Alþýðublaðið - 26.03.1996, Blaðsíða 3

ÞRIÐJUDAGUR 26. MARS 1996
ALÞÝÐUBLAÐK)
3
s k o ð a n i r
Er nóg að háeffa?
Ríkið er ekki lengur sá bakhjarl sem var til
staðar óháð því hvernig reksturinn gekk, óháð
því hvernig þjónusta var veitt. Ef þjónustan er
slæm koma engir peningar í kassann, fyrir-
tækið skilar ekki hagnaði og starfsmennirnir
missa vinnuna.
Fyrir allnokkru neyddist ég til að
fara með bílinn í skoðun rétt eins og
aðrir bflaeigendur. Það var nýbúið að
gera við bflinn fyrir þó nokkum pen-
ing þannig að ég var nokkuð örugg
um að ég fengi rétt merki í rúðuna. Að
þessu sinni varð ein af nýju einka-
reknu bifreiðaskoðunum fyrir valinu
hjá mér og ég renndi upp að húsinu
Pallborðið I
------------■
t Hrönn
I Hrafnsdóttir
I skrifar
með svolítinn kvíða í bijóstinu. Var
allt í lagi með bflinn þrátt fyrir allar
viðgerðimar? Á leiðinni inn uppgötv-
aði ég að skráningarskírteinið hafði
gleymst heima. Ætli það kosti ekki
einhver fúlheit... En þegar ég kom
inn blasti við mér indælis stúlka. Það
skipti engu máli þó ekkert skráningar-
skírteini fylgdi, þetta var allt í tölv-
unni. Hún báuð mér sæti og kaffi á
biðstofunni. Karlmaður kom og tók
bfllyklana og bað mig að bíða á með-
an hann skoðaði bflinn. Þetta var nota-
legt. f stað þess að húka inni á verk-
stæðinu sat ég í biðstofunni, drakk
kaffi og las blöðin. Venjulega hafði ég
þurft að sitja á verkstæðinu og glápa
með hjartað í buxunum á bílinn hrist-
an sundur og saman, bíðandi eftir því
að hann hrökkvi endanlega í sundur
og detti ofan á verkstæðiskaUinn. Eftir
nokkra stund kom maðurinn aftur,
með neon-grænan miða. Því miður,
það þarf að endurskoða bflinn. Bfllinn
er ekki af yngstu sort svo þetta hafði
komið fyrir áður. En munurinn var sá
að nú leið mér ekki eins og glæpa-
manni heldur útskýrði maðurinn hvað
þurfti að gera, lét mig hafa miða með
„göllunum“ sem ég setti í vasann til
Umfjöllun um hugsanlegt
forsetaframboð Ólafs
Ragnarssonar bókaútgef-
anda hefur vakið nokkra kát-_
ínu, ekki síst vegna þess að Ól-
afur Jóhann Olafsson, rit-
höfundur og fyrrverandi topp-
maður hjá Sony, fær lítinn frið
til að sinna skáldskap sínum í
New York vegna fyrir áköfum
aðdáendum nafna síns. Ólafur
Jóhann hyggurá Islandsferð
að ræða málin við forleggjar-
ann og hvort hann muni
freista þess að gerast hús-
bóndi á Bessastöðum. I þessu
sambandi hafa menn rifjað
upp að Helgi Bergs, fyrrum
bankastjóri Landsbankans og
tengdafaðir Ólafs Ragnarsson-
ar, var yfirmaður nefndarinnar
sem sá um enduruppbygg-
ingu Bessastaða. Stórhuginn
skorti ekki og þegar upp var
staðið hafði ríkissjóður pung-
að út heilum milljarði af skatt-
peningum almennings, sem
meðal annars fóru í vínkjallar-
ann fræga. Gárungarnir, sem
ekkert er heilagt, telja nú ein-
sýnt að Helgi Bergs hafi með
þessum myndarskap fyrst og
fremst verið að búa í haginn
fyrir framtíðarheimili tengda-
sonar síns og dóttur...
afhendingar eiginmanninum síðar.
Það var farið með mig sem viðskipta-
vin, viðskiptavin sem gat leitað annað
ef ég hefði orðið óánægð þama. Þjón-
ustan var einföld en góð.
Upplifun mín af Bifreiðaskoðun ís-
lands er allt önnur, jafnvel eftir að það
var háeff. Að vísu verð ég að viður-
kenna að það er nokkur tími síðan ég
fór þangað og ef til vill hafa hlutimar
breyst hjá því ágæta félagi. Háeffun
fyrirtækja tekur sinn tíma og felst ekki
eingöngu í því að breyta eignarform-
inu. Margar aðrar breytingar þurfa að
fylgja í kjölfarið.
Fyrirtæki samanstanda nefnilega af
fleim en peningum, tækjabúnaði og
húsnæði. Innan hvers fyrirtækis ríkir
ákveðin menning, hvernig hlutimir
em framkvæmdir byggist á ákveðinni
hefð. Þjónusta við viðskiptavininn er
hluti af þessari mennningu. Þessi þátt-
ur hefur oft gleymst þegar rætt er um
einkavæðingu ríkisfyrirtækja, fylgj-
endur sjá í hillingum hinar jákvæðu
breytingar sem verða um leið og ríkis-
fyrirtæki er einkavætt og er undirrituð
vissulega ein af þeim. Málið er bara
ekki svona einfalt. Innan fyrirtækisins
starfar fólk með reynslu, fólk sem orð-
ið er vant því að veita þjónustu á
ákveðinn hátt. Það getur verið bæði
jákvætt og neikvætt. Reynsla starfs-
íólksins er alltaf ómetanleg og það er
jákvætt að halda í þá reynslu. Aftur á
móti er neikvætt þegar starfsmenn em
vanir því að geta komist upp með það
að gera sem minnst lyrir viðskiptavin-
inn í skjóli einokunar. Sá hugsanahátt-
ur eða venja breytist ekki í eitrni svip-
an þó að ríkisfyrirtæki verði einka-
vætt. Það þarf hreinlega að hugsa hlut-
ina upp á nýtt og bæði stjómendur og
starfsmenn þurfa að gera sér grein fyr-
ir því að viðskiptavinir leita annað er
þeir em óánægðir með þjónustuna.
Ríkið er ekki lengur sá bakhjarl sem
var til staðar óháð því hvemig rekstur-
inn gekk, óháð því hvemig þjónusta
var veitt. Ef þjónustan er slæm koma
engir peningar í kassann, fyrirtækið
skilar ekki hagnaði og starfsmennimir
missa vinnuna.
Á endanum er það allra hagur að
komast frá hugsanahætti einokunar til
hugsunarháttar samkeppninnar: að
veita það góða þjónustu að viðskipta-
vinurinn komi aftur. Viðskiptavinur-
inn verður ánægðari, fyrirtækið skilar
hagnaði og peningar skattgreiðenda
fara í skynsamlegri hluti en að greiða
niður taprekstur.
Höfundur er viðskiptafræðingur
i n u m e g i n
"FarSide” eftir Gary Larson
Greinilegt er að skipulögð
herferð áhugamanna um
forsetaframboð Póls Skúla-
sonar stendur nú yfir í fjöl-
miðlum. Lesendabréf um
mannkosti prófessorsins drífur
inn og af þeim að dæma hafa
íslendingar aldrei átt annan
eins yfirburðamann, sem í
senn er Ijúfur húmanisti og
spakur vitringur. Jafnvel Há-
skólaútgáfan lætur ekki sitt eft-
ir liggja og hefur upp á síð-
kastið auglýst bækur Páls
Skúlasonar um heimspeki, en
það telja djúpsálarfræðingar
ótvírætt merki um að hinn
hógværi prófessor sé þess fýs-
andi að fara í framboð. Líkur á
framboði eru ekki taldar miklar
en áköfustu stuðningsmenn
Páls, sem langflestir þrífast í
hinum þrönga háskólaheimi,
rifja upp að fyrir þremur mán-
uðum mældist fylgi Guðrúnar
Pétursdóttur eitt prósent í
skoðanakönnunum og varla
nokkur maður svo mikið sem
þekkti hana í sjón. Nú hins
vegar siglir Guðrún mikinn byr
og stuðningsmenn Páls telja
að komist hann fyrir alvöru í
kastljós fjölmiðla muni þjóðin
sjá að þar fer maður sem
mundi sóma sér vel á hinu
blómlega og eftirsótta Álfta-
nesi...
Frumvarp Pál* Pétursson-
ar um stéttarfélög og
vinnudeilur var rætt á þingi á
föstudag og lauk umræðum
ekki fyrr en aðfaranótt laugar-
dags. Lítið bar á stjórnarliðum,
sem sátu veislu á Bessastöð-
um. Páll Pétursson tolldi þó í
sæti sínu á þingi og átti mjög í
vök að verjast þvt stjórnarand-
staðan bar hann þungum sök-
um. Eitthvað virtist Páll vera
farinn að þreytast, því hann lét
út úr sér óvarkár orð sem túlka
mátti í þá veru að ekki væri úti-
lokað að í frumvarpinu væri
eitthvað það sem kynni að
brjóta í bága við alþjóðasam-
þykktir. Össur Skarphéðins-
son veitti Páli þungar ákúrur
vegna þessara orða. Páll gekk
þá í pontu og sagði að munur-
inn á sér og Össuri væri sá að
Össur væri alltaf viss, en sjálf-
ur væri hann hins vegar ekki
ævinlega viss um að hafa rétt
fyrir sér. Gall þá við í Össuri:
„Það er vegna þess að þú hef-
ur ekki verið í flokki með Jóni
Sigurðssyni."...
„Því miður Bjarni minn. Þetta er sá skammtur sem þér var
úthlutaður í upphafi ferðarinnar og þú færð ekki dropa
meira. Ég hef ekki hugmynd um afhverju þú endaðir uppi
með eina glasið sem lekur, en þú getur engu um kennt
nema eigin óheppni."
JÓN ÓSKAR
m e n n
Þegar svona er komið,
fer að vakna spurning um
persónulega ábyrgð þeirra,
sem dreifa tóbaki, til dæmis
yfirmanna íslenska fjármála-
ráðuneytisins og forstjóra
Áfengis- og tóbaksverslunar
ríkisins. Lifa þeir ekki á því
að dreifa eiturlyfi, sem veldur
hrikalegum vandræðum?
Jónas Kristjánsson í leiðara
Helgarblaðs DV.
Menn hvíslast á í
verstöðvum sögum sem eru
í raun ótrúlegar en virðast
þó því miður Vera réttar.
Reynir Traustason í laugardagspistli.
Helgarblað DV.
Ég sagði þarna fyrir
norðán að ég reiknaði ekki ■'
með því að vera nema eitt
kjörtímabii og sá útreikningur
stendur ennþá.
Benedikt Davíðsson forseti ASÍ.
Tíminn á laugardag. -
Með því að skipta
opinberum starfsmönnum
upp í tvo hópa, annars vegar
í embættismenn og hinsvegar
í ríkisstarfsmenn, sýnist mér
að verið sé að koma upp
yfirstétt í landinu.
Gunnlaugur Sigmundsson alþingismaður.
Tíminn á laugardag.
Biskup íslands harmar
lausagöngu grenjandi
myrkraafla og fær virta
iögfræðinga tii að staðfesta
orðróm um samsæri.
Lesendabréf í
DV í gær.
í mínum huga eru bein
áhrif forsetans að vissu
leyti óþekkt stærð.
Guörún Agnarsdóttir forsetaframbjóöandi í
DV í gær.
fréttaskot úr fortíd
Gyða Björnsdóttir nemi:
Sigrún Magnúsdóttir.
Sigríður Friðriksdóttir
skúringakona: Ég hef ekki
hugmynd um það.
Dagbjartur Einarsson líf-
eyrisþegi: Það veit guð al-
máttugur.
Lárus Blöndal deildarsér-
fræðingur: Guðrún Ágústs-
dóttir.
Karl Vernharðsson sölu-
stjóri: Guðrún Pétursdóttir.
19 ára stúlka
dæmd til
dauða
Nýlega var 19 ára gömul ífönsk
stúlka dæmd til dauða í París fyrir að
drepa föður sinn á eitri og gera til-
raun til að drepa móður sína. Eftir að
hún hafði myrt fóður sinn, fór hún á
danzleik með kunningjum sínum og
danzaði fram á nótt.
Alþýðúblaðið
sunnudaginn 4. nóvember
1934