Vísir - 06.01.1976, Page 19

VISIR Þriöjudagur 6. janúar 1976.
19
„ÞETTA ER
EINS OG
HEIMILI
OKKAR"
— segja sex Ástraiíubúar sem
vinna nú í frystihúsinu í Súðavík
Hvernig getur staðið
á þvi að sex ungmenni
alla leið sunnan úr
Ástraliu leggja leið
sina til Súðavikur til
þess að fara að vinna
þar i frystihúsi?
Þegar vetrarnepjan nistir
merg og bein hugsar landinn oft
til hlýrri landa. Margir láta þaÖ
sér ekki nægja að hugsa bara
þangað heldur fá sér sumar-
auka i suðrænum löndum, og
ýmsir dvelja lika um jólin á
baðströndum i steikjandi hita.
f Ástraliu fara þeir á jólum
niður á baðströnd. Það er þvi
ekki undarlegt að mörgum is-
lendingnum verði á að undrast
uppátæki ungmennanna.
Reyndar er þetta ekki i fyrsta
skipti að hingað til lands kemur
fólk sem vill vinna hér i frysti-
húsunum. I nokkur ár hefur
komið til Hnifsdals ástralskt
fólk sem unnið hefur þar i
frystihúsunum, og getið sér þar
gott orð.
Að þéna á íslandi
„Við komum til þess að sjá ts-
land. Það er ólikt þvi sem við
höfum áður séð,” sögðu Astra-
liubúarnir sjö i Súðavik er Visir
spurði hvers vegna þeir hefðu
komið hingað.
Þó þau séu langt að komin una þau glöð við sitt og likar hið besta við Súðvikinga.
byrjuðum að vinna hér. Okkur
fannst þetta bara eins og eitt-
hvert grin og hlógum, svo gjör-
samlega vankunnandi vorum
við um allt sem heitir fisk-
vinna.”
Þetta sögðu ástralirnir þegar
við spurðum hvernig það hefði
verið að byrja að vinna i frysti-
húsinu. Þau koma öll frá borg-
um þar sem allt er svo ólikt
þessu. Og hin mikla þýðing
fisksins fyrir lif manna var
þeim algjörlega framandi.
„Það var heppilegt að við
byrjuðum öll jafnt að starfa i
frystihúsinu, þvi það var
auðveldara af þvi allir voru
sömu skussarnir”.
Hvernig kunnið þið við að
vinna i frystihúsinu i saman-
burði við annað það sem þið
hafið reynt?
„Við höfum auðvitað aldrei
kynnst neinu liku þessu. Næst
sem ég hef komist nálægt fisk-
vinnslu er að ég vann á skrif-
stofu fiskvinnslufyrirtækis!”
sagði ein stúlknanna og hló.
„Þetta er miklu betra hér. Ég
vann eitt sinn i banka „bætti
önnur við ,,og þar mátti hvorki
hlæja né gera að gamni sinu allt
þurfti að vera svo formlegt.
Munur en hérna!”
... og svo eru það
strákarnir....
En hvað gerið þið i tóm-
stundum ykkar?
„Það gefur auga leið að við
högum tómstundum okkar
öðruvisi hér i Súðavik en i
Astraliu. Allir staðhættir og
veðurfar er svo frábrugðið þvi
sem við eigum að venjast.
Aðbúnaðurinn er eins og best
verður á kosið. Sjónvarpið sem
við höfur.i er mikið notað. Enda
er auðvelt fyrir okkur að skilja
þaðsem fram fer á skerminum
þar sem mikið af ensku efni er
flutt i sjónvarpinu. Nú er lika
svo komið að við erum farin að
geta fylgsl með veðurfregnun-
um okkur til gagns.
Við förum mikið á bió ég hef
aldrei farið á jafn margar
myndir á jafn skömmum tima
og eftir að ég kom hingað."
bætir ein stúlkan við.
,,Og svo ei-u það strákarnir
hérna” segja stúlkurnar. ..þeir
koma oft hingað að heimsækja
okkur.
Böllin hér og i kaupstöðunum i
kring stundum við mikið. Okk-
ur likar vel við skemmtanali'fið
hér. Það kom okkur að visu
nokkuð undarlega fvrir sjónir
fyrst en það breyttist þegar við
lærðum á hlutina.
Við fáum engin dagblöð að
heiman og þau timarit sem fást
i bókabúðum eru fyrst og fremst
bandarisk og flvtja fregnir af
stjórnmálalegum viðburðum.
Hlutum sem við höfum ekki
mikinn áhuga á. Þess vegna
hefði eins getað verið heimsend-
ir i gær án þess að við hefðum
hugmynd um þnð.” — EKO
Rolf er eini karlmaðurinn á
þessu heimili og kann vel við
sig.... kveðst aldrei sýna hús-
bóndavaldið enda gerist þess
ekki þörf.
„Svo ætlum við að safna pen-
ingum og þá er alveg tilvalið að
fara til íslands. Að visu hefð-
um við getað þénað jafn mikiö
ef við hefðum unnið einhvers
staðar annars staðar i Evrópu
en hér er færra sem glepur
fyrir, svo okkur helst betur á
aurunum.
Aður en við komum hingað
vorum við i nokkrar vikur i
London. Þar rákumst við á aug-
lýsingu þar sem óskað var eftir
fólki er vildi vinna hér á landi.
Einnig hittum við nokkra
landa okkar sem höfðu verið við
vinnu á Islandi.
Hvernig báru þeir okkur sög-
una?
„Fólk hafði auðvitað misjafna
sögu að segja, sumum likaði
dvölin vel, en öðrum miður.
Ferðast um heiminn
„I Astraliu er það algengt að
ungt fólk taki sig til og ferðist
um heiminn og skoði sig um.
Hvað veldur þessu er ekki gott
að segja. En manni dettur i hug
að góð afkoma fólks valdi þvi að
það telji sig hafa efni á slikum
ferðalögum.
Svo er það bara löngunin til
þess að sjá sig um ekki sist þar
sem Astralia er eyja. Það er
heldur ekki óliklegt að um ein-
hvers konar hreyfingu sé að
ræða meðal fólksins um að ferð-
ast og sjá hlutina i kringum
sig.”
Þessi áströlsku ungmenni eru
einmitt á slikri heimsreisu. Þau
hafa ekki ferðast saman i hóp
heldur koma þau úr sitt hverri
áttinni.og kynntust fyrst er þau
hittust i Súðavik, i september sl.
er þau komu þangað.
Ein stúlkan var um tima i
Suðaustur-Asiu og fór þaðan til
London.
En hvað tekur við að lokinni
dvölinni hér?
„Við ætlum aðnota peningana
sem okkur hefur áskotnast hér i
Svo þarf lika að vaska upp, og
það er þó nokkurt verk á svona
fjölmennu heimili.
Súgandafirði, Patreksfirði og
Grundarfirði er þó nokkuð
margt, en alls munu vera hér á
landi um 200 manns frá Astra-
liu.
Hvernig skyldi þessu fólki lika
hér á landi?
„Almennt held ég að það sé
ánægt. Að minnsta kosti erum
við mjög ánægð hérna i Súðavik.
Þetta er eins og heimili okkar.
Það er svo vel að okkur búið.
Við höfum sjónvarp til afnota.
Húsgögnum er vel fyrir komið,
ogsvohöfum við eldhús þar sem
við getum eldað okkur mat og
og lagað okkur kaffisopa að is-
lenskum sið.
Svo má ekki gleyma þvi að
okkur er lánaður Bronco jeppi
fyrirtækisins ef við ætlum á ba 11
eða þvilikt.”
Eru að læra
islenskuna
Fólkið er mjög alúðlegt og
þolinmótt við okkur. Það er
alltaf tilbúið að kenna okkur
sama hve upptekið það er. Nú
er svo komið að við erum farin
að skilja furðanlega mikið i is-
lensku.”
Af þessum hópi eru tvær
stúlkur sem eru búnar að vera
hér á landi áður, þær voru hér i
fyrravetur. Og þeir segja það i
Súðavik að þær séu farnar að
skilja ótrúlega mikið af þvi sem
talað er á islensku. Nærri að
þær séu farnar að geta bjargað
sér með islenskunni einni
saman.
„Það er ekki aðeins að fólk sé
alúðlegt við okkur i vinnutiman-
um og leiðbeini okkur við það
sem við erum að gera. Lika
fyrir utan vinnutimann mætum
við sömu alúðinni, og oft er
okkur boðið i heimahús. Á
gamlárskvöld var okkur boðið
heim til framkvæmdastjóra
frystihússins.”
„Við vissum ekkert hvað við
vorum að fara út i þegar við
Að islenskum sið er helit upp á kaffið og gestum og gangandi boðnir
tiu dropar.
Súðavik til þess að ferðast um
Evrópu. Þetta verður örugglega
mesta ferð sem við eigum
nokkurn ti'ma eftir að fara”.
200 Ástraliubúar hér
Enþaðerviðar fólk frá Ástra-
liu en i Súðavik. 1 Hnffsdal. á