Alþýðublaðið - 26.09.1996, Side 4

Alþýðublaðið - 26.09.1996, Side 4
4 ALÞÝÐUBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. SEPTEMBER 1996 Bessastaðabækurnar Dagur 50 Fimmtudagurinn 19. september Ófriður í húsi Jóns Sigurðssonar, drykkjulæti, ósætti í stjórn, dauða- drukknir fslendingar vafra um gang- ana og míga utan í veggi, bömum sem vilja læra móður mál sitt varpað á dyr, sjálfur sendipresturinn fær ekki fest dúr á auga, rúður brotnar, hurðum sparkað af hjörum. Hvernig verður forseta lýðveldisins við er honum berast slíkar fréttir? Hann verður miður sín. Hann strýkur báðum hönd- um niður eftir andlitinu, dæsir, and- varpar, lítur yftr morgunverðarborðið á konu sína og segir: „Jæja, Búbba mín, nú hefur þjóð vor tapað áttum, hún vanvirt helgustu minjar sínar og - afsakið að ég þurfa að segja það - mígið yfir sögu sína. Nú þarf styrka hönd til að leiða hana á rétta leið.“ Ég vildi að þetta hefði gerst svona. Hið rétta er að Búbba benti mér á frétt af þessum ólátum í Jónshúsi og horfði stóreyg á mig. „Hvað?“ spurði ég. „Skilurðu ekki?“ spurði hún eins og kjáni. „Auðvitað skil ég,“ svaraði ég með þjósti. En bætti síðan við: „Hvað á ég að skilja?“ „Hús Jóns forseta, Ólafur. Jóns forseta. Forseta," svaraði hún. „Aha, eitthvað fyrir mig,“ svaraði ég að bragði, rauk upp úr stól- num og beint í símann. „Hússtjómin er á vegum þingsins," kallaði Búbba á eftir mér. A meðan ég beið eftir að þingið svaraði velti ég íyrir mér Húsi Ólafs Ragnars Grímssonar í Manchester. Ég hefði ekki átt að búa á kampusnum. Ég hefði átt að leigja mér niður í bæ, í einhverju tignarlegu húsi. Þegar svaraði bað ég um Ólaf þingforseta. Þegar hann svaraði sagði ég: „Ólafur hér.“ Hann svaraði á móti: „Ólafur hér einnig." Ég bætti við: „Ólafur forseti hér.“ Hann svaraði á móti: „Ólafur forseti hér einnig.“ Mér fannst þetta ekki fyndið lengur og stakk upp í hann: „Herra Ölafur forseti hér.“ „Já, þú,“ sagði hann, „hvað get ég gert fyrir þig, herra Ólafur?“ „Ég hef áhyggjur af ástand- inu í Jónshúsi," sagði ég. „Það er óþarfi," sagði hann. „Mér datt hug hvort ég ætti ekki að skjótast til Kaupmannahafnar, kanna málið og skakka leikinn," sagði ég. „Ertu ekki að fara til Patró?“ spurði hann. „Ha, jú, en þetta verður að teljast mikilvæ- gara,“ sagði ég. „Að fullur íslendingur pissi út fyrir í Jónshúsi?" spurði hann. ,JJa, snýst þetta um það?“ spurði ég. „Já, svona meira og minna,“ sagði hann. >rJæja, mér heyrist þetta þá vera á þínu verksviði,“ sagði ég og lagði á. Ég má ekki vera svona hvatvís. Ég má ekki hlaupa eftir öllu sem Búbbu dett- ur í hug. Ég verð að vera þolinmóður. Minn tími kemur. Það skal eitthvað koma upp á sem kallar á afskipti forsetans. Það skal vera eitthvert hlutverk fyrir hann einhvers staðar. Dagur51 Föstudagurinn 20. september Það er merkilegt hvað allt breytist þegar maður er orðinn forseti. Maður bregður sér út á land og það verður að opinberri heimsókn. Og þegar maður horfir út um gluggann á bflnum í opin- berri heimsókn þá sýnast fjöllin hærri, sagan vellur niður hlíðamar og storkn- ar í alls konar minnismerkjum sem sífellt er verið að sýna manni. Alveg er ég viss um að allur fjöldinn bmnar hringveginn án þess að hafa hugmynd um öll þessi minnismerki. Mér er skapi næst að halda að það sé eitthvert minnismerki á hverjum einasta bæ, hvetjum einasta hól. Þama er bærinn, þama fjárhúsin, þetta er hundurinn okkar og hér er minnismerkið. Það er ekki furða þótt ég hafí aldrei almenni- lega skilið hvers vegna Vigdís var sífellt að tönglast á sögunni. Ég hafði ekki séð þessa sögu. En hún þekkir hvert minnismerki í landinu eins og lófann á sér. Ég verð að benda á þetta í einhverri ræðunni, á nauðsyn þess að fólk fari hægar yfir landið sitt, stoppi til að skoða minnismerkin. Til þess hljóta þau að vera, að minna okkur á. Já, þetta er gott innlegg í forsetalegan ræðustúf við forsetalegt tækifæri. Mér sýnist sumir orðnir ansi hreint for- setalegir eitthvað. Embættið bara vell- ur í æðunum. Það mætti segja mér að blóðið væri örlítið farið að blána. Dagur 52 Laugardagurinn 21. september Ég sé það nú að ég hef gleymt að skrifa um grey sýslumannin í gær. En svona er þetta nú einu sinni. Litlir menn rata ekki alltaf í dagbækur stór- menna. Þegar ég tók í höndina á honum á sýslumörkunum sá ég að þetta er fyrrum fasteignasali úr Reykjavík. Hvernig átti ég að geta verið vondur við hann? Ég fann til með honum. Fasteignasali í Reykjavík verður sýslumaður Barðstrendinga. Þetta er vissulega uppleið, en drottinn minn dýri, hún getur ekki talist hröð. Með sama áframhaldi verður hann þingmaður 350 ára, formaður stjóm- málaflokks 560 ára og forseti 975 ára. Já, það er eins og lífið liggi misvel við fólki. Sumir em fasteignasalar og aðrir forsetar. Þannig er nú lífið einu sinni. Og þegar maður er búin að vera forseti í 52 daga þá skilur maður þetta og fer að umgangast fasteignasala af vorkunnsemi frekar en fyrirlitningu. Svona gerir embættið mann stóran bæði hið innra og ytra. Og þar sem ég sit og skrifa þetta verður annar ræðustúfur til í mínum forsetahaus, einskonar ábending til fasteignasala um að fylgja forseta sínum en stríða ekki á móti honum. Ég gæti til dæmis bent á atorkumenn fyrri tíma á Vestfjörðum og sagt fólki að taka þá til fyrirmyndar. Og þegar fólk hlustar á mig segja þetta og horfir á mig segja þetta, þá held ég að það kveiki á perunni. Það hugsar: Hvaða Vestfirðingur hefur náð lengst í dag? Og þama stend ég fyrir framan það, hávaxinn, spengilegur, svipfastur. Dagur 53 Sunnudagurinn 22. september Ég veit ég er góður forseti. Ég veit það. Ég sé það á vídeóupptökunum af fréttunum sem við Búbba horfum á þegar við erum komin upp í rúm á þessum heimavistarhótelum héma á landsbyggðinni. Það er sama í hvaða hópi ég er, ég gnæfi yfir hann. Þama bendi ég og - sjummm - allir líta þangað sem ég bendi. Ég er fæddur forseti. Það var bara formsatriði að bjóða mig fram. En... Þetta hefur alltaf fylgt mér, þetta en. En þegar ég horfi á myndir ífá heimsókn minni þá velti ég fyrir mér hvort þetta sé rétt þjóð. Getur verið að mikill maður fæðist fyrir misskilning hjá alltof lítilli þjóð? Stundum hefur mér fundist það. Stundum þegar ég stend fyrir framan spegilinn og horfi á mig tilbúinn að ganga út í daginn verð ég hryggur. Ég verð hryggur yfir að hugsanlega komi aldrei sá dagur að hann sé mér virki- leg áskomn, verkefni við hæfi. Mér líður eins og Richard Burton sem neyddur er til þess að leika bæjarfógetann Bastian kvöld eftir kvöld. Eg finn þörfina fyrir að láta reyna á hæfileika mína ólga í æðunum. Einn daginn mun ég mæta á sviðið ekki svo blíður á manninn. Ég mun ekki lengur telja mér það skylt. Ég gerði smá stikkprafu á þessu í dag, brýndi raustina og krafðist þess að ríkisstjórnin legði almennilega vegi handa fólkinu hér á Barðaströndinni. Það var ekki ég sem valdi kröfuna. Fólkinu hér virðist ekki detta neitt stórfenglegra í hug. Það vill vegi. En ég ætla að fylgjast með því næstu daga hver viðbrögðin verða. Dagur 54 Mánudagurinn 23. september Mér leyst vel á Göran Persson áður en ég hitti hann. Ég horfði nokkram sinnum á upptöku af fréttunum frá því fyrir helgi áður en ég mætti í mót- tökuna. Göran að ganga niður landganginn. Göran að heilsa forsætis- ráðherra. Göran að ræða við frétta- mann. Hvernig líst honum á heim- sóknina. Göran hugsar sig um og segir: ,J>að verður ánægjulegt að hitta nýkjörinn forseta." Þetta var það fyrsta sem honum datt í hug blessuðum. Davíð reyndi náttúrlega að toppa mig og dró kall greyið upp á Vatnajökul, setti undir hann vélsleða, leiddi hann inn í íshelli - en ég veit að allt kom íyrir ekki. Göran beið eftir að hitta mig. Litla forsætisráðherrahjartað í honum sló af tilhlökkun til að hitta aðalmanninn á fslandi, forsetann sjálf- an, herra mig. En móttaka varð ekki eins og ég hafði búist við. í hvert sinn sem ég ætlaði að fara að ræða við Göran þá var einhver ráðherranna kominn upp að öxlinni á mér til að fylgjast með. Það var eins og þeir væru á skipulagðri vakt. Eins og Davíð hafi sagt þeim fyrir verkum fyrir veisluna: Dóri, þú tekur andyrið; Steini, þú passar bókastofuna; Bjössi, þú hindrar að hann dragi hann inn í eldús; Imba, þú þykist hella óvart yfir hann úr glasinu ef hann minnist á Sameinuðu þjóðimar. Og það gerðist næstum því. Þegar ég greip undir handlegginn á Göran, dró hann út að glugganum eins og ég ætlaði að sýna honum útsýnið og var rétt búinn að spyrja hvern Svíar ætluðu að styðja sem aðalritara þá kom Imba á handa- hlaupum og velti okkur næstum um koll. Þegar ég náði jafnvægi leit ég yfir salinn og beint í augun á Davíð sem stóð í hinum endanum. Hann var á vakt helvískur, hann hefúr öragglega sent Imbu á okkur. Hann ætlaði ekki að una mér að verða forseti og hann ætlaði ekki að una mér að ná lengra. Dagur55 Þriðjuudagurinn 24. september Ahrifin frá heimsókninni á Patró era farin að skila sér. Halldór greyið Blöndal var látinn svara fyrir hvers vegna ekki væra almennilegir vegir í Barðastrandasýslu eins og forsetinn hefði bent á. Hann muldraði eitthvað um að ég hefði ekki haft.áhuga^á vegum þegar ég var þingmaður. Hvað er að þessum manni? Ég var þingmaður Reykvíkinga og Reyk- nesinga. Það er allt í lagi með vegina þar. Nú er ég forseti allra íslendinga. Það er allt annað, tvennt ólíkt. Það verður nú aldrei sagt um Halldór að hann sjái hið stóra samhengi hlutanna. Nú þarf ég þrýsta á málið, fá fólk og félagasamtök til að taka undir kröfúna um bætta vegi á Barðaströnd og láta á það reyna hvor ræður, ég eða Halldór. Dagur 56 Miðvikudagurinn 25. september Þegar ég vaknaði í morgun var ég efins um hvort ég hefði valið mér rétt málefni til að berjast íyrir. Hveijum er svo sem ekki sama um hvort vegimir á Barðaströnd séu holóttir eða ekki? Þetta hljómaði einhvem veginn betur þarna fyrir vestan. Þetta virtist vera eitthvað sem brann á fólkinu. En hérna fyrir sunnan er þetta álíka spennandi smölun hrossa á Auðkúluheiði. Þegar ég kom á skrif- stofuna ákvað ég að gera könnun á málinu. Ég spurði Korní: „Hvar er Barðaströnd aftur, Komí minn?“ „Er hún ekki úti á Nesi,“ svaraði hann. Það var sem ég hélt. Ég hafði valið mér fráleitt baráttumál. Hér var ég, heimsborgarinn með reynslu, þekkingu og hæfni lagstur niður í lágkúra hreppapólitíkurinnar. Hvað hafði komið yfir mig? Afhveiju benti ég þessum sveitalýð ekki á Intemetið þegar það bað um vegi? Ég hefði átt að segja eitthvað á borð við: Vefur nútímans er beinn og breiður en mönnunum era gömlu krókaleiðamar kærar. Það vantar aðeins upp á spá- mannlega framsögn hjá mér. Ég þarf að temja mér hana. Þegar hún er komin verð ég fullkominn forseti. ■ Ungir jafnaðarmenn Málstofur SUJ munu hafa fundi á skrifstofunni að Hverfisgötu 8-10 sem hér segir: Málstofa um menningarmál Fimmtudaginn 26/09 klukkan 18:15 Fundirnir eru opnir öllum ungum jafnaðarmönnum. Sambandsstjórnarfundur SUJ verður haldinn næsta laugardag frá klukkan 17:00 til 19:00. Fundarstaður og dagskrá verða auglýst í blaðinu á morgun. Hvenær er skrifstofan opin? Skrifstofa SUJ er opinn sem hér segir í september: Mánudagar 13:00 -17:00 Þriðjudagar 13:00 -16:00 Föstudagar 13:00 -17:00 Utan opnunartíma má skilja eftir skilaboð á skrifstof- unni eða hafa samband við starfandi framkvæmdar- stjóra, Kolbein Einarsson (s.553-6605 & s.587-2704). Framkvæmdastjóri.

x

Alþýðublaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.