Alþýðublaðið - 04.07.1997, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 4. JÚLÍ1997
Hátt reitt til höggs
Háskólabíó:
Absolute Power ★★★
Aðalleikendur: Clint Eastwood,
Gene Hackman, Judy Davis.
Hærra verður naumast seilst en í
spennumynd þessari, en um hana
sagði í Times Literary Supplement
13. júní 1997: „En stjómartök
Eastwoods þykja svo snjöll, svo
nærfærin og svo hnitmiðuð að
Absolute Power, nærri söm við sig,
umbreytist úr grófum reyfara í
vandað skemmtiefni. Með þessum
orðum er þó færra sagt um kvik-
mynd þessa en þá stöðu sem
Eastwood hefur náð, þá að vera á
höndum borinn. I fyrstu var hann
blóraböggull gagnrýnenda, sem
spagettí-kúrekakappi, fámáll og
staður, síðan hlaut hann með sem-
ingi viðurkenningu sem kvik-
myndastjóri, loks hátt metinn kvik-
myndastjóri. Og hefur hann síðustu
ár verið hylltur sem meistari (en
þau umskipti marka Unforgiven,
vestri hans 1992).
Slfk umskipti „skemmtikrafts
eins“, komins af léttari skeiði, í san-
nefndan listamann eiga sér hlið-
stæðu í ferli Alfreds Hitchcocks.
Umskiptin í ferli hans mun Vertigo
(1958) hafa markað. I hálfan annan
áratug, á síðasta sköpunarskeiði
sínu, breytti hann, eins og af hend-
ingu, um framsetningarhátt á
myndum sínum, einni af annarri, og
komu þau umskipti á stundum flatt
upp á og illa við gagnrýnendur og
efniviður myndanna þótti honum
ekki samboðinn. En hversu fárán-
Kvikmyndir 1
legt sem efni þeirra þótti var alltaf
farið viðurkenningarorðum um
meistaraleg tök hans.
Hér heldur Whitney (söguhetjan)
sér í formi með því að gera eftir-
myndir af verkum meistaranna á
söfnum.“
Úr alfaraleiö
Konur sem
meiða börnin sín
til að fá athygli
22 ára gömul kona var fyrir
stuttu síðan, dæmd í fjögurra mán-
aða fangelsi í undirrétti í Sönder-
borg, fyrir ofbeldi gegn baminu
sínu en það var á sjúkrahúsinu þar
sem atvikið átti sér stað.
Atvikið átti sér stað þegar konan
lá inni ásamt komabaminu. Konan
var með svokallað Munchausen
syndrome og var tekið tillit til þess
í réttinum, það lýsir sér í sterkri ósk
um athygli, svo að viðkomandi er
reiðubúinn að ganga ansi langt.
Extra blaðið segir að svipað at-
vik hafi komið upp árið 1987, þeg-
ar að móðir kom með bamið sitt,
sem fékk öðm hveiju slæm köst
sem lýstu sér með köfnunarein-
kennum. Með hjálp myndbandsvél-
ar á sjúkrahúsinu kom í ljós að
móðirin framkallaði köstin hjá
baminu sjálf, með því að láta plast-
poka yfir höfuð þess. Meðan bam-
ið væri veikt átti hún athyglina vísa.
Starfslaun
listamanna
Auglýst er eftir umsóknum um starfslaun listamanna
hjá Reykjavíkurborg.
Menningarmálanefnd borgarinnar velur þá listamenn
er starfslaun hljóta. Þeir einir koma til greina við út-
hlutun starfslauna sem búsettir eru í Reykjavík.
Starfslaun skulu veitt í allt að 12 mánuði. Þeir lista-
menn sem starfslaun hljóta skuldbinda sig til að
gegna ekki fastlaunuðu starfi á meðan þeir njóta
starfslaunanna.
Starfslaunin verða kunngerð á afmælisdegi Reykja-
víkur hinn 18. ágúst n.k. og hefst greiðsla þeirra 1.
október eftir tilnefningu.
Umsóknum um starfslaun skal skila til
Menningarmálanefndar Reykjavíkurborgar,
Kjarvalsstöðum, v/Flókagötu fyrir 15. júlí n.k.
Minning
Asgerður Bjarnadóttir
Vináttan er eins og hlýr, sólríkur
dagur. Hún vekur og hvetur, gleður og
andar öryggi í athafnimar. Asgerður
var yndislegur vinur. Nærvera hennar
breytti andrúmsloftinu. Þýður rómur-
inn, yfirvegaður og róandi, fasið
virðulegt og stundum fann ég allt að
því til lotningar í nærvem hennar.
Ásgerður vann í Útvegsbankanum
gamla og síðar í Islandsbanka. Oneit-
anlega var upplitið ekki alltaf djarft á
undirrituðum við inngöngu í muster-
ið. Þá var gott að vita af Ásgerði.
Bankanum var stjómað af öðlingum
og á þessum vettvangi getur svo sann-
arlega eitt orð dimmu í dagsljós
breytt.
Kona á borð við Ásgerði hefur mik-
il áhrif hvar sem hún er. Bara persónu-
leiki hennar sá til þess. Hún var líka
fædd inn í stjómmálabaráttu þjóðar-
innar og náskyld því fólki sem hvað
mest hefur bmnnið á í íslenskum
stjómmálum. Viðhorf hennar í ýms-
um málum bám þess glögg merki.
Aldrei rasaði hún að afstöðu, orð
hennar vom yfirveguð og þegar hún
mælti skoðun sína af munni fram var
allt að því leikræn tjáning í augnaráð-
inu sem gaf orðunum ennþá meira
vægi.
Ýmislegt bar á góma í samræðum
okkar Ásgerðar í gegnum tíðina. Upp-
mninn og Isafjarðarárin vom henni
mikilvæg. Setti hún stundum
mælistiku útvegs bæjarins á atburði
líðandi stundar, menn og málefni.
Yndislegt var að eiga hana að í
flokksstarfi Alþýðuflokksins. Gagn-
vart hinum voldugu Vestfirðingum
voru orð hennar lög. Góðgjörðimar í
kratakaffmu vom líka einstakar. Þegar
súkkulaðitertumar smullu alveg inn í
andagift málefnisins, þá tókst mér oft
að gauka að henni sameiginlegum
uppmna okkar í fögmm Skagafjarðar-
dölum eða Mývatnssveit. Þá horfði
hún á mig með kankvísu brosi og
sagðist vona að ég væri ekki á „fitt-
inu“ hjá henni daginn eftir.
Andlát hennar kom sem reiðarslag.
Fæstir vissu um veikindi hennar og
enginn ætlaði henni að kvarta þótt hún
fyndi til.
Ég votta Þorsteini vini mínum, ætt-
ingjum og vinum öllum mína dýpstu
samúð. Elskuleg vinkona, frænka og
félagi hvíli rótt í náðarfaðmi drottins.
Guðlaugur Tryggvl Karlsson
Leikritið Þrjár systur, fer í fyrsta sinn á íslenskt leiksvið í haust, í leikstjórn litháenska leik-
stjórans Rimas Tuminas, en það verður þriðja verkið sem hann leikstýrir fyrir Þjóðleik-
húsið. Mávurinn í leikstjórn hans hlaut sem kunnugt er menningarverðlaun DV árið 1993.
Á myndinni eru leikendur verksins en meðal þeirra eru Edda Arnljótsdóttir, Steinunn Ólína
Þorsteinsdóttir, Baltasar Kormákur og Ingvar E. Sigurðsson.
Lesendabréf
Úr bankalífinu
Mjög er búið að tala og skrifa um
há laun bankastjóra og aukasporslur
svo sem setu í stjómum og ráðum í
vinnutíma. Mikil vinna felst í því að
búa skýrslur og aðra pappíra í hend-
ur undirsátum. Allt kallar þetta á háar
greiðslur enda ábyrgðin mikil að
sögn. Ekki er tiltökumál þó frúrnar
fái dagpeninga í utanferðum enda
ómissandi í fínum veislum og svo er
hált á mörgu svelli í útlandi. Þó Jó-
hanna kalli þetta sukk og svínarí og
það á hinu háa Alþingi er skrifari á
annarri skoðun. Góðum bankastjóra
er aldrei of vel borgað.
Svo er annað. Bankar okkar eru yf-
irfullir af seðlum og auglýsa eftir
lántakendum í gríð og erg, til 25 ára
eða hvað þér þóknast, bara nefna
það. En vel að merkja, þetta þýðir
ekki að afgreiðslufólkið eigi sífellt
að sífra um hærri laun.
Nú er semsé af sem áður var, sem
betur fer, í þann tíð þegar stjóramir
höfðu ekki við að neita smávíxlum.
Lítil saga frá þeim tíma.
Á kreppuáratugnum miðjum bar
svo til að bær bónda nokkurs á Suð-
urlandi var að falli kominn sem
stundum gerðist um torfbæi. Bóndi
hélt þá til Reykjavíkur á fund banka-
stjóra í „banka bændanna" með
teikningu upp á vasann og beiðni um
3000 króna lán og nöfn valinkunnra
ábyrgðarmanna. Bankastjóri tók
kveðju bónda þurrlega og við beiðni
um lán þvert nei. Ástæðan einföld:
Peningar ekki til.
Bónda láðist að spyrja eins og
fjósakonan sem fór út í heim og
skorti farareyri og bað um skyndilán
til fararinnar. Þar var sama svar: Pen-
ingar ekki til. Konan spurði: Hvað
emð þið þá að gera hér, af hverju lok-
ið þið ekki? Við svo óvænt viðbrögð
var farið að skrapa saman í ferðafé
handa fjósakonunni.
En bóndinn fór bónleiðar til síns
„brostfelduga" bæjar eins og slíkum
var tíðum lýst í úttektum.
f þessum raunum datt bónda í hug
að leita til þingmannsins um hvað
væri nú til ráða. Þingmaðurinn var
líka prestur en ekki hafði bóndi
áfallahjálp í huga, sem var líklega
óþekkt þá. Bóndi var flokksbróðir
þingmannsins, þingmaðurinn var
flokksbróðir bankastjórans, semsé
allir þrír flokksbræður.
Þingmaður þessi var ekki þekktur
fyrir loðin svör. Og nú þurfti hann
ekki að hugsa sig um, en svaraði að
bragði: Byrja þú bara að byggja, ég
skal sjá um að þú fáir lánið. Og þar
lýkur kreppusögu.
Bankavinur