Alþýðublaðið - 02.10.1996, Blaðsíða 7

MIÐVIKUDAGUR 2. OKTÓBER 1996
ALÞÝÐUBLAÐHD
7
m e n n i n g
■ Þrír góðkunningjar lesenda senda frá sér nýjar bækur
Það er lúðrablástur í bókinni, segir Elísabet
Jökulsdóttir. En kannski bara af því að mig
langaði til að vera í sveit þegar ég var lítil en
fékk það ekki. Þá stofnaði ég lúðrasveit f
staðinn.
Kannski fjallar þetta um þolinmæði fólks
gagnvart öðrum og hversu langt fólk má ganga
í að vera gott við sjálft sig án þess að vera
vont við aðra um leið, segir Bragi Ólafsson.
Ég man ekki hvenær ég fékk þessa hugmynd,
segir Guðmundur Andri Thorsson. Mér er það
hreinlega lífsins ómögulegt að muna það eða
þá afhverju en ég hef verið að potast f þessu
sfðan ég lauk við síðustu bók.
Lúðraveit Elísabetar,
útidyr Braga og hryllilegt
ferðalag Guðmundar Andra
Mér fannst að hún ætti að heita Lúðrasveit Ellu
Stínu,“ segir Elísabet Jökulsdóttir um nýjustu
bók sína sem er væntanleg seinna í haust og
hefur að geyma örsögur. „Það er lúðrablástur í bókinni.
En kannski er það bara af því að mig langaði til að vera í
sveit þegar ég var lítil en fékk það ekki. Þá stofnaði ég
lúðrasveit í staðinn. Sögumar í bókinni em héðan og
þaðan en ein þeirra sem fjallar um bátastelpuna siglir í
gegnum bókina og dúkkar upp öðm hverju.“ Elísabet
sendi frá sér ljóðabók í fyrra sem heitir: Sjáðu, sjáðu
mig, það er eina leiðin til að elska mig. Undirtitillinn er
Sorgarljóð. ,JLjóðin í þeirri bók tengjast meira sorginni
yfír /í að vera til en einhverri einni sorg. Þegar snjó-
flóðín féllu a Flateyri fann ég til sorgar yfir því að vera á
jurðinni.“
Galdrabók Ellu Stínu er kannski eins konar mamma
þessarar bókar?
„Já, hún er á svipuðum nótum. Þó em fleiri sögur um
menn og sumar sögumar em líka lengri. Galdrabókin
fékk mjög góðar viðtökur og hefur verið þýdd á fimm
tungumál. Hún kemur út í Hollandi í haust, það er Sig-
urður Guðmundsson myndlistarmaður sem þýðir hana.
Ég veit ekki með hinar útgáfumar. Þetta tekur svo langan
tíma. Þessi bók var hinsvegar í smíðum í óguðlega stutt-
an tíma. Sögumar komu til mín í fyrra og ég hef verið að
vinna þær í sumar og haust.“
Megum viðfá að heyra eina örstutta örsögu í lokin.
Já, þessi heitir Konan sem fór eftir auglýsingum:
„Konan sem tók ekki mark á neinu nema auglýsingum
átti níu sófasett en bara einn mann sem var eins og
klipptur út úr auglýsingu og passaði svo vel í einn sófann
að hún fékk sér átta menn í viðbót en átti í standandi
vandræðum með að sjá hver passaði í hvað- ófa
Þetta em sögur sem gerast innandyra og persónum-
ar hafa nöfn,“ segir Bragi Ólafsson um nýjustu
bók sína sem heitir Nöfnin á útidyrahurðinni, og
hefur að geyma sögur af öllum stærðum og gerðum og er
væntanleg í verslanir í nóvember. „Titillinn tengist
kannski helst sögu um nafna í Reykjavík en kemur líka
inn á fleiri sögur,“ segir Bragi. „Upphaf bókarinnar má
rekja til skáldsögu sem ég vann að í fyrra en lagði til
hliðar til að vinna að ljóðabókinni minni sem kom út í
lok síðasta árs. Þegar ég tók til við hana aftur datt hún í
sundur og rústimar urðu undirstaðan að nokkmrn smá-
sögum í þessari bók. Skáldsagan átti reyndar að heita
Gæludýrin, enda var hún um fólk sem passar upp á
gæludýr en auðvitað vísaði nafhið líka til fólksins í bók-
inni. Við emm alltaf að passa upp á hvert annað með
mismunandi árangri. Aðrar sögur í bókinni em framleng-
ing á ljóðahugmyndum sem ég hef gengið með í magan-
um en mér finnst gaman að teygja úr því formi. Aðrar
sögur í bókinni em hefðbundnari. Smásöguformið lætur
mér betur en skáldsagan af einhverjum ástæðum,
kannski vegna þess að ég er fyrst og fremst ljóðskáld.
Mér finnst áhugavert að fjalla um lítil atvik og afmark-
aða hluti í víðara samhengi."
Viltu þá kannski segja mér einhverja afmarkaða sögu
um lítið atvik sem átti sér stað við samningu bókarinnar
svo að við getum sett það í víðara samhengi?
„Nei, ég held ekki. Þegar ég lít yfir efhisyfirlitið sé ég
að þetta er ekki um neitt. Nema kannski fjallar þetta um
þolinmæði fólks gagnvart öðmm og hversu langt fólk má
ganga í að vera gott við sjálft sig án þess að vera vont við
aðra um leið. Jú og svo em þama fáeinar tilbúnar æsku-
minningar. Ég man lítið úr eigin æsku og fór því að búa
hana til. Þegar maður les æskufrásagnir þá dettur manni í
hug að það sé á einhveiju að byggja en svo er ekki í
þessum tilfelli.“
Þetta er ferðadagbók frá 1871 um ferð til íslands,“
sagði Guðmundur Andri Thorsson. „Það er enskur
maður sem heldur þessc dr gbók yfir íslandsför
sína og ferðin tekur mánuð. Þetia er frekar stutt bók og
auðlæsileg, ekki skáldsaga heldur frekar nóvella. Þegar
ég skrifaði þetta ímyndaði ég mér að ég væri að þýða úr
ensku og það væri árið 1940.
Þetta er djörf bók að því leyti að í henni er enginn
brandari og ekkert kynlíf, hún er algerlega ófyndin. Yfir-
leitt em lýsingar útlendinga fullar af hryllingi og mín lý s-
ing er í þeim anda. Þeir ferðamenn sem komu hingað og
sögðu það ekki gerðu það á milli línanna. Eins og til
dæmis William Morris, þótt hann reyni allt til að vera já-
kvæður þá les maður í gegn hvílík ósegjanleg vonbrigði
það vom honum að koma hingað til lands.“
En hvenœr laúknaði þessi hugmynd?
„Ég man ekki hvenær ég fékk þessa hugmynd. Mér er
hreinlega lífsins ómögulegt að muna það eða þá afhveiju
en ég hef verið að potast í þessu síðan ég lauk við síðustu
bók. Þeúa er mest stílæfing, hálfgildings skopstæling á
stíl sem mér þykir vænt um og ég las í bókum sem strák-
ur.“