Alþýðublaðið - 07.05.1997, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 7. MAÍ 1997
Brautarholti 1 Reykjavík Sími 562 5566
Útgáfufélag
Ritstjóri
Auglýsingastjóri
Auglýsingasími
Auglýsinga fax
Dreifing og áskrift
Umbrot
Prentun
Ritstjórn
Fax
Alþýðublaðsútgáfan ehf.
Össur Skarphéðinsson
Ámundi Ámundason
562 5576
562 5097
562 5027
Guðmundur Steinsson
ísafoldarprentsmiðja hf.
Sími 562 5566
562 9244
Áskriftarverð kr. 1.500 m/vsk á mánuði.
Misnotar Þorsteinn
almannafé?
Þorsteinn Pálsson, sjávarútvegsráðherra, stóð í gær fyrir ráð-
stefnu á Akureyri, þar sem hann misnotaði gróflega aðstöðu sína
sem ráðherra. Ráðstefnan var haldin til þess eins að reyna að to-
tryggja afstöðu þeirra, sem fylgja veiðigjaldi að málum. Yfirskrift
fundar og val á ræðumönnum sýndi það með óyggjandi hætti.
Nú er ekkert sem mælir gegn því, að Þorsteinn Pálsson berjist
með oddi og eggi gegn veiðigjaldi, sem 75 prósent þjóðarinnar
fylgja samkvæmt skoðanakönnunum. Honum er frjálst að setja
fram hvaða skoðanir sem er á veiðigjaldi, og nota í baráttu sinni
hvaða meðul sem hann kýs, svo fremi sem þau séu verjanleg frá
siðferðilegu sjónarhomi.
Hann getur hinsvegar ekki látið almenning standa undir ráð-
stefnu um mjög umdeilt, pólitíkst mál, án þess að gera sjónarmið-
um andstæðinga og fylgjenda málsins bærilega jafnhátt undir
höfði. Þá er hann kominn út fyrir hin siðferðilegu mörk, sem stjóm-
málamaður verður að halda sig innan. Á þessu prófi féll ráðherrann
eins kyrfilega á Akureyri, og hægt er. Málefnalegt þrot hans birtist
nefnilega í því, að hann kaus að velja fyrst og fremst einkavini sína
og skoðanabræður til að verja eigin málstað, og tíndi svo með
þekkta andstæðinga veiðigjalds úr röðum fræðimanna.
Vinimir vom Einar Oddur Kristjánsson, nánasti samstarfsmað-
ur hans í Sjálfstæðisflokknum, Guðjón Hjörleifsson, bæjarstjóri og
oddviti Sjálfstæðismanna í Vestmannaeyjum og dyggastur liðsodda
ráðherrans á Suðurlandi, og loks alþingismaðurinn Tómas Ingi Ol-
rich, sem þrátt fyrir ágætan feril sem frönskukennari hefur enga
sérstaka þekkingu á sjávarútvegsmálum og situr ekki einu sinni í
sjávarútvegsnefnd þingsins. Af fræðimönnum, sem vom til kallað-
ir, var enginn sem ekki var yfirlýstur andstæðingur veiðigjalds. Alls
enginn!
Ráðherrann beit svo höfuðið af skömminni með því að hafna
ósk Sighvats Björgvinssonar, formanns Alþýðuflokksins, um að
stuðningsmaður veiðigjalds úr hópi fræðimanna fengi að taka þátt
í kynningu umdeildrar skýrslu um áhrif gjaldsins á byggðir lands-
ins. Enginn þarf því að ganga þess dulinn, að ráðherrann þorir ekki
í málefnalega umræðu, nema í fullkomlega vemduðu umhverfi, þar
sem enginn fær að tala, nema einkavinir ráðherrans sjálfs. Ráð-
stefnu, sem sett er upp með þessum hætti á vegum hins opinbera,
er ekki hægt að verja. Hún er skoðanakúgun, greidd niður af al-
mannafé.
Enn er hinsvegar ósvarað, hvort Þorsteinn Pálsson misnotaði al-
mannafé til að útbreiða sitt eigið pólitíska fagnaðarerindi. Mála-
vextir em þessir: Ráðstefnan á Akureyri var haldin á vegum sjávar-
útvegsráðuneytisins. Hún var auglýst vel og dyggilega. Til hennar
var boðið mörgum fyrirlesumm. Ragnar Ámason og Birgir Þór
Runólfsson, fræðimennimir í hópnum sem báðir em yfirlýstir and-
stæðingar veiðigjalds, vom ennfremur fengnir til að gera mikla
skýrslu, og hafa tæpast gert hana á Dagsbrúnartaxta. Af þessu til-
efni er spurt: Hver borgaði brúsann?
Það liggur þegar fyrir, að Þorsteinn Pálsson hefur með óvana-
legum hætti misnotað nafn sjávarútvegsráðuneytisins til að koma
skoðunum sínum á umdeildu pólitísku máli á framfæri. Hinu er
ósvarað, hvort hann hafi líka misnotað almannafé í þeim tilgangi.
Því er enn spurt: Stóðu tekjur af ráðstefnunni undir kostnaði við
hana?
Það verður Þorsteinn Pálsson að upplýsa á næstu dögum.
skoðanir
Lifi Tony Blair!
Á dauða mínum átti ég von, frekar
en því að lenda í einhvers konar rit-
deilu við mína ágætu félaga í SUJ.
En það er ekki góður eiginleiki í
pólitík að vera langrækinn eða
móðgunargjam svo ég á ekki von á
að þetta muni hafa nokkur áhrif á
okkar samstarf, enda mörg mikil-
vægari verkefni sem bíða okkar þar.
Nokkur atriði þarfnast þó frekari út-
skýringa.
Stjómmálaályktanir síðasta sam-
bandsþings SUJ og flokksþings Al-
þýðuflokksins - Jafnaðarmanna-
flokks Islands snemst um einn hlut:
Sameiningu jafnaðarmanna. Ekki í
einhverri óskilgreindri framtíð, held-
ur sem fyrst. Gróska var stofnuð til
að þrýsta á og vinna að því markmiði
- sameiginlegu framboði í kosning-
um til Alþingis 1999. Vilji er allt sem
þarf til þess. En segjum nú sem svo
að það takist ekki, þrátt fyrir að
flokkurinn sem ég er félagi í, leggi
sig allan fram? Er það þá ekki í hæsta
máta ósanngjamt að segjast ekki
munu taka þátt í baráttunni með þeim
_________I

Þóra
Arnórsdóttir
.
éÉ sr';r' skrifar
flokki? Má vera. En er það ekki mun
meiri tvískinnungur að setja upp nýja
grímu þegar kemur að þeim atburði
sem nefnist kosningabarátta, stökkva
ofaní skotgrafirnar aftur með mínum
flokki og hefja skothríð á þá sem ég
hef verið að vinna með fram að því?
Reyna að skerpa muninn á flokkun-
um eins og framast er unnt og búa til
nýjan, í stað þess að eyða honum? Er
ekki heiðarlegra að segja pass á með-
an það gengur yfir og geta horft
framan í kjósendur og félaga sína úr
öðmm flokkum með hreina sam-
visku að þeirri orrafiríð lokinni? Taka
síðan þráðinn upp að nýju, læra af
mistökunum og halda áfram vinn-
unni? Hitt er annað mál, að ef Al-
þýðubandalagið hafnar samstarfi í
allsherjaratkvæðagreiðslu, þá er ekki
annað að gera en að reyna að stækka
Alþýðuflokkinn eins og kostur er,
enda líklegt að Alþýðubandalagið
myndi klofna við þau úrslit. En eins
og málin standa, þá geri ég ekki ráð
fyrir þessum möguleika, enda ólík-
legt að Margrét Frímannsdóttir hefði
sent út sitt fræga bréf, teldi hún sig
ekki hafa meirihluta flokksmanna á
bak við sig.
Þeir sem telja mig mála mig út í
hom með þessu, misskilja þær for-
sendur sem ég tel að hver sá sem tek-
ur þátt í pólitík verði að hafa til
grundvallar starfí sínu. Nefnilega að
vera trúr sannfæringu sinni og hafa
kjark til að segja skoðanir sínar,
hvort sem þær em vinsælar hjá
flokksforystum, ríkisstjóm, banka-
stjómm, vinnuveitendum eða hvaða
Þeir sem telja mig
mála mig út í horn
með þessu, misskilja
þær forsendur sem ég
tel að hver sá sem tek-
ur þátt í pólitík verði
að hafa til grundvallar
starfi sínu. Nefnilega
að vera trúr sannfær-
ingu sinni og hafa
kjark til að segja skoð-
anir sínar.
valdaafli sem er. Ef hið pólitíska um-
hverfi er þannig, að manni er refsað
fyrir það, þá er ég tilbúin til að gera
það sem ég get til að breyta því. Það
er rangt að maður eigi „aldrei að
segja neitt sem gæti komið í bakið á
manni“, ef í það er lagður sá skiln-
ingur að maður eigi að passa sig á
því að segja aldrei neitt sem fólk gæti
verið ósammála urn. Það er hins veg-
ar alveg rétt að maður á ekki að
baktala fólk. Það kemur yfirleitt í
bakið á manni.
Ég er nýkomin frá Bretlandi,
eftir að hafa starfað með Verka-
mannaflokknum um vikutíma í
kosningunum þar. Um þá ótrú-
legu reynslu verður meira
skrifað síðar. Aðeins þetta: Eft-
ir þá upplifun er smáflokkatil-
veran minna spennandi en
nokkru sinni fyrr. Ef ekki tekst
að breyta henni, þá er hið póli-
tíska umhverfi sem ég gæti
hugsað mér að starfa í af heii-
um hug, ekki til staðar. Ég vil
einfaldlega fá að upplifa kosn-
ingavöku eins og í Royal Festi-
val Hall síðastliðinn laugardag,
þegar 18 ára valdatíð íhalds-
flokksins lauk með ótrúlegum
stórsigri Verkamannaflokksins.
Ekki bara fagna því að Alþýðu-
flokkurinn fái 19,2% fylgi í stað
tæpra tólf, heldur því, að vinstri
menn velti þessa lands fhaldstlokk-
um úr sessi með samstilltu átaki. Fé-
lagar í Verkamannaflokknum eru
411.000. Fjögurhundruðogellefuþús-
und. Þessir fjögurhundruðogellefu-
þúsund einstaklingar hafa mismun-
andi skoðanir á mörgum hlutum. En
þeir eru jafnaðarmenn og eru því,
eðli málsins samkvæmt, í einum
flokki. Þannig finnst mér að hlutirnir
ættu einnig að vera hér á þessu litla
landi. Annað mikilvægt sem ég lærði
af bresku félögum okkar: Það þarf að
taka ákvörðun um sameiginlegt
framboð strax. Á þessu ári. Ekki
mánuði fyrir kjördag. Með því móti
er hægt að vinna þá undirbúnings-
vinnu sem þarf. Sigur Verkamanna-
flokksins hefði aldrei unnist ef hann
hefði ekki unnið þrotlaust í tvö ár að
undirbúningi. Fólk vissi með löngum
fyrirvara hver yrði frambjóðandi
flokksins í hverju kjördæmi, hann
fékk tækifæri til að kynna sig og
stuðningsmennimir til að kortleggja
kjósendur. Það er því misskilningur,
eins og margir vilja halda fram að
þessar yfirlýsingar okkar Róberts séu
of snemma á ferðinni, það ætti að
bíða þar til drægi til tíðinda og svo
framvegis. Það á að draga til tíðinda
fljótlega.
Að lokum er mér ljúft og skylt að
biðja þá félaga mfna sem skrifuðu
grein hér í málgagnið í liðinni viku,
afsökunar á því að hafa ofmetið
skoðanir þeirra og tek á mig alla sök
hvað það varðar. Við erum meira og
minna sammála um flest og því sorg-
legt að eyða dálksentimetmm Al-
þýðublaðsins í það sem við erum
ósammála um. En harma um leið að
þeir skyldu ekki setja sig fyrst í sam-
band við þann helming fram-
kvæmdastjórnarinnar sem staddur
var erlendis. Látum vér þá lokið rit-
deilu þessari.