Alþýðublaðið - 04.03.1997, Blaðsíða 3

ÞRIÐJUDAGUR 4. MARS 1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Steingervingar
ónarmið
Það heyrast oft þær raddir að ungt
fólk í dag hafi ekki lengur áhuga á
stjómmálum og í raun virðast stjóm-
mál vera eins og einhvers konar sjúk-
dómur sem leggst á fáa óheppna ein-
staklinga. Við, sem stöndum í póli-
tísku starfí, verðum oft vör við nei-
kvætt viðhorf gagnvart því sem við
erum að gera og þegar við reynum að
draga fólk inn í þær hreyfingar sem
við störfum í verður viðmótið oft á
þá leið að ungt fólk sjái ekki tilgang-
inn. Að stjómmálaflokkarnir hafi
annað hvort ekki áhrif eða vilja til
þess að koma þeim málum á fram-
færi sem ungu fólki finnst hvað mik-
ilvægust.
Því virðast ýmis óflokksbundin
Pallborð i
- 5 Kobeinn
I Stefánsson
skrifar
grasgrótarsamtök um einstaka mál-
efni laða til sín það fólk sem hefur
einhvem áhuga á því að vinna að
slíkum málefnum fremur en að ungt
fólk finni farveg fyrir hugmyndir sín-
ar innan stjómmálaflokkanna. Einnig
virðast þeir sem starfa innan ungliða-
hreyfinga stjómmálahreyfinga hafa
lítinn áhuga á því sem innan þeirra
gerist.
Þetta er mjög miður því stjóm-
málaflokkamir em sá vettvangur sem
er vænlegastur til árangurs ef fólk
vill koma einhverju á framfæri.
Það virðist eitthvað vera að, því
einstaklingurinn, ungur sem gamall á
að vera meðvitaður um umhverfi sitt
og það vald sem fer með stjómsýslu
landsins. Lýðræði gengur ekki upp
nema að kjósendur hafi einhvern
áhuga og þekkingu á þeim málefnum
sem flokkamir standa fyrir.
Það hefur loðað við Alþýðuflokk-
inn að fólk upplifir sig ekki velkom-
ið í hann. Þetta er lítill flokkur og
hver höndin virðist vera upp á móti
annarri. Fólk verður oft svo upptekið
af baráttunni um áhrif að það gleym-
ir því að stjórnmál snúast um fólk.
Að þú verður að ná til mannsins á
götunni og það gerir enginn nema
með því að hafa eitthvað fram að
færa og láta manninn á götunni vita
að það sé pláss fyrir hann. Á meðan
flokkurinn getur ekki staðið saman
um stefnu sína er hann ekki trúverð-
ugur og ekki líklegur til að fá at-
kvæði.
Út frá þessu sjónarhorni er sam-
eining jafnaðarmanna praktísk nauð-
syn. Á meðan tveir eða fleiri smá-
flokkar em að bítast innbyrðis um
sömu atkvæði er ekki hægt að búast
við miklum árangri. Það að jafnaðar-
menn í öllum flokkum skuli láta ein-
hverja fortíðar vitund og útfærslur á
smáatriðum standa í vegi fyrir því að
hér verði myndaður sterkur flokkur
er sorglegt og nokkuð víst að ísland
mun hjakka í sama fari Sjálfstæðis-
stefnunnar meðan ekki er boðið upp
á trúverðugan kost á móti henni.
En sameining stjómmálaafla er
hæg, og að því virðist, kvalafull þró-
un. Þegar menn líta til sameiningar
virðast þeir oftast skoða fyrst hvaða
áhrif það mun hafa á þeirra eigin
stöðu. Slíkir menn búa ekki yfir
mikilli hugsjónamennsku og maður
getur skilið að ungt fólk laðast ekki
að flokkum með slíka menn innan-
borðs.
Það er reyndar ótrúlegt að í nútíma
stjómmálum skuli ennþá fínnast
austantjalds kommar eins og þeir
sem Alþýðubandalagið skartar. Þetta
er hópur manna sem er fastur í
draumsýn sem er fyrir löngu orðin að
martröð en geta ekki horfst í augu
við það sem þeir trúðu á, á sér enga
stoð f raunveruleikanum. Þessir
menn vinna gegn sameiningu Al-
þýðuflokkanna sem er hugsanlega
eitt af því besta sem gæti komið fyr-
ir launafólk í landinu.
Þó að maður sjái þá nauðsyn sem
sameining A-flokkanna er getur
maður ekki annað en efast um for-
sendumar þegar manni verður hugs-
að til manna eins og Hjörleifs Gutt-
ormssonar og veltir því fyrir sér
hvort sameining jafnaðarmanna get-
ur orðið á meðan steingervinga eins
og hans nýtur við.
Þó að maður sjái þá nauðsyn sem sameining A-
flokkanna er getur maður ekki annað en efast
um forsendurnar þegar manni verður hugsað til
manna eins og Hjörleifs Guttormssonar.
»Ég var nafn... meiriháttar forstjóri... eigiö fyrirtaeki... o{
svo éinn daginn hrópaöi einhver: »Hey! Hann er bara stói
Ur heimi bankanna heyrist
æ oftar, að innan tíðar
muni Sjálfstæðisflokkurinn
þurfa að auglýsa eftir nýjum
framkvæmdastjóra. í því emb-
ætti er núna Kjartan Gunn-
arsson, sem jafnframt er for-
maður bankaráðs Landsbank-
ans og sá sem Davíð Odds-
son leitar helst til um ráð. En
áður en Landsbankinn verður
gerður að hlutafélagi er for-
ysta Sjálfstæðisflokksins sögð
hafa áhuga á því að koma
góðum fulltrúa sínum fyrir á
bekk bankastjóra. Eftir ára-
langa setu í bankaráði Lands-
bankans er Ijóst, að fáir trúrra
flokksbrodda hafa jafn mikla
þekkingu á bankamálum og
Kjartan. Bankamenn ræða
því fullum fetum, að skammt
sé í að Sverrir Hermanns-
son verði látinn rýma banka-
stjórastólinn, og Kjartan setjist
í stól hans. Kjartan er sem
kunnugt er með efnuðustu
mönnum landsins, þannig að
hann ætti ekki að þurfa há
laun...
SSigríður Jóhannesdóttir
úr Alþýðubandalaginu hóf
utandagskrárumræðu fyrir
nokkrum dögum, þar sem hún
reifaði áhyggjur sínar af ónóg-
um vörnum gegn búfjársjúk-
dómum. í slíkum umræðum er
Guðni Ágústsson jafnan í
essinu sínu. Svona blasti
framtíðin við honum þegar
hann skyggndist í kristalskúlu
landbúnaðarins: “Nú er ís-
lenski smalinn í einhverjum til-
fellum orðinn svo nútímalegur
að flugvél færir honum pitsu
inná fjöllin. Þar sem hann sit-
ur á þúfu og snæðir pitsuna
opnar hann poka með innflutt-
um hundamat og gefur hundi
sínum skammt á næstu þúfu.
En því miður er hundamatur-
inn framieiddur í Bretlandi, og
hráefnið riðukjöt, sem fær
ekki þá hitameðferð sem
nauðsynleg er. Svo kemur
sakiaust lamþ og kroppar
gras af þúfunni. Þá er hætta á
ferðum, hæstvirti forseti...”
Fyrir helgi var harður fundur
á Grand Hotel í Reykjavík
um áform Ingibjargar Pálma-
dóttur um að skera niður á
næstu þremurárum 160 millj-
ónir af fjárveitingum til sjúkra-
húsanna á landsbyggðinni.
Einn fundarmanna komst svo
að orði, að það væri erfitt að
halda jafnvægi sitjandi á stól,
þar sem ein löppin væri lengri
en hinar, og átti við að Reyk-
víkingar fengju hlutfallslega
meira fjármagn en aðrir, og
þeirra löpp væri því lengri.
Einn fundarmanna var hag-
yrðingurinn góðkunni, séra
Hjálmar Jónsson af Sauðár-
króki. Honum hraut þá þessi
staka af vörum:
Skerðingin er þung og
þröng,
þó er hafin vinna,
Reykjavíkurtöppin löng,
lengist á kostnað hinna.
Kaupfélag Árnesinga lenti í
hremmingum fyrir
nokkrum árum, en stefnir nú
hraðbyri úr öllum erfiðleikum.
Maðurinn á bak við upprisu
félagsins er Þorsteinn Páls-
son, sem gengur undir nafn-
inu Þorsteinn betri, til aðgrein-
ingar frá alnafna hans, ráð-
herranum. Hann var helsti for-
svarsmaður Hagkaups fyrir
daga Óskars Magnússonar.
Undir forystu Þorsteins betri
hefur KÁ hafið mikla sókn, og
meðal annars var það hans
hugmynd að búa til einskonar
Kringlu á Selfossi með því að
bjóða tíu verslunum húsnæði
undir þaki Kaupfélagsins.
Þetta hefur mælst vel fyrir, og
í vaxandi mæli hafa Reykvík-
ingar, sem dvelja í hinum fjöl-
mörgu sumarbústöðum Suð-
urlands, snúið sér með helg-
arinnkaupin til Vöruhúss KÁ.
Velgengni þess hefur leitt til
að í vaxandi mæli er rætt um
það á Suðurlandi, að vel gæti
farið svo, að fyrir næstu kosn-
ingar taki Sjálfstæðismenn í
héraðinu ákvörðun um að
skipta um Þorstein...
Hrund Hauksdóttir, nemi:
Ég myndi kjósa R-listann, hann
hefur staðið sig það vel.
Magnús Ingimarsson, kennari:
Ég myndi kjósa R-listann, þau
hafa staðið sig vel, sérstaklega í
dagvistar- og skólamálum.
María Jónsdóttir, kennari:
Ég get ekki gert upp hug minn í
þeim efnum.
Böðvar Böðvarsson,
húsasmíðameistari:
Ég myndi kjósa Sjálfstæðisflokk-
inn, borgarstjórinn er að vísu
ágætur, en í vondum félagsskap.
Gerða Hafsteinsdóttir,
bensínafgreiðslumaður:
Ég myndi að sjálfsögðu kjósa
Ingibjörgu Sólrúnu.
v i t i m c n n
“í þessu sambandi vil ég
nefna að hörðustu keppinautar
okkar eru ekki þeir sem
stunda löglegan víninnflutning
heldur þeir sem smygla eða
selja brugg.”
Árni Helgason, framkvæmdastjóri Catco
hf., framleiðanda á íslensku brennivíni og
fleiri áfengistegundum i Mogganum á
sunnudaginn, 2. mars.
“Já, já, hann er fínn í þetta,
mér líst vel á þetta val. Hann
er góður á sviði en ætti
kannski að varast að taka allt
of erótísk dansspor.”
Gunnar Þórðarson, afi rokksins á íslandi,
þegar hann var spurður hvort Páll Óskar
Hjálmtýsson, sé rétti maðurinn til keppa
fyrir hönd íslands í Eurovision.
“Veldi kolkrabbans byggir á
gömlum auði sem feðurnir
söfnuðu þegar blessuð einok-
unin ríkti í þjóðfélaginu og í
versta falli helmingaskipti í
nokkrum greinum. í dag
föndra börn og barnabörn með
hlutabréf fjölskyldunnar í hin-
um ýmsu deildum kol-
krabbans og sitja stjórnarfundi
hver hjá öðrum eða klippa
arðmiða í faðmi fjölskyidunn-
ar á
kvöldin.”
Ásgeir Hannes Eiríksson, að fjalla átökin á
fjölmiðlamarkaðinum í DT laugardaginn 1.
mars.
“Stéttin er búin að múra sig
inni með sérlögum og mun
með sama áframhaldi ein-
angrast æ meir eins og ein-
hvers konar sértrúarsöfnuður
þar sem príorarnir boða
sjálfsafneitun þegnanna og
sjálfsagt fyrirgefningu synd-
anna sjálfum sér til handa, í
stað þess að stéttin takist á
við lífið eins og það er.”
Jón Eiríksson, bóndi á Arnarfelli í Eyja-
fjarðarsveit, í umræðu um stöðu bænda-
stéttarinnar í DV.
“Við höfum verið í dálítið lok-
uðu umhverfi, með sérlög, -
reglur og miðstýringu undan-
farna áratugi. Þetta var líka
svona í Sovétríkjunum þegar
Gorbatsjov ákvað að fleygja
því öllu út í hafsauga og hver
er niðurstaðan?, það hrundi
allt.”
Ari Teitsson, formaður Bændastamtak-
anna, í sömu umræðu og sama blaði.
Svo er borin út líkkista. Hlýtur að
vera ung kona, því maður um þrítugt
og sjö eða átta ára stelpa ganga fyrst.
Þau draga fætuma eftir malbikinu.
Útfararfólkið tínist úr kirkju og
blandast kennurum og nemendum,
sem eru famir að bíða eftir sömu at-
höfn og ég. Skólasetningu. Ég er í
rauðu kápunni og svörtu sokkunum
og ég er hálfsjenert ef menn skyldu
halda að ég haft verið í jarðarför
svona mellulega búin.
Tilvitnunin er gripinn úr bókinni Tímaþjóf-
urinn, eftir Steinunni Sigurðardóttur en
hún kom út áriö 1986, hjá bókaforlaginu
Iðunni en Ugluklúbbur Máls og menning-
ar, gaf bókina út í kilju I fyrra.