Alþýðublaðið - 07.05.1996, Blaðsíða 5

ÞRIÐJUDAGUR 7. MAÍ1996
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
VVjAA
VXA
„Þegar fjallað er um margra mánaða óeigin-
gjarna vinnu leiklistarfólks, þá er ótækt að
styðjast við stopult minni eða eitthvað sem
viðkomandi heldur. Þetta veit Arnór að getur
ekki gengið."
Alþýðublaðið
Vertu með á
nótunum fyrir
950 kall á
mánuði
Sími 562 5566
Sem Arnóri þóknast
Örlítil athugasemd við leik-
húsrýni í Alþýðublaðinu.
Leiklistargagnrýnandi Alþýðu-
blaðsins, Arnór Benónýsson, er
menntaður leikari og þekkir þar að
auki þá vinnu sem fram fer innan
veggja leikhúss. Þetta hefur mér
fundist þegar ég hef lesið oft og
tíðum ágæta umfjöllun hans um
leikhúsið á síðum Alþýðublaðsins.
Hins vegar gerist það nú í umfjöll-
un hans um sýningu Þjóðleikhúss-
ins á „Sem yður þóknast" eftir
William Shakespeare, að hann
hefur í frammi fullyrðingu sem á
engan hátt er fótur fyrir. Þar segir
Arnór Benónýsson, að tónlist und-
irritaðs við verkið sé eftiröpun á
tónlist Litháans Faustas Laténas,
er gat að heyra í sýningu Þjóðleik-
hússins á „Don Juan“ í uppsetn-
ingu landa hans Rinias Tuminas,
sem frumsýnd var um síðustu jól.
Nú er það svo, að undirritaður sá
frumsýningu á þeirri uppfærslu, en
þegar hann las gagnrýni Arnórs
gat hann með engu móti rifjað upp
þá tónlist, sem þar var. Fyrstu við-
brögð voru þau að auðvitað hlyti
Þingeyingurinn Arnór að hafa eitt-
hvað fyrir sér, annað hvort stál-
minni, sem eigi er óalgengt með
Þingeyinga, eða hitt að Jiann hefði
aðgang að tónlistinni úr Don Juan.
Þar sem minni undirritaðs er ekki
þingeyskrar ættar var ekki um
annað að ræða en hlýða á tónlist-
ina í umræddu verki. Þar kemur í
ljós að höfundur tónlistar notar
gegnumgangandi tvö stef við alla
sýninguna, þau eru í ætt við
„minimal" músík sem við þekkj-
um einna helst af verkum manna
eins og Philip Glass og Steve Re-
ich, svo einhverjir séu nefndir.
Ennfremur er ein útfærsla stefj-
anna í hrynföstum tangótakti með
hjálp rafmagnaðs taktmælis. Þegar
undirritaður var fenginn til að
semja tónlistina við „Sem yður
þóknast“ var honum uppálagt að
semja sex sönglög við texta
Shakespeares, sem koma fyrir í
verkinu. Að auki var bætt við
tveimur sönglögum, annað við
ljóð eftir Heinrich Heine og hitt
við Ijóð Péturs Gunnarssonar sem
sérstaklega samið fyrir uppfærsl-
una. Ekkert þessara laga teljast
vera í „minintal" stíl þeim sem
einkennir tónlistina í „Don Juan“.
Hins vegar er eitt þeirra í tang-
ótakti, en Litháar hafa mér vitan-
lega ekki innleitt tangóinn, hvað
þá að þeir hafi einhvern einkarétt
á þeim dansi. Reyndar hefur und-
irritaður komið fyrir tangó- tónlist
í flestum þeim uppfærslum, sem
hann hefur verið kallaður til sem
tónhöfundur. í tónlist undirritaðs
eru hins vegar margvíslegar tilvís-
anir í tónlist fyrri tíma, svo sem
eins og í tónlist úr samtíð Shake-
speares, en að þar örli á „minimal-
isma“ þeim sem stuðst er við í
sýningu Litháanna, er af og frá.
í umræddri gagnrýni Arnórs Be-
nónýssonar er því greinilega
stuðst við haldlitla minningu, sem
hann telur sér trú um að han
geymi, um annars ágæta uppfærslu
Litháanna á „Don Juan“. Ef farið
er út í samburð tveggja hluta, er
sjaldnast farsælt að byggja þann
samanburð á stopulu minni. Það
gæti þótt blettur á annars ágætum
Þingeyingi og vinnubrögð hans (í
þessi tilfelli gagnrýnin) dæmd til
að misheppnast. Þegar fjallað er
um margra mánaða óeigingjarna
vinnu leiklistarfólks, þá er ótækt
að styðjast við stopult minni eða
eitthvað sem viðkomandi heldur.
Þetta veit Arnór að getur ekki
gengið, hvorki innan veggja leik-
hússins og því síður í umfjöllun
um það sem þar gerist. Eg þykist
vita að ást okkar Arnórs á „Leik-
húsi“ sé meiri en svo að vilja við-
hafa vinnubrögð af þess konar
tagi.
Egill Óiafsson
tónskáld