Alþýðublaðið - 10.05.1996, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 10. MAÍ1996
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
s k o ð a n
Auglýsingamennin taka völdin
Auglýsingamenn eru allsstaðar meira og
minna eins, og þessvegna má búast við að
svipuð manngerð brjótist til valda í flestum
löndum - ef manngerð er þá rétta orðið yfir
þessi blóðlausu dauðyfli.
íhaldsflokkurinn á Bretlandi beið
mikið afhroð í sveitarstjómakosning-
um í síðustu viku. Niðurstaðan kom
engum á óvart: ár og dagar em síðan
íhaldsmenn hafa farið með sigur af
hólmi í aukakosningum og þeir vom
gjörsigraðir í sveitastjómarkosningum
á síðasta ári. Valdadagar þeirra, sem
hófust árið 1979, em senn taldir.
John Major er vitanlega búinn að
lesa skriftina á veggnum fyrir löngu,
en flest bendir til að hann stritist við
að sitja fram á næsta ár. Viðbrögð
hans við ósigrinum vora skemmtilegt
sambland af ósvífni og óskhyggju:
hann birtist á skjánum með óafmáan-
legt brosið og tilkynnti að hann ætlaði
víst að vinna næstu þingkosningar.
Einsog gengur |
Verkamannaflokkurinn staðfesti í
kosningunum að hann er stóri flokkur-
inn á Bretlandseyjum. Undir forystu
Tony Blairs hefur Verkamannaflokk-
urinn gengið í endurnýjun lífdaga;
kastað gömlum kreddum og kenni-
setningum fyrir róða og haldið til
móts við veruleika nútímans. Til
skamms tíma var Verkamannaflokk-
urinn sá jafnaðarmannaflokkur Evr-
ópu sem einna helst var fjötraður við
fortíðina, og glataði fyrir vikið tiltrú
breskra kjósenda.
En þótt Tony Blair hafi vissulega
staðið fyrir löngu tímabæmm hrein-
gemingum á stefnuskrá flokksins er
pólitík hans að öðru leyti óskrifað
blað. Blair er maður kynslóðar sem
meira hugsar um form en innihald;
hann talar í slagorðum sem hönnuð
eru af auglýsingamönnum en hefur
engar lausnir þegar á hann er gengið,
og þaðan af síður getur hann útskýrt
hin fínni blæbrigði fagnaðarboðskap-
arins.
Litlar líkur em á því að þetta breyt-
ist. Tony Blair og auglýsingamennim-
ir vita að þreyta almennings á stjóm
íhaldsmanna mun tryggja að John
Major þarf að flytja úr Downingstræti
innan árs.
Um margt minnir Tony Blair
óþægilega á Bill Clinton. Ríkisstjórinn
í Arkansas varð forseti fyrir tóman
misskilning, einsog margir muna
kannski. Clinton gaf kost á sér sem
frambjóðandi demókrata þegar vin-
sældir George Bush vora í hámarki
eftir herfórina til Iraks: allir sem einn
höfðu þungavigtarmenn í Demókrata-
flokknum afþakkað pent að glíma við
manninn sem var almennt viður-
kenndur sem nýr alheimsfrelsari. En
litli Bill tók slaginn. Hann hafði ein-
mitt góða auglýsingamenn, en auk-
þess var rás atburða honum svo hag-
stæð að ætla mætti að þar færi óska-
barn gæfunnar. I öllum æsingnum í
aðdraganda forsetakosninganna
gleymdist alveg að spyrja Clinton
hvað hann ætlaði að gera ef - og það
var lengstaf stórt ef - hann næði kjöri
sem forseti Bandaríkjanna. Hann tal-
aði í slagorðum sem auglýsingamenn-
imir bjuggu til handa honum og mnnu
ljúflega í hlustir kjósenda. Svo átti Bill
óneitanlega glæsilegri konu - en
margir Bandaríkjamenn héldu víst að
George Bush byggi í Hvíta húsinu
með mömmu sinni.
Bill og Hillary vom draumur sem
auglýsingamennirnir létu rætast.
Smámsaman hefur komið á daginn að
Clinton hefur enga pólitík, en fleytir
sér áfram á því að Bandaríkin em nán-
ast einráð í heimsmálum. Heima er
allt í steik.
Blair og Clinton em semsagt stjóm-
málamenn sem hafa heilan her manns
í að þaulhugsa hvert skref sem þeir
taka, hvert orð sem þeir láta útúr sér.
Þeir koma kannski fjarska vel fyrir -
enda er það aðalatriðið - en ljóminn er
ekki raunvemlegur heldur hannaður.
Auglýsingamenn eru allsstaðar
meira og minna eins, og þessvegna
má búast við að svipuð manngerð
brjótist til valda í flestum löndum - ef
manngerð er þá rétta orðið yfir þessi
blóðlausu dauðyfli. ■
Flestum þykir atfylgið sem
Ólafur Ragnar Gríms-
son hefurfengið í kosninga-
baráttunni með ólíkindum og
eins hafa margir furðað sig ó
hversu margir, sem seint
hefðu talist samherjar Ólafs í
pólitík, hafa gerst stuðnings-
menn hans. Einn þeirra sem
þykja koma nokkuð á óvart í
þessu efni er Jón Ólafsson,
forstjóri Skífunnar og stjórn-
arformaður Stöðvar 2, en
hann mun vera eindreginn
stuðningsmaður Ólafs og
sterkur bakhjarl hans í kosn-
ingabaráttunni. Þarf aðtaka
fram að Jón yrði seint talinn
alþýðubandalagsmaður...
Margir fótboltaáhuga-
menn eru afar áhyggju-
fullir þessa dagana. Ástæðan
er stórleikur ársins, bikarúr-
slitaleikurinn milli Liverpool
og Manchester United, sem
ferfram á Wembley á laugar-
dag. Nú ber svo við að Stöð
3 hefur einkarétt á útsending-
um frá ensku bikarkeppninni
og verður leikurinn sýndur
þar í beinni útsendingu á
laugardag. Vandinn er hins
vegar sá að útsendingar
Stöðvar 3 nást ekki nema á
höfuðborgarsvæðinu, auk
þess sem fjölmargir fótbolta-
unnendur eru auðvitað ekki
með þann tækjabúnað sem
þarf til að ná útsendingum
stöðvarinnar. íþróttadeild
Ríkisútvarpsins reyndi að
gera á þessu bragarbót og
hófust viðræður við forstöðu-
menn Stöðvar 3 um að Sjón-
varpið fengi líka að endur-
varpa leiknum. Munu þeir á
Stöð 3 hafa gert miklar kröf-
ur; þeir vildu fá greiðslu fyr-
ir, fá að eiga auglýsinga-
tímann í hálfleik og að
auki fá að hafa merki
stöðvarinnar á útsending-
unni. Einnig fóru þeir fram
á að meðfram yrði send út í
Sjónvarpinu dagskrárkynn-
ing Stöðvar 3. Þetta gátu for-
ráðamenn Sjónvarpsins ekki
sætt sig við og munu því
ætla að grípa til þess ráðs að
endurvarpa upptöku frá
leiknum klukkan 5 á laugar-
dag, um klukkutima eftir að
honum lýkur. Þeirsem vilja
fá að sjá leikinn í beinni út-
sendingu og hafa ekki Stöð 3
verða þá líklega að sætta sig
við að leita á náðir vina og
kunningja ellegarfara á eitt-
hvert öldurhúsið sem sýnir
leikinn. Þar verður án efa þétt
skipaður bekkurinn...
r
Amorgun verður haldin
fjölbreytt menningar- og
skemmtidagskrá á kosninga-
skrifstofu Guðrúnar Agn-
arsdóttur en fyrirhugað er
að halda slíka
skemmtidagskrá á
kosningaskrif-
stofu hennar,
hvern laugar-
dag fram að
kosningum.
Fyrstir lista-
manna til þátttöku
í dagskránni eru leikar-
arnir Anna Kristín Arn-
grímsdóttir, Arnar Jóns-
son, Bríet Héðinsdóttir og
Lilja Guðrún Þorvaldsdótt-
ir og munu þau koma fram
með Árna Harðarsyni tón-
listarmanni ásamt fleiri lista-
mönnum...
"FarSide" eftir Gary Larson
Þetta er gaurinn. Annar ofanfrá, þessi tólf feta!
Sólborg Gunnarsdóttir
leiðbeinandi: Ég veit ekkert
um hana, en veit þó að hún er í
Asíu.
Sigurður Jónsson lífeyris-
þegi: Hún er við Kaspíahaf,
höfuðborgin Tiblisi, þeir búa til
gott koníak.
Bjarki Rafn Eiríksson
nemi: Eina sem ég veit er að
hún er í fyrrum Sovétríkjunum.
Benedikt Gröndal vegfar-
andi: Það er rnikið af flótta-
mönnum þama og Rússar eru
alltaf að reyna að drepa þá nið-
ur.
Rannveig Jónsdóttir hár-
skeri: Er þetta ekki lýðveldi í
Kákasusfjöllum?
m e n n
Ég er einsog barn í saman-
burði við þessa refi sem eru
hér í þinginu, og hef hvorki
greind né útsjónarsemi til að
láta mér til hugar koma að ýta
Jóni Baldvin vini mínum í
framboð til forseta einungis til
að geta orðið formaður
Alþýðuflokksins.
Össur Skarphéðinsson - hver annar? - í
Helgarpóstinum í gær.
Forsetakosningar
„á rauðu ljósi“ virðast nú
blasa við íslensku þjóðinni
eftir að fullyrðingar málsmet-
andi krata um framboð Jóns
Baldvins Hannibalssonar
voru kunngerðar.
Birgir Guðmundsson í
Tímanum í gær.
Áðuren löggan barði mig hafði
ég yfirleitt tekið sögum um
lögregluofbeldi með varúð.
Það geri ég ekki lengur.
Eiríkur Bergmann Einarsson í
Helgarpóstinum (gær.
Sighvatur Björgvinsson þing-
maður stóð einn í gagnrýni
sinni á kaupin. Hans gagnrýni
var eigi að síður réttmæt...
Mál þetta sýnir ráðuneyti,
sósíaliskan ráðherra og Al-
þingi, sem sameiginlega eru
ófær um að hugsa mál á
grundvelli alþjóðlega viður-
kenndra markaðslögmála.
Jónas Kristjónsson ritstjóri DV tók í leiðara
undir harða gagnrýni Sighvats á Björn
Bjarnason menntamálaráðherra vegna
kaupa á íslenska menntanetinu.
Þetta er móðgun við þjóðina,
þessi andskoti. Ekkert minna.
Lesendabréf í DV, þar sem kvartað var
undan sjónvarpsáuglýsingu DAS.
50 manna fylgarlið með Björk.
Fyrirsögn fréttar í Tímanum um væntanlega
tónleika Bjarkar á íslandi.
fréttaskot úr fortíð
Herra skratti
Ofstækiskend þjóðrembingsalda
gengur nú yfir Finnland. Ekki færri
en 24 þúsund Finnar hafa sótt um
nafnabreytingar vegna þess, að nöfn
þeirra em lík sænskum nöfnum.
Einum manni var þvemeitað urn að
fá að skifta um naftt. Hann ætlaði að
taka upp nafnið Pim, en það þýðir
skratti. Hefði hann fengið leyft til
þess, hefði hann verið ávarpaður:
Herra skratti.
Sunnudagsblað Alþýðublaðsins,
1. apríl 1935.