Vísir - 12.05.1976, Blaðsíða 4

GLÆSILEGASTA
SAMKOMA ÁRSINS
Hver mundi vera glæsilegasti
hádegisverður á landi hér? var
ein þeirra spurninga, sem höf-
undur þessara lína tók að velta
fyrir sér, þegar leið á vikuna og
styttast tók í afhendingartíma
þessa greinarkorns.
Skilgreini maður orðið ,,glæsi-
legur" þannig, að í þessu sam-
bandi sé átt við glæsileika í f ram-
komu, fegurð og líkamsatgervi,
þá er nokkurt vafamál, að um-
rætt lýsingarorð geti átt við það
samkvæmi, sem hér er haft í
huga. Geri maður hinsvegar ráð
f yrir því, að með orðinu sé átt við
þann flokk manna, sem mestum
glæsileika skartar í formi bif-
reiða, skrifstofa af sjötugsaf-
mælastærð, æðstu völdum í mis-
munandi voldugum stofnunum,
sem hýstar eru í mismunandi
voldugum húsakynnum, þá nálg-
ast maður skilgreiningu, sem
höfð var i huga, þegar lýsingar-
orðið „glæsilegur" var valið í
upphafi þessa greinarkorns.
Hér er vitanlega átt við svo-
nefndan „ársfund" Seðlabanka
(slands, en þessi ágæti fundur
var nefnilega haldinn í seinustu
viku að Hótel Sögu.
Hefðbundið svipmót
Þessi árlegu fundahöld Seðlabankans
hafa nú þegar öðlast fast svipmót, sinn
„seðlabankalega stll”, þar sem ritúalið er
óumbreytanlegt eins og við messugjörð á
stórhátið, þar sem sjálfsagt þykir að
Herra Biskupinn sjálfur leiki aðalhlut-
verkið — og boðsgestir eru ætiö þeir sömu
(kannski ekki ætið sömu menn — en sömu
fulltrúar), og i huga höfundar þessara
lina fellur önnur serimónia, sem einnig
fer fram á heföbundinn hátt með óúm-
breytanlegu vali þátttakenda og alltaf á
sama stað — nefnilega setning Alþingis
með guðsþjónustuna i Dómkirkjunni sem
ófrávikjanlega prelúdiu þess, sem siðar
fer fram i steinhúsinu við Austurvöll — ja
næstum þvi i skuggann fyrir Seðlabanka-
serimóniunni á Hótel Sögu.
Litum nú eilitið nánar á þetta stór-
merkilega fyrirbæri — kannski merkileg-
asta fyrirbæriö i þessum annars furðu- '
lega fjármálaheimi okkar, sem mörgum
þykir á stundum minna talsvert á „furðu-
lega tesamkvæmiö” i sögunni af henni
Lisu i Undralandi.
Teveislan furðulega
Vitanlega má ekki taka þessa samlik-
ingu fjármálaheimsinS viö tesamkvæmið
furðulega of bókstaflega — að minnsta
kosti er gestum „Arsfundarins” ekki boð-
ið upp á te — ónei — meira um veitingarn-
ar siöar — en eitt þeirra atriða, sem gerá
þennan merkilega fund alveg einstæðan i
þessu „funda og ráðstefnu-þjóðfélagi” er
það, að þessa morgun- og miðdegísstund
koma saman i sama sal til þess að hlýða á
sama manninn (ár eftir ár) flytja sama
eða a.m.k. svipaöan boðskap (ár eftir ár),
allir helstu valdamenn landsins — I heimi
fjármála og stjórnmálanna — önnum
köfnustu menn þjóðarinnar gefa sér tima
til þess að skjótast vestur á Sögu — hlýða
þar á sömu ræðuna — og borða slðan há-
degisverð i boöi Seðlabankans — allir sem
einn — þar má engan vanta.
Fríður flokkur
Og ekki vantar að flokkurinn sé friöur
og vel á sig kominn. öll rikisstjórnin meö
sjálfan forsætisráöherrann i broddi fylk-
ingar er þarna mætt til leiks — allir al-
þingismenn að sjálfsögðu lika — allir
bankastjórar rikisbankanna og sjálfsagt
fleiri banka — þ.e.a.s. þeirra sem þá
hafa bankastjóra til þess aö státa sig af —
manni verður hugsaö til vesalings fólks-
ins, sem búið er að biða úti á tröppum
bankanna síöan klukkan 8 eða jafnvel fyrr
( bara til þess að komast aö i biðstofunni
til þess að láta skrá sig — i þeirri veiku
von aö ná fundi bankastjóra — sem við-
komandi gerir sér enn veikari vonir um
að miskunni sig yfir hann og láti bankann
kaupa velkt og svitastorkið vixilblaöiö —
þegar i ljós kemur eftir alla biðiria, fóta-
stappið i kuldanum á tröppunum, að
bankastjórinn er á „ársfundinum” vestur
á Hótel Sögu, engin móttaka i dag — engin
vixlakaup!
Og vitanlega eru fleiri kallaðir en ráð-
herrar, alþingismenn og bankastjórar;
þarna eru einnig allir bankaráðsmennirn-
ir — og þar meÖ opnast leið fyrir einn og
sama manninn að vera tviboðinn á „árs-
fundinn”, þar sem ósjaldan vill svo til, að
bankaráðsmaður og alþingismaður er ein
og sama persónan — en á „ársfundinum”
er ekkert bruðl og engin sóun: viðkom-
andi fær ekkert meira að borða þótt hann
sé þannig tvöfaldur i roðinu — jafnvel
þrefaldur (sameini með þingmennskunni
og bankaráössetunni einnig mikil umsvif i
atvinnulifinu). Og þarna getur að lita
heldur óvænta samstarfsmenn og sessu-
nauta, sem kallaðir hafa verið til þess að
hlýða á boöskapinn; þarna voru til dæmis
félagarnir Jón H. Bergs formaður Vinnu-
veitendasambandsins og Björn Jónsson
forseti A.S.I.; höfuðfjandmaður Islenska
auðvaldsins um áratugaskeiö og helsti
skelfir „bankavalds og auðstétta” núver-
andi formaður bankaráðs Landsbankans,
Einar Olgeirsson, ásamt og með varafor-
manni sinum Kristni Finnbogasyni fram-
kvæmdastjóra. Og þannig mætti halda á-
fram að telja lengi dags — en niðurstaðan
hlýtur að veröa sú, að sért þú eitthvað að
fást við atvinnurekstur eða viðskipti og
sért EKKI boðinn á „ársfundinn”, þá
hlýtur þú að gera þér ljóst, að talsvert
skortir enn á að hafa náð markinu.
Boöskapurinn
Og þá vantar ekki fulltrúa fjölmiðl-
anna> öll blöðin senda sina menn, útvarp-
ið mætir meö segulband og hljóðnema til
þess að hljóðrita einu ræðuna, sem flutt er
á „ársfundinum”; þar fara engar umræð-
ur fram enda ekki til þess ætlast (hvernig
sem á þvi stendur) og sjónvarpið telur
það ekki eftir sér að filma öll herlegheitin
— bæði aðalpersónuna i ræðustólnum sem
og útvalda gesti og sýna okkur, sem
heima sitjum.
Hér verður ekki fjallað itarlega um
„ræðuna”, sem hefðin mælir fyrir um að
flutt sé á þessum fundi, enda sennilega
fátt i henni, sem gestirnir vissu ekki um
áður en þeir mættu þarna vestur frá.
Engu að siður er rétt að rifja upp ofurlit-
inn kafla, sem jafnframt má skoðast að
nokkru leyti sem einkunnin, sem margir
gestanna höfðu fengið fyrir seinasta ár:
Að málsverðinum loknum mun við-
skiptaráðherrann okkar hafa þakkað bæði
fyrir matinn og ræðuna enda mælir hefðin
svo fyrir — og gert það m.a. að tillögu
sinni að nafni Seðlabankang skyldi breytt,
færi betur á að kalla hann hér eftir „Aðal-
bankann” sem vissulega er ágætt útaf
fyrir sig, þótt hinsvegar geti farið svo að
einhverjum vefjist tunga um tönn, þegar
rætt verður um „Aðalbankastjóra Aðal-
bankans” eða „Formann Aðalbankaráðs
Aðalbankans”, enda hafði ráðherrann
annað nýtt nafn i pokahorninu handa
bankanum: ISLANDSBANKI — og telur
höfundur þessara lina sig finna þar vott
um alkunna kimnigáfu ráðherrans —
hvert mannsbarn veit hvernig fór um
bankann þann!
Setning vikunnar
Hún er vitanlega úr ræöu Ssðlabanka-
stjóra — nokkurskonar aðaleinkunn til
handa gestum hans eftir frammistöðuna
s.l. ár — og hljóðar þannig i Nordals
nafni:
þjónustujöfnuðmum hafa. numið um 780 milljónum
króna á ármu 1 975. en það er nokkur bati frá fyrra ári.
þegar þjónustujöfnuðurinn var óhagstæður um 1300 4
milljónir króna. hvort tveggja reiknað á meðalgengi
ársins 1975 Heildartekjur af þjónustuviðskiptum á
árinu námu 24,7 milljörðum króna, en þjónustugjöld l
25,5 milljörðum króna -------- .
Séu fyrrgreindar tölur um viðskipti með vörur og *
þjónustu teknar saman. kemur i Ijós, að viðskiptahall-
inn við útlönd hefur numið 21.4 milljörðum króna á
árinu 1975. en árið áður nam hallinn um 24 3 i
milljörðum króna. hvort tveggja umreiknað að meðal-
viðskiptagengi síðasta árs Sem hlutfall af þjóðarfram- *
leiðslu reyndist viðskiptahallinn á síðasta ári nema
1 1,5% sem er mjög lítil breytmg frá fyrra ári
Þá ályktun *rerður->& draga af þeirri þróun fjármála
1 0g peningamála. sem nú hefur verið rakm, að skortur
á heilsteyptri og samræmdri stefnu I þessum málum
hafi verið megmveikleiki hagstjórnar á siðasta ári
FRJÁLS VERZLUN
Frjáls verslun fjallar aö þessu sinni um Svíþjóð.
Sagt er f rá velferðarríkinu í orði og á borði, sænsk-
um ef nahagsmálum og skattabyrðinni, sem sænsk-
ur almenningur kvartar sáran undan. Ýmsum öðr-
um þáttum í sænsku þjóðlífi eru og gerð skil í
blaðinu.
Byggðaþáttur f jallar að þessu sinni um Suðurnes.
Gerist áskrifendur að Frjálsri verslun. Frjáls
verslun kostar kr. 395 og er eingöngu seld í áskrift.
Áskriftarsími 82300.
Til Frjálsrar verslunar, Laugavegi 178
pósthólf 1193 Rvík. Oska eftir áskrift.
Nafn
Heimilisfang
Sími
FRJÁLS VERZLUN