Þetta er tvennt ólíkt. Ég
er líka hræddur við það að ef við
stofnum skólann án þess að hafa eitt-
hvað í hendi með húsið þá missum við
allan kraft í þeirri byggingu. Björn
Bjarnason menntamálaráðherra var
formaður svokallaðar Listaháskóla-
nefndar á sínum tíma og þar var ríkj-
andi það sjónarmið að húsið þyrfti að
vera tilbúið fýrir skólann. Við þindum
því vonir við það að Bjöm muni sýna
þessu máli eins mikinn stuðning og
honum er unnt. En það voru
miklar umræður á fundinum og
greinilega vaxandi áhugi á þessu máli.
Skólinn er hins vegar ekki til ennþá og
ýmis mál sem eftir er að leysa.
Þetta er fyrsta varðan á veginum sem
við emm komin að,“ sagði Hjálmar H.
Ragnarsson. ■
■ „Alþingismenn eru eingöngu bundnir við sannfæringu sína og eigi við neinar reglurfrá kjósendum sínum,"
segir í 48. grein stjórnarskrár Lýðveldisins íslands. Vestfirðingurinn Einar Oddur Kristjánsson lét efnislega
svo um mælt á Alþingi við atkvæðagreiðslu um hið margumdeilda fiskveiðistjórnunarfrumvarp
Þorsteins Pálssonar sjávarútvegsráðhrerra, að hann hygðist greiða atkvæði með því af tillitssemi við ráðherrann.
Stefán Hrafn Hagalín hnaut um þessi ummæli bjargvættarins - með vísan til fyrrnefnds „samviskuákvæðis"
stjórnarskrárinnar. Hann hafði því samband við fjóra þingmenn af handahófi og spurði hvort það væri algengt
á Alþingi, að menn greiði atkvæði samkvæmt öðrum sjónarmiðum en sannfæringu sinni
-og hvort þingmenn væru ekki þannig í stöðugu stríði við samvisku sína...
Eru alþingísmenn
í tilvistarkreppu ?
■ Steingrímur J.
Sigfússon, alþingismaður
og varaformaður Alþýðu-
bandalagsins
Þingmenn
greiða oft
atkvæði
öðruvísi
en þeim
gott þykir
„Það er nú eiginlega svolítið við-
kvæmt að fara svara þessu. Ég ætla nú
ekki að segja að Einar Oddur hafi með
þessu brotið sannfæringarákvæði
stjómarskrárinnar, en auðvitað kemur
þetta ákaflega ankannalega út fyrir
manninn. Það er ekki hægt að segja
annað.“
Ég er nú ekkert sérstaklega aðfiska
eftir gagnrýni á Einar Odd, heldur
frekar að velta því fyrir mér hvort
þetta sé algengt inná Alþingi: að
menn greiði atkvœði samkvœmt ein-
hverju öðru en samvisku sinni.
„Þingmenn lenda oft í því - sérstak-
lega þeir sem bera ábyrgð á meirihluta
- að greiða kannski atkvæði öðmvísi
en þeim gott þykir, ef svo má að orði
komast. En menn verða hinsvegar að
gera skýran greinarmun á því annars-
vegar hvort viðkomandi eru þar undir
þrýstíngi og verði að taka þátt í mála-
miðlunum sem þeim er ekki mjög að
skapi og hinsvegar hvort menn séu
beinlínis að misbjóða samvisku sinni.“
En nú er þetta ákvœði stjórnar-
skrárinnar afar skýrt...
„Þá má náttúrlega alltaf velta fyrir
sér hvort það varði ekki við samvisku
þingmanna á marga vegu hvemig þeir
greiða atkvæði. Við skulum hugsa
sem svo, að í einhverju einu tilteknu
máli þá langi þingmann til að greiða
atkvæði á þennan eða hinn háttinn, en
þarmeð væri hann síðan að fella ríkis-
stjóm og samviskan bjóði honum að
gera slíkt ekki. Þannig geta þingmenn
lent í því að samviskuákvæðið vegist
gagnvart mörgum kostum. Þarafleið-
andi er þetta er ekki eins einfalt og
virðist í fljótu bragði. Þingmenn lenda
svo oft í aðstæðum þarsem verður að
vega og meta afleiðingar af mismun-
andi niðurstöðum.“
Eruð þið þingmenn þá ekki í stöð-
ugri tilvistarkreppu?
„Auðvitað má segja semsvo að við
þingmenn séum stöðugt í kreppu. Líf-
ið er nú ekkert einfalt. Það sem ég er
að segja, er að þingmenn lenda gjam-
an í aðstæðum þarsem togast á annars-
vegar persónuleg sjónarmið - sem
þeir geta haft heita sannfæringu fyrir -
og hinsvegar aðstæður sem koma upp
og viðkomandi þurfa þá að gera upp
við sig hvort þetta stjómarskrárákvæði
varði þá svo miklu að þeir til dæmis
verði viðskila við sína félaga, gangi á
svig við ákvarðanir í sínum flokki og
Steingrímur J. Sigfússon: Auðvitað
má segja semsvo að við þingmenn
séum stöðugt í kreppu. Þingmenn
lenda gjarnan í aðstæðum þarsem
togast á annarsvegar persónuleg
sjónarmið og hinsvegar aðstæður
sem koma upp og viðkomandi
þurfa þá að gera upp við sig hvort
þetta stjórnarskrárákvæði varði þá
svo miklu að þeir verði viðskila við
sína félaga. A-mynd: E.ÓI.
svo framvegis. Það em auðvitað fjöl-
mörg dæmi til um að slíkt gerist og
þingmenn gera vitaskuld ekki slíkt
nema að vel yfirlögðu ráði.“
Hvað með þig sjálfan. Hefur þú oft
lent íþessari tilteknu tilvistarkreppu?
„Já, ég hef nokkmm sinnum lent í
mjög erfiðum tilvikum þarsem ég átti
í miklum vandkvæðum með að gera
upp hug minn og ná sáttum við sjálfan
mig: hvað skyldi þá gera. Og ég hef
auðvitað einnig lent í því - sjaldan að
vísu - að þurfa greiða atkvæði á annan
veg en obbinn af mínum félögum."
Og hvað tekurðu til bragðs þegar
þú lendir í slíkri kreppu - ferðu í
langa göngutúra, ráðfœrirðu þig við
einhverja... hvað?
,JÉg leita nú stundum til mér reynd-
ari manna - ráðgjafa - sem ég ber
traust til og get farið til í fullum trún-
aði. Eðli málsins vegna er vandkvæð-
um bundið að ráðfæra sig á opinskáan
hátt því þetta varðar samvisku manns
og tilfinningar. Mál eru nefnilega ekki
alltaf þannig vaxin, að hægt sé að
komast að rökrænni niðurstöðu þó það
líti svosem vel út á pappírnum og
skynsemissjónarmiðin segi að maður
eigi ávallt að láta rökin ráða. Við erum
nú einu sinni manneskjur og það þýðir
ekkert að reyna horfa framhjá því að
tilfinningarnar spila stundum þarna
inní. Ég held að það sé nú ekki mjög
merkilegur eða sannorður stjómmála-
maður sem ekki viðurkennir það. Það
er afturámóti voðalega erfitt að gefa út
einhverja formúlu um hvemig maður
skal fara að svona málum. Maður
reynir að sjálfsögðu að lenda málum
þannig að maður geti verið vel sáttur
við sjálfan sig og fái haldið sjálfsvirð-
ingunni."
Þetta ákvœði stjórnarskrárinnar -
þarfiwst það þá ekki endurskoðunar?
„Nei. Þelta ákvæði er ákaflega mik-
ilvægt. Ekki bara í þeim
skilningi að það leggur
þessa kvöð á þingmenn,
því ekki má gleyma að það
snýr einnig öfugt og trygg-
ir hveijum manni þann rétt
að greiða ávallt að lokum
atkvæði samkvæmt sam-
visku sinni. Og þingmenn
skulda engum reiknings-
skil vegna sinnar afstöðu -
önnur en þau að geta sagt
með sanni að samviskan
hafi verið látin ráða ferð-
inni. Ef á að leggja á menn
flokksbönd eða þvinga þá
með einhverjum öðrum
hætti til verka þá er gifur-
leg vöm fólgin f þessu ákvæði og eng-
inn getur sagt neitt við því; jafnvel þó
að maður sé kannski stundum að
ganga gegn hinum og þessum sam-
þykktum og öðmm hagsmunum í um-
hverfmu."
Þrýstingur hagsmunahópa og kjós-
enda yfirhöfuð á þingmenn - hefur
hann aukist eða minnkað með árun-
um?
„Ég myndi segja að þessi þrýsting-
ur hafi heldur minnkað og þetta sé
svona frekar að opnast alltsaman -
jafnt og þétt. Frelsi þingmanna til að
taka sjálfstæða afstöðu - stundum
gegn meirihlutasjónarmiðum í sínum
flokki eða yfirlýstri stefnu ríkisstjóm-
ar sem þeir styðja - er að aukast. Og
það í tvennum skilningi: annarsvegar
er það einfaldlega rétt að maður hafi
þetta frelsi og hinsvegar er það liður í
því að þingið verði sjálfstæðara um
leið. Eftir því sem alþingismenn taka
oftar óháða afstöðu þeim mun meira
styrkist þingið og þingræðið sem slíkt.
Það minnir okkur á það að þama ligg-
ur valdið: í atkvæðagreiðslum inni á
þingi, en ekki útí ráðuneytunum og
þaðan af síður annnarsstaðar, svosem
á einhverjum skrifstofum ákveðinna
hagsmunaaðila. Vitaskuld er það óað-
skiljanlegur hluti þingræðisins í land-
inu að menn hafi þennan rétt: að
greiða atkvæði samkvæmt sannfær-
ingu sinni.“
■ Finnur Ingólfsson,
alþingismaður Framsóknar-
flokksins og iðnaðar- og
viðskiptaráðherra
Þingmenn
eru fyrst
og fremst
bundnir af
sannfæringu
sinni
„Ég ætla nú ekki að svara þessum
spumingum öðmvísi en svo, að þing-
menn eru fyrst og fremst bundnir af
sannfæringu sinni í þessum efnum."
En hljóta þingmenn ekki að lenda
stöku sinni í kreppu í þessum málum -
þegar til dœmis takast á sannfœringin
og þingmeirihluti ríkisstjómar?
,Jú, en slík mál hljóta menn alltaf
að gera upp við samvisku sína.“
Hvað með þig sjálfan - hefurðu
verið í vandrœðum afþessu tagi?
„Nei. Ég get ekki sagt það.“
Og þín sannfœring hefur þá aldrei
þurft að lúta í lœgra haldi fyrir ein-
hverjum lýðrœðislegum ákvörðunum
flokksins?
„Nei, nei. Ég hef ekki lent í því.
Hinsvegar held ég að allir þingmenn
komi einhvern tímann til með að
lenda í svona aðstöðu: að þurfa vem-
lega að gera upp við sjálfa sig einhver
sannfæringarmál. Afturámóti hef ég
setið tiltölulega stutt á þingi og á
þanniglagað erfitt með að segja tíl um
málið. Þetta er mitt annað kjörtímabil
og ég var stjómarandstöðuþingmaður
Finnur Ingólfsson: Þingmenn eru
fyrst og fremst bundnir af sannfær-
ingu sinni. Ég held að allir þing-
menn komi einhvern tímann til
með að lenda í svona aðstöðu: að
þurfa verulega að gera upp við
sjálfa sig einhver sannfæringarmál.
Ég held að þetta velti annars mikið
á hverjum og einum. Það fer svo
mikið eftir mönnum hvernig
svonalagað leggst í þá. A-mynd: E.ÓI.
á því fyrra. En ætli það sé ekki erfið-
ara fyrir stjómarþingmenn að lenda í
þessari stöðu.“
Heldurðu að það ríki til dœmis viss
léttir meðal einhverra þingmanna Al-
þýðuflokksins yfir því að vera komnir í
stjórnarandstöðu úr ríkisstjórn sem
stundum stóð tœpt?
„Að það sé léttir fyrir þá? Ég vil nú
ekki leggja neitt mat á það...“
Ég meina - sérðu það fyrir þér að
einhverjum þeirra sé hugarrórra þeg-
ar ganga til hvílu að kvöldi dags á
þessu kjörtímabili miðað við á fyrri
tímabilum?
„Já, finnst þér það ekki?“
Tjah - ég var að spá í hvað þér
fyndist...
„Já, ég held að þetta velti annars
mikið á hverjum og einum. Það fer
svo mikið eftir mönnum hvernig
svonalagað leggst í þá.“
■ Agúst Einarsson,
alþingismaður Þjóðvaka
Afskaplega
sjaldgæft að
Eingmenn
i onáða
afstöðu
,,Ég hugsa að það sé nú allur gangur
á þessu. I langflestum tilvikum má
náttúrlega segja að menn séu ekki
bundnir af öðm en sannfæringu sinni.
En hinsvegar eru vitaskuld alltaf
ágreiningsmál uppi innan flokka, þar
fer þá gjaman atkvæðagreiðsla fram
og niðurstaða fæst sem flestir þing-
menn fýlgja - hveiju sem því líður að
þeir urðu undir. Það er allavega langt-
þvífrá sjaldgæft. Ég legg áherslu á
það, að þrátt
fyrir að Éinar
Oddur hafi
skýrt frá sinni
afstöðu á
svona hrein-
skilnislegan
hátt þá skulu
menn ekki
halda að af-
staða sem
þessi sé óal-
geng. Því
miður, og sú
staðreynd er
h v o r k i
skemmtileg
né viðfelldin.“
Hvað er
þama að gerast - verður lýðrœðið í
þessuin tilfellum einfaldlega sannfœr-
ingu þingmanna yfirsterkari?
„Þingmenn sitja hjá í mörgum til-
vikum þegar þeir geta ekki fylgt við-
komandi máli af sannfæringarkrafti,
en sjálfsagt er ríkara að þeir telji sig
skuldbundna nánustu samstarfsmönn-
um í þingflokkum og greiði atkvæði
þannig. Það er ekki ólíklegt finnst
mér, að þannig sé litið á málið í flest-
um tilfellum. Þetta er náttúrlega ekki
góð þróun því umrædd grein stjómar-
skrárinnar er mjög skýr um að menn
eigi að lúta fyrst og fremst eigin sann-
færingu. Þar em engin önnur bönd sett
á þingmenn."
Og ákvœðið hlýtur að vemda þá...
„Já, og menn hafa oft áður brotist
undan flokksaga til að lúta sinni sann-
færingu. Reyndar mætti vera meira
um sl£kt.“
Finnst þér slíkum tilvikum fara
fœkkandi?
„Það er afskaplega sjaldgæft í dag
að þingmenn taki óháða afstöðu og
sérílagi gerist það ótrúlega oft með
stjórnarþingmenn að þeir eru hand-
jámaðir í tilteknum málum. Og þetta á
við um alla flokka þegar þeir komast í
ríkisstjórn: þingmenn eru beygðir
undii' ákveðna flokkslínu og kjósa síð-
an því miður að hlíta því.“
Þetta hlýtur að taka á sálarlíf þing-
Ágúst Einarsson: Það er afskaplega
sjaldgæft í dag að þingmenn taki
óháða afstöðu og sérílagi gerist
það ótrúlega oft með stjórnarþing-
menn að þeir eru handjárnaðir í til-
teknum málum: beygðir undir
ákveðna flokkslínu og kjósa síðan
því miður að hlíta því. Þetta er
náttúrlega ekki góð þróun því um-
rædd grein stjórnarskrárinnar er
mjög skýr. A-mynd: E.ÓI.
manna - eru þeir ekki ( stöðugri til-
vistarkreppu?
„Jú, þetta er oft mjög erfitt fyrir
þingmenn og þeim líður ekki vel yfir
því að þurfa að gera uppá milli sann-
færingar sinnar og flokkshagsmuna -
eða ríkisstjómarhagsmuna. Stjórnar-
andstöðuþingmenn eru hinsvegar að
sjálfsögðu óbundnari að flestu leyti.“
Líður þá ekki Alþýðuflokksþing-
mönnunum betur í dag?
„I einstaka tilfellum á það auðvitað
við. Menn eru jú fijálsari í skoðunúm
og afstöðu. Ég get vel ímyndað mér
að.-þeir gangi glaðari heim á kvöldin
og léttari allir í lundu. Sjálfsagt hafa
margir þeirra lent í erfiðri tilvistar-
kreppu á íýrri kjörtímabilum sem þeir
eru nú mestmegnis lausir við sam-
kvæmt eðli stjómarandstöðu. Svona er
nú háttað til með leikkerfi lýðræðis-
ins.“
■ Guðný Guðbjörns-
dóttir, alþingiskona
Kvennalistans
Mér finnst
of mikið
gert af því
ao hlusta á
hagsmuna-
aðila
„Ég hef vitaskuld enn ekki mikla
reynslu af störfum þingsins og á því
erfitt með að segja til um hvort það
gerist mjög oft að þingmenn greiði at-
Guðný Guðbjörnsdóttir: Ég vonast
til að komast meira í grundvallar-
umræðu sem snertir á svona mál-
um. Alltof oft er verið að setja lög
á methraða, fá snögga afgreiðslu
og gilda síðan næstu tuttugu árin.
Það gengur auðvitað ekki. Ég alveg
stórefast um að meira en helming-
ur þingmanna skilji bofs í því sem
þeir voru að greiða atkvæði um.
A-mynd: E.ÓI.
kvæði gegn sannfæringu sinni. Það er
vafalaust mun algengara meðal stjóm-
arliða á hveijum tíma en hjá stjómar-
andstöðu. Hvað varðar Kvennalistann
þá segjum við hug okkar umbúðalaus-
an og þar er engum feluleik eða
flokkslínuhugsunarhætti til að dreifa.
Auðvitað em viss mál sem ágreining-
ur er um innan Kvennalistans hverju
sinni, en þá koma þau undatekninga-
laust bara uppá yfirborðið."
Hvað finnst þér annars um þetta
ákvœði stjómarskrárinnar?
„Það er alveg nauðsynlegt því það
hljóta að koma upp mál - einsog hjá
þessum þingmönnum Sjálfstæðis-
flokksins. Mér finnst þetta sjálfsagður
réttur þingmanna og þeir eiga vita-
skuld alltaf að fara eftir eigin sannfær-
ingu. Ákvæðið er afar mikilvægt og
engin ástæða til að breyta því.“
Hvað með hagsmunaþrýsting á
þingmenn utanfrá - hefur hann
minnkað eða aukist sýnist þér?
„Af þeiin vinnubrögðum sem ég
hef kynnst hér í þinginu virðist mér
sem það sé ansi mikið hlustað á hags-
munaaðila. Til að mynda í fiskveiða-
málinu, þar var hlustað á alla hags-
munaaðila sem að málinu komu -
nema á almenning sem er þó eigandi
auðlindarinnar. Almenningur átti
þama engan fulltrúa. Síðan var verið
að synda einhverja málamiðlunarleið
og langflestar breytingartillögur felld-
ar. Þetta tiltekna frumvarp breyttist
sannast sagna afar lítið í meðförum
þingsins. Já, mín tilfinning er sú að
það sé mikið gert að hlusta á ýmsa
hagsmunaaðila...“
Kannski ofmikið?
„Já, mér fannst þetta stundum
ganga of langt og sumir aðilar komu
til dæmis tvisvar sinnum á fund
nefndarinnar.“
Gerir Alþingi oflítið afþví að ræða
grundvallarsiðferðismál sem þau er
varða sannfœringu þingmanna?
„Ég vonast eiginlega til að komast
meira í grundvallarumræðu sem snert-
ir á svona málum. Alltof oft er verið
að setja lög á methraða sem afskap-
lega lítið eru rædd, fá snögga af-
greiðslu og gilda síðan næstu tuttugu
árin. Það gengur auðvitað ekki. Það er
mjög þreytandi að koma að flóknum
málum, vilja ræða þau í þaula en þurfa
síðan að horfa uppá að allt sé keyrt í
gegn af mesta offorsi. Sérstaklega sér
maður þetta gerast í kringum álags-
punkta í starfi þingsins þegar allar
flóðgáttir virðast bresta og málin
fljúga í gegn. Auðvelt er að taka
GATT-málin - sem við vorum að
enda við að greiða atkvæði um - sem
dæmi um svona afgreiðslu. Ég alveg
stórefast um að meira en helmingur
þingmanna skilji bofs í því sem þeir
vom að greiða atkvæði um. Þetta em
náttúrlega afar slæm vinnubrögð.
Ég vona bara að brennivínsmálið svo-
kallaða fái aðra meðferð í þinginu því
það snertir á grundvallaratriðum og
þarfnast mikillar yfirvegunar við um-
fjöllun og afgreiðslu." ■