Vísir - 12.05.1976, Blaðsíða 9

?
VISIR Miövikudagur 12. mai 1976.
Enginn veit enn hver niöur-
staöa rannsdknarinnar á hvarfi
Geirfinns Einarssonar, kann aö
veröa, og hverjir þeir aðilar
veröa sem dæmdir veröa vegna
þess máis, þegar rannsókninni
loks lýkur. Þetta blað vill ekki
hafa þaö á samviskunni, aö hafa
skipað sér meöal þeirra, sem
þegar hafa fellt dóm yfir þeim
mönnum ersátu i gæsluvaröhaldi
á fjóröa mánuö vegna rannsókn-
arinnar.
Vísir ætlar aö haida 1 heiöri þá
grundvallarreglu, aö menn séu
sakiausir þar til sekt þeirra hefur
veriö sönnuö. Með þá reglu aö
leiðarljósi veitum viö Einari
Bollasyni tækifæri til þess aö
leggja shi spil á borðiö, ef svo má
aö orði komast, og vel mættu
iesendur hugleiöa viö lestur frá-
sagnarinnar þann möguleika aö
þeir gengju sjálfir saklausir i
gegnum það, sem hér er lýst.
— ÓR
Hlustað á frásögn þeirra hjóna Einars G. Bollasonar og Sigrúnar Ingólfsdóttur á heimili þeirra I Hafnarfiröi I fyrradag. Taliö frá
vinstri: ólafur Ragnarsson, ritstjóri Vísis, Einar Bollason, slðan körfuknattleiksmenn úr KR, gamlir féiagar Einars, þeir Kristinn
Stefánsson, Jón Otti Ólafsson, Gunnar Gunnarsson og Kolbeinn Pálsson^og lengst til hægri Sigrún Ingólfsdóttir, eiginkona Einars.
t klifað á því, að ég byggi
ákveðinni vitneskju"
ar Bollason í þessu viðtali við Vísi
kosti þeir, sem eru aö byggja.”
,,Viö keyptum þetta hús hér 1
norðurbænum i Hafnarfirði fok-
helt i fyrravor, og ekki vantaði
skuldirnar. Ég hafði einmitt
hugsað mér að fara um mánaða-
mótin, janúar-febrúar, eftir fá-
eina daga til þess að ræða við
bankastjóra um þessi mál og
reyna að fá lán til þess að hægt
væri að velta skuldunum áfram.”
,,Þú varst sem sagt að hugsa
um allt þetta, eftir að dómarinn
hafði tilkynnt þér um gæsluvarð-
haldsúrskurðinn, en nefndirðu
þetta við hann?”
,,Já, ég gerði það, og mér
fannst eins og hann sýndi ákveð-
inn skilning á þessum vandkvæð-
um öllum, en úrskurðinum varð
að sjálfsögðu ekki breytt.”
Stöðugar yfirheyrslur
„Hvenær hófust svo reglulegar
yfirheyrslur?”
„Þær hófust fljótlega og alla
næstu daga var ég i stööugum
yfirheyrslum. Ýmsir menn voru
nefndir og ég spurður um kynni
min af þeim. Suma kannaðist ég
við en aðra ekki. Sifellt var klifað
á þvi, að ég byggi yfir einhverri
ákveðinni vitneskju varðandi af-
drif Geirfinns Einarssonar, en ég
vissi ekkert.”
„Hafði þér verið sagt frá þvi á
þessu stigi málsins, hvaða menn
aðrir hefðu verið úrskurðaðir I
gæsluvarðhald um sama leyti og
þú vegna þessarar sömu rann-
sóknar?”
„Nei, ég hafði ekki hugmynd
um það þá. Það var ekki fyrr en
löngu seinna, sem mér var sagt
fráþvi. Afturá móti var ég fljót-
lega spurður, hvort ég þekkti á-
kveðna menn og um hugsanleg
tengslmin við þá, en meðal ann-
ars voru nefnd nöfn þeirra
þriggja manna sem ég frétti
löngu siðar að heföu setið i gæslu-
varðhaldi vegna þessa máls auk
min”.
„Ég reyndi samkvæmt bestu
samvisku að skýra frá kynnum
minum af þeim mönnum og öðr-
um, sem spurt var um en þau
voru auðvitað mjög mismun-
andi.”
„Geturðu nefnt okkur dæmi'um
það?”
„Já, já. Ég sagði þeim til dæm-
is, að ég hefði meðal annars rætt
við Magnús Leopoldsson fyrir KR
og körfuknattleikssambandið i
sambandi við dansleikjahald, en
Séð gegnum rimlahuröina inn á annan klefagang fangageymslunnar viö Siöumúla I Reykjavik.
aldrei kynnst honum náið. Ég
kenndireyndarkonuhans i gagn-
fræðaskóla.”
Athyglinni beint að
19. nóvember 1974 ,
„Hvenær var farið að kanna,
hvarþúhefðir verið 19. nóvember
1974, kvöldið sem Geirfinnur Ein-
arsson sást siðast?”
„Það var fljótlega i yfirheyrsl-
unum, sem athyglin fór að bein-
ast að þeim degi, og i fyrstu
mundi ég ekkert i sambandi við
þettakvöld, —enda varla hægtað
ætlast til þess að menn geti sagt
til um sllkt þegar liðið er á annað
ár frá þessum ákveðna degi og
lifið og vinnan i föstum farvegi,
þannig að fátt er sérlega minnis-
stætt.”
„En svo skýrastlinurnar smám
saman, þegar þú ferð að einbeita
þér að þessum ákveðna degi?”
„Jú, það er rétt. Ég fór að
leggja þetta allt niður fyrir mér
og mundi að ég hafði verið með
æfingar hjá KR á mánudags-
og miðvikudagskvöldum haustið
1974 en 19. nóvember var á þriðju-
degi. Þá mundi ég einnig, að við
KR-ingarnir höfðum veriö með
fánasölu og sölu happdrættismiöa
um þetta leyti fyrir utanförina,
sem ég nefndi áðan. Þá mundi ég
að ég kenndi I námsflokkum
Hafnarfjarðar milli klukkan hálf
sex og sjö á þriöjudögum. Það
kom I ljós, þegar kladdinn i
námsflokkunum var athugaður,
aö þarhafði ég merkt við þá, sem
mættu þetta kvöld og kvittað fyrir
kennsluna,
„En hvað um kvöldið sjálft?”
„Mig minnti að ég heföi farið til
Reykjavlkur eftir að ég var búinn
að ljúka kennslunni til þess að
greiða upp I verð farmiðanna hjá
Ferðaskrifstofunni Otsýn. Þetta
rifjaði það upp fyrir mér, að
gjaldkerinn okkar I KR hafði að
mestu fri frá þessari undirbún-
ingsvinnu okkar þessa daga, þvi
að hann stóð 1 húsakaupum. 1
framhaldi af þessu minnti mig aö
við strákarnir hefðum hist úti I
KR-heimili þetta kvöld út af loka-
uppgjöri I sambandi við fjáröflun
vegna utanfarar liösins. Eftir þaö
heföi ég farið heim, og ég bjóst
við að þangað hefði ég verið kom-
inn um hálf tiu leytið.”
„En þessi atriði hefur verib erf-
itt að staðfesia?”
„Já, það er rétt, en mér var þó
eftirnokkra daga skýrtfrá þvi, að
búið væri að sannprófa að ég heföi
verið I KR-heimilinu og komist að
raun um hvar ég hefði verið til
klukkan hálf tiu um kvöldið. En
þá var það erfiðasta eftir, að
finna út hvort ég hefði verið
heima hjá mér þaö sem eftir var
kvöldsins, það er á þeim tima,
sem talið var að Geirfinnur Ein-
arsson hefði látið lifið I Keflavik,
og á þeim tima, sem banamenn
Guðmundar Einarssonar og Erla,
systir min, töldu að þau hefðu séö
mig I dráttarbrautinni i Kefla-
vik”, sagði Einar Bollason.
Þessistaðfesting fékkst þó meö
ötulli vinnu rannsóknarlögreglu-
mannanna og samvinnu annarra
aðila, en þeirri leit verða ekki
gerð skil á þessari siöu i dag,
enda meira mál en svo. Aftur á
móti munum við hefja frásognina-
á þvf I Vísi á morgun.
—ÓR