Alþýðublaðið - 18.01.1996, Blaðsíða 6

6 ALÞÝÐUBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. JANÚAR 1996
n n i n g
t M
í dag fimmtudaginn 18. janúar
kl. 13.30, verður til moldar borinn
frá Fossvogskapellu, Halldór Þor-
steinsson Briem. Halldór var fædd-
ur 25. janúar 1935 að Hofi í
Vopnafirði, hann lést 9. janúar
1996 á Sjúkrahúsi Reykjavíkur.
Foreldrar Halldórs voru Eggert
Briem kennari og Guðbjörg Briem
sem einnig var kennari. Þar sem
foreldrar Halldórs voru bæði far-
kennarar var honum fljótlega kom-
ið í fóstur til föðurbróður síns, séra
Þorsteins Briem, prests á Akranesi
og ráðherra fyrir Bændaflokkinn.
Eggert og Þorsteinn voru synir Ol-
afs Briem, alþingismanns á Álf-
geirsvöllum, sem var aðalstofnandi
Samvinnuhreyfingarinnar á ís-
landi. Þegar Halldór kom inn á
heimili séra Þorsteins voru dætur
hans að verða uppkomnar og fyrri
kona hans látin. Halldór ólst því
upp á prestssetrinu á Akranesi hjá
séra Þorsteini og seinni konu hans
Emilíu Briem. Eftir fermingu var
Halldór sendur til náms í Noregi,
en séra Þorsteinn dó þegar Halldór
var á sautjánda ári og var því ekki
um frekara nám að ræða hjá hon-
um. Halldór minntist fósturfor-
eldra sinna ávallt með mikilli hlýju
og þakklæti.
Ungur kynntist Halldór, Kristínu
Obermann Jóhannesdóttur, af hol-
lenskum uppruna, en faðir hennar
var landstjóri Hollendinga í Ind-
ónesíu. Þau giftust og eignuðust
tvö börn, Laufeyju Halldórsdóttur
Briem og Gunnar Jóhannes Hall-
dórsson Briem. Kristín og Halldór
slitu samvistir eftir nokkurra ára
búskap. Síðar giftist Halldór seinni
konu sinni, Hugrúnu Kristinsdóttur
og áttu þau fjóra drengi, Þorstein
Briem, Emil Kristin Briem, Sturlu
Briem og Hauk Halldórsson Bri-
em. Öll börnin lifa föður sinn
nema Sturla sem lést eftir löng og
erfið veikindi aðeins sextán ára
gamall. Hugrún og Halldór festu
kaup á íbúð á Grensásvegi 60 í
Reykjavík og áttu þar myndarlegt
heimili. Eftir nær áratugar sambúð
slitu þau samvistir, skilnaðinn tók
Halldór mjög nærri sér. Hann tók
þá að sér uppeldi næstyngsta sonar
síns, Sturlu. Fyrstu tvö árin eftir
skilnaðinn kom Halldór Sturlu í
fóstur til Noregs hjá frænku sinni,
Guðrúnu Briem, dóttur séra Þor-
steins Briem. Eftir það annaðist
Halldór drenginn einn, allt þar til
hann lést eftir mikil veikindi eins
og áður er sagt. Lengst af bjuggu
þeir feðgar á Hverfisgötu 91 í
Reykjavík. hjá Garðari Loftssyni
listmálara miklum velgjörðar-
manni Halldórs. Halldór tók veik-
indi Sturlu mjög nærri sér og bága
heilsu hans. Hann fór með Sturlu í
heilauppskurð til Kaupmannahafn-
ar til að reyna að bjarga lífi hans.
■
I
Fráfall Sturlu var Halldóri mikið
áfall og náði hann sér ekki eftir
það. Helstu Halldórs hrakaði mjög
og allur lífsþróttur þvarr. Síðustu
árin fékk Halldór margsinnis
hjartaáfall og dauðinn hlýtur alltaf
að sigra hið jarðneska líf að lok-
um, þó að í upprisunni felist eilíft
líf. Hjartað í þessum áður hrausta
og ósérhlífna manni gaf sig að lok-
um 9. janúar síðastliðinn. Langt
um aldur fram er lífsskeiði hans nú
lokið, stundaglasið runnið út.
Drottinn er tninn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grœnum grundum lœtur hann
mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má nœðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir
nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
23. Davíðssálmur.
Ég kynntist Halldóri Briem hjá
Eimskipafélagi íslands árið 1957,
en þar unnum við hjá Jóni Þ. Krist-
jánssyni, föðurbróður mínum sem
var yfirverkstjóri í vöruafgreiðslu
Eimskipafélags Islands í yfir 50 ár.
Við Halldór urðum strax miklir
vinir og hefur sú vinátta verið
órjúfanleg alla tíð síðan. Við höf-
um nær undantekningarlaust í
þessi tæplega 40 ára unnið á sömu
vinnustöðum. Þegar ég hef verið
sjálfur með atvinnurekstur, eða
verið yfirmaður á vinnustöðum hjá
öðrum þá var Halldór Briem alltaf
fyrsti starfsmaður hjá mér. Enda
alltaf verið ómetanlegt samstarf
okkar á milli og órjúfanlegur trún-
aður. Það á hér vel við sem Albert
heitinn Guðmundsson sagði eitt
sinn „Einn get ég ekkert, en með
ykkur get ég allt“. Halldór Briem
var ákaflega skemmtilegur og
þægilegur í umgengni, hann var
vfðlesinn og hafði mikla þekkingu
á sögu og heimspólitík. Þegar ég
rak lítið fyrirtæki fyrir 30 árum og
Halldór Briem vann hjá mér, þá
vann einnig æskufélagi minn,
Halldór Aðalsteinsson, þar og
myndaðist strax hjá þeim vinátta
sem hefur haldist alla tíð síðan.
Þegar við Halldór vorum að
vinna f Vestmannaeyjum fyrir eld-
gosið, fannst okkur stundum að
skipulagið væri ekki alveg eins og
best væri á kosið, þeir þyrftu að
fara í læri hjá Sveini Jónssyni,
verkstjóra hjá Eimskip, til að læra
nútímalegri vinnubrögð, skipu-
lagningu og vörumeðferð. En allt
var þetta til mikillar fyrirmyndar
hjá Sveini Jónssyni. Seinna ræddi
ég þetta við Einar ríka og lét hann
þá smíða mikið af vörubrettum til
að raða vörunni snyrtilega á. Þetta
fyrirkomulag sparaði mikla vinnu,
tíma og fjármuni, fyrir utan bætta
vörumeðferð. Þarna í Vestmanna-
eyjum urðu samstarfsmenn okkar
miklir vinir Halldórs, og spyrja
alltaf með gleði og hlýhug „Hvað
er að frétta af Dóra Briem“. Hall-
dór var mjög hraustur og ósérhlíf-
inn til allrar vinnu. Oft fór hann
léttklæddur og berhentur í ísklef-
ann ef þurfti að afgreiða ís í bát,
en í klefanum var yfir 20 gráðu
frost. Það kom stundum fyrir að
afgreiða þurfti báta um helgar eða
á nóttunni og var Halldór ávallt
reiðubúinn þó að fyrirvari væri oft
stuttur. Það var gott að geta stólað
á það.
Hér fyrr á árum tók Halldór
virkan þátt í pólitík og verkalýðs-
baráttu og var í fremstu baráttu-
sveit með Birgi heitnum Kjaran,
sem var aðalskipuleggjari Sjálf-
stæðisflokksins. Bjarni heitinn
Benediktsson forsætisráðherra var
sérstakur vinur Halldórs. Á árun-
um fyrir 1060 bárust Halldóri í
hendur leyniskýrslur um Sovétrík-
in og bar þær undir Bjarna heitinn.
Bjarni sá svo um að láta Morgun-
blaðið birta úr þeim kafla og kafla
öðru hvoru. Enginn vissi hvaðan
Halldóri bárust leyniskýrslurnar
eða að Bjarni hefði fengið þær hjá
honum fyrir Morgunblaðið.
Halldór Briem var enginn hvers-
dagsmaður eða meðalmaður,
hvorki að útliti né hæfileikum.
Sterkur svipur, ákveðið fas, vöxtur
og látæði bar vitni um fágætan
mann. Það var alltaf hægt að ræða
við hann um hin ýmsu mál, sem
aðrir höfðu ekki skilning eða þekk-
ingu á. Hann sá í gegnum menn
miklu meira en þeir gerðu sér
grein fyrir. Margt hefur verið
spekúlerað og spjallað gegnum ár-
in og margt sagt til um fyrirfram
hvað myndi gerast í landspólitík
og heimspólitík. Ég hygg að Hall-
dór hafi fyrstu manna sagt frænda
sínum Davíð Oddssyni þegar hann
varð forsætisráðherra að hann ætti
að bjóða sig fram til forseta þegar
Vigdís hætti. Eftir því sem Halldór
sagði mér þá dró hann þá ályktun
að Davíð væri því ekki mótfallinn.
Ég segi eins og Gunnar heitinn
Pálsson sagði eitt sinn við mig á
Lækjartorgi: „Svona maður fæðist
ekki nema á þúsund ára fresti."
Hver er sem veit, ncer daggir
drjúpa,
hvar dafnar frœ, sem ná skal hœst.
Hver er sem veit, nœr knéin krjúpa
við kirkjuskör, hvað guði er nœst.
Fyrst jafnt skal rigna yfir alla,
jafnt aukurland sem grýtta jörð, -
skal nokkurt tár þá tapað falla,
skal týna sauði nokkur hjörð?
Hver er að dómi œðsta gróður, -
hver er hér smár og hver er stór?
- I hverju strái er himingróður,
( hverjum dropa reginsjór.
Einar Benediktsson.
Á árunum í kringum 1960 vann
ég við happdrætti Sjálfstæðis-
flokksins, þá var Óttarr Möller for-
maður happdrættisnefndarinnar.
Þegar Óttarr varð forstjóri Eim-
skipafélags Islands, en þar hafði
hann starfað frá 1938, hætti hann
sem formaður happdrættisnefndar-
innar.
Sigurliði Kristjánsson, kaup-
maður í Silla og Valda, tók þá við
sem formaður happdrættisfélagsins
og bað hann mig að útvega mann
til að starfa við happdrættið. Þá
benti ég á Halldór Briem, sem tók
starfið að sér. Halldór lagði sig all-
an fram við að gera veg happdrætt-
isins sem mestan og naut til þess
stuðnings Más Jóhannssonar,
skrifstofustjóra Sjálfstæðisflokks-
ins. Það var aldrei nein lognmolla
yfir því sem Halldór tók sér fyrir
hendur. Hann gekk til allra verka
sem dugnaði og samviskusemi, svo
að eftir því var tekið. Við Gústaf
Einarsson, sem var yfirverkstjóri
Tollvörugeymslunnar frá stofnun,
vorum í stjórn málfundafélagsins
Óðins. Gústaf var gjaldkeri og for-
maður styrktarfélags félagsins,
hann spurði mig hvort ég vissi um
mann til að rukka inn félagsgjöld-
in, og benti ég honum þá á Halldór
Briem. Hann tók verkið að sér og
gekk í það með þvílíkum dugnaði
að fá dæmi eru til um slíkt hjá
flokknum. Halldór annaðist inn-
heimtuna í mörg ár og hefur Gúst-
af áreiðanlega ekki getað fengið
betri starfsmann, og varð vinátta
þeirra mikil upp frá þessu.
Halldór Briem var afskaplega
trúaður maður, hann var alinn upp
í mikilli trúrækni. Kynntist ungur
séra Friðriki Friðrikssyni og séra
Magnúsi Runólfssyni í K.F.U.M.
og var þar mikið meðan þeir lifðu.
Seinna kynntist Halldór Einari
Gíslasyni í Vestmannaeyjum, and-
legum leiðtoga Hvítasunnuhreyf-
ingarinnar á Islandi og að öðrum
ólöstuðum einhver mesti predikari
sem þjóðin hefur átt. Hann hreyfst
strax mjög af predikunum Einars
og gekk til liðs við Hvítasunnu-
hreyfinguna. Eftir að Einar var
orðinn veikur og dvaldi oft á
sjúkrahúsi þá var Halldór óþreyt-
andi við að heimsækja Einar og
færa honum einhvern glaðning.
Halldór vildi með þessu sýna Ein-
ari þakklæti sitt fyrir stuðning Ein-
ars við sig þegar hann var einn að
berjast með Sturlu veikan.
Halldór var ákaflega góður
skákmaður, enda var minnið alveg
einstaklega gott. Var því oft setið
að tafli og spjallað um leið, tefldu
þeir oft, Guðbjartur sonur minn, og
Halldór, enda var Halldór sérstak-
ur heimilisvinur eins og einn af
fjölskyldunni. Þetta er aðeins brot
af mjög miklu sem hægt væri að
rifja upp. Sem dæmi um hugulsemi
hans og hjartagæsku má nefna
þegar Halldór lagði mjög mikið á
sér við að fara fárveikur vestur á
Isafjörð til að gleðja barnabörnin.
Honum leið ekki alltaf vel, og oft
miklu verr en margur vissi. Lítt
kunnugum mönnum hefur vafa-
laust stundum veitst auðvelt að
hneykslast á sumu í fari hans.
Hann fór ekki að öllu leyti margt-
roðnar slóðir, valdi hann gjarnan
leiðir sínar sjálfur en kunni ekki að
hræsna fyrir neinum, hvort sem há-
ir eða lágir áttu í hlut.
Eitt bros - getur dimmu í
dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar
skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nœrveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti,
sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt lífeitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Úr Einræðum Starkaðar,
Einar Benediktsson.
Ég vil þakka ómetanlega sam-
fylgd í tæp 40 ár, trúfesta þín, vel-
vild og kærleikur munu færa þér
eilíft líf.
Kristján Guðbjartsson.
Alþýðublaðið
- kynningaráskrift
aðeins 750 krónur á mánuði!
Hallgrímur Helgason Egill Helgason Arnór Benónýsson Hrafn Jökulsson
Kolbrún Bergþórsdóttir Halldór Björn Runólfsson Jónas Sen Þóra Arnórsdóttir
Vilhjálmur Þorsteinsson Rannveig Guðmundsdóttir Svavar Gestsson
Þorsteinn Antonsson Magnús Árni Magnússon Jón Baldvin Hannibalsson
Guðmundur Andri Thorsson Jónas Hallgrímsson Birgir Hermannsson
Hrönn Hrafnsdóttir og öll hin
- býður einhver betur?
S í m i
5 6 2
5 5 6 6